Jeff Kelly: When the World was Younger (Green Monkey Records, 2020)

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί από τις μελλοντικές γενιές σε μας τους παλαιότερους, είναι «Τι κάνατε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του 2020;». Πόσοι από εμάς θα μπορούσαν να απαντήσουν ότι έκαναν κάτι το δημιουργικό, αντί του αστείου και του πολυφορεμένου "πήραμε κιλά"; Πόσοι από εμάς θα μπορούσαν να απαντήσουν ότι βρήκαν έναν τρόπο για να αντιμετωπίσουν το αλλοιωμένο τοπίο που δημιούργησε η πανδημία του covid-19;

Ο Jeff Kelly προσάρμοσε τα σχέδιά του και διοχέτευσε την ενέργειά του στη δημιουργία και την κυκλοφορία του album, When the World was Younger, δείχνοντας την αγάπη του για την ισπανική και την πορτογαλική κουλτούρα.

Ο Jeff, είναι ένας παραγωγικός τραγουδοποιός, που γράφει και ηχογραφεί μουσική από το 1984, αρχικά με τη μπάντα του, τους Green Pajamas, αλλά και στη σόλο καριέρα που κάνει τα τελευταία χρόνια, σε ένα σύνολο 40 + albums που έχει μέχρι τώρα κυκλοφορήσει.

Τον γνώρισα το 1990 με το τέταρτο album των Green Pajamas, το Ghost of Love και όταν άκουσα το "Angle of Passion", με χτύπησε κεραυνός. Ακόμα και μέχρι σήμερα, δεν μπορώ να το ακούσω μόνο μία φορά.



Κανένα κομμάτι από το Ghost of Love δεν υστερεί. Surfacing, Death of Molly Bernard, Jails, Ghost of Love, Song for the Maid, Emily Grace, για να αναφέρω μερικά από αυτά που μου "έκατσαν" με το πρώτο άκουσμα. Είναι μικρά διαμαντάκια, που όλα μαζί αποτελούν το μεγάλο διαμάντι που ονομάζεται Ghost of Love. Ένα album για αστέρια 5/5.  

Έψαξα στη συνέχεια και βρήκα και τα παλαιότερα albums των GP, αλλά και κάποια σόλο του Jeff όπως το Coffee in Nepal, διαμάντια όλα για μένα. "Old Suff" τα χαρακτήρισε ο ίδιος σε ένα μήνυμα που μου έστειλε κάποια στιγμή για το υλικό του CiN.

"Έχεις δίκιο αγαπητέ μου φίλε Jeff. Τα πάντα προχωράνε μπροστά, τα πάντα εξελίσσονται, και το ίδιο εξελίσσεται και η μουσική, και η τραγουδοποιία του καθενός μας, και αφού τα πάντα εξελίσσονται, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όντως πρόκειται για "old stuff", αλλά στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να λάβεις υπόψη σου, το συναισθηματικό δέσιμο που έχω με τα τραγούδια σου. Οκέϊ, ξέρω ότι αυτό το αντιλαμβάνεσαι".  

Στενοχωρήθηκα όταν ο Jeff ανακοίνωσε (νομίζω πέρσι, ή το πολύ πρόπερσι) την διάλυση των GP. Καταλαβαίνω φυσικά ότι στη ζωή μας, κάποιοι κύκλοι κλείνουν, και κάποιοι άλλοι ανοίγουν, και αυτή η κατανόηση απάλυνε τη στεναχώρια μου, η οποία όμως μετατράπηκε σε χαρά όταν είδα ότι ο Jeff εξακολουθεί να ηχογραφεί τραγούδια και να κυκλοφορεί δίσκους πότε με τη γυναίκα του τη Suzanne, πότε με την κιθαρίστα των GP, Laura Weller, και πότε μόνος του, όπως αυτό το τελευταίο album, το When the World was Younger.

Στο album αυτό ο Jeff, μας δείχνει την αγάπη που έχει για την ισπανική και την πορτογαλική κουλτούρα, πράγμα που έχει ήδη γίνει φανερό από το προηγούμενο άλμπουμ του, το Beneath The Stars, Above the River (2019), και που με έχει εκπλήξει ευχάριστα, αφού τρέφω κι εγώ την ίδια αγάπη για την Ιβηρική χερσόνησο.

Το "Of Missingness" που ακολουθεί παρακάτω, θα μπορούσαμε να το μεταφράσουμε με την πορτογαλική λέξη "Saudade". Είναι αυτό που θα μπορούσε να έχει υπάρξει, αλλά που συνειδητοποιούμε ότι δεν έχει υπάρξει ποτέ.
   


Για το "Only Endless Tomorrows", ειπώθηκε ότι ένα τέτοιο τραγούδι, θα μπορούσε να είχε γράψει και ο Cohen. Ναι, ίσως να μπορούσε, με την έννοια ότι το διατρέχει η μελαγχολία που χαρακτηρίζει το έργο των ποιητών/τραγουδοποιών, γιατί κατά τη γνώμη μου, ο Jeff εδώ, κάνει ποίηση.



Τα τραγούδια του άλμπουμ είναι μια ερωτική επιστολή προς τις χώρες και την κουλτούρα της Ιβηρικής, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του "Cristina Dancing", το οποίο ο Jeff έγραψε ως φόρο τιμής για τη χορεύτρια του Flamenco, Cristina Hoyos. Βαλς ή φλαμένκο λοιπόν; Η μουσική σε προσκαλεί σε βαλς, συνδυάζοντας όμως τις παραδοσιακές λαϊκές δομές, με την πινελιά της ισπανικής φλαμένκο μουσικής.

Ο Jeff, είπε ότι ελπίζει πως αυτό το άλμπουμ "is a little bit of something to help momentarily distract the senses, heal the heavy heart and uplift the spirit". Προσπαθώντας να βρει τον δικό του τρόπο μέσα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε όλοι μας, έκανε ακριβώς αυτό, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για μένα και για σένα, και για όσους επιθυμούν να βρουν μια μουσική χαλαρωτική απόδραση από την σκληρή καθημερινή μας πραγματικότητα.



Ακούω καινούργια τραγούδια, βιώνω νέες μουσικές προτάσεις, αισθάνομαι ότι άνοιξε ένας καινούργιος κύκλος, ταξιδεύω σε νέες μουσικές ατμόσφαιρες, και ακούω μια αγαπημένη γνωστή φωνή, που με στέλνει νοσταλγικά, πίσω στον παλιό αγαπημένο ανεξίτηλο καμβά των Green Pajamas, αλλά με μία καινούργια αίσθηση φρεσκάδας. Thank you Jeff. Well done…