Ηρακλής Τριανταφυλλίδης: Συνέντευξη

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Θέλω να πω με αυτό, ότι δεν ήξερα από πού να αρχίσω, γιατί ο Ηρακλής είναι ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι μουσικός, συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, ποιητής, συγγραφέας, αλλά και πολλά άλλα, όπως θα δούμε παρακάτω. Είναι επίσης και πολύ-οργανίστας. Κάποτε επιχείρησα να μετρήσω πόσα όργανα παίζει και έχασα το μέτρημα. Είναι πρωτοπόρος στο ελληνικό (έτσι το αποκαλεί η πλειονότητα, αλλά ο γράφων το αποκαλεί ελληνόφωνο) Rock, και είναι επίσης και ιδρυτής των συγκροτημάτων Ηρακλής & DNA και Ηρακλής & Λερναία Ύδρα. Το έργο του περιλαμβάνει δίσκους, μουσικά έργα, ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας ή μυθιστορήματα φιλοσοφικής φαντασίας όπως ο ίδιος τα ονομάζει. Τελικά, βρήκα την άκρη και κύλισε η κουβέντα...
  

Γιώργος Μπιλικάς: Ηρακλή, πες μας λίγα λόγια για σένα.
Ηρακλής Τριανταφυλλίδης: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Από πολύ μικρός είχα μία ιδιαίτερη κλίση στη μουσική. Έπαιζα διάφορα όργανα, έγραφα στίχους, ποιήματα, πεζά και επίσης, συνέθετα τραγούδια και μουσικές.

Γ.Μ.: Έχει κυκλοφορήσει κάποιο βιβλίο από αυτά που έγραφες τότε;
Η.Τ.: Τον Ιούνιο του 1980 κυκλοφόρησε μια ποιητική, ή μάλλον στιχουργική μου συλλογή, σε πρωτότυπη χειρόγραφη έκδοση. Πολύ αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2004, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαϊωάννου το βιβλίο μου, “Ονειροταξιδευτής”, που είναι ένα μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας, που αποτέλεσε το πρώτο μέρος της ομώνυμης τριλογίας.

Γ.Μ.: Μιλώντας λοιπόν για σένα, η καλλιτεχνική σου δραστηριότητα, μοιράζεται στο μουσικό, στο ποιητικό, και στο συγγραφικό του έργο. Έτσι δεν είναι;
Η.Τ.: Έτσι είναι, και θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για όλα αυτά, γιατί στην έκδοση ενός έργου, είτε βιβλίου είτε δίσκου, μεσολαβούν και άλλοι παράγοντες, όπως είναι για παράδειγμα οι εκδοτικοί οίκοι και οι εταιρείες δίσκων… κι εκεί είναι τα δύσκολα. Αλλά αυτά τα γνωρίζεις πολύ καλά, Γιώργο, αφού και εσύ είσαι μουσικός και στιχουργός και ποιητής και συγγραφέας.

Γ.Μ.: Ας ξεκινήσουμε λοιπόν μιλώντας για μουσική και έχω Ηρακλή την περιέργεια να δω μέχρι πού θα φτάσουμε.
Η.Τ.: Μπορούμε να φτάσουμε μέχρι όπου θέλεις. Όσον αφορά στη μουσική λοιπόν, έχουμε μια πρώτη περίοδο με δημιουργία συγκροτημάτων, κυρίως ελληνικού Rock χαρακτήρα, ή ελληνόφωνου όπως προτιμάς…
Γ.Μ.: Όχι, δεν είναι όπως προτιμάω, αλλά είναι όπως είναι το σωστό. Ελληνικά, είναι η ρετσίνα και η φέτα. Το Rock είναι ελληνόφωνο.
Η.Τ.: Για το θέμα του ορισμού του Rock, είχα μια προσωπική άποψη και την έδινα στις συνεντεύξεις από όταν ξεκίνησα. Το Rock είναι η επαναστατική τάση των νέων κάθε ηλικίας και δεν έχει σύνορα ούτε ταμπέλες. Σύνορα και ετικέτες βάζουν οι μεσάζοντες, οι έμποροι, που μετατρέπουν τη μουσική σε εμπόρευμα στα ράφια των σούπερ-μάρκετ, για την εύκολη διαχείριση του παιχνιδιού που θα τους αποφέρει μεγαλύτερα κέρδη. Στα τραγούδια μου, έγραφα πάντα ελληνικό στίχο και είχαμε κόντρες στις συζητήσεις σχετικά με το Rock και τον ελληνικό στίχο, με τα άλλα συγκροτήματα της εποχής που όλοι έγραφαν αγγλικό στίχο. Εγώ τους έλεγα ότι αν δεν ζεις τη γλώσσα δεν μπορείς να γράψεις στίχο, επειδή η γλώσσα εξελίσσεται συνεχώς. Εννοείται, πως μετά από χρόνια, όλοι τους άρχισαν να γράφουν ελληνικά.
Γ.Μ.: Πολύ σωστά, διότι εάν η γλώσσα δεν είναι κτήμα σου, δεν μπορείς και να γράψεις. Οι περισσότεροι έγραφαν “I love you my darling”, “Please don’t leave me alone”, “I’ll die without you” και άλλες τέτοιες παρεμφερείς αφέλειες. Τι λέγαμε όμως;
Η.Τ.: Έλεγα ότι έχουμε μια πρώτη περίοδο με δημιουργία Rock συγκροτημάτων, και μια δεύτερη, όπου γράφω για μεγάλα σύνολα.
Γ.Μ.: Τι εννοείς όταν λες “μεγάλα σύνολα”;

Η.Τ.: Εννοώ ας πούμε, την Rock όπερα “Σε Άλλους Κόσμους” (1973-76), ή αργότερα (δεκαετία ’90) που έγραψα έργα μουσικοθεραπευτικά, όπως είναι η τριλογία “Υδριάλα”, η τετραλογία “Κυνηγός της Ευτυχίας” και η “Γλυκιά Ανάμνηση”, ένα CD για διαλογισμό. Παράλληλα είχα δουλέψει άλλα δυο έργα, το “Saxobol” και το “Oratia”. Δεν τα είχα εκδώσει σε CD, επειδή ήθελα να προσθέσω ζωντανά πνευστά, κάτι που δεν έγινε, μια και δεν υπήρχαν χρήματα, ούτε έγιναν αποδεκτές οι προτάσεις στους τότε παίχτες, αν και πίστευα ότι θα ήταν τιμή για έναν σαξοφωνίστα να είναι σολίστας στο “Saxobol”. Παρόλα αυτά κυκλοφόρησαν μερικά κομμάτια από την “Oratia”. Το “Υπερπέραν” περιελήφθη στο CD του περιοδικού AUDIO το 1997 και υπάρχει στο Youtube, όπως και τα “Oratia”, “Forgotten Love”, “Optasia”, “Stardust”, “Aerinos”.
Γ.Μ.: Την “Υδριάλα” την θυμάμαι πολύ καλά, γιατί είναι ένα έργο που τότε με είχε επηρεάσει στο να γράφω ορχηστρικά έργα για τον κινηματογράφο και αρκετά από αυτά, τα έβαλα σε ταινίες. Θα σου πω δε και κάτι που δεν ξέρεις. Η οδοντίατρός μου, μου είχε ζητήσει να της δώσω χαλαρωτική μουσική για να ακούγεται στο ιατρείο της και της έδωσα την “Υδριάλα”. Περιττό να σου πω ότι κατενθουσιάστηκε.
Η.Τ.: Αυτό για μένα σημαίνει δικαίωση και σε ευχαριστώ.

Γ.Μ.: Παρακαλώ. Ας συνεχίσουμε όμως την αναδρομή μας.
Η.Τ.: Η πρώτη μπάντα στην οποία συμμετείχα, ήταν οι Green Birds, στο Σιδηρόκαστρο, στις αρχές της δεκαετίας του 60, με ρεπερτόριο από Rock ‘n’ Roll & Jazz. Στη συνέχεια ίδρυσα το γκρουπ “Les Etoiles” με ρεπερτόριο από το Rock της εποχής. Την περίοδο 1967-1969, παράλληλα με τις σπουδές που έκανα στη χημεία-μικροβιολογία αλλά και στη θεωρία μουσικής, εργάστηκα περιστασιακά ως μουσικός περνώντας από διάφορα σχήματα της Θεσσαλονίκης, όπως το Τρίο Σαλόνικα, οι Saints και οι Slides.

Γ.Μ.: Και κάπου εδώ έφυγες για τη Γερμανία;
Η.Τ.: Για τη Γερμανία έφυγα στις αρχές του 1971, μετά από τη θητεία μου στο στρατό και γύρισα το φθινόπωρο, για σπουδές στην Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών. Τότε ήταν που ίδρυσα τους DNA. Μ’ αυτή τη μπάντα, παίξαμε σε διάφορες μπουάτ, όπως στις “Εσπερίδες” και στην “Πέμπτη Εποχή” στην Πλάκα και ξεκινήσαμε δισκογραφικά στην Polydor το 1972 με ένα δισκάκι 45 στροφών, που περιείχε τα τραγούδια “Ο Γιάννης” και “Τα Ίδια Όνειρα”. Δυστυχώς όμως, εκτός από το δισκάκι αυτό, η δουλειά εκείνης της εποχής δεν κυκλοφόρησε σε LP, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί.
Γ.Μ.: Γιατί;
Η.Τ.: Τότε στις εταιρίες ένας παραγωγός τα έκανε όλα μόνος του. Όταν πήγα στην εταιρία, μου είπαν, θα κάνουμε ένα 45άρι τώρα και τον μεγάλο δίσκο θα τον κάνουμε μετά, αλλά δεν ήξερα πως αυτό ήταν το σύστημα που δούλευαν οι εταιρίες. Όταν δηλαδή πήγαινε ένα γκρουπ με κάποιες προοπτικές, πρώτα απ’ όλα το δένανε μ’ ένα συμβόλαιο για να μην πάει σε άλλη εταιρεία και του έβγαζαν στην αρχή ένα 45άρι, με την υπόσχεση να του βγάλουν αργότερα και το LP, που δεν το έβγαζαν βέβαια ποτέ.

Γ.Μ.: Καταλαβαίνω. Και φτάνουμε λοιπόν στην Λερναία Ύδρα;
Η.Τ.: Ναι. Μετά τη διάλυση των DNA το 1972, ίδρυσα την Λερναία Ύδρα, που ήταν ένα Rock σχήμα με στοιχεία από Jazz, Rock & Ethnic. Βασικά, πρόκειται για τη μετεξέλιξη των DNA, με στίχο ποιητικό μεν, με κοινωνικοπολιτικό προβληματισμό δε, και πάντα ελληνικό.

Γ.Μ.: Πες μας για το έργο σου “Σε Άλλους Κόσμους”. Τι σε ώθησε να το γράψεις;
Η.Τ.: Περιπετειώδες έργο. Το έγραψα το καλοκαίρι του 1973. Είχα κλειστεί μέσα και δεν έβγαινα καθόλου. Το τέλειωσα στα τέλη του Αυγούστου και από τον Οκτώβρη του 1973, αρχίσαμε να το παίζουμε με τη μπάντα στην “11η Εντολή”, στην Πλάκα. Εκεί μας άκουσε ο μουσικός παραγωγός Τάσος Φαληρέας από την EMI και μου πρότεινε να το ηχογραφήσουμε και να το κυκλοφορήσουμε σε δίσκο, αλλά μας πρόλαβαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και καθώς τα πράγματα δυσκόλεψαν περισσότερο από κάθε άποψη, έφυγα ξανά για τη Γερμανία, όπου έφτιαξα μαζί με Γερμανούς μουσικούς ένα επταμελές συγκρότημα, με την ονομασία Iraklis aus Griechenland (Ο Ηρακλής από την Ελλάδα). Γύρισα τον Οκτώβριο του 1974 με σκοπό να ξαναφύγω, αλλά μεσολάβησε η ηχογράφηση του άλμπουμ “Σε Άλλους Κόσμους”, που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1976 από την EMI, με παραγωγούς τους Τέρενς Κουίκ και Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Συμμετείχαν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα παλαιότερα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, όπως οι Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Συμμετείχαν χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος. Να σου πω ακόμα, ότι ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το “Πανηγύρι”, όμως τελικά η εταιρεία του δημιούργησε κώλυμα. Εγώ τον ήθελα να τραγουδήσει, του πήγαινε και το τραγούδι και ήταν και στην ίδια εταιρία. Του άρεσε τόσο, που ήθελε να πει κι άλλα δικά μου. “Όλο το δίσκο να σου τραγουδήσω, Ηρακλή”, μου έλεγε. Αλλά δεν τον άφησαν.
Γ.Μ.: Αυτό δεν το ήξερα.
Η.Τ.: Ναι. Τελικά, ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Τον έβαλαν στην άκρη και έφυγα ξανά.
Γ.Μ.: Στην πορεία όμως και μέχρι σήμερα, έχει κάνει δώδεκα επανεκδόσεις. Ωστόσο, έφυγες πάλι για τη Γερμανία ;
Η.Τ.: Όχι. Αυτή τη φορά, για Παρίσι και Άμστερνταμ.

Γ.Μ.: Και μέχρι να ξανάρθεις, θα βάλω να παίζει ολόκληρο το άλμπουμ (γέλια).

Γ.Μ.: Αυτό που βλέπω Ηρακλή μέσα στα χρόνια, είναι πως το όνομα Λερναία Ύδρα έχει “δέσει” με το όνομά σου. Τι είναι όμως τελικά η Λερναία Ύδρα για σένα και πώς λειτουργεί αυτό;
Η.Τ.: Λειτουργεί –θα έλεγα- σαν μία ετικέτα όπου κατά διαστήματα, περνούν ως μέλη, διάφοροι καλλιτέχνες. Θα μπορούσα να πω ότι μέχρι σήμερα, η μπάντα αυτή, έχει ανασυγκροτηθεί καμιά εικοσαριά φορές και τα συνολικά της μέλη, αριθμούν πάνω από 80 άτομα.
Γ.Μ.: Εγώ βλέπω εδώ Λάκης Παπαδόπουλος, Πέτρος Πρωτόπαπας, Σ. Γιαννάτου, Θανάσης Μπίκος, Γιώργος Μαγκλάρας, Λένα Πλάτωνος, Γιώργος Φιλιππίδης, Νίκος Ζιώγαλας, Αφοί Κατσιμίχα, Δημήτρης Ζαφειρέλης, Γιώργος Γαβαλάς, Γιώργος Σιέρας, Μιχάλης Νικολαΐδης, Βασίλης Λεμονής, Τάσος Φωτοδήμος, Χρήστος Λαγός, Γιάννης Γιοκαρίνης, Άκης Περδίκης, κά.
Η.Τ.: Και άλλοι πολλοί, που τώρα αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι όλα τα ονόματα. Όμως τα είχα δώσει όλα σε μια συνέντευξη για μια Rock εγκυκλοπαίδεια που έχει περάσει και στην Wikipedia.

Γ.Μ.: Είναι όμως γνωστό Ηρακλή, ότι πέραν από τις δραστηριότητές σου ως τραγουδοποιός, δραστηριοποιείσαι και κοινωνικά, συμμετέχοντας ή ιδρύοντας διάφορα σωματεία πάντα όμως με αντικείμενο τη μουσική. Μίλησέ μας γι αυτά.
Η.Τ.: Τα γνωρίζεις πολύ καλά αυτά Γιώργο, αφού συμμετείχες κι εσύ, αλλά χαίρομαι που με ρωτάς για να τα διαβάσει και να τα μάθει περισσότερος κόσμος. Το φθινόπωρο του 1980, άνοιξα στην Πλάκα τη Σοφίτα, που υπήρξε ελεύθερο βήμα για κάθε είδος καλλιτεχνικής έκφρασης μέχρι το 1984, που έκλεισε. Στα τέλη του 1985 ήμουν συνιδρυτής της “ΜουΣυνΚΑ” (Μουσική Συνεργατική Κίνηση Αθηνών), που οργανώναμε συναυλίες στο Rodeo Club για τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν ως μέλη. Ύστερα όμως από διαφωνία την άνοιξη του 1986, αποχώρησα και ίδρυσα το καλλιτεχνικό σωματείο Α.Ε.ΤΑ (Ανεξάρτητες Εκφραστικές Τάσεις). Εδώ, είχαμε μεγάλη συμμετοχή καλλιτεχνών. Είχαμε πάνω από τριάντα μουσικά συγκροτήματα από την Αθήνα και την επαρχία, είχαμε ηθοποιούς, χορευτές, ακροβάτες, ζωγράφους, ποιητές κλπ. όπου όλοι μαζί, δίναμε παραστάσεις και συναυλίες σε ανοιχτά θέατρα των Δήμων της Αθήνας (π.χ. Παπάγου), αλλά και συναυλίες μαμούθ, π.χ. στο Θέατρο του Λυκαβηττού (δύο μέρες) και στο Πάρκο Ελευθερίας (δύο μέρες). Το σωματείο αυτό, ήταν μη κερδοσκοπικό. Την ημέρα δε της διάλυσής του, νομίζω πως ήταν το 1988, δώσαμε μία δωρεάν συναυλία στην πτέρυγα των ανηλίκων των φυλακών του Κορυδαλλού και όλα τα χρήματα που είχαμε στο ταμείο, τα κάναμε βιβλία και δώρα και τα μοιράσαμε στους φυλακισμένους. Το θυμάσαι βέβαια αυτό, γιατί έπαιξες κι εσύ.

Γ.Μ.: Ναι, βέβαια. Νομίζω όμως, ότι σιγά-σιγά, ήρθε η ώρα να πούμε δυο λόγια και για τον Πολύαυλο.
Η.Τ.: Ο Πολύαυλος στήθηκε το 1987 σαν στούντιο πρόβας στο Πεδίο του Άρεως, αλλά η φίρμα του, λειτούργησε και ως εκδοτική εταιρία, γιατί αυτό που έχω διαπιστώσει με τις εταιρίες, είναι ότι δεν τους ενδιαφέρει η πραγματική αξία της μουσικής. Τους ενδιαφέρει μόνο το κέρδος. Τελείωσαν οι εταιρίες και κατά τη γνώμη μου, καλώς τελείωσαν. Με το ίντερνετ είναι πιο δίκαια τα πράγματα.

Γ.Μ.: Έχεις ασχοληθεί και με τη συγγραφή. Πώς προέκυψε αυτή η δραστηριότητα;
Η.Τ.: Έγραφα από μικρός. Την περίοδο της μεταπολίτευσης μάλιστα έγραφα διηγήματα φαντασίας σε διάφορα περιοδικά. Πιο πολλά λεφτά έβγαλα ως συγγραφέας παρά ως μουσικός. Ήρθα σε επαφή με εκδότες περιοδικών και μου έδωσαν χώρο να εκφράζομαι. Έγραφα πολύ συχνά.

Γ.Μ.: Πώς κρίνεις το πολιτικό περιβάλλον;
Η.Τ.: Αποδείχτηκε πως κάποιοι τρίτοι παίζουν ένα παιχνίδι πολύ άσχημο. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Οι παγκόσμιοι τραπεζίτες ελέγχουν και αποφασίζουν μέσα από το χρήμα για τη ζωή μας. Έχουν στα χέρια τους τα κέντρα εξουσίας, τα ΜΜΕ, ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και τρομοκρατούν τους λαούς για το προσωπικό τους όφελος. Είναι τρομακτικό και θλιβερό αυτό που συμβαίνει. Στεναχωριέμαι ειδικά για τις νεότερες γενιές που θα αναγκαστούν να επωμιστούν αυτές τις συνέπειες.

Γ.Μ.: Ποια είναι η γνώμη σου για τη σημερινή κοινωνία;
Η.Τ.: Βρίσκεται σε πανικό και σε κατάσταση πολιορκίας. Τη χτυπάνε από παντού και δεν μπορεί να αντιδράσει. Πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημά μας, να ενημερωθούμε για το τι συμβαίνει γύρω μας και να κοινωνικοποιηθούμε. Να γνωριστούμε με τον διπλανό μας, με αυτόν θα αντιμετωπίσουμε από κοινού αυτό το κοινωνικό καρκίνωμα.

Γ.Μ.: Τι θα συμβούλευες τις νεότερες γενιές των καλλιτεχνών, είτε πρόκειται για μουσικούς, είτε για συγγραφείς;
Η.Τ.: Να μην παραιτούνται, να επιμένουν, να είναι αισιόδοξοι, να φιλοσοφούν και να ψάχνονται συνεχώς.

Γ.Μ.: Και μια ευχή για το 2023;
Η.Τ.: Μακριά από πολέμους και πανδημίες. Ειρήνη και υγεία για όλο τον κόσμο.

Γ.Μ.: Και τι θα μου έλεγες αν σου ζητούσα να κλείσουμε με κάτι πανηγυρικό;
Η.Τ.: Θα σου έλεγα ότι το 2006 συμμετείχα στην ταινία-ντοκιμαντέρ “Ζωντανοί στο Κύτταρο” του Αντ. Μποσκοΐτη και το 2008 επανήλθα με μια εντυπωσιακή εμφάνιση στο “Κύτταρο”, όπου ήταν προσκεκλημένα όλα τα μέλη που πέρασαν από τη Λερναία Ύδρα.
Γ.Μ.: Πόσοι δηλαδή;
Η.Τ.: Πάνω από ογδόντα μουσικοί.

Γ.Μ.: Ηρακλή, σε ευχαριστούμε που μας άνοιξες τη σκέψη σου, για να πάρουμε μερικές ιδέες, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο θαυμαστό σου κόσμο!
Η.Τ.: Γιώργο, σε ευχαριστώ κι εγώ, για τη φιλοξενία και για την όμορφη συζήτηση.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
1972: “Ο Γιάννης” (45 στροφών),
1976: “Σε Άλλους Κόσμους” (διπλό), “Σαν Όνειρο Γλυκό” (45 στρoφών),
1981: “Παίζεις με τις Μηχανές”, “Σε Άλλους Κόσμους” (2η Επανέκδοση),
1984: “Η Στιγμή”,
1988: “Σε Άλλους Κόσμους” (3η Επανέκδοση),
1993: “Υδριάλα”, “Ονείρεμα”,
1994: “Το Θρόισμα της Λεύκας”, “Σε Άλλους Κόσμους” (4η Επανέκδοση),
1995: “Σε Άλλους Κόσμους” (5η Επανέκδοση),
1997: “Υπερπέραν” (Συμμετοχή, Περιοδικό Audio), “Κυνηγός της Ευτυχίας”, “Αρμονία των Αντιθέτων”, “Ταξιδευτές του Απείρου”, “Βουτιά στην Αιωνιότητα”,
2002: “Σε Άλλους Κόσμους” (6η Επανέκδοση),
2003: “Σε Άλλους Κόσμους” (7η Επανέκδοση),
2007: “Γλυκιά Ανάμνηση” “Σε Άλλους Κόσμους” (8η Επανέκδοση).

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:

"Ονειροταξιδευτής" (Μυθιστόρημα Φιλοσοφικής Φαντασίας, Παπαϊωάννου-2004),

"GIGAN Το Δίκιο του Ισχυρού" (Ιστορίες Φιλοσοφικής Φαντασίας, ΕΜΣΕ-2014),

"Θέλω να σε Βοηθήσω μα δεν Μπορείς να με Καταλάβεις" (Μυθιστόρημα Φιλοσοφικής Φαντασίας, Γόρδιος-2015),

"Φυγάδες Εραστές" (Ποιητική Συλλογή, Γόρδιος-2017),

"Εντολείς" (Μυθιστόρημα Φιλοσοφικής Φαντασίας, Αττικός-2020).

Ευχαριστώ για την ανάγνωση!

Γιώργος Μπιλικάς