αρχική > e-Περιοδικό > Φταίνε Τα Τραγούδια

Μικρή πατρίδα

Το MusicHeaven εγκαινιάζει τη στήλη Φταίνε Τα Τραγούδια (νονός της στήλης, το μέλος ageras). Η στήλη θα περιέχει στίχους από τραγούδια-διαμάντια της ελληνικής μουσικής. Τα μέλη μπορούμε να σχολιάζουμε, δίνοντας το δικό μας νόημα στους στίχους, περιγράφοντας τα συναισθήματα που μας προκαλεί το τραγούδι και τα μηνύματα που μας περνάει. Μπορούνε επίσης να αναφέρουμε και να ψηφίσουμε στη σχετική δημοσκόπηση την εκτέλεση που μας αρέσει, αλλά και αν πιστεύουμε πως το συγκεκριμένο τραγούδι θ' αντέξει στο χρόνο. Πάμε λοιπόν...

Τίτλος: Μικρή Πατρίδα
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Ερμηνευτές: Παντελής Θεοχαρίδης, Γιώργος Νταλάρας, Χρήστος Θηβαίος, Χάρις Αλεξίου, Μάριος Φραγκούλης...

Ακούστε το ηχητικό!

Γράφει ο Μανώλης Πασχαλίδης (ageras)
26 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Τετάρτη 14 Δεκ 2005

Tip: Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε στη δημοσκόπηση πάνω δεξιά.

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα 'ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ' άφησε ν' ανθίζουν μες την πέτρα

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ' αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν' ανασάνει

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας

Παρτιτούρα: Μάθετε να παίζετε το τραγούδι στην κιθάρα ή στο πιάνο

- Δώστε το δικό σας νόημα στους στίχους!
- Ποιες άλλες εκτελέσεις γνωρίζετε;
- Αντέχει στον χρόνο;

Από τον ίδιο

Από την ίδια στήλη

Φταίνε Τα Τραγούδια

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

Η γνώμη σας;

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

doritsa78

#3613 / 14.12.2005, 15:21 / Αναφορά
Αυτο το τραγουδι το εχω ακουσει απο τονΓ.Νταλαρα μαζι με τον Χρ.Θηβαιο.Ειναι ενα τραγουδι που μου αρεσει πολυ.Πολυ ταξιδιαρικο και θα αντεξει στο χρονο οποιος και να το ερμηνευσει.Γιατι ο καθε ενας ερμηνευτης θα δωσει την δικη του ψυχη στο τραγουδι.

ageras

#3615 / 14.12.2005, 15:45 / Αναφορά
Η εκτέλεση με τον Παντελή (η πρωτότυπη) είναι συγλονιστική.Ο Παντελής βγάζει όλη του την ψυχή στο τραγούδι.Την πρώτη φορα που το άκουσα δάκρυσα και ακόμα συγκινούμαι όταν το ακούω από τον Θεοχαρίδη.Στην αρχή μου φάνηκε ερωτικό το τραγούδι αλλά τελικά κατέληξα οτι δεν είναι ερωτικό.Μιλάει για την ίδια του την ζωη αυτή που τον κρατάει ζωντανό είναι οξύμορο που το λέω αυτό αλλά έτσι το είδα εγώ.Μιλάει για την δίψα της ζωης μας να δούμε,να γνωρίσουμε,να ερωτευτούμε αλλά και στην αντίπερα όχθη μιλάει για ανεκπλήρωτες επιθυμίες,για την ρουτίνα για τις δυσκολίες......

Το τραγούδι ήδη είναι διαχρονικό και δεν νομιζω οτι θα πάψει ποτέ να είναι....

gazakas

#3616 / 14.12.2005, 15:51 / Αναφορά
Εὐχομαι "Καλή αρχή" και "Καλά ταξίδια" στη στήλη και προχωρώ στα σχὀλιά μου:

Τη "Μικρή Πατρίδα" την άκουσα (με τη φωνή του Παντελή Θεοχαρίδη) λίγο καιρό αφότου είχε πρωτοκυκλοφορήσει ο ομώνυμος δίσκος, στο σπίτι ενός συμφοιτητή στα Γιάννενα, όπου σπούδαζα, σε βινύλιο παρακαλώ. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να μείνω άφωνος. Έπειτα είπα στο φίλο μου ότι αυτό το τραγούδι επρόκειτο να αφήσει εποχή, όπως τελικά συνέβη. Η μουσική του είναι πανέμορφη αλλά αυτό που το απογειώνει κυριολεκτικά είναι οι στίχοι του, που, αφήνοντας την απλή στιχοπλοκή, αποτελούν από μόνοι τους ένα καθαρό ποίημα, παραδοσιακής μορφής μεν, αλλά όχι παλιομοδίτικο. Δεν προσδοκώ να προχωρήσω σε πλήρη ανάλυση του αλλά θα επισημάνω μερικά σημεία που πιστεύω ότι χρήζουν προσοχής:

α) Ο πρώτος στίχος των τριών κουπλέ ξεκινά με την ίδια άρνηση (ΔΕΝ έκανα ταξίδια μακρινά) η οποία φαινομενικά μας παρεπέμπει σε ένα αίσθημα στέρησης εκ μέρους του ποιητικού υποκειμένου. Η εντύπωση αυτή όμως διαλύεται από τους τρεις επόμενους στίχους της καθεμιάς στροφής. Το ότι το υποκείμενο δεν έχει ταξιδέψει μακρυά δεν υπήρξε μειονέκτημα γι'αυτό, καθώς έχει αξιοποιήσει την ως τώρα ζωή του, φορτίζοντας έτσι θετικά τη στέρηση που αναφέρει αρχικά.

β) Όλο το τραγούδι είναι δομημένο πάνω στην αντίθεση "Δεν έκανα ταξίδια μακρινά" vs. "Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ", όπου όμως η λέξη "μακρύ" του δεύτερου σκέλους δεν έχει μόνο τη διάσταση της απόστασης αλλά και της διάρκειας στο χρόνο (π.χ. μακρύς χειμώνας).

γ) Το ποιητικό υποκείμενο αντιλαμβάνεται και το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεται μέσα από μια σειρά αντιθέσεων: νύχτα-μέρα, γη-αέρας, σώμα-ανάσα(=πνοή, πνεύμα), όπου συμπλέκονται το πραγματικό με το ονειρικό, το υλικό με το πνευματικό, το γήινο με το αιθέριο.

δ) Κατά ένα παράδοξο τρόπο το τραγούδι μου θύμιζε πάντα το διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού "Το μόνον της ζωής του ταξίδιον" ίσως γιατί και εκεί ο ήρωας (ο παππούς του Βιζυηνού) δεν έχει κάνει κανένα μακρινό ταξίδι.

Αυτά τα ολίγα γι'αυτό το υπέροχο τραγούδι και συγχωρήστε με ίσως για το λιγάκι φιλολογικό ύφος των σχολίων μου, αλλά τι να κάνουμε; Επαγγελματική διαστροφή...

xristoforoupanagiotis

#3617 / 14.12.2005, 16:34 / Αναφορά
καλή αρχή και απο μένα!

Αρχικά πιστεύω πως η ερμηνεία Νταλάρα - Θηβαίου θα πρέπει να θεωρηθεί ως μία.

Δευτερον η "Μικρή πατρίδα" πιστεύω πως είναι ένα συγκλονιστικό τραγούδι (υπεροχη η εισαγωγή με το πιανο,ανατριχιάζεις αμέσως) και ένας συγκλονιστικός δίσκος(πάνε αυτές οι εποχές για την ελληνική δισκογραφία :().

Τρίτον τι να πεί κανείς για την μουσική του Ανδρέου και τους στίχους του Καρασούλου(σημαντικότατος συγχρονος ποιητής για μένα)

Τέταρτον πιστεύω οτι ένα τραγούδι σε αγγίζει πάντα απο το πρώτο άκουσμα και δεν ξεχνάς ποτέ ούτε που ήσουν την πρώτη φορα που το άκουσες ούτε τι έκανες εκείνη την ώρα

Πεμπτον πραγματικά πιστεύω ότι ο Θεοχαρίδης ειναί μοναδικός στην ερμηνεία του γι αυτό και ψηφισα αυτήν την ερμηνεία

xristos

#3618 / 14.12.2005, 16:45 / Αναφορά
Εμένα μου θυμίζει την εποχή που ήμουν ένας πορωμένος ακροατής του "Μελωδία" και ονειρευόμουν κάποια μέρα να κάνω κι εγώ εκπομπή. Κοινώς μου υπενθυμίζει ότι μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι και πως μερικές φορές τα όνειρα, δεν μένουν όνειρα..!

Με συγκινεί πάντα η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού και σπανιότερα η μετέπειτα εκμετάλλευσή του.

Είμαι ο μόνο που βρίσκει μια ομοιότητα στην εισαγωγή με το "Apres la pluie" του Rene Aubry, ή το έχει σκεφτεί κι αλλος;

Με 'γεια η στήλη..!

gazakas

#3619 / 14.12.2005, 16:49

Όχι, Χρήστο, δεν είσαι ο μόνος...

ageras

#3620 / 14.12.2005, 16:50

Τώρα που το λες.....υπάρχει ομοιότητα

Administrator

jorge

#3621 / 14.12.2005, 17:07

Σωστά Χρήστο! Μόνο που ο Aubry δεν παίζει το "τρελό" ακκόρντο (το Do-) που βάζει ο Ανδρέου, ευτυχώς ;-)

Orfeus

#3622 / 14.12.2005, 18:40 / Αναφορά
Το δικό μου νόημα, ας το κρατήσω δικό μου......ακόμα!!!!

Από τις εκτελέσεις προτιμώ να ακούω ΜΟΝΟ του Παντελή.

Είναι η πρωτότυπη και είναι η καλύτερη από όλες. Ας το κατανοήσουν αυτό οι Νταλαρόφιλοι, οι Θηβαιόφιλοι κλπ...

Ε οκ... έχω μία αδυναμία στις πρωτότυπες εκτελέσεις. Από τις επανεκτελέσεις, μόνο στον Joe Cocker μέχρι τώρα έχω βγάλει το ........καπέλο μου!!!!

Βεβαίως και το θεωρώ τραγούδι που αντέχει στον χρόνο και όντως εκείνο το Cm τι τρελό θεέ μου....

:-)

gazakas

#3625 / 14.12.2005, 22:13

Θα συμφωνήσω με τον Orfeus τόσο ως προς την εκτέλεση του Παντελή όσο και ως προς τη γενικότερη στάση του σχετικά με τις επανεκτελέσεις (έχω λιγάκι διαφορετική άποψη όταν δεν πρόκειται απλά για επανεκτέλεση αλλά για αληθινή διασκευή, βλ. τις ποικίλες εκδοχές του All along the watchtower, είτε αγλλόφωνες είτε ελληνικές, αλλά και άλλες περιπτώσεις). Το κόλλημα αυτό το έχω φάει κυρίως με τα τραγούδια του Σαββόπουλου, όπου μόνο ένα τραγούδι που το έχει πει πρώτα αυτός μου αρέσει τουλάχιστον εξίσου και στην επανεκτέλεσή του: "Μυστικό Τοπίο" από τη Βιτάλη στη συναυλία στο Ολυμπιακό στάδιο.

ΥΓ.1. Η αναφορά -και εδώ- στο Νταλάρα (πάλι αυτός;) μου θύμισε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που θα μπορούσε να προβληματίσει ίσως αυτούς που του τα σέρνουν διαρκώς, και ιδιαίτερα όσους τον κατηγορούν για καπέλωμα τραγουδιστών και τραγουδιών: στον ομώνυμο δίσκο συμμετέχει και ο ίδιος, αλλά ως δια μαγείας δεν τραγουδά τη "Μικρή Πατρίδα" που κάνει από τρία χιλιόμετρα μπαμ ότι είναι τραγουδάρα και σίγουρη επιτυχία. Και μη μου πείτε ότι ο Ανδρέου επέβαλλε την άποψή του, διότι αν ήθελε ο Νταλάρας να το πει, σιγά μη μπορούσε να τον σταματήσει ο Ανδρέου. Νομίζω ότι τουλάχιστον τον τιμά αυτό το γεγονός και πρέπει να έχουμε κάτι τέτοια υπόψη μας ώστε να μην προσπαθούμε να κρίνουμε μονοδιάστατα κάποιον.

ΥΓ.2. Συγγνώμη που το παραπάνω υστερόγραφο είναι μεγαλύτερο από το υπόλοιπο σχόλιο, αλλά νομίζω ότι και αυτό προσθέτει κάτι στην ιστορία του τραγουδιού αυτού...

Orfeus

#3626 / 15.12.2005, 05:48

Δεν θα ήθελα να σχολιάσω τις διασκευές (στα Ελληνικά) του "All Along the Watchtower".

Νομίζω πως είναι άλλο πράγμα αυτό. Θα ήθελα να μείνουμε στα ομόγλωσσα!!!

Ο Hendrix ας πούμε, το έκανε "δικό του" όπως έκανε δικό του ο Cocker το "With a Little Help from My Friends", αλλά και η Βιτάλη το "Δεν μένω πια εδώ".

Όσο για το συγκεκριμένο τραγούδι που συζητάμε, δεν κατάλαβα γιατί δεν θα μπορούσε ο Ανδρέου να σταματήσει τον .......Νταλάρα!!! Συγνώμη αλλά δεν το κατάλαβα αυτό......

Τι σημαίνει;

"Ως διά μαγείας", ο ίδιος ο Νταλάρας διάλεξε να πει το "Ελλοπία", αλλά "ως διά μαγείας" την πάτησε γιατί όταν ο δίσκος "Μικρή Πατρίδα", έκανε επιτυχία το ομότιτλο τραγούδι, τότε μόνο ο Νταλάρας το συμπεριέλαβε "ως δια μαγείας" στο ρεπερτόριό του.

Ας είναι καλά ο Χρήστος Παπαμιχάλης που βάζει την πρώτη εκτέλεση!!!!

gazakas

#3628 / 15.12.2005, 13:16

Μερικές διευκρινήσεις:

α) Είπα ότι αντιμετωπίζω με διαφορετικό τρόπο τις διασκευές από τις απλές επανεκτελέσεις, όχι ότι τις θεωρώ όλες καλύτερες ή εφάμιλλες της πρώτης! Αν θες Orpheus διασκευή θεωρώ αυτό που λες και συ "το έκανε δικό του" ( είτε καλύτερο είτε χειρότερο αλλά "δικό του"). Το All along the watchtower το έφερα απλά ως παράδειγμα έχοντας ξεχάσει ότι είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος με αυτό το τραγούδι :)

β) Μάλλον δεν κατάλαβες ότι και εγώ προτιμώ πολύ περισσότερο την εκτέλεση Θεοχαρίδη γι' αυτό και έβαλες λίγο περισσότερο σαρκασμό στην απάντησή σου (ίσως και γιατί είπα "Νταλάρας" :Ρ ) από ό,τι μου άξιζε...

γ) Το σχόλιο μου σχετικά με το αν είχε τη δυνατότητα ή όχι ο Νταλάρας να τραγουδήσει την ξεκάθαρα διαφαινόμενη επιτυχία ενός δίσκου στον οποίο συμμετείχε απευθυνόταν σε όσους τον θεωρούν "δικτάτορα" και "αυτοκράτορα" της δισκογραφίας που καπελώνει τα πάντα: εννοούσα λοιπόν ότι "αν είναι τέτοιος που λέτε, τότε δε θα είχε πρόβλημα να περάσει το δικό του". Και μη μου πεις Orpheus ότι ένας άνθρωπος με την εμπειρία του Νταλάρα δε θα μπορούσε να καταλάβει ποιο από τα δύο τραγούδια θα γινόταν "σουξέ", η "Ελλοπία" ή η "Μικρή Πατρίδα". Από το σχόλιο σου ότι "την πάτησε" νομίζω ότι βγαίνει το συμπέρασμα πως εσύ πιστεύεις το αντίθετο.

δ) Σχετικά με το ότι το συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριο του πρέπει να πω ότι τον αδικούμε λίγο διότι αρχικά το είπε σε ντουέτο με το Θηβαίο στην Ιερά Οδό την εποχή που εμφανιζόταν μαζί του εκεί και η Τσαλιγοπούλου με τον Αντρέα. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Θηβαίου η ιστορία έχει ως εξής:

"Σύμφωνα με τον ίδιο, άκουσε το κομματι κανα δυο φορές στο ραδιόφωνο και το λεγε στα Live των Υπόπτων. Χωρίς καν να ξέρει απαραίτητα ότι πρόκειται για κομμάτι του Ανδρέου.

Σύφωνα με τη συνέχεια της ιστορίας ο Ανδρέου έτυχε και πήγε σε ένα μαγαζί που έπαιζαν οι Ύποπτοι και πήγε να τους ακούσει γιατί κάποιος του χε πει οτι" παιζουν τραγουδι σου είναι καλοί, πήγαινε να δεις τι παιζει". Ήταν η περίοδος που η Τσαλιγοπούλου θα τραγούδαγε με το Νταλάρα Ιερά Οδό.

Ο Ανδρέου πήρε το Θηβαίο και τους Υπόπτους και τους πρότεινε στην ουσία να πάνε στην Ιερά Οδό και έγινε το conne με τον Νταλάρα. Από κει βγήκαν και τα Live της Πατρίδας με τον Νταλάρα, της Βροχής με την Τσαλιγοπούλου, και απλά Live το Γορίλα και τις Μέρες Αδέσποτες. Δλδ ούτε πήρε συγκατάθεση ο Θηβαίος για να πει το κομμάτι με τους Υπόπτους αρχικά, και μετά, ο Ανδρέου, στην ουσία ‘τον έσυρε‘ στην Ιερά Οδό (δε νομίζω να μη γουσταραν τοσο πολυ :D ). "

Πηγή (αλλά και γενικότερα ένα ενδιαφέρον topic) το παρακάτω link από τη σελίδα του www.kithara.gr :

http://forum.kithara.gr/index.php?topic=1641.from1132174947;topicseen

Τέλος, ελπίζοντας να μην παρεξηγηθώ, θα 'θελα να σημειώσω ότι παρόλο που είναι κρίμα κι άδικο πραγματικά να μην ξέρουν όλοι τη θεία εκτέλεση του Παντελή, ήταν η εκτέλεση Θηβαίου-Νταλάρα που έκανε πολύ γνωστό το τραγούδι. Ίσως θα 'πρεπε να τα βάζουμε τόσο με τους μηχανισμούς της βιομηχανίας της μουσικής όσο και με τους εαυτούς τους μας κάθε φορά που χρειάζεται να γνωρίσουμε ένα διαμάντι με τον τρόπο αυτό.

ΥΓ. Πραγματικά ας είναι καλά και ο Χρήστος και όποιοι άλλοι που ξεχωρίζουν με τις επιλογές τους από τη γενικότερη ημιμάθεια στο χώρο της μουσικής!

Orfeus

#3630 / 15.12.2005, 14:20

Μα λες αυτό:

“…….Και μη μου πείτε ότι ο Ανδρέου επέβαλλε την άποψή του, διότι αν ήθελε ο Νταλάρας να το πει, σιγά μη μπορούσε να τον σταματήσει ο Ανδρέου”.

Δικά σου λόγια είναι αυτά. Εσύ τον αναγορεύεις σε “δικτάτορα” και “αυτοκράτορα”. Τη δική σου άποψη εκφράζεις. Σαφώς με τόσα χρόνια στη δισκογραφία έχει άποψη και ξέρει να “μυρίζεται” ποιο είναι ΤΟ τραγούδι του κάθε δίσκου. Θεωρώ όμως αδιανόητο να συμβαίνει αυτό που διαφαίνεται μέσα από τη δική σου άποψη. Ότι δηλαδή αν ήθελε να πει το “Μικρή Πατρίδα”, και ο Ανδρέου δεν συμφωνούσε, μέχρι και που ο δίσκος δεν θα έβγαινε…... (Προέκταση στη …..μέση της εβδομάδος!!!!!!)

Έπειτα λες:

“α) ………Το All along the watchtower το έφερα απλά ως παράδειγμα έχοντας ξεχάσει ότι είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος με αυτό το τραγούδι :)”

Όχι, δεν είμαι “ιδιαίτερα ευαίσθητος” με αυτό το τραγούδι, επειδή είναι του Dylan.

Και μιας και ο λόγος σε αυτό, αν πρέπει να διαλέξω, προτιμώ την πρώτη του μετάφραση/διασκευή από τον Δημήτρη Πουλικάκο, παρά την μεταγενέστερη από τον Διονύση Σαββόπουλο, με τον οποίο είμαι……..“ιδιαίτερα ευαίσθητος”.

Για τα β, γ & δ:

Ο σαρκασμός δεν πήγαινε σε σένα, ούτε συγκεκριμένα σε κάποιον άλλον, παρά σ’ αυτό που λες στο τέλος της απάντησής σου περί του συστήματος.

“…..ήταν η εκτέλεση Θηβαίου-Νταλάρα που έκανε πολύ γνωστό το τραγούδι. Ίσως θα 'πρεπε να τα βάζουμε τόσο με τους μηχανισμούς της βιομηχανίας της μουσικής όσο και με τους εαυτούς τους μας κάθε φορά που χρειάζεται να γνωρίσουμε ένα διαμάντι με τον τρόπο αυτό.”

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω (όχι εσένα): Γιατί έπαψε να ακούγεται η πρώτη εκτέλεση από τη στιγμή που οι Ν & Θ το δισκογράφησαν; Πιστεύω ότι αυτό λειτούργησε σαν φρένο στην καριέρα του Παντελή και εκεί αγανακτώ. Γιατί να το πεις ρε κύριε αυτό το τραγούδι; Γιατί να πεις ΚΑΙ αυτό το τραγούδι; Τόσα έχεις πει. Φτάνει πια……

Κλείνω:

Είχα εστιαστεί στο "Όνειρο ήτανε" και τώρα στον “Προσκυνητή” και περιμένω. ¶ργησε μου φαίνεται……..

	Του Παντελή Θεοχαρίδη
	Του Γιώργου Νταλάρα
	Της Χάρις Αλεξίου
	Του Μάριου Φραγκούλη
	Του Χρήστου Θηβαίου
	Αλλη εκτέλεση