Καθημερινότητα

Λευκές σελίδες προσμένουν να γραφτούν
με λίγο από το μελάνι που κουβαλώ στις τσέπες μου κάθε πρωί
ενώ περιπλανιέμαι μέσα στην ξένη πόλη σαν παρατηρητής της νιότης μου.

Αρώματα περαστικών γεμίζουν τον αέρα
προδίδουν λίγο από την καθημερινότητα τους
πρίν ξεχυθούν βιαστικά στους δρόμους για των αγώνα της επιβίωσης.

Τα χρώματα του ουρανού απεικονίζουν μια ζωγραφιά ενός άγνωστου καλλιτέχνη
που κάποτε ξύπνησε με έμπνευση και ανάγκη για δημιουργία.

Καθισμένοι μουσικοί στα ξύλινα παγκάκια
με τα καπέλα γεμάτα φτηνά νομίσματα
προσπαθούν να διασκεδάσουν τον κόσμο που στέκεται βουβός
στης μελωδίας τον ρυθμό.

Κι όλα αυτά ανατέλλουν με το φώς της μέρας
και κρύβονται στο σκοτάδι της νύχτας.

Το κρύο και η ομίχλη σκεπάζει την πόλη
ενώ η βροχή αρχίζει να κυλά στα τζάμια
κι εμείς καθόμαστε στα ζεστά σπίτια μας, ονειρευόμενοι το αύριο.