Σαν λύκοι πεινασμένοι

Εγώ στη μοναξιά μου
έχω χτίσει ιερό.
Γι’ αυτό και πάντα σέρνω
μοναχικό χορό.

Τριγύρω από φλόγες
αναμνήσεων χορεύω,
μονάχος μεσ’ το κρύο
το παρελθόν γιατρεύω.

Κούτσουρα στη φωτιά
τα λόγια των ερώτων.
Στη νύχτα θα χαθεί
το ψέμα των ανθρώπων.

Σαν λύκοι πεινασμένοι
τα χνώτα της αγάπης,
σκυφτά στο πρόσωπο μου
με κάνανε βορά της.

Μα τώρα έχω σηκώσει
Τριγύρω αστροφεγγιά.
Βαθιά έχω τρυπώσει
σε μαύρη φαραγγιά.

Κανείς μα μη με ψάξει
κανείς να μην με βρει.
Τριγύρω απ’ τη φωτιά μου
βουβή μαρμαρυγή.

Ποιος τάχα θα ρωτήσει
την πιο παλιά χαρά μου.
Κρασί και θα μεθύσει
αν πιει απ’ τα δάκρυα μου.

Γι’ αυτό γυρίζω μόνος
στης νύχτας τη σιωπή.
Κανείς να μην το μάθει,
βαθιά μην λυπηθεί.

Εγώ στη μοναξιά μου
για πάντα θα γυρίζω.
Τα πλήθη της αγάπης
φοβάμαι και ξακρίζω.