Enrique Morente

Αναρωτιέμαι, αν κάποια μέρα θα μπορέσουμε να παρουσιάσουμε κάποια αδυναμία ή, αντίθετα, θα φτάσει να μας αποκαλύψει, στο σύνολό τους, όλα τα επτασφράγιστα μυστικά της μουσικής… Προς το παρόν, γνωρίζουμε πως αυτή η ιστορία, η δική του δηλαδή, είναι ήδη ανεπανάληπτη, και είναι προνόμιο δικό μας το να είμαστε μάρτυρές της…

Η ζωή του cantaor Enrique Morente, γεννημένου στο Albaicín της Γρανάδας, συνδεόταν ανέκαθεν με το cante. Από παιδί συμμετέχει στη χορωδία του καθεδρικού της γενέθλιας πόλης του, ενώ παράλληλα δείχνει μεγάλη επιμονή και ενθουσιασμό να μάθει από τους μεγάλους δασκάλους του cante. Μόλις 18 ετών πηγαίνει στη Μαδρίτη και συναναστρέφεται όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες του Flamenco τόσο πάνω στη σκηνή όσο και εκτός αυτής, αφήνοντας έκπληκτους κοινό και κριτικούς με την ακόρεστη περιέργεια και ενέργειά του στο να αφομοιώνει και να ερμηνεύει τα πλέον αντικρουόμενα και δύσκολα είδη cante, στην προσπάθειά του να γίνει ένας cantaor εκτεταμένων δυνατοτήτων και ανεξαρτήτως σχολών...

Η μορφή του Morente αναδεικνύεται εξαρχής με ένα ιδιαίτερα προσωπικό στίγμα πράγμα που σε συνδυασμό με την βαθιά κατανόηση που τον διακρίνει στη σχέση του με το cante Flamenco, κερδίζει γρήγορα τον χαρακτηρισμό του «joven maestro del cante jondo» (Το cante jondo θεωρείται το πιο αυθεντικό είδος του cante Flamenco). Πιστός στις θεμελιώδεις αρχές του cante αλλά και αντισυμβατικός ταυτόχρονα, ήδη από το ξεκίνημα, πάνω σ’ αυτές τις αρχές θα χτίσει την καλλιτεχνική του πορεία.

Ο πρώτος του δίσκος με την κιθάρα του Félix de Utrera, δημοσιεύεται το 1967 υπό τον ξεκάθαρο τίτλο «Cante Flamenco», όπου με την έντονη προσωπική ερμηνεία του και το ιδιαίτερο ρεπερτόριο που διαλέγει, σπάει τα δεσμά του κλασικισμού μέσα στον οποίο είχε παγιδευτεί το Flamenco. Οι επερχόμενες ηχογραφήσεις του συνεχίζονται αναδεικνύοντας την ανήσυχη και δημιουργική φλέβα του cantaor σε συνδυασμό με τις κιθάρες των Niño Ricardo, Perico del Lunar, Parrilla de Jerez, Manzanita, Paco Cortés, Tomatito, Manolo & Isidoro Sanlúcar, Enrique de Melchor, El Bola, Paquete, Montoyita, Sabicas και κυρίως του Pepe Habichuela.

Η μουσική του πορεία βασισμένη στις καλλιτεχνικές και κοινωνικές ανησυχίες του, είναι πάντοτε ανοιχτή στο διάλογο με μουσικές παραδόσεις πέραν του Flamenco, ενώ ταυτόχρονα έχει δείξει μεγάλη προσοχή και δεξιοτεχνία στην μελοποίηση των μεγάλων ποιητών της ισπανικής λογοτεχνίας.

Μέσα στο κίνημα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «nuevo Flamenco» ο Enrique Morente αποτελεί τον cantaor με τις πιο συγκροτημένες ιδέες στην προσπάθεια εξέλιξης του είδους. Αυτή η συγκροτημένη ματιά του την ώρα της υλοποίησης φιλόδοξων σχεδίων, πέρα από το να περιορίζεται στο cante, τον έχει οδηγήσει πολλές φορές στο να αναλάβει τους ρόλους του παραγωγού, σκηνοθέτη, καθώς και δραματικού ερμηνευτή. Έτσι, λοιπόν, στα μέσα του ’70 συμμετέχει στην παραγωγή του έργου «La Celestina» μαζί με τον πιανίστα Antonio Robledo. Λίγο αργότερα δημιουργεί το μπαλέτο «Obsesión», το οποίο ανέβηκε από το Κρατικό Μπαλέτο Καναδά. Επίσης μαζί με τον Antonio Robledo δημιουργεί το έργο «Fantasía del cante jondo para voz flamenca y orquesta» που ανέβηκε από το Βασιλικό Θέατρο της Μαδρίτης το 1986 με τη συνοδεία των Juan Habichuela και Gerardo Núñez στις κιθάρες και τη Συμφωνική Ορχήστρα της Μαδρίτης. Το 1988 ανεβάζει στο Festival de Granada το φιλόδοξο έργο «El loco romántico» βασισμένο στον Δον Κιχώτη, ενώ το 1990 στη Bienal del Flamenco de Sevilla παρουσιάζει μία «Allegro Soleá». Έχει συνθέσει τη μουσική για το έργο του Martín Recuerda «Las Arrecogías del Beaterio de Santa María Egipciaca» και μεταξύ άλλων τη μουσική για την ταινία «La Sabina» του José Luis Borau. Εξίσου σημαντική είναι και η ηχογράφηση της δικής του «Misa Flamenca».

Η προσωπική του εκδοχή της ποιητικής συλλογής «Poeta en Nueva York» του Federico García Lorca σε συνδυασμό με τραγούδια του Leonard Cohen που εμπνέονται από το ίδιο έργο, καθώς και η δημιουργική επαφή μουσικής Flamenco με την ηλεκτρική ένταση του Hard Rock συγκροτήματος Lagartija Nick στον δίσκο «Omega» (1996), συνιστούν ένα μεγαλειώδες έργο με το οποίο περιόδευσε σε όλη την Ισπανία και στη Γαλλία αφήνοντας ενθουσιασμένους όλους τους φανατικούς ακροατές της καλής μουσικής.

Αυτή η συνεχής δραστηριότητα μολονότι πολύπλευρη, δεν μοιάζει ακανόνιστη, αντιθέτως ενοποιείται στον κοινό παράγοντα της προσωπικής έκφρασης και στη συνείδηση της επαγγελματικότητας και του σεβασμού που απορρέει από το καθήκον απέναντι στο cante.

Το πάθος για τις τέχνες γίνεται φανερό στο σύνολο του έργου του cantaor Enrique Morente. Ένα πάθος μοναδικό στην ιστορία του Flamenco. Πάθος που δεν έχει να κάνει με την εμμονή για πρωτοτυπία ή για να είναι της μόδας, αλλά με την ουσιαστική ανάγκη του Morente να ενώσει αυτό που αγαπάει περισσότερο στη ζωή, δηλαδή το Flamenco, να το ενώσει με το θέατρο, τον κινηματογράφο, με άλλες μουσικές, την «υψηλή» λεγόμενη ποίηση, με όλες τις τέχνες, με την Τέχνη σε τελική ανάλυση, καθώς όπως ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένα: «Yo creo que no hay músicas aparte, ni arte aparte» (Πιστεύω πως δεν υπάρχουν μουσικές διαφορετικές, ούτε τέχνη ξεχωριστή). Αυτό που υποστηρίζει ο Enrique είναι η αχρονία του Flamenco, της τέχνης. Εν τέλει, αναδημιουργεί ό,τι θετικό έχει βρει σ’ αυτό το χώρο με το μοναδικό χάρισμα που κατέχει να κάνει το καθετί επίκαιρο. Η έννοια της «ένωσης» δεν αναφέρεται αποκλειστικά σ’ αυτό που ορίζεται από τον όρο «fusion», αλλά επίσης στην ιδέα του διαλόγου και γενικά της δημιουργικής συνάντησης με άλλες τέχνες, όπως επίσης και στην διαδικασία της «διασκευής / προσαρμογής».

Η ασυνήθιστη δημιουργική ικανότητα του Morente τον έχει οδηγήσει πολλές φορές στη σύνθεση μουσικής και ήχων που σχετίζονται με το Flamenco για μία πλειάδα διαφορετικών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων που περιλαμβάνει μέχρι και τις πλαστικές τέχνες: Flamenco για μία έκθεση στο Άμστερνταμ του ζωγράφου José Antonio Sicilia, Flamenco για να τραγουδήσει μία «receta de borrachuelos de Málaga» του Picasso κ.ο.κ.

Γράφει μουσική για το θέατρο παρουσιάζοντας ένα εκπληκτικό εύρος μελωδιών ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε έργου. Πέρα από τις συνεργασίες σε παραστάσεις με ανδαλουσιανά θέματα, γράφει μουσική και για παραστάσεις αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Λόγου χάρη το 1982 ανεβαίνει ο Οιδίποδας του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία José Luis Gómez. Ο Enrique Morente συμμετέχει τόσο ως ηθοποιός όσο και ως ο βασικός cantaor. Σχετικά με τη δουλειά του Morente o José Luis Gómez λέει: «Η μουσική της τραγωδίας βασιζόταν στο έργο ενός μεγάλου σύγχρονου έλληνα συνθέτη (Μ. Θεοδωράκη) ο οποίος εμπνεύστηκε από τις μουσικές φόρμες της ορθόδοξης λειτουργίας. Σκεφτήκαμε λοιπόν τις αναλογίες που θα μπορούσαν να υπάρξουν ανάμεσα σ’ αυτή τη μουσική και στο Flamenco, καθώς εν μέρει και το Flamenco πηγάζει από τους ήχους της βυζαντινής μουσικής, σύμφωνα με τον μεγάλο maestro Manuel de Falla. Χρειαζόμασταν λοιπόν έναν άνθρωπο μέσα από το χώρο του Flamenco που να έχει τις ικανότητες να αναλάβει αυτό το έργο. Έτσι σκεφτήκαμε τον Enrique Morente. Η δουλειά του, λοιπόν, συνίστατο στο να συνδεθούν τα κείμενα του έργου, σε μετάφραση Agustín García Calvo, με τον ήχο του Flamenco διαμέσου της φωνής του Morente. Θα μπορούσε να ειπωθεί επομένως πως πρόκειται για μία μείξη της ελληνικής μουσικής με το πνεύμα του cante Flamenco. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Ενθουσίασε κοινό και κριτικούς».

Η δημιουργική του φλέβα επεκτείνεται και σε άλλες μορφές τέχνης πέραν του θεάτρου, όπως είναι ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Ανάμεσα σε πολλά σημαντικά έργα ξεχωρίζει η μουσική για την τηλεοπτική σειρά εποχής «Pedro I el Cruel» που προβλήθηκε το 1989. Ο σκηνοθέτης Paco Abad μιλώντας γι’ αυτή τη συνεργασία λέει: «Ο Morente είχε αφοσιωθεί περισσότερο από τον καθένα σ’ αυτό το εγχείρημα. Φαινόταν σα να είχε την ικανότητα να μεταφέρεται στην εποχή που ζούσε και στους τόπους που σύχναζε ο βασιλιάς. Δημιουργούσε λοιπόν μετά τέτοιες μουσικές και ήχους που σχεδόν δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι θα μπορούσε να φτιάξει ένας ισπανός του 20ου αιώνα. Ο Morente απέδειξε σ’ αυτή τη δουλειά το τεράστιο μέγεθός του ως δημιουργού και ως διανοούμενου». Ο ίδιος ο cantaor λέει για το έργο: «Οι δημιουργοί της σειράς σκέφτηκαν έναν cantaor γι’ αυτή τη δουλειά, καθώς ο συγκεκριμένος βασιλιάς της Καστίλλης, ανδαλουσιανός κατά βάθος, αγαπούσε ιδιαιτέρως τον ιουδαϊκό και αραβικό πολιτισμό. Έφτιαξα λοιπόν μία μουσική βασισμένη, όπως ό,τι κάνω, στο cante jondo. Χρησιμοποιώντας κρουστά, φωνές, κιθάρες, βιολιά, φλάουτα, εκκλησιαστικό όργανο και μία χορωδία γρηγοριανής μουσικής προσπάθησα να ενώσω το μυστικιστικό με το ανατολίτικο. Τουλάχιστον αυτή ήταν η πρόθεση…».

Μεγαλύτερη ακόμη από το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι η ποικιλία των μουσικών δρόμων που διέσχισε με το πνεύμα και τη φωνή του cantaor και καλλιτέχνη του Flamenco. Ο Morente θέλησε εξαρχής και συνεχίζει να επιθυμεί να διαλέγεται με άλλες μουσικές, θα λέγαμε με όλες τις μουσικές. Και έχει αφήσει τη σφραγίδα του και τα ίχνη του από την λεγόμενη κλασική μουσική μέχρι την ηλεκτρονική, περνώντας από canto gregoriano, πολυφωνική μουσική, Jazz, Pop, son cubano, bolero μέχρι την ίδια την μουσική Flamenco φτιαγμένη από άλλους δημιουργούς. Η ομαδοποίηση και κατηγοριοποίηση του έργου αυτού του ιδιοφυούς καλλιτέχνη Flamenco αποδεικνύεται αρκετά δύσκολη υπόθεση. Ωστόσο μέσα από μερικά παραδείγματα μπορεί να φανεί πώς ο Morente –κατά τρόπο εξαιρετικό και ολοκληρωμένο– καταφέρνει αυτή την περίφημη «fusiοn» του Flamenco με άλλες μουσικές.

Στο χώρο της κλασικής μουσικής αυτό αποδεικνύεται μέσα από δύο πανέμορφα και πολυσύνθετα έργα: «Fantasía de Cante Jondo para voz flamenca y orquesta sinfónica» και «Alegro-Soleá». Το πρώτο έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στις 16 Μαΐου του 1986 στο Teatro Real της Μαδρίτης και ήταν αποτέλεσμα της δημιουργικής συνεργασίας με τον συνθέτη Antonio Robledo. Η ιδέα περί «fusion» μεταξύ κλασικής μουσικής και Flamenco αναπτύσσεται ως εξής στο πρόγραμμα της παράστασης: «Έχοντας πλήρη συνείδηση του εγχειρήματος, για πρώτη φορά στην ιστορία του Flamenco και της κλασικής μουσικής, ένας cantaor, o Enrique Morente, και ένας συνθέτης, ο Antonio Robledo, ενώνουν τις δυνάμεις τους, αποβάλλοντας οποιουδήποτε είδους προκαταλήψεις και διαχωρισμούς, για να δημιουργήσουν ένα έργο με βάση το κοινό κριτήριο ότι οι μουσικές φόρμες του Flamenco, χάρη στον πλούτο και στο βάθος τους, μπορούν να προσαρμοστούν σε συμφωνική επεξεργασία χωρίς να χάνουν τίποτα από το οικείο και χαρακτηριστικό αίσθημα του Flamenco». Ο συνθέτης Antonio Robledo μιλώντας για τη διαδικασία δημιουργίας λέει: «Πρόκειται για ένα έργο πρωτοποριακού χαρακτήρα με επιρροές και από το έργο του Igor Stravinsky…Ο Enrique τραγουδούσε στίχους που ο ίδιος είχε διαλέξει κι εγώ συνέθετα πάνω στις τονικότητες και στα μελίσματά του…», ενώ ο cantaor Enrique Morente προσθέτει: «Η προκαταρκτική δουλειά που κάναμε με τον Antonio Robledo ήταν εκτενέστατη. Στην αρχή με την κιθάρα μου και τα μελίσματα…έπειτα πήγαινα στον πιανίστα και γράφαμε. Η βασική δουλειά είχε γίνει με τον Robledo. Στη συνέχεια οι πρόβες με την ορχήστρα ήταν πολύ λίγες…». Ο έπαινος της κριτικής ήταν ομόφωνος και επαναλήφθηκε με ακόμη μεγαλύτερη ένταση στο δεύτερο έργο των δύο καλλιτεχνών, Alegro-Soleá, που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Σεβίλλη το 1990.

Όπως προαναφέρθηκε τα μουσικά μονοπάτια που διανύει ο Morente δεν έχουν όρια. Ο διάλογος με μουσικές άλλων πολιτισμών τόσο κοντινών, όπως του αραβικού και του κουβανέζικου, όσο και μακρινών, όπως η βραζιλιάνικη μουσική ή η Jazz, αντανακλούν αυτή την επιθυμία του και έχουν επιτευχθεί με το πέρασμα των χρόνων μέσα από διάφορες συνεργασίες (Orquesta de Música Andalusí de Tetuán, Pepesito Reyes, Uakti, Max Roach κ.ά.). Ο ίδιος λέει γι’ αυτή την τάση: «Πιστεύω πως τα διάφορα είδη μουσικής που έχουν ανθίσει με το πέρασμα των χρόνων, δημιουργήθηκαν για να μας πείσουν πως δεν υπάρχει παρά μόνο μία μουσική: αυτή του εσωτερικού ψυχικού μας κόσμου, με την έννοια του ατομικού και του παγκόσμιου ταυτόχρονα. Η μόνη μουσική που υπάρχει είναι αυτή που για να την εκφράσεις πρέπει να βάλεις όλη σου την ψυχή, όπως έκαναν οι Charlie Parker, Niña de los Peines, Miles Davis, Manolo Caracol, Billie Holiday, Pepe Marchena, Camarón de la Isla, Max Roach…».

Φυσικά… μιλάμε για τον Morente, τον άνθρωπο που είχε το θάρρος να γράψει έναν δίσκο για την προσωπικότητα του Antonio Chacon, τόσο προσβεβλημένη και εξευτελισμένη από τον Mairena και τον κύκλο του, και ιδίως το έτος 1977, όταν το κίνημα αυτό ήταν στην ακμή του. Ο ίδιος που τόλμησε να κάνει ένα δίσκο πέρα από τους κανόνες του φλαμένκο, που είχε ακόμη και ηλεκτρική κιθάρα, που έμοιαζε να ξεκολλά (“despegando” ο τίτλος του δίσκου) το cante από τη ρίζα του, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που έκανε ήταν να σκίσει τον κορσέ που τόσο έπνιγε και περιόριζε την ελευθερία του καλλιτέχνη.

Το 1977 ήταν μία χρονιά-ορόσημο για τον Morente. Εμφανίζεται στη δισκογραφία με τους δίσκους “Homenaje a don Antonio Chacón” και “Despegando”. Κλασικός, ορθόδοξος και επιβλητικός ο πρώτος δίσκος. Μοντέρνος, ετερόδοξος, επιτηδευμένος ο δεύτερος. Διεκδικητικοί και καλλιτεχνικοί αμφότεροι. Άγγελος και δαιμόνιο, γιν και γιαν, Δον Κιχώτης και Σάντσο, με τη δυαδικότητά του προκαλεί αντικρουόμενα συναισθήματα στον ακροατή που μαθαίνει να εκτιμά την προσωπικότητα του Antonio Chacon από τη μία, ενώ από την άλλη απορρίπτει τις κλασικές μουσικές φόρμες του Morente. Μία δυαδικότητα που θα επαναληφθεί αρκετές φορές σε αυτή την πολύμορφη προσωπικότητα, η αξία του οποίου έγινε αιτία να του απονεμηθεί το Premio Nacional de la Musica ή το Premio Nacional de la Catedra de Flamencologia της Jerez, ακόμα και αν στην Δυτική Ανδαλουσία τον έβλεπαν με μισό μάτι, ενώ τραγουδούσαν τις μουσικές του στους δρόμους της Jerez χωρίς να γνωρίζουν ότι ήταν ενός “γραναδίνου”...

Στο δίσκο «Misa Flamenca» του 1991 ακούμε canto gregoriano και αυθεντική πολυφωνία flamenca. Στο δίσκο «Negra, si tú supieras», συναντούμε τρεις κουβανέζικες rumbas, σε στίχους του Nicolás Guillén, όπου ο Morente δίνει ένα καταπληκτικό μάθηκα μουσικού συγκρητισμού μεταξύ ήχων και ρυθμών των δύο πλευρών του Ατλαντικού. Στο δίσκο «Omega» (1996), έναν από τους πιο ετερόδοξους και πρωτοποριακούς της καριέρας του, πετυχαίνει μία μείξη ήχων αυθεντικού Flamenco με Pop ακόμη και trash metal! Η πολυφωνία επανέρχεται στον δίσκο «Morente - Lorca» (1998) μαζί με την ευφάνταστη χρήση βουλγάρικων φωνών που δίνουν μία νέα προοπτική στην ιστορία του «nuevo» Flamenco… Με μία πανέμορφη διασκευή του ποιήματος «La leyenda del tiempo» του Lorca κλείνει το δίσκο σε ήχους bolero, ενώ το bolero εμφανίζεται και στον επόμενο δίσκο του «El Pequeño Reloj» μέσα σε μία εκπληκτική γκάμα ρυθμών που φτάνει μέχρι την κλασική μουσική σε μία επεξεργασία του θέματος «Clair de lune» του Beethoven με ενδιάμεσους σταθμούς στην ηλεκτρονική μουσική, όπως το θέμα που κλείνει το δίσκο «Reloj molesto». Χωρίς ποτέ βέβαια να παραβλέπει το μεγάλο του πάθος, την αυθεντική Flamenco μουσική, αφήνοντας σε κάθε έργο του για παρακαταθήκη μερικά αριστουργήματα…

Μολονότι λοιπόν η ποικιλία και η ποιότητα των έργων του σ’ αυτούς τους τομείς είναι ήδη τεράστια, η συμβολή του στη μελοποίηση σε ρυθμούς Flamenco κειμένων της λεγόμενης «υψηλής» ποίησης είναι ίσως ο πιο σημαντικός τομέας της δημιουργικής του έκφρασης στη συνολική πορεία του στο χώρο. Ο ίδιος σχολιάζοντας κατά καιρούς αυτή την –καλώς εννοούμενη– εμμονή του λέει: «Όταν λοιπόν στερεύει η έμπνευσή μου σε σχέση με το παραδοσιακό ρεπερτόριο όσον αφορά στους στίχους, στίχοι που πάντα με παθιάζουν, σκέφτομαι γιατί να μην τραγουδήσω και κάποιο ποίημα του San Juan de la Cruz λόγου χάρη, αφού μου αρέσει να το διαβάζω; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το Flamenco έγινε τόσο ερμητικό και η κριτική παραξενεύεται τόσο με την επιλογή ενός cantaor να τραγουδήσει ποίηση, ενώ για μένα το παράξενο είναι πώς γίνεται κάποιος που ασχολείται με την τέχνη να μην εμπνευστεί από αυτά τα μεγάλα έργα; Και σε τελική ανάλυση… στην τέχνη μπορεί να γίνει οτιδήποτε απ’ τη στιγμή που ο καλλιτέχνης το επιθυμεί πραγματικά!». Ενδεικτικά αυτής της τάσης τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πως συναντάμε μελοποιήσεις ποιητών (πάνω από 25) στους 16 από τους 19 δίσκους που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα: Rafael Alberti (Negra, si tú supieras), Damaso Alonso (Cruz y Luna), Bergamín (Fantasía de Cante Jondo, Negra, si tú supieras), Luis Cernuda (Morente Sueña La Alhambra), Miguel de Cervantes (Morente Sueña La Alhambra), San Juan de la Cruz (Cruz y Luna, Fantasía, Misa flamenca, Morente - Lorca, Morente Sueña La Alhambra), Juan del Encina (Misa Flamenca), Federico García Lorca (En la Casa-Museo de F.G.L., Negra, si tú supieras, Omega, Morente - Lorca), Francisco García Lorca (Morente - Lorca σε μία άκρως συγκινητική granaína-taranto), Luis García Montero (σε ρεσιτάλ), Pedro Garfías (Alegro-Soleá), Nicolás Guillén (Negra, si tú supieras), Ibm Hazm (Alegro-Soleá), Miguel Hernández (Homenaje Flamenco a Miguel Hernández, Poetas para el cante, Negra, si tú supieras, Despegando), José Hierro (Fantasía), Santa Teresa de Jesús (Obsesión), Fray Luis de León (Misa Flamenca), Antonio Machado (Despegando), Manuel Machado (Sacromonte, Esencias Flamencas), Al Mutamid (Cruz y Luna), Luis Rius (Fantasía), Lope de Vega (Misa Flamenca), Leonard Cohen (Omega), León Felipe, Bécquer & Quevedo (El Pequeño Reloj), Pablo Neruda (σ’ έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο με αφορμή τα εκατό χρόνια απ’ τη γέννησή του), María Zambrano (Morente Sueña La Alhambra).

Το βαθύτερο νόημα και η ουσιαστική αξία του ετερόδοξου –κατά πολλούς– πάθους του Morente γι’ αυτό το διάλογο των τεχνών συνίσταται στο ότι ο ίδιος ποτέ δεν αραιώνει το Flamenco με άλλες μουσικές και λόγια, αλλά αντίθετα γνωρίζει κάθε στιγμή πώς να ενσωματώνει αυτά τα στοιχεία, χωρίς να τα κακοποιεί, μέσα στο ασίγαστο αίσθημα και στην ηχώ ενός καλλιτέχνη του Flamenco.



1967 - Cante Flamenco
To "Cante Flamenco" αποτελεί το δισκογραφικό ντεμπούτο του Enrique Morente, με τη συνοδεία του Félix de Utrera στην κιθάρα. Μία ηχογράφηση που - σχεδόν χωρίς επαναλήψεις και πρόβες όπως ήταν σύνηθες εκείνο τον καιρό - φανερώνει τις βαθύτατες γνώσεις του νεαρότατου τότε Morente γύρω από το cante τόσο με την ερμηνεία του όσο και με την επιλογή των καθόλου συνηθισμένων για την εποχή εκείνη τραγουδιών, καθώς απέκλινε από το ισχύον αισθητικό κίνημα των Fosforito, Caracol & Mairena και φανέρωνε τις επιδράσεις του από τον Pepe de la Matrona. Η αναγνώριση αυτής της δισκογραφικής δουλειάς έρχεται με μία Mención Especial de la Cátedra de Flamencología το 1968.
1.Plaza de los herradores (Cantos de Frasquito Hierbabuena) / 2.Y conmigo no ha "podio" / 3.Ni quien se acuerde de mi (Malagueñas de la Peñaranda) / 4.De tu querer apartarme (Soleá de los puertos) / 5."Toito" me viene en contra (Seguiriyas) / 6.En la estacion de Jerez (Martinete) / 7.Se me aparecio la muerte (Malagueña de Chacon) / 8.A las minas del Romero (Cantes de Pedro "El Morato) / 9.La verdulera (Mirabrás) / 10.Me tienes "consumio" (Soleá) / 11.Mi hora mala llego (Siguiriyas).

1969 - Cantes Antiguos del Flamenco
Οι θετικές εντυπώσεις που άφησε ο πρώτος δίσκος συνεχίζονται και επαυξάνονται στον επόμενο καθώς ο νεαρός cantaor δεν παύει να μελετά συνεχώς τα παλιά cantes, ιδίως τα πιο δύσκολα και απαιτητικά με τη συνοδεία του Niño Ricardo στην κιθάρα.
1.Que te quise con locura (Malagueña grande de Chacon) / 2.Los ojos abrio (Siguiriyas) / 3.De rabia rompi a reir (Fandangos) / 4.En lo mejor de TUS sueños (Soleares) / 5.Por las trenzas de tu pelo (Malagueña de el Canario) / 6.Estrella de fuego (Peteneras) / 7.Soy del Reino de Almeria (Tarantas de Almeria) / 8.Si vas a San Antolin (Cartagenera) / 9.Pago con la vida (Siguiriyas de Jerez) / 10.Soy un pozo de fatigas (Martinete y Toná).

1971 - Homenaje Flamenco a Miguel Hernández
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματά του ως cantaor, η μελοποίηση δηλαδή της λεγόμενης "υψηλής" ποίησης σε ρυθμούς Flamenco εγκαινιάζεται σε αυτό το δίσκο. Ο Morente εμπνέεται από την ποίηση του Miguel Hernández (ποιητή της γενιάς του '27) και με την συνοδεία των Parrilla de Jerez και Perico "El del Lunar" στις κιθάρες φτιάχνει έναν δίσκο αποκλειστικά με ποιήματα του Hernández.
1.Sentado sobre los muertos (Romance) / 2.El niño yuntero (Malagueñas) / 3.Nanas de la cebolla (Nanas) / 4.El carro de mi fortuna (Tientos) / 5.Con la raíz del querer (Soleares) / 6.Un veneno pa que yo muera (Granaínas) / 7.Dios te va a mandar un castigo (Bulerías por soleá).

1975 - Se Hace Camino Al Andar
Ένας από τους πιο γνωστούς στίχους του ποιητή Antonio Machado (ποιητή της γενιάς του '98) δίνει τον τίτλο του παρόντος δίσκου που έκανε αίσθηση στην εποχή του και πραγματικά άνοιξε τον δρόμο για τον cantaor να προχωρήσει σε ακόμη πιο δύσβατα και ανεξερεύνητα μονοπάτια με τη μουσική του. Στις κιθάρες τον συνοδεύουν οι: Manzanita, Luis el Habichuela, Amador.
1.A la hora de la muerte (Tangos) / 2.Voces doy al viento (Seguiriyas) / 3.Granada, calle de Elvira (Fandangos de Granada) / 4.Llore mas que Jeremias (Soleares) / 5.Yo sere como la mimbre (Tientos) / 6.Minerico Barrenero (Taranto) / 7.Sale el sol (Alegrías) / 8.Contando los eslabones (Fandangos) / 9.Trabajar y madrugar (Mineras).

1977 - Homenaje a don Antonio Chacón
Με τον δίσκο αυτό ο Enrique Morente δίνει νέα πνοή στο έργο και την προσωπικότητα του maestro Antonio Chacón τόσο προσβεβλημένη και εξευτελισμένη από τον Mairena και τον κύκλο του, και ιδίως το έτος 1977, όταν το κίνημα αυτό ήταν στην ακμή του. Η κιθάρα του Pepe Habichuela παίζει καταλυτικό ρόλο σ' αυτή την προσπάθεια. Ο Morente ερμηνεύει τα cantes του Chacón καθώς και αρκετά άλλα χρησιμοποιώντας τις εκδοχές του maestro Chacón γι' αυτά.
1.Era una "madruga" (Seguiriya de Curro Dulce) / 2.A mí que me importa (Mirabrás) / 3.No lo pasen por mi puerta (Tientos) / 4.Yo he visto a un niño llorar(Peteneras de Chacón) / 5.La lengua que de mí murmura (Seguiriya) / 6.Eso no lo manda la ley (La Caña) / 7.Cómo reluce (Caracoles) / 8.Siempre por los rincones (Seguiriya de Manuel Molina) / 9.No te rebeles serrana (Tonás del repertorio de Chacón) / 10.Solamente con mirarte (Soleares) / 11.En un hospital la ví (Malagueña grande de Chacón) / 12.Rosa si no te cogí (Granaínas de Chacón) / 13.De aquella campana triste (Malagueña de Chacón) / 14.Los pícaros tartaneros (Cartagenera clásica) / 15.A que tanto me consientes (Malagueña de la Trini) / 16.La que vive en la carrera (Media Granaína de Chacón) / 17.Del convento las campanas (Malagueña de Chacón) / 18.Soy del reino de Almería (Mineras) / 19.No me habías de conocer (Malagueña de la Trini) / 20.Los aires son desabrios (Cartagenera de Chacón).

1977 - Despegando
Το 1977 ήταν μία χρονιά-ορόσημο για τον Morente. Εμφανίζεται στη δισκογραφία με τους δίσκους “Homenaje a don Antonio Chacon” και “Despegando”. Κλασικός, ορθόδοξος και επιβλητικός ο πρώτος δίσκος. Μοντέρνος, ετερόδοξος, επιτηδευμένος ο δεύτερος. Διεκδικητικοί και καλλιτεχνικοί αμφότεροι. Ο Enrique Morente σε ουσιαστικό διάλογο με την κιθαριστική δεξιοτεχνία του Pepe Habichuela δημιουργούν έναν ιστορικό πλέον δίσκο στο χώρο του Flamenco. Ο δίσκος έμοιαζε να ξεκολλά (“despegando”) το cante από τη ρίζα του, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μία πλήρη ισορροπία μεταξύ του σεβασμού στην παράδοση και της καλλιτεχνικής πρόκλησης, μία δυαδικότητα που θα επαναληφθεί αρκετές φορές σε αυτή την πολύμορφη προσωπικότητα.
1.Estrella / 2. Mirame a los ojos (Seguiriyas) / 3. Compañero (extractos de ''Elegia a R. Sije'') / 4. Defender Andalucía / 5. Tu vienes vendiendo flores (Soleá) / 6. Me faltan las fuerzas (Seguiriyas) / 7. Alegrías de Enrique / 8. Yo escucho los cantos (Bulerías) / 9. Que me van aniquilando (Tangos).

1982 - Sacromonte
Μία από τις πιο γνωστές τσιγγάνικες γειτονιές είναι αυτή του Sacromonte στη Γρανάδα. Ο Isidro Sanlúcar και ο Tomatito συνοδεύουν τον cantaor σε αυτό το αφιέρωμα του στο Sacromonte στις cuevas του οποίου βρήκαν καταφύγιο οι τσιγγάνοι της περιοχής και ανέπτυξαν την τέχνη τους στο έπακρο.
1.Tienes la cara / 2.Eres como veleta / 3.Sembré una esperanza / 4.Mi pena / 5.Donde pones el alma / 6.Amante / 7.Cuando un hombre / 8.Pa´mi Manuela / 9.Tiro tire / 10.Decadencia.

1983 - Cruz y luna
Η έμπνευση του Enrique Morente και η μυστικιστική ποίηση του San Juan de la Cruz (ποιητής του ισπανικού Siglo de Oro, 1542-1591) ενώνονται σε μία από τις πιο όμορφες δουλειές του maestro. Ο δίσκος πρωτοκυκλοφόρησε το 1983 με τίτλο "Cruz y luna" ενώ στη συνέχεια επανεκδόθηκε με τον τίτλο "Enrique Morente", ενώ πολύ συχνά γίνεται αναφορά στον δίσκο με τον τίτλο του πρώτου μελοποιημένου ποιήματος του San Juan de la Cruz στο δίσκο "Aunque es de noche".
1.Aunque es de noche (Tango) / 2.Encima de las corrientes (Cancion) / 3.Galeria (Taranta) / 4.Dime Ana (Tangos) / 5.Un pastorcito (Cancion) / 6.Amanecer (Cancion) / 7.Ignoran mis ojos tu presencia (Bulería) / 8.En un sueño viniste (Cancion) / 9.Arboles (Jaberas) / 10.Agua clara (Tango).

1988 - Esencias Flamencas (Flamenco Vivo)
O Enrique Morente κάνει μία αναδρομή σε μερικά από τα στυλ Flamenco, αναζητώντας την βαθύτερη ουσία τους: bulerías, tangos, fandangos, colombiana, taranta, tientos, caña y polo, siguiriya, soleá. Οι συγκλονιστικές ερμηνείες του συνοδεύονται άριστα από τους σπουδαίους κιθαρίστες Paco Cortés και Montoyita.
1. Bulerías I / 2. Tangos / 3. Fandangos / 4. Colombiana / 5. Bulerías II / 6. Taranta Primitiva y Cartagenera / 7. Tientos / 8. Caña y Polo / 9. Siguiriya / 10. Soleá.

1990 - En la Casa Museo Federico García Lorca de Fuentevaqueros
Η πρώτη εφ’ όλης της ύλης συνάντηση των δύο γραναδίνων καλλιτεχνών γίνεται με την έκδοση το 1990 του παρόντος δίσκου, μία ζωντανή ηχογράφηση που έλαβε χώρα στο γενέθλιο σπίτι του Lorca στο χωριό Fuentevaqueros που πλέον λειτουργεί ως μουσείο. Δίσκος που κυκλοφόρησε σε βινύλιο το '90 σε ελάχιστα κομμάτια και με το πέρασμα των καιρών έπαιρνε μυθικές διαστάσεις – λόγω του δυσεύρετου του πράγματος αλλά και της καλλιτεχνικής αξίας του– μέχρι που επανεκδόθηκε σε cd το 2001 και έγινε προσβάσιμο από μεγαλύτερο μέρος του κοινού.
1.El lenguaje de las flores / 2.Poema de la Saeta / 3.Poema del Tiempo / 4.Canciones de la Romería / 5.Poema del Joven.

1990 - Morente - Sabicas (Nueva York a Granada)
Ένας δίσκος-ντοκουμέντο για την ιστορία του Flamenco, καθώς ο Enrique Morente εκμεταλλευόμενος την σύντομη διαμονή του θρυλικού Sabicas στην Ισπανία, ηχογραφεί μαζί του αυτόν τον δίσκο ένα χρόνο πριν ο maestro Sabicas φύγει απ' τη ζωή. Παρά τα ογδόντα και... χρόνια του, η κιθάρα του Sabicas ακούγεται πιο φρέσκια από ποτέ. Ένα πραγματικό διαμάντι για τους aficionados του Flamenco.
1.Pedro el morato (taranto en tono rondena) / 2.Vidalita de marchena (vidalita) / 3.Voz del pueblo (mirabras) / 4.Ramito de azahar (solea) / 5.La malanga (guajira) / 6. Lo mas dificil del mundo (fandangos) / 7. Esa rosa (alegrias) / 8.Suspiros de fuego (tangos) / 9.Esquilones de plata (buleria) / 10.Dame veneno (rondena) / 11.En oro y marfil (granaina) / 12.Minas del romero (taranta) / 13.Noche y dia (cartagenera) / 14.En tiempos (solea) / 15.No soy de esta tierra (siguiriya) / 16.Fui piedra (solea) / 17.Prefiero la muerte (malaguena) / 18.El jardin de venus (malaguena en tono de granaina)

1991 - Misa Flamenca
Ένα από τα πιο γοητευτικά έργα του cantaor. Στη Misa flamenca, ο maestro δίνει την δική του εκδοχή της Λατινικής Θείας Λειτουργίας, ενώ πειραματίζεται ακόμη με ποιήματα των Juan del Encina, San Juan de la Cruz, Fray Luis de León, Lope de Vega τα οποία αναμειγνύει με εξαιρετική τόλμη με άλλα κείμενα του Pedro Garfias και παραδοσιακά Flamenco στιχάκια… Στις κιθάρες οι: Pepe Habichuela, El Bola, Montoyita, El Paquete.
1.Kyrie / 2.Gloria / 3.Credo / 4.Introito / 5.SancTUS / 6.Agnus Dei / 7.Salve.

1992 - Negra, si tú supieras
Mέσα σ’ αυτό το κλίμα της ανανέωσης του cante Flamenco εντάσσεται και ο παρών δίσκος, ως ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά και πρωτοποριακά δείγματα αυτής της τάσης. Δίνει νέα πνοή σε tangos, soleares, siguriyas κτλ, ενώ με μια εκπληκτική ευχέρεια επεξεργάζεται την rumba ως ένα ακόμη είδος του Flamenco. Άξια λόγου η σύμπραξη του με τους κιθαρίστες: Pepe Habichuela, Juan Carmona "Habichuela", José Miguel Carmona, Antonio Carmona, El Paquete, El Bola, Montoyita, Juan Carmona Amaya, David Amaya.
1.Venta Zoraida (Tangos paraos) / 2.Bautizo en Campanario (Soleá) / 3.Balada de los dos abuelos (Rumba) / 4.Si mi voz muriera en tierra (Alegrías) / 5.Tangos de la plaza (Tangos) / 6.Negra, si tú supieras (Rumba) / 7.El vaporcito (Siguirilla y cabal) / 8.Negro bembón (Rumba) / 9.Crisol (Bulerías) / 10.Grazalema (Fandangos).

1995 - Alegro, Soleá y Fantasia de Cante Jondo
Πρόκειται για ένα φιλόδοξο και απόλυτα επιτυχημένο εγχείρημα στο χώρο της μείξης Flamenco και κλασικής μουσικής…Με το πιάνο του Antonio Robledo και τη συνεργασία της Orquesta Sinfónica de Europa υπό τη διεύθυνση του André Presser και τις κιθάρες του Montoyita ο ευρηματικός cantaor πλησιάζει τις κλασικές φόρμες μέσα από τα μελίσματά του σε Flamenco ρυθμούς.
1.Introducción / 2.Alegría / 3.Fandangos / 4.Zambra / 5.Tangos y bulerías / 6.Ensayo

1996 - La Estrella
Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι μία ειδική έκδοση που κυκλοφόρησε στα πλαίσια των εκδηλώσεων για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Χιονοδρομιών στη Sierra Nevada το 1996. Συμμετέχει η κόρη του Estrella Morente. Το τραγούδι «La Estrella» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στον δίσκο Despegando (1977), εδώ ηχογραφήθηκε εκ νέου σε μία πανέμορφη επανεκτέλεση με την κιθάρα του Rafael Riqueni και τις φωνές των Aurora Carbonell, Estrella Morente & Las Negris να δίνουν νέα προοπτική στο κομμάτι. Το δεύτερο κομμάτι τραγουδά εξ ολοκλήρου η δεκαεξάχρονη τότε Estrella Morente παρουσιάζοντας ένα πρώιμο δείγμα του ταλέντου της ως cantaora. Το τρίτο κομμάτι «Fantasía de cante jondo» αποτελεί ένα φιλόδοξο και απόλυτα επιτυχημένο εγχείρημα στο χώρο της μείξης Flamenco και κλασικής μουσικής…
1.La Estrella / 2.Granada / 3.Fantasia de Cante Jondo (para voz flamenca, piano y orquesta sinfónica).

1996 - Omega
Ίσως το πιο τολμηρό δισκογραφικό εγχείρημα του maestro στο χώρο. Για να παρουσιάσει με ακρίβεια το όραμά του σε σχέση με ένα από τα πιο πρωτοποριακά έργα του Lorca, την ποιητική συλλογή "Poeta en Nueva York", χρησιμοποιεί στοιχεία τόσο ασυνήθιστα στον χώρο του Flamenco όπως ένα γραναδίνικο Hard Rock συγκρότημα τους Lagartija Nick ή τραγούδια του βορειοαμερικάνου τραγουδοποιού Leonard Cohen, παράλληλα με τη συνεργασία με μερικούς από τους πιο πρωτοποριακούς μουσικούς του Flamenco της εποχής όπως είναι οι Vicente Amigo, Cañizares, Tomatito, Isidro Muñoz κ.ά. Η έκδοση του δίσκου, που συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους κορυφαίους του maestro, αν και αρχικά ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, αναγνωρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα έργο – σταθμός στο χώρο του Flamenco που άσκησε και ασκεί σημαντική επιρροή στην εξέλιξη αυτής της τέχνης.
1.Omega / 2.Pequeño vals vienes / 3.El pastor bobo / 4.Manhattan / 5.La Aurora de Nueva York / 6.Sacerdotes / 7.Niña ahogada en el pozo / 8.Adán / 9.Vuelta de paseo / 10.Vals en las ramas / 11.Aleluya / 12.Norma y paraíso de los negros / 13.Ciudad sin sueño.

1997 - Selección Quejío
Πρόκειται για μία συλλογή που εκδόθηκε από την εταιρεία Hispavox και συμπεριλαμβάνει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του cantaor από τον πρώτο δίσκο του το 1967 μέχρι και τον δίσκο "Homenaje a D. Antonio Chacón" (1977) όσο καιρό δηλαδή ανήκε στο έμψυχο δυναμικό της εν λόγω εταιρείας.

1998 - Morente - Lorca
Με αφορμή τα 100 χρόνια από την γέννηση του ποιητή κυκλοφορεί ο τρίτος δίσκος στον οποίο ο Morente μελοποιεί εξ ολοκλήρου ποιήματα του Lorca. Η αίσθηση που αποκομίζει ο ακροατής δεν είναι εκείνη η άμεση, κάπως πρωτόγονη, που υποβάλλει ο πρώτος δίσκος με το υλικό του Lorca, αλλά παραπέμπει σε ένα είδος Flamenco ίσως πιο στυλιζαρισμένο, πιο σύγχρονο, καθώς ενσωματώνει μουσικές απ’ όλο τον κόσμο και τα αντίστοιχα όργανα. Μία τρίτη κατεύθυνση στην αισθητική προσέγγιση του έργου του Lorca μακριά τόσο από την αυθεντική αμεσότητα της πρώτης στο "Casa Museo…" όσο και από την βιομηχανοποιημένη άποψη που εμφανίζεται στον δίσκο "Omega". Οι κιθάρες των Juan Manuel Cañizares, Pepe Habichuela, El Paquete αφήνουν και πάλι το στίγμα τους.
1.Canciones de la Romeria (Tangos) / 2.Fandangos( Romería) / 3.Bamberas / 4.Fragmentos de la Romeria de Yerma (Bulería) / 5.Final Romeria (Rumba) / 6.Cantar del Alma / 7.Y de pronto (Granaina y Taranta) / 8.El Lenguaje de las flores / 9.Gacela del amor imprevisto y otros fandangos / 10.Poema de la Saeta / 11.Los Saeteros / 12.Tierra y luna / 13.La Leyenda del tiempo / 14.Campanas por el poeta.

2000 - Estrella
To 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος "Estrella" που στην ουσία αποτελεί την επανέκδοση του δίσκου "Despegando" (1977) με την προσθήκη τριών bonus tracks.
1.Estrella / 2. Mirame a los ojos (Seguiriyas) / 3. Compañero (extractos de ''Elegia a R. Sije'') / 4. Defender Andalucía / 5. Tu vienes vendiendo flores (Soleá) / 6. Me faltan las fuerzas (Seguiriyas) / 7. Alegrías de Enrique / 8. Yo escucho los cantos (Bulerías) / 9. Que me van aniquilando (Tangos) / 10.Seguiriya / 11.Soleá / 12.Celeste.

2003 - El Pequeño Reloj
Η αρχική ιδέα ήταν κατά κάποιο τρόπο η παρουσίαση της ιστορίας του Flamenco μέσα από τις κιθάρες ορισμένων δεξιοτεχνών του χώρου. Έτσι λοιπόν στον δίσκο έχουμε τις κιθάρες των Pepe Habichuela, Tomatito, Niño Josele, καθώς και με λίγη βοήθεια της τεχνολογίας τις θρυλικές κιθάρες των Manolo de Huelva, Montoya, Sabicas και πλάι τους τις συγκλονιστικές ερμηνείες του maestro. Ο Morente πάει ακόμη πιο πέρα με αυτόν τον δίσκο. Ο maestro του cante σπάει την καθιερωμένη ιδέα που συνηθίζουν να έχουν οι φανατικοί του είδους σε σχέση με έναν δίσκο Flamenco, παρουσιάζοντας ένα δισκογραφικό έργο ως έργο τέχνης, αναπτύσσοντας την έννοια του χρόνου μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, σα να επρόκειτο για μία ποιητική συλλογή, δημιουργώντας μία δομή που διαπερνά το σύνολο των στίχων και των μελωδιών. Ένα δίσκο όπου κάθε ποίημα είναι ένα έργο αφ’ εαυτού και η σχέση με τα υπόλοιπα ποιήματα διαμορφώνει και συμπληρώνει το τελικό μήνυμα, όπου το καθετί είναι παιχνίδι και τα πάντα έχουν λόγο ύπαρξης, όπου ο αναγνώστης-ακροατής έχει ενεργητικό ρόλο στο έργο και το διαμορφώνει ανάλογα με τον βαθμό κατανόησής του, όπου ο Morente διαμορφώνει το προσωπικό του ιδίωμα προσκρούοντας στις προσωπικές του εμμονές και αφήνοντας την δημιουργική φύση του να καλπάσει σε ανεξιχνίαστα μονοπάτια.
1. A Ramón Montoya / 2. El Pequeño Reloj / 3. Alegría Sabicas / 4. Calles de Cádiz / 5. A Manolo de Huelva / 6. Cinco Ventanas / 7. Caña de Tio José 'El Granaíno' / 8. Policaña / 9. Plaza Vieja / 10. Bulerías de Becquer / 11. Caramelo de Cuba / 12. Vendiendo Flores / 13. Alegato contra las armas / 14. Reloj Molesto (para Lula, esperanza de Brasil)

2004 - Canto y Cante a Picasso
Πρόκειται για ειδική και περιορισμένη έκδοση με αφορμή τα εγκαίνια του Μουσείου Πικάσο της Μάλαγας. Ο Enrique Morente στρέφει τη ματιά του στην ζωγραφική στην παρούσα δισκογραφική περιπέτεια. Στην προκειμένη περίπτωση αναλαμβάνει ενθουσιασμένος να μελοποιήσει σε διάφορους ρυθμούς Flamenco ορισμένα από τα ποιήματα του Πικάσο που έχουν βρεθεί σε αναλογία πάντοτε και με την ζωγραφική του καλλιτέχνη. Τον συνοδεύουν οι κιθάρες των Miguel Ochando και Manuel Parrilla.
1.Recetas de Cocina por Soleares / 2.Malagueña de Picasso

2005 - Morente Sueña La Alhambra
Πρόκειται για ένα έργο που ξεπερνά κατά πολύ κάθε προσπάθεια μουσικής κατηγοριοποίησης. Δέκα "μαργαριτάρια" που παραπέμπουν σε ένα αέναο ταξίδι από την παράδοση στην πρωτοπορία με φόντο την μαγευτική Alhambra. Εάν με τον δίσκο "El pequeño reloj" πραγματεύτηκε την αναζήτηση του απόλυτου –θεμέλιος λίθος κάθε έργου τέχνης– μέσα από την έννοια του χρόνου, η αναζήτηση αυτή συνεχίζεται και εδώ, όμως αυτή τη φορά με βάση το όραμα της ομορφιάς, ονειρευόμενος ο maestro την Alhambra. Ο Morente ονειρεύεται την Alhambra με την βοήθεια σπουδαίων καλλιτεχνών όπως είναι οι: Tomatito, Juan Habichuela, Pat Metheny, Juan Manuel Cañizares, Estrella Morente, Israel Galván κ.ά. αλλά και μέσα από τους ποιητές... (San Juan de la Cruz, María Zambrano, Miguel de Cervantes, Luis Cernuda). Κυκλοφόρησε και σε μορφή DVD.
1.Martinete / 2.Generalife / 3.Seguirilla de los tiempos / 4.Cristalina fuente / 5.Chiquilín de Bachín / 6.Soleá de la ciencia / 7.La Alhambra lloraba / 8.Donde habite el olvido / 9.Taranto veneno / 10.La última carta


Βασικές πηγές:
Διάλεξη του Balbino Gutierrez στο Festival Internacional del Cante de las Minas
Δισκοκριτικές του Marcos Escanez Carrillo δημοσιευμένες στο Jondoweb.com
και διάσπαρτες πληροφορίες παρμένες από άρθρα, κριτικές, συνεντεύξεις κτλ...

Περισσότερες πληροφορίες: Επίσημη ιστοσελίδα του Enrique Morente