Κάποιες φορές η θλίψη έρχεται και σε βρίσκει σαν εκείνες τις μορφές που ξεπηδούσαν απ΄το σκοτάδι και στοίχειωναν τα παιδικά σου όνειρα. Τότε βουβός έκλαιγες στο κρεβάτι σου, ακίνητος, ελπίζοντας κανείς να μην σε δει μήτε να σε ακούσει. Κι έτσι αποκοιμώσουν, παιδί τρομαγμένο στην άβυσσο των αστεριών. Μα άπλωνες τα χέρια σου και θαρρώ αλήθεια πετούσες. Τότε που ήσουνα παιδί...
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16622 / 03.10.2008, 00:44 / Αναφορά Ζωγραφιά το ποιήμα....... |
#16623 / 03.10.2008, 08:57 / Αναφορά όνειρο ... |
#16627 / 03.10.2008, 11:07 / Αναφορά Μικρό, μα όχι λιτό. Γεμάτο χρώματα και εικόνες. Πανέμορφο! Συγχαρητήρια! |
#16634 / 04.10.2008, 17:29 / Αναφορά Με ταξίδεψες ακριβώς εκεί... |
#16652 / 06.10.2008, 21:35 / Αναφορά Θα χαρω να αφησετε το σχολιο σας στο κειμενο "κραυγη διχως ηχο" που βρισκεται στο blog μου... :-) |