Τι κι αν ήταν όνειρο

Στα φούλια αργοκύλησες φεγγάρι μου

κι ο νους μου βγήκε πάλι ρομαντζάδα,

με χίλιες μυρωδιές

στου Μάη τις βραδιές,

στενό δρομάκι το προσκυνητάρι μου

και σιγανή σαν προσευχή καντάδα

σε γρίλιες ανοιχτές

κι αγαπημού ματιές.

Το γέλιο σου στη νύχτα κάνω ρότα μου

κι απάνω της το βλέμμα σου αστέρι

σημάδεψε με μιας

το δρόμο της καρδιάς,

ακούμπα με, ρίγος να βγει στα χνώτα μου,

στο φιλί σου βάζοντας καρτέρι

εκεί που συναντώ

τον πρώτο δισταγμό.

Στα φούλια γλυκοπιάστηκες αυγούλα μου

κι ο νους μου στις εικόνες της πλανιέται,

σε ψάχνω στις δροσιές

ξανά τις πρωινές,

αντάμωμα μαζί σου ομορφούλα μου

η μοίρα μου φοβάμαι πως βαριέται

να όριζε ξανά

και τ΄ όνειρο περνά.

Τι κι αν ήταν όνειρο,

τα βράδια μου μαζί σου θα κυλάνε,

ποιος ξέρει, η ζωή

κι αν μ΄ έχει ειρωνευτεί,

ίσως αυτά τα μάτια σου

κάπου με καρτεράνε.