Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Παρουσιάζουμε σήμερα με ιδιαίτερη χαρά τον «Ίλιγγο» ένα ακυκλόφόρητο τραγούδι της Δανάης Παναγιωτοπούλου, από τον υπό έκδοση δίσκο της «Homo Logotypus».
|
Το MusicHeaven θα είναι χορηγός επικοινωνίας του δίσκου, με άλλα λόγια χορηγός ενός πυκνού, κοινωνικοπολιτικού και ερωτικού λόγου που συνοδεύεται από μελωδισμό και θεατρική ερμηνεία.
Tην Δανάη Παναγιωτοπούλου την γνωρίσαμε πριν από 2 χρόνια με την πρώτη της δισκογραφική εργασία "Οίκος Αντοχής" (εταιρεία: Καθρέφτης). Περισσότερα στη συνέντευξη που παραχώρησε για το MusicHeaven στον Aiolos_m, καθώς και στη σελίδα της στο myspace από όπου και το ακόλουθο βιογραφικό:
Η Δανάη Παναγιωτοπούλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Αθηνών και υποκριτική στο θέατρο Εμπρός. Η επαγγελματική της ενασχόληση με τη μουσική και το τραγούδι ξεκινάει το 2000, με συμμετοχές σε συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Γιάννης Χαρούλης και ο Βασίλης Βασιλάτος, ενώ παράλληλα εργάζεται και στο θέατρο σε σκηνοθεσίες του Δημήτρη Καταλειφού (Θέατρο Εμπρός), του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη (Θέατρο Τόπος Αλλού), του Τάσου Ράντζου (Δη.Πε.Θε. Αγρινίου και Κοζάνης) και του Σωτήρη Χαντζάκη (Εθνικό Θέατρο).
Το 2002 ξεκινάει να παρουσιάζει τη δική της δουλειά στην Αθήνα. Πρόκειται για τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς της, καθώς και μια επιλογή ελληνικών και ξένων διασκευών.Αυτό που χαρακτηρίζει τα τραγούδια της, αλλά και τη δομή της παράστασής της, είναι το λιτό μουσικό ύφος και η καθαρότητα της έκφρασης.
Στο τέλος του 2006 ο Μ. Πασχαλίδης συμπεριλαμβάνει στο δίσκο του «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα» το τραγούδι της «Ο Τρελός», και λίγο αργότερα ο Γιάννης Χαρούλης επιλέγει το τραγούδι της «Ένα γύρο το φεγγάρι» για να ανοίξει το δίσκο του «Χειμωνανθός».
Στις αρχές του 2007 κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη εταιρία «Καθρέφτης» η πρώτη της δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Οίκος Αντοχής». Πρόκειται για εννέα δικά της τραγούδια και ένα ορχηστρικό του συνεργάτη της Άγγελου Αγγέλου, ο οποίος μαζί με τον Παντελή Ραβδά υπογράφουν και την ενορχήστρωση του δίσκου.
Νέο τραγούδι
Ίλιγγος
Με πιάνει μαύρος ίλιγγος στα πόδια σου πριν πέσω
και λύνω τα κορδόνια μου να μοιάζουν με φτερά,
του πανικού τεχνάσματα, μα θέλω να σ’ αρέσω
έλα μια βόλτα στα χαλάσματα
έχω ζευγάρι δεκανίκια εφεδρικά.
Βαρέθηκα να πολεμώ τους άσσους στα μανίκια
τα νιάτα μου πεινάσανε και άστοχα χτυπάν,
μα απ’ τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια
με κάτι αγρίμια ξενιτεύομαι
κι ας ξέρουν μόνο πίσω πώς να μη γυρνάν.
Τώρα τα χάδια σου μου λεν καθένας το σταυρό του
με στόμα επιδέξιο ρουφάς τη μοναξιά,
αύριο θα παίξουμε ξανά το γυρισμό του ασώτου
κάποια Αριάδνη σε κοιτά
με μια κλωστή σε δένει και μας κυβερνά.
Το δάχτυλό μου στην πληγή μα ακόμα δεν πιστεύω
νηφάλια και παράλογη η γη που περπατώ,
απ’ την πηγή που ξεδιψάς όλο σταγόνες κλέβω
κάνε ξανά πως δεν κοιτάς
μόνο για σένα είπες, κάνω το χαζό.
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #17748 / 03.02.2009, 16:36 / Αναφορά "νηφάλια και παράλογη η γη που περπατώ"... Τί να πω; Χαίρεται η ψυχή μου για την τόλμη αυτής της κοπέλας, να ακούει την ψυχή της και να γράφει... τη γενιά της, για όλους μας τελικά. Δεν θα πω ότι είναι η εξαίρεση και φωτεινό παράδειγμα κ.λπ., γιατί τολμώ -κι εγώ με τη σειρά μου- να πω ότι υπάρχουν και άλλοι τραγουδοποιοί που έχουν λόγο σοβαρό και χρήσιμο, στις μέρες μας. Ωστόσο, η Δανάη έχει ξεχωριστή θέση ανάμεσα σε αυτή την παρέα. Όχι, πως την ενδιαφέρει, είμαι σίγουρος γι' αυτό. Εμάς, πάντως, νομίζω μας ενδιαφέρει και μας αφορά να ακούμε και τέτοια τραγούδια-μικρά λογοτεχνήματα... Το αυτονόητο λειτούργησε, το ένστικτο δούλεψε. Να, ο λόγος του παρόντος. Επιτέλους, ας δώσουμε περισσότερο χώρο σε αυτούς τους ανθρώπους, που δεν εκλιπαρούν γι' αυτό, αλλά η στάση τους το απαιτεί. Στην άκρη πια οι ανοησίες. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε ξανά για τα δύσκολα μέσα από την Τέχνη... |
| #17749 / 03.02.2009, 16:37 Επίσης, ειλικρινά... συγχαρητήρια spiroos και jorge για την πρωτοβουλία. Αυτός μπορεί να είναι ο δυναμικός ρόλος του ίντερνετ. Μακάρι, να συνεχίσουμε παρομοίως.. |
| #17751 / 04.02.2009, 01:20 / Αναφορά Πολύ καλή πρωτοβουλία παιδιά!!!Μπράβο!!Και πολύ καλό κομμάτι! |
| #17755 / 04.02.2009, 16:30 / Αναφορά Η Δανάη έχει θέμα ακριβό...καί το μοιράζει απλόχερα |
| #17764 / 06.02.2009, 00:53 / Αναφορά Καλώς να βγει ο δίσκος. Έχει ιδιαίτερο στυλ. Μου αρέσουν οι μουσικές και - ασφαλώς - οι στίχοι της ("και λύνω τα κορδόνια μου να μοιάζουν με φτερά" , "μα απ’ τις παγίδες τρέφομαι σαν όλα τα ποντίκια"). Όμως νομίζω οτι θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον αν υπήρχε πλουσιότερη ενορχήστρωση. Επίσης, έχω και ένα θέμα με τη φωνή της. Πιστεύω οτι θα ήταν καλύτερα να δίνει περισσότερα τραγούδια σε καταξιωμένους τραγουδιστές, όπως έκανε - με μεγάλη επιτυχία - με το "Ενα γύρο το φεγγάρι". Η νέα δουλειά όμως δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει, επομένως θα κάνω υπομονή να την ακούσω ολοκληρωμένη. Καλά λάιβ στον Πυρήνα. :) |
| #17767 / 06.02.2009, 13:32 / Αναφορά Η Δανάη Παναγιωτοπούλου δεν είναι μια εύκολη περίπτωση στο τραγούδι. Απόδειξη αυτού ο πρώτος προσωπικός δίσκος της που απέχει θα έλεγα αρκετά από τα δύο τραγούδια που έχει δωρίσει σε άλλους (Ένα γύρο το φεγγάρι στον Χαρούλη και τον Τρελό στον Πασχαλίδη). Σαν να θέλει να τα διαχωρίσει: τα από δω και τα από εκεί. Προς το παρόν αναμένουμε τη συνέχεια που έχει αρχίσει και σκάει μύτη. Χθες βρέθηκα στον Πυρήνα και την άκουσα. Το θέμα της ενορχήστρωσης κατανοητό: δύο πιάνα και ντραμς και σε 3-4 τραγούδια η ίδια στην κιθάρα. Λιτότητα, λέξη που φέρνει συνήθως αρνητικούς συνειρμούς. Ωστόσο, όσον αφορά την ερμηνεία, έχω να πω ότι ήταν ιδιαίτερα καλή. Πέρα από τη τζαζ υφή που δίνει σε κάθε της τραγούδι, πατά γερά μέχρι εκεί που φτάνει. Τραγουδά περισσότερο με το ύφος της παρά με της φωνητικές της δυνατότητες, πιστεύω. Ακούστηκαν και αρκετά καινούργια τραγούδια, εκτός από τα δύο (Λόλα και Ίλιγγος) που μπορούμε να συναντήσουμε σε διάφορες γωνιές του διαδικτύου. Κάποια από αυτά ήταν μια μικρή αποκάλυψη. Μουσικά μονόπρακτα σε πλήρη διάλογο με το σήμερα. Όχι μόνο πολιτικά και κοινωνικά. Από αυτά που εισέπραξα χθες, συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους αγαπούν το ελληνικό τραγούδι, την αγορά του δίσκου όταν κυκλοφορήσει. Είναι από εκείνα που αξίζει να έχουμε στη δισκοθήκη μας (και όχι σε φάκελο στον υπολογιστή με τους τίτλους σε greeklish), ξέροντας πως θα λειτουργήσουν επενδυτικά για το μέλλον. |
| #17773 / 07.02.2009, 21:45 ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ...ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ.ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΜΙΑ "ΔΥΣΚΟΛΗ" ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Η Δ.Π. ΑΛΛΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΙΣΤΕΥΩ.Ο "ΟΙΚΟΣ ΑΝΤΟΧΗΣ" ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΤΗ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ,ΚΥΡΙΩΣ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥ ΤΟΥ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΙ...Η Δ.Π. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ,ΟΥΤΕ ΕΠΟΜΕΝΟ,ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΛΕΣ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΑΠΟ ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ,ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ,ΑΡΛΕΤΑ,ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ...ΜΑΖΙ ΤΗΣ! |
| #17829 / 16.02.2009, 19:00 / Αναφορά Μεγαλώνεις γαντζωμένος απο μύθους μακρινούς, έτσι η αλλιώς. Το τελευταίο που περιμένεις, καιρό μετά την εξημέρωση της φθοράς, είναι να γίνεις μάρτυρας μιας τέτοιας παρουσίας. (Επιτέλους μια καλή χρήση για το) Δεύτε Λάβετε. |
| #18864 / 02.09.2009, 22:28 / Αναφορά Συγχαριτήρια!!! |
To πιο διαχρονικό άλμπουμ όλων των εποχών
Νέος δίσκος από τον Πάνο Μπούσαλη - Σεμπρεβίβα
Μια βουτιά απ' το ''Κατάστρωμα'' του Κωστή Μαραβέγια
Σκέψεις για τον τελευταίο δίσκο του Παύλου Παυλίδη 
Ματωμένα Ρόδα: “Γράφοντας το Τέλος” (ή αλλιώς: Το Σκοτάδι που Φωτίζει)
