Trip

Σε ένα γκρίζο λιμάνι κάπου στο Δουβλίνο.Ατενίζοντας τον απέραντο Ατλαντικό.Μέσα στην ενδοχώρα.Μύθοι για ξωτικά, θησαυρούς και banshees.Kαταπράσινα λιβάδια, απότομες χαράδρες, κύματα που διαλύουν βράχους.

Μετά Βαρκελόνη.Λιακάδα, ο κόσμος αμέριμνος, πηγαινοέρχεται αδιαφορώντας για οτιδήποτε.Σήμερα η μέρα είναι υπέροχη.Καθεδρικοί ναοί, το κλασσικό μπερδεύεται όμορφα με το μοντέρνο.Ιστορίες με Άραβες και φλαμένγκο ήχους.

Ώσπου να περάσω απέναντι...Κάπου πρός Καραιβική.Αβάνα, Κίνγκστον, Όλες τις μέρες του χρόνου στην παραλία.Ανεμελιά.Σε ένα κρεβάτι αρχοντικού κτιρίου.Με ταπετσαρία ασπρόμαυρη με τετραγωνάκια σαν σκακιέρα.Ρούμι και χορός ταράζουν τις αισθήσεις μου.Σε έναν επίγειο παράδεισο, υγρό και κρυστάλινο.

Τέλος Μέση Ανατολή.Γαλάζιος ουρανός, έρημος με οάσεις, βασίλεια, μύθους, πρίγκιπες, πριγκίπισες, ζαφείρια,κοσμήματα, σμαράγδεια,ρουμπίνια, διαμάντια, θυσαυροί....

Δεν έχω περάσει ποτέ τα σύνορα......
Η φαντασία όμως οργιάζει....
Και είμαι ακόμα στην σελίδα 278....