Ο Λεωνίδας Μπαλάφας στο MusicHeaven

Γράφει ο John Deos (Deos)
33 άρθρα στο MusicHeaven

Το καλοκαίρι σε βρήκε χωρίς πυροσβεστήρα στο αμάξι αλλά με νέο τραγούδι.
Τι περιμένουμε να μας εκπλήξει στο νέο δίσκο του φθινοπώρου;
Πολύ νωρίτερα είχα βρεθεί χωρίς πυροσβεστήρα μετά από κάποια διόδια, όπου σε μπλόκο της αστυνομίας μη έχοντας να με γράψουν για κάτι άλλο, με έγραψαν για την απουσία πυροσβεστήρα στο αμάξι. Κάπως έτσι προέκυψε η αρχή της ιστορίας που έγινε τραγούδι. Αναφορικά με το νέο δίσκο που ονομάζεται «Ανοιξιάτικη Μέρα», πιστεύω ότι τον καθένα θα τον εκπλήξει διαφορετικά. Έχει μέσα 11 κομμάτια, για μένα όλα αγαπημένα, αλλά το υλικό είναι τέτοιο που μπορεί ο καθένας να ταυτιστεί με κάποιο απ’όλα.

Που κινείται;
Το πού κινείται δεν μπορώ να στο πω με σιγουριά, γιατί ακόμα κι εγώ δεν έχω βρει το δρόμο μου. Βαδίζω σ’ένα δρόμο που έχει πολλά μονοπάτια δεξιά κι αριστερά, οπότε ο δρόμος μου συνεχώς αλλάζει. Είναι ένας πολυπρόσωπος δίσκος. Θα βρεις ένα κομμάτι μόνο με φωνές που δίνουν το μπάσο και το κρουστό (beatbox), ενώ από όργανα υπάρχει μια slide κιθάρα. Μ’αρέσει η αίσθηση του reaggae, η πιο Dub, μία κατάσταση μινόρε. Υπάρχουν 2 κομμάτια με κλαρίνο, όπου σκοπεύω στο μέλλον το χρησιμοποιήσω ως κυρίαρχο όργανο.

Ποιο άλλοι υπογράφουν τα τραγούδια του δίσκου εκτός από σένα;
Έχει γράψει ένα τραγούδι ο Κύριος Κ, στίχους-μουσική, που λέγεται «Για το Ράδιο», ένα ακόμη σε στίχους ο Στέλιος Κάτσαρης και τα υπόλοιπα εγώ σε στίχους και μουσική.

Πώς μπορείς να προβλέψεις ότι ένα τραγούδι είναι όντως για το ράδιο;

Αυτό μάλιστα που έχει γράψει ο Κύριος Κ, το λέει και ο ίδιος ο τίτλος του. Λέει ότι είμαι τραγούδι έτοιμο να παίξει στο ράδιο και παράλληλα κράζει το τι χρειάζεται ένα κομμάτι για να παίξει στο ραδιόφωνο. Είναι δύσκολο γενικά να το προβλέψεις. Τα υπόλοιπα κομμάτια έχουν ένα κοινωνικό χαρακτήρα, μιλούν για την οικογένεια, τον κόσμο γενικότερα, την αδιαφορία, κλπ.

Πραγματικά δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιο τραγούδι;
Ίσως μπορώ ένα να το ξεχωρίσω, ειδικά όταν με πιάνουν τάσεις φυγής όπως τους περισσοτέρους μας. Λέγεται «2 ώρες έμειναν μόνο» και φεύγει το καράβι. Είναι η απόφαση που έχει πάρει κάποιος να φύγει και να αλλάξει σελίδα, να ζήσει κάτι άλλο κάπου αλλού.

Αποφεύγεις λοιπόν να τραγουδάς ερωτικά τραγούδια, μόνο για την αγάπη. Το κοιτάς πιο σφαιρικά.
Για την αγάπη έχουν γραφτεί τόσα κομμάτια, είναι διαχρονική. Πολύ ωραίο να μιλάς για την αγάπη αλλά δεν είναι μόνο αυτή. Υπάρχει η αγάπη για το διπλανό σου, παίρνει πολλές μορφές, δεν είναι μόνο η ερωτική πλευρά.

Σε τι ψυχολογική διάθεση συνήθως είσαι και εμπνέεσαι να γράψεις;
Εξαρτάται. Μπορεί να δεις κάτι στο δρόμο και να σου μείνει τελείως υποσυνείδητα και να σου βγει στο σπίτι μετά από 3 ώρες μια εικόνα και σιγά σιγά να έρθουν κι άλλες παρέα μ’εκείνη. Εν τω μεταξύ μπορεί να είμαι χαρούμενος και να βγει ένα λυπητερό τραγούδι ή και το ανάποδο. Είναι η φώτιση της στιγμής. Σαν να μην το γράφεις εσύ και πάει από μόνο του το χέρι.

Τι θυμάσαι από την πρώτη σου εμφάνιση σε βραδυνό μαγαζί;
Θα σου πω για την Απανεμιά την πρώτη σοβαρή μου προσπάθεια επί σκηνής. Μια όμορφη μπουάτ στην Πλάκα, ένας ζεστός χώρος από το ’67 που δυστυχώς δεν υπάρχει πια. Είχε μια μοναδική ατμόσφαιρα, εξέπεμπε μια μυστήρια ενέργεια...

Τρακ υπήρχε;
Τρακ υπάρχει πάντα, δε φεύγει ποτέ. Λίγο πριν βγεις ανεβαίνουν οι χτύποι της καρδιάς και η αδρεναλίνη. Είναι αυτό που γουστάρω περισσότερο απ’οτιδήποτε.

Κατά καιρούς, χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, μετράμε καλλιτέχνες διάττοντες αστέρες με 1-2 επιτυχίες στο ενεργητικό τους και μετά χάνονται. Τι φταίει συνήθως και δεν υπάρχει ανάλογη συνέχεια;

Αυτό μπορεί να οφείλεται σε έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας. Η επιτυχία βέβαια εξαρτάται και από ποια άποψη θα δεις το θέμα. Μπορεί ένας τραγουδοποιός να μην έχει κάνει εμπορική επιτυχία, αλλά ο δίσκος του να αξίζει και να έχει αποκτήσει ένα κοινό. Παίζει ρόλο πώς θα εξελιχθείς σαν άνθρωπος και σαν χαρακτήρας, όπως επίσης πώς θα εξελιχθείς στιχουργικά και μουσικά για να έχεις και την ανάλογη συνέχεια επαγγελματικά. Το στάσιμο είναι αυτό που θα σε κρατήσει πίσω και το κυνήγι της επιτυχίας που μπορεί να έχεις κάνει, αν βασιστείς σε μια επιτυχία για να γράψεις μια άλλη. Εγώ είμαι λάτρης της μουσικής, είναι το πάθος μου. Θα βρεθούμε για καφέ και θα παίξουμε με τα ποτήρια, με το τραπέζι, τα χαλίκια, ο,τιδήποτε βγάλει ήχο, είμαι άρρωστος με αυτό (γέλια).

Μεγάλωσες σε μουσική οικογένεια;
O πατέρας μου του άρεσε και του αρέσει να τραγουδάει αμανέδες, όπως και η μητέρα μου αγαπάει το τραγούδι. Δεν μπορείς να πεις όμως ότι ανήκω σε μουσική οικογένεια, δεν είχε ασχοληθεί κάποιος με τη μουσική.

Τι δουλειά θα προτιμούσες να κάνεις αν δεν είχες καμία επαφή με τη μουσική;
Παλιά ζωγράφιζα, αλλά όχι σαν επάγγελμα. Μου άρεσε πολύ, όπως και η χειροτεχνία. Σίγουρα θα επέλεγα κάποιο επάγγελμα επικοινωνιακού χαρακτήρα. Θα μου άρεσε και μπάρμαν, αλλά δεν ξέρω πόσο θα άντεχα (γέλια).

Περιέγραψέ μου ένα καθημερινό σου 24ωρο.
Υπάρχει καθημερινότητα και καθημερινότητα. Αυτή την περίοδο κάνω πρόβες για να παίξουμε. Θα σηκωθώ να φτιάξω καφεδάκι, θα πάω καμιά βόλτα, θα κάνω μουσική μελέτη, ψάξιμο στον υπολογιστή κυρίως για μουσική και κινηματογράφος.

Αγαπημένες ταινίες;
Μου αρέσει πολύ ο Al Pacino στην Υπόθεση Καρλίτο και στο Άρωμα Γυναίκας, επίσης το Amelie με το ασύλληπτο soundtrack και η ταινία που σκηνοθέτησε ο Mel Gibson, Apocalypto. Μην παραλείψω και τον Peter Pan με Robin Williams!

Η εξωτερική σου εμφάνιση είναι πολύ διαφορετική από αυτή που σε γνωρίσαμε. Χαρακτηρίζεται η ζωή σου από μεγάλες αλλαγές;
Δεν υπήρχε τίποτα προμελετημένο να πω «και τώρα αφήνω μούσι και μαλλιά», έτυχε στην πορεία. Μάλιστα το μαλλί το άφησα σιγά σιγά κατα την περίοδο εμφανίσεων στο Οξυγόνο Live πριν 3 χρόνια με τον Πάνο Μουζουράκη και το Γιώργο Μυλωνά. Το μούσι ξεκίνησε σε ελεύθερο κάμπινγκ στην Εύβοια, οπου το τελευταίο πράγμα που σκεφτόσουν ήταν το να ξυριστείς. Μου άρεσε αυτή η αλλαγή και την κράτησα γιατί ήταν πιο κοντά σε μένα. Τώρα σχετικά με τις μεγάλες αλλαγές, προτιμώ να είναι μικρές και σταθερές. Εϊμαι της γης, θέλω να πατάω γερά και να προχωρώ σιγά σιγά.

Θα προέτρεπες ένα νέο καλλιτέχνη να συμμετέχει σε κάποιο μουσικό reality;
Επειδή κι εγώ έχω μπει κι έχω βγει από μια τέτοια διαδικασία, αν θέλει τότε να πάει να το κάνει και να είναι ο εαυτός του, να πει κάτι δικό του κι αν πραγματικά αξίζει να του βγάλουν το καπέλο. Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι ο καθένας και που μπορεί να φτάσει, αλλά πρέπει να κάνει αυτό που αισθάνεται.

Τι έχει να χάσει που πρέπει να το ζυγίσει με αυτό που ενδεχομένως κερδίσει;
Μπορεί να πάει και να τα χάσει όλα, μπορεί όμως να βγει νικητής.
Μπορεί να εκτεθεί σε ανθρώπους που δεν είναι ικανοί καν να κρίνουν άλλους.
Μπορεί να πάει και να πάρει τα λεφτά; Αυτό μετράει εκεί μέσα. Δε σου προσφέρει τίποτε παραπάνω. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους μέσα στη showbiz. Δεν υπάρχει πια καλλιτεχνία. Δεν υπάρχει κάτι που να πεις γονατίζω στην ύψιστη τέχνη και την εκπροσωπώ. Όλα τα παίρνουμε απ’έξω γιατί δεν έχουμε φαντασία. Ακόμα και φαντασία να υπάρχει δεν την αναδυκνείουν γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν περικυκλώσει το χώρο αυτό.

Τι λείπει από τη διασκέδαση του Έλληνα και τι αρνητικό πρέπει να αποβάλλει;
Λείπει η αλήθεια και μόνο αυτή. Πρέπει να αφαιρέσει το φαίνεσθαι, τη μίζερη επιφάνεια που δεν οδηγεί πουθενά. Η παρέα, η αγκαλιά, το τσούγκρισμα των ποτηριών, όλα αυτά λείπουν. Ζούμε σε μια καταναλωτική, καπιταλιστική, αγχώδη εποχή που τα περιορίζει. Πήγα στα Ανώγεια στην Κρήτη και ευχαριστήθηκα ζεστασιά, φιλοξενία. Εκλείπουν αυτά από δω και όλοι έχουν ένα σκοπό στο κεφάλι τους: πώς να βγάλουν περισσότερο χρήμα ώστε να αγοράσουν κάτι για να κάνει εντύπωση. Μακάρι ο καθένας να είχε τέτοια δουλειά ώστε να του δινόταν η δυνατότητα να ζει εκτός πόλης και να ερχότανε στην πόλη για 10 μέρες διακοπές. Να είσαι π.χ. σε ένα χωριό στα Γιάννενα και να πεις πάω λίγο στην Αθήνα να διασκεδάσω με τους φίλους μου και να γυρίσω μετά πίσω στη γαλήνη.

Με ποιον ξένο καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς επί σκηνής;
Θα ήθελα πολύ να βρεθώ σαν ακροατής κάτω στη σκηνή και πάνω να βρίσκεται ο Bob Marley.
Τώρα για να συνεργαστώ επί σκηνής θα προτιμούσα έναν καλλιτέχνη που νιώθω ότι οι προσπάθειές μας μουσικά θα ήταν εφικτό να συγκλίνουν και είναι ο Paolo Nutini.

Μια και πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, πώς θα βελτίωνες την Αθήνα αν ήσουν υποψήφιος δήμαρχος;
Θα αφαιρούσα όλα τα αυτοκίνητα. Θα προσέθετα ποδηλατόδρομους και θα ενίσχυα τα μέσα μεταφοράς. Αλλά μας έχει πάρει η κάτω βόλτα, η μια πολυκατοικία είναι δίπλα στην άλλη και το πράσινο συνεχώς μειώνεται. Θα μείωνα κάποια ενοίκια ειδικά σε ωραίες περιοχές που υπάρχει ακόμα λίγη φύση και είναι 1000 ευρώ. Έχουμε κρίση και ανεβαίνουν οι τιμές στα πάντα, είναι τρομερό αυτό! Στα ποτά, στα τσιγάρα, στα νοίκια... Μια ουσιώδης αλλαγή θα ήταν περισσότερο χρήμα στο λαό, υπάρχει μονοφαγία. Θα μπορούσαν όλοι στον κόσμο να ζήσουν πολύ καλά και δε γίνεται. Η δύναμη πρέπει να φύγει από την ύλη και να πάει στο πνεύμα, στο είναι και την ψυχή.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σου;
5 Νοεμβρίου σας περιμένω στο Gagarin 205 όπου θα ακούσετε το νέο δίσκο, αλλά και τραγούδια από τον προηγούμενο. Θα ακούσετε επίσης πειραγμένες διασκευές μια και η μπάντα έχει επεκταθεί στα 8 άτομα και υπάρχει πολύ ωραία διάθεση. 

Βάλε ένα happy end στη συζήτησή μας και κλείσε με τρεις ευχές.
Αγάπη – Αλήθεια – Αυθορμητισμός.
Να προσθέσουμε όμως και την Υγεία, πάνω από όλα σε συνδυασμό με την Ελευθερία μας

Λεωνίδα σ’ευχαριστούμε πολύ
Να είστε καλά παιδιά.

Περισσότερα για τον Λεωνίδα Μπαλάφα στο: http://www.myspace.com/leonidasbalafas