Αντίστροφη μέτρηση - Κίτρινα Ποδήλατα

Γράφει η Αυγή (kithara-woman)
16 άρθρα στο MusicHeaven

Το τραγούδι αυτό περιλαμβάνεται στο νέο cd του γκρουπ με τίτλο +10. Το cd αποτελεί μια αναδρομή, επετειακού χαρακτήρα, για τα 2 μέλη του γκρουπ, τον Γιώργο και τον Αλέξανδρο Παντελιά, για τα δέκα χρόνια που υπάρχουν στα μουσικά πράγματα σαν Κίτρινα Ποδήλατα.

Το συγκεκριμένο τραγούδι ίσως και να μπορούσε να αποτελέσει μια ενότητα από μόνο του, και να υπάρξει και ανεξάρτητα από το cd, καθώς γράφτηκε και ακούγεται στην Θεατρική Παράσταση ''Ο τυχαίος Θάνατος ενός αναρχικού'' (Morte accidentale di un anarchico) έργο του Ντάριο Φο γραμμένο το 1970, που παίζεται στο θέατρο ''Αλέκος Αλεξανδράκης'' στην Κυψέλη και είχα την τύχη να παρακολουθήσω. Ένα έργο απόλυτα  διαχρονικό, που θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε οποιαδήποτε χώρα. Μια κωμωδία που σχολιάζει έντονα τα κακώς κείμενα. Αν και γράφτηκε το 1970 για να ασκήσει κριτική στην κατάχρηση εξουσίας του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, μετά από σαράντα χρόνια, συνειρμικά,  ο θεατής θα βρει πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα. Η ιστορία βασίζεται σε αληθινό γεγονός στην Ιταλία το 1969.

Η παράσταση, ξεκινάει με προβολή, όπου όλοι οι ηθοποιοί, μαζί με τον Γιώργο Παντελιά από τα Κίτρινα Ποδήλατα διακρίνονται να τραγουδούν ένα άλλο τραγούδι του γκρουπ το  ''Θα πάρω φόρα'', το οποίο αν και προγενέστερο, έδενε με την παράσταση θεματολογικά.

Τα Κίτρινα Ποδήλατα  έχουν δείξει την αγάπη τους για τον κινηματογράφο και το θεάτρο, γράφοντας μουσική για την ταινία ''μη φεύγεις'' που βγήκε πριν χρόνια στις κινηματογραφικές αίθουσες,  την τηλεοπτική σειρά ''504 χιλιόμετρα Βόρεια της Αθήνας'', που αποτελούσε προπομπό της ταινίας, και τώρα  γράφοντας την μουσική για την παράσταση αυτή.

Στο τραγούδι ''Αντίστροφη μέτρηση'' συμμετέχουν φωνητικά και οι ηθοποιοί που παίζουν στην παράσταση, δηλαδή οι Σπύρος Παπαδόπουλος, Κώστας Αποστολάκης, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Αντώνης Καρυστινός, Δήμητρα Στογιάννη και Στέλιος Πέτσος.

Το τραγούδι έχει μια δυναμική, ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, σε ροκ ύφος, στο γνώριμο αναγνωριστικό πλέον ύφος του συγκροτήματος που έχει πια βρει την ταυτότητα του, μετά από χρόνια πειραματισμών και  όμορφων τραγουδιών. Το ίδιο το συγκρότημα έχει μια δυναμική επί σκηνής και μια πολύ καλή επικοινωνία με τους θεατές- ακροατές των τραγουδιών. Την περίοδο αυτή το συγκρότημα βρίσκεται στην σκηνή της Αρχιτεκτονικής. Τα τελευταία χρόνια το συγκρότημα έχει στραφεί σε πιο δυνατούς ήχους, δυνατές ενορχηστρώσεις, πιο ηλεκτρικούς ήχους και ένα προφίλ πιο ροκ. Η θεματολογία των τραγουδιών κι αυτή έχει στραφεί περισσότερο σε θέματα κοινωνικά και σε σχολιασμό της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνονται δύο νέοι άνθρωποι που είναι μέρη αυτής της πραγματικότητας.

Κλείνοντας την παρένθεση να πω ότι το τραγούδι είναι απόλυτα σχετικό και εναρμονισμένο με την παράσταση, και θεματολογικά και σε ύφος και ενέργεια. Μια παράσταση με διαχρονικά νοήματα και με έντονα σατιρικό ύφος, πολλές ανατροπές  και ένα τέλος ανατρεπτικό αλλά όχι και τόσο μακριά από όσα θα περιμέναμε να συμβούν στην πραγματικότητα μιας διεφθαρμένης εξουσίας και μιας διεφθαρμένης κοινωνίας κατ’ επέκταση. Παρακολουθούμε στην ουσία μια συγκάλυψη και μια συνενοχή μεταξύ αστυνομικών, δικαστών, δημοσιογράφων και λοιπών λειτουργών, για το  θανάτο ενός πολίτη που δεν αποδείχτηκε η ενοχή του.

Όλο το έργο διαδραματίζεται στο κτίριο της αστυνομίας, και το σκηνικό μας είναι κάπου στην Ιταλία, αλλά θα μπορούσε να είναι σε οποιαδήποτε χώρα του Δυτικού κόσμου.

Οι στίχοι του τραγουδιού αναφέρονται σε όσα διαδραματίζονται στην παράσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί περίληψη και περιγραφή όλης της υπόθεσης. Κάθε στίχος και μια εικόνα, ένα έμμεσο σχόλιο. Ο ίδιος ο τίτλος είναι σχετικός με την βόμβα που τελικά σκάει στο τέλος. Ίσως και με την  βόμβα που έγινε αφορμή για την ανάκριση του αναρχικού, και τον –τελικά-  όχι και τόσο τυχαίο θάνατο του..

Για του λόγου το αληθές, οι στίχοι του τραγουδιού:

Θέλει κουράγιο την ψυχή μου ν' ανακρίνεις
στέκει μπροστά σου σαν καθρέφτης και φοβάσαι
τι είναι πιο εύκολο, να παίρνεις ή να δίνεις
τι σε βολεύει, να ξεχνάς ή να θυμάσαι.

Θέλει κουράγιο το κενό να συναντήσεις
μία βουτιά στην ενοχή του θα σε πείσει
κι αν την κραυγή με χειροπέδες φυλακίζεις
πάντα η σιωπή θα δραπετεύει για να ζήσει.

Έγινε αντίστροφη η μέτρηση για σένα
όσο κι αν κρύβεσαι στη μάσκα που φοράς
τρία λεπτά μες στης ζωής τα απωθημένα
και θα ευχόσουν να 'χες μάθει ν' αγαπάς
τρία λεπτά σε ένα δίλημμα χαμένα
μην ταξιδεύεις πια, δεν έχεις πού να πας.

Έγινε αντίστροφη, έγινε αντίστροφη
έγινε αντίστροφη η μέτρηση για σένα
είναι αντίστροφη, είναι αντίστροφη
είναι αντίστροφη η μέτρηση για σένα.

Θέλει κουράγιο το σταυρό σου να σηκώνεις
σε ανηφόρες που γεννιέται η μοναξιά
σ' αυτή την πλάτη που με αγάπη μαστιγώνεις
τυχαίος θάνατος παιγμένος στα χαρτιά.