Συνέντευξη: Ο Γιώργης Χριστοδούλου μιλάει στο MusicHeaven

Γράφει η aphroditeermidi
6 άρθρα στο MusicHeaven

Εάν σας μαγεύουν οι ρετρό ήχοι, σίγουρα ένας από τους αγαπημένους σας καλλιτέχνες, θα είναι ο Γιώργης Χριστοδούλου!

World, Swing, Jazz μουσικές, τραγούδια ελληνικά, ισπανικά, γαλλικά, απρόσμενες ενορχηστρώσεις και θεατρικότητα χαρακτηρίζουν τον ιδιαίτερο αυτό μουσικό.

Αφορμή για να να αρχίσει η  μουσική του σταδιοδομία, στάθηκαν κάποια demos που ενώ προορίζονταν για τον Μάνο Χατζιδάκι, λόγω της κλονισμένης του υγείας, δεν τα άκουσε ποτέ. Όμως τα άκουσε η Αρλέτα, αντιλήφθηκε το ταλέντο του και τον κάλεσε να κάνει μαζί της τα πρώτα του live. Στη συνέχεια αποφοίτησε από δραματική σχολή, έπαιξε ρόλους στο θέατρο - πάντα τραγουδώντας - αλλά και έγραψε ο ίδιος μουσική για θεατρικές παραστάσεις.  

Μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλές εμφανίσεις μαζί με σημαντικούς έλληνες (Νότη Μαυρουδής, Δήμητρα Γαλάνη) αλλά και ισπανούς καλλιτέχνες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Παρ όλο που κατοικεί μόνιμα πλέον στην Ισπανία, επιστρέφει συχνά και μας προσφέρει μοναδικές εμφανίσεις, με μια ιδιαίτερη θεατρική ατμόσφαιρα! Σε μία από αυτές τις επισκέψεις τον συναντήσαμε.

Κάνε μια μικρή σύσταση του εαυτού σου.
Με λένε Γιώργη. Κατάγομαι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Μεγάλωσα στην Αθήνα. Τώρα ζω στην πιο όμορφη πόλη της Μεσογείου, τη Βαρκελώνη. Είμαι τραγικά αφηρημένος και εξαρτημένος από τη μουσική και τους φίλους μου.

Ο Γιώργης Χριστοδούλου με τη Βικτωρία Ταγκούλη

Πότε κατάλαβες ότι η μουσική θα σε ακολουθεί πιστά στη ζωή σου;
Ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα φωνητικής όσο ήμουν ακόμα στο γυμνάσιο. Το 1998 κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος. Το 2013 θα κλείσω τα 15 χρόνια στη δισκογραφία!

Ποιές μουσικές σε έχουν επηρεάσει στο έργο σου;
Είναι πολλές οι επιρροές μου, όμως το παλιό αστικό τραγούδι που μου τραγουδούσε η γιαγιά μου όταν ήμουν μικρός νομίζω πως μου άφησε τα πιο βαθιά σημάδια κι ας μην φαίνονται στην πρώτη ακρόαση.

Τι έχει αλλάξει σε ‘σενα, μουσικά, από τον πρώτο σου δίσκο «Γιαπωνέζικοι Κήποι» του 1998;
Σιγά σιγά βρήκα το δικό μου προσωπικό μουσικό ύφος. Σε κάθε δίσκο πλησίαζα ίσως λίγο περισσότερο ως το «Flaneur», όπου πιστεύω πως μ' εκφράζει απόλυτα. Πέρα από την ωριμότητα στην ερμηνεία, που αναπόφευκτα θα έρθει όσο μεγαλώνεις, ο ήχος μου έγινε εκατό επί τοις εκατό ακουστικός και οι μελωδίες πιο καθαρές και φωτεινές.

Υπάρχει ένα τραγούδι σου που να του έχεις ιδιαίτερη αδυναμία, και γιατί;
Αγαπώ πολύ το " Le flaneur*"! Δεν με κουράζει ποτέ να το τραγουδώ κι οι στίχοι του μου ταιριάζουν απόλυτα. (*αναφέρεται σε αυτόν που περιπλανάται στους δρόμους μαζεύοντας εικόνες, όρος που δημιούργησε ο γάλλος ποιητής Baudelaire).

Το νέο σου τραγούδι έχει τον τίτλο «Φάβα» (σε στίχους της Μάρως Μαρκέλλου). Ποιος θεωρείς ότι είναι ο προσωπικός σου «λάκκος στη φάβα»;
Η αναβλητικότητα μου! Είναι όμως κάτι που προσφάτως έχω αρχίσει να καταπολεμώ.

Πώς βλέπεις να επηρεάζει η σημερινή οικονομική και κοινωνική κατάσταση τη μουσική;  
Η μουσική παραγωγή βρίσκεται σε ύφεση, όπως όλοι οι τομείς σ' αυτούς τους καιρούς. Η αίσθηση που έχω είναι πως κυκλοφορούν ελάχιστα νέα τραγούδια κι ακόμη πιο λίγα ξεχωρίζουν. Στην Αθήνα σχεδόν πλέον δεν υπάρχουν δισκοπωλεία και το Internet είναι μια θάλασσα όπου μπορείς εύκολα να χαθείς.

Τι σε προσέλκυσε στην Ισπανία και αποφάσισες να γίνεις μόνιμος κάτοικός της;
Το ότι είναι μια σχετικά ήσυχη, μικρή, πανέμορφη πόλη με θάλασσα, νέους μουσικούς γεμάτους όρεξη, ανθρώπους δεκτικούς σε κάθε τί διαφορετικό και με μια γλώσσα που τόσο αγαπώ. Στη συνέχεια, το ένα έφερε το άλλο, η μία συναυλία την άλλη, η μία επίσκεψη την άλλη και μετά ήρθε κι ο δίσκος.

Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα;
Τώρα που ζω εκεί, μου λείπουν πιο έντονα οι φίλοι μου κι ίσως το να μιλήσω στα ελληνικά. Είναι το μόνο που νοσταλγώ καμιά φορά. 

Κάνεις πολλές εμφανίσεις στο εξωτερικό. Ποια είναι η αποδοχή του κόσμου; Είναι διαφορετικό το κοινό από το ελληνικό;
Σαφώς και είναι διαφορετικό, αλλά και πάλι δε ξέρω να σου πω τί γίνεται στα διάφορα άλλα είδη μουσικής. Στις δικές μου συναυλίες πάντως τους βλέπω πολύ πιο προσηλωμένους, λιγότερο εξαρτημένους από το κινητό τους, την κουβέντα με το διπλανό τους κλπ. Εκεί οι συναυλίες διαρκούν μόνο μία ώρα και κάτι. Εάν σ' αυτό το χρόνο δεν παρακολουθείς αυτό που γίνεται πάνω στη σκηνή, έχασες την ευκαιρία.

Πότε και τι να περιμένουμε από τον νέο σου δίσκο;
Μέσα στο 2013 θα κυκλοφορήσει ένα digital album για τα δεκαπέντε χρόνια μου στη δισκογραφία και λίγο αργότερα ένας νέος ισπανικός δίσκος που θα περιέχει κομμάτια και στα γαλλικά και στα καταλανικά.

Τι επιθυμείς πιο πολύ στη ζωή σου;
Η επιθυμία μου είναι να ζω "το σήμερα" όσο γίνεται πιο ήρεμος και συνειδητοποιημένος. Κι όσο γίνεται πιο κοντά στην τέχνη μου και σε κάθε μορφή ποίησης και εκδήλωση ευγένειας.

Συνέντευξη: Ερμίδη Αφροδίτη
Φωτογραφίες: Δημήτρης Αναλυτής