Μία Τραγική Μπάντα

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
228 άρθρα στο MusicHeaven

Lynyrd Skynyrd (1964 - 20 Οκτωβρίου 1977)

Το καλοκαίρι του 1964, οι τρεις παιδικοί φίλοι Ronnie Van Zant, Allen Collins & Gary Rossington φορμάρισαν τους Noble Five στο Jacksonville της Florida. Στα 1965 με την προσθήκη των Larry Junstrom & Bob Burns  έγιναν My Backyard, στα 1970 έγιναν One Percent και τελικά εστίασαν στο Leonard Skinner, θέλοντας να ειρωνευτούν τον καθηγητή τους της γυμναστικής Leonard Skinner που φημίζονταν για  το “κυνήγι” που έκανε σε όσους μαθητές είχαν μακριά μαλλιά. Ο Rossington εγκατέλειψε το σχολείο κουρασμένος απ’ αυτό το κυνήγημα, αλλά η σχέση της μπάντας με τον Skinner, ήταν και παρέμεινε πάντοτε φιλική.

Στο μεταξύ στη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, συμβαίνουν διάφορες αλλαγές στο lineup και αυτό φαίνεται να τους ταλαιπωρεί μέχρι το τραγικό τους φινάλε. Αρχές κι’ όλας της δεκαετίας, ο Junstrom φεύγει και έρχεται στη θέση του ο Greg T. Walker στο μπάσο. Επίσης κάνει την είσοδό του στη μπάντα ο Ricky Medlocke σαν δεύτερος drummer, αλλά μετά από  μερικές ηχογραφήσεις στο Muscle Shoals Sound Studio, οι Medlocke & Walker τους εγκαταλείπουν για να πάνε στους Blackfoot και στα 1972 έχουν τον Burns στα τύμπανα, τον Leon Wilkeson στο μπάσο και τον Billy Powell στα πλήκτρα.

Κάπου εδώ, τους ανακαλύπτει ο Al Kooper των Blood, Sweat & Tears, αλλάζουν την ορθογραφία του Leonard Skinner σε Lynyrd Skynyrd, ο Kooper τους κάνει την παραγωγή στο πρώτο τους album και σκαρφαλώνουν στο #19 του Billboard Hot 100 με το "Free Bird". Στα  1974 ανεβαίνουν στο #8 με το "Sweet Home Alabama" που είναι μία απάντηση στα "Alabama" & "Southern Man" του Neil Young, αλλά μη φανταστείς ότι υπήρχε μεταξύ τους καμία κόντρα. Αντιθέτως, οι Young & Van Zant θαύμαζαν ο ένας τη μουσική του άλλου και ήταν πάρα πολύ καλοί φίλοι. Στο ανωτέρω βίντεο, μπορείς να δεις τον Neil Young πάνω στη μπλούζα του Van Zant.  

Στα 1975, ο Artimus Pyle παίρνει στα τύμπανα τη θέση του Burns, κυκλοφορούν το Nuthin' Fancy χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, αλλά οι αλλαγές στο lineup εξακολουθούν να είναι ατέλειωτες. Ο Ed King τους αφήνει και στα 1976 έρχονται στα φωνητικά οι Leslie Hawkins, Cassie Gaines & JoJo Billingsley που ήταν γνωστές σαν Honkettes, συμμετέχοντας στις ηχογραφήσεις του "Gimme Back My Bullets" που κυκλοφορεί και αυτό χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Οι Van Zant & Collins που νοιώθουν την απουσία του κιθαριστικού τρίο, φέρνουν στη μπάντα τον Steve Gaines (αδελφό της Cassie), κάνουν μαζί του το One More From the Road και παίζουν στο Knebworth festival παρέα με τους Rolling Stones.

Στα 1976 όμως, αρχίζει να τους γυροφέρνει η κακοτυχία. Οι Collins & Rossington τραυματίζονται σοβαρά με τα αυτοκίνητά τους και αναγκάζονται να καθυστερήσουν τις ηχογραφήσεις για το επερχόμενο album, αλλά και να ακυρώσουν προγραμματισμένες ήδη συναυλίες. Το ατύχημα μάλιστα του Rossington είναι υπεύθυνο για την έμπνευση του "That Smell". Ο ίδιος ο Rossington ομολογεί ότι είναι αυτός ο "Prince Charming" του τραγουδιού που πέφτει με το αυτοκίνητό του πάνω στη βελανιδιά όντας μεθυσμένος και μαστουρωμένος.

Στα 1977 κάνουν το Street Survivors που για τον Steve Gaines είναι το στουντιακό ντεμπούτο με τη μπάντα και ο Ronnie Van Zant δηλώνει ότι "όλοι κάποια μέρα, θα βρισκόμαστε κάτω από τη σκιά του Gaines".

Κανείς όμως δεν ξέρει αν αύριο θα υπάρχουμε. Σωστά; Το Street Survivors που ήταν το δεύτερο πλατινένιο τους album, έμελλε να είναι το τελευταίο.

Στις 20 Οκτωβρίου του 1977, ακριβώς τρεις μέρες μετά την κυκλοφορία του Street Survivors και εν μέσω περιοδείας, η μπάντα τελειώνει ένα live στο Greenville Memorial Auditorium και επιβιβάζεται σε ένα Convair CV-300 για να πάει στο Baton Rouge της Louisiana για το επόμενο live. Λίγο πριν την άφιξη στον προορισμό τους, το αεροπλάνο μένει από καύσιμα, αλλά οι προσπάθειες των πιλότων για αναγκαστική προσγείωση δεν αποδίδουν. Το αεροπλάνο συντρίβεται στο Gillsburg του Mississippi και τα μέλη της μπάντας Ronnie Van Zant, Steve Gaines & Cassie Gaines σκοτώνονται ακαριαία μαζί με τον μάνατζερ Dean Kilpatrick και τους πιλότους Walter McCreary & William Gray. Όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας μαζί με το πλήρωμα, τραυματίζονται πολύ σοβαρά.   

Οι Lynyrd Skynyrd διαλύθηκαν αμέσως μετά την τραγωδία και έκαναν ένα reunion τον Ιανουάριο του 1979 μόνο για να παίξουν μία  instrumental εκδοχή του "Free Bird" που την παρουσίασαν μαζί με τον Charlie Daniels και τα μέλη της μπάντας του. Ο Leon Wilkeson που έκανε ακόμα φυσικοθεραπεία για το πολύ άσχημα σπασμένο αριστερό του χέρι, δεν συμμετείχε, αλλά παρακολούθησε τη συναυλία μαζί με τις Judy Van Zant, Teresa Gaines, JoJo Billingsley & Leslie Hawkins.

Η Γνώμη μου για τους Lynyrd Skynyrd

Βασικά, με όλο αυτό το θανατικό που τους κυνηγάει, νοιώθω τεράστια έκπληξη και δεν μου βγαίνει να γράψω κάτι. Τώρα θα μου πεις ότι άμα δεν γράψω, τι θα διαβάσεις εσύ και θα έχεις και δίκιο.  

Από τη δεκαετία λοιπόν του 80 μέχρι και σήμερα, βρίσκουμε τα υπόλοιπα μέλη να φτιάχνουν διάφορες μπάντες ο καθένας μόνος του ή δύο-δύο ή και τρεις μαζί, αλλά δυστυχώς, μπάντες φτιάχνει όποιος προλαβαίνει γιατί ο θάνατος εξακολουθεί να καραδοκεί για τα μέλη της δικής του …μπάντας!  

Η αρχή έγινε με τους Rossington, Collins, Wilkeson & Powell που φορμάρισαν την  Rossington-Collins Band και επειδή ήθελαν να αποφύγουν τις συγκρίσεις με τους Lynyrd Skynyrd και ιδιαίτερα με τη φωνή του εκλιπόντος Ronnie, έβαλαν στη θέση του την τραγουδίστρια Dale Krantz. Πάντως, το encore της μπάντας στα lives, εξακολουθούσε να είναι πάντοτε το "Free Bird" και πάντοτε σε instrumental απόδοση.

Ο Pyle φορμάρισε στα 1982 τους Artimus Pyle Band μαζί με τις Leslie Hawkins & JoJo Billingsley, που πέθανε στα 2010.

Ο Allen Collins έφτιαξε στα 1983 την Allen Collins Band από τα απομεινάρια της Rossington-Collins Band, έχοντας όμως ήδη πολλά προσωπικά προβλήματα. Λόγω του θανάτου της γυναίκας του στα 1980, βρήκε "καταφύγιο" στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Στα 1986, οδηγώντας μεθυσμένος, τράκαρε με το αυτοκίνητό του. Η φίλη του σκοτώθηκε επί τόπου και ο ίδιος έμεινε οριστικά παράλυτος από τη μέση και κάτω. Το δικαστήριο δεν του επέβαλλε ποινή φυλάκισης επειδή -αφού δεν θα μπορούσε πλέον να οδηγήσει- τον θεώρησε κοινωνικά ακίνδυνο. Πέθανε από πνευμονία στα 1990 σε ηλικία 37 ετών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 80, ο Rossington μαζί με την Dale Krantz (την οποία είχε ήδη παντρευτεί), φορμάρισαν την Rossington Band.

Ο Billy Powell το γύρισε στο Christian Rock παίζοντας με τους Vision και πέθανε από αναπνευστική ανεπάρκεια στα 2009.

Μία εκδοχή των Lynyrd Skynyrd, υπάρχει μέχρι σήμερα με μοναδικό original μέλος τον Gary Rossington. Ο Ricky Medlocke επανήλθε στα τύμπανα στα 1996 και ο Johnny Van Zant (μικρότερος αδελφός του Ronnie) βρίσκεται στο Lead Vocal.

Από όλες αυτές τις μπάντες, δεν παρακολούθησα καμία, γιατί τίποτα πια δεν ήταν το ίδιο με το πριν. Μοναδική εξαίρεση σ’ αυτό, οι Rossington-Collins Band, α) από κεκτημένη ταχύτητα και β) επειδή τα δύο albums που έκαναν (1980 & 1983), μου τα έφεραν από τη Νέα Υόρκη.  

Οι Skynyrds, συγκρίνονται πολύ συχνά με τους Allman Brothers και όχι άδικα. Οι δύο μπάντες είχαν πολλές ομοιότητες. Και οι δύο έγιναν τα σύμβολα του Southern Rock, ήταν πολυμελείς (με τη διαφορά ότι οι Allmans είχαν δύο drummers, ενώ οι Skynyrds είχαν τρεις κιθαρίστες) και  έκαναν ατέλειωτα jamming στα lives.

Η τραγική ομοιότητα είναι ότι και οι δύο μπάντες έχασαν τα πιο σημαντικά τους μέλη σε δυστυχήματα και άλλη μία ομοιότητα είναι ότι και οι δύο μπάντες επανιδρύθηκαν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα.

Η Ιστορία όμως, δεν γνωρίζει υποθέσεις, παρά μόνο γεγονότα και η Ιστορία λέει ότι όλα τελείωσαν με το Street Survivors στις 20 Οκτωβρίου του 1977. Εγώ όμως πιστεύω ότι θα μας έδιναν κι’ άλλα αριστουργήματα, αλλά δεν πρόλαβαν. Δεν ήταν οι καλλιτέχνες που τους έφθειρε ο Χρόνος (γιατί ούτε ο Χρόνος πρόλαβε), αλλά ήταν οι καλλιτέχνες που η πορεία τους διακόπηκε σύντομα, ξαφνικά και απρόσμενα.

Θεωρώ άδικη αυτή την κακοτυχία και με πιάνουν και τα νεύρα μου με όλη αυτή τη Σοφία που διέπει το Σύμπαν. Εντάξει, καταλαβαίνω ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε ένα τίποτα μέσα στην Ολότητα που μας αντιμετωπίζει όπως όλα τα άλλα πλάσματα (και ξέρω βέβαια ότι αυτό είναι μία άλλη κουβέντα στη οποία φυσικά και δεν θα μπω), αλλά παρ’ όλα αυτά, δεν σε πιάνει το παράπονο;

Ευχαριστώ για την ανάγνωση.

Lineup

Ronnie Van Zant (5/1/1948–20/10/1977, Φωνή)
Gary Rossington (4/12/1951, Κιθάρα)
Allen Collins (19/7/1952–23/1/1990, Κιθάρα)
Edward King (14/9/1949, Κιθάρα)
Billy Powell (3/6/1952–28/1/2009, Πλήκτρα)
Leon Wilkeson (2/4/1952-27/7/2001, Μπάσο)
Bob Burns (24/11/1950, Τύμπανα)

1975: - Burns + Artimus Pyle (15/7/1948, Τύμπανα)
1976: - King + Steven Gaines (14/9/1949–20/10/1977, Κιθάρα) + Leslie Hawkins (Φωνητικά), + Cassie Gaines (9/1/1948–20/10/1977, Φωνητικά), + JoJo Billingsley (28/5/1952–24/6/2010, Φωνητικά)
1977: - Van Zant, - Gaines & Gaines (Disbanded)

Δισκογραφία

1973: Pronounced 'leh-'nerd 'skin-'nerd
1974: Second Helping
1975: Nuthin' Fancy
1976: Gimme Back My Bullets
1977: Freebird: The Movie
1977: Street Survivors

Βιβλιογραφία

1. The Lynyrd Skynyrd Story (Billboard Books, 2002)
2. The Lynyrd Skynyrd Crash (Check-Six, 2007)
3. Reflections in Broken Glass (Canongate Books, 2003)