ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Δισκογραφία

    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική

    «Τι θα πει έτσι είναι», η νέα δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Νταλάρα με την υπογραφή του συνθέτη Νίκου Αντύπα. 

    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική

    Γράφει η Μάρω Χρυσανθοπούλου (marochr)
    5 άρθρα στο MusicHeaven
    Τρίτη 13 Νοέ 2012

    Εξηγούμαι από την αρχή: Αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι με μια καινούργια δουλειά του Γιώργου Νταλάρα. Ανήκω στο μουσικό κοινό που τον ακούει και τον ακολουθεί πιστά, όπως εννοεί βέβαια ο καθένας αυτή την πίστη. Σίγουρα πάντως περιμένω κάθε νέα δουλειά με λαχτάρα, αλλά και με πιο πολλές απαιτήσεις καθώς έχουμε δει και ακούσει πολλά... 

    Το γεγονός: Δισκογραφική συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα με το συνθέτη Νίκο Αντύπα. «Τι θα πει έτσι είναι» είναι ο τίτλος του δίσκου, ένας τίτλος με...«αναρχικό» άρωμα και χρώμα. 

    Συνεργάτες: Μάνος Ελευθερίου, Μιχάλης Γκανάς, Άρης Δαβαράκης, Νίκος Μωραϊτης και Γεράσιμος Ευαγγελάτος υπογράφουν τους στίχους, ενώ τους αγγλικούς στίχους στο τραγούδι που χαρίζει τον τίτλο στο cd υπογράφει ο Frank Musker

    Συμμετέχουν: η διεθνούς φήμης Noa (Achinoam Nini) και η Ανδριάνα Μπάμπαλη.

    Τραγούδια: 10

    1. Εγώ ήμουν εσύ (Στ: Νίκος Μωραϊτης)
    2. Ξέχνα τις αναμνήσεις (Στ: Μάνος Ελευθερίου)
    3. Κόψε (Με την Ανδριάνα Μπάμπαλη, Στ: Νίκος Μωραϊτης)
    4. Το εισιτήριο (Στ: Γεράσιμος Ευαγγελάτος)
    5. Αριστερόχειρη (Στ: Μιχάλης Γκανάς)
    6. Στον κόσμο σου (μια μέρα θα χωρέσω) (Στ: Γεράσιμος Ευαγγελάτος)
    7. Απόψε (Στ: Νίκος Μωραϊτης)
    8. Το τσάμικο τσακίστηκε (Στ: Μιχάλης Γκανάς)
    9. Τα σπίτια (Στ: Νίκος Μωραϊτης)
    10. Τι θα πει έτσι είναι (Με τη Noa, Στ: Άρης Δαβαράκης, Frank Musker)

    Ήχος: Ένας συνδυασμός Rock στοιχείων με Latin, Tango, 9/8. Μπαλάντες και ρυθμός. Κυρίως αυτό. Ρυθμός. Ήχος φρέσκος. Για τον Νταλάρα λίγο διαφορετικός, πιο κοντά στα «μέτρα» του Αντύπα. Οι επιρροές του παρελθόντος του συνθέτη εμφανείς, καλό αυτό.

    Ξεχώρισα #1: Τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια. Όχι για το βαθυστόχαστο νόημά τους που ενδεχομένως κάποιοι θα αναζητήσουν, αλλά γιατί είναι απλά, άμεσα τραγούδια με λόγο ερωτικό, αιχμηρό, σουρεαλιστικό, εξομολογητικό.
    «Πώς ν’ ανέβω τον κόσμο μου, μ’ άδειο χάδι στον ώμο μου...»
    «Τι θα πει έτσι είναι, τι θα πει μη μιλάς – έτσι είναι η ζωή, η ζωή είναι δικιά μας...»
    «Ως τα τριάντα είχα βρει το βήμα μου μες στη ζωή, ένιωσα λίγη σιγουριά μα κάτι μ’ έτρωγε βαθιά να συνεχίσω» 
    ...σε αυτοβιογραφικό δρόμο για τον Νταλάρα των 40 χρόνων στη δισκογραφία.
    «Κανείς δε φεύγει αληθινά αν ό,τι τον πονά δεν το ξεχάσει. Τρένο η ψυχή μυστήριο...»
    «Θα ξεδιπλώσω ένα χορό θα φτάσω ως τ’ αστέρια, να πιάσω τ’ άπιαστο μπορώ με του καημού τα χέρια...»
    «Κατάργησαν το δρόμο νέκρωσε κι η στοά και στήσαν λαιμητόμο κανείς να μην περνά»
    «Τα σπίτια που έζησα είσαι εσύ...»

    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική

    Ξεχώρισα #2: Τις ενορχηστρώσεις. Μαγικό το Rock Tango «Κόψε». Ατμοσφαιρική η «Αριστερόχειρη», ειδικά τo κουπλέ που ενισχύεται από την τόσο βαθιά ερμηνεία του Νταλάρα. Τα έγχορδα στο «Στον κόσμο σου» σε απογειώνουν αν επικεντρωθείς εκεί. Κάθε ένα τραγούδι είναι τόσο καλά δουλεμένο. Ενστάσεις μόνο δύο. Η μία για το «Ξέχνα τις αναμνήσεις», τραγούδι που προσωπικά δε συγκαταλέγω στα κορυφαία του δίσκου, νιώθω ότι ανοίγει και κλείνει απότομα. Η δεύτερη ένσταση είναι για το «Εγώ ήμουν εσύ», χωρίς να έχω τη δυνατότητα να το διευκρινίσω, νιώθω ότι κάτι μου λείπει και το φαντάζομαι σε κάποιο Live πολύ πιο γεμάτο. Σίγουρα, όμως, το τραγούδι δε χάνει από αυτό.

    Ξεχώρισα #3: Τις διαφορετικές μελωδίες. Τίποτα δε θυμίζει το προηγούμενο ή το επόμενο.

    Λάτρεψα: Το ρυθμό όλου του δίσκου. Συγκεκριμένες ερμηνευτικές στιγμές του Νταλάρα. Το ρεφραίν του «Απόψε».

    Στο repeat: Εγώ ήμουν εσύ, Κόψε, Αριστερόχειρη, Απόψε, Το τσάμικο τσακίστηκε, Τα σπίτια.

    Προσπερνάω: Μόνο το «Ξέχνα τις αναμνήσεις», αλλά ομολογώ ότι είναι από αυτά που σου μένουν να σιγοτραγουδάς. Όταν το πρωτοάκουσα αυθόρμητα σκέφτηκα ότι αυτό είναι «Αντύπας». Ο υπόλοιπος δίσκος αποδεικνύει ότι ο Νίκος Αντύπας έχει ακόμη πιο ωραία πράγματα να δώσει.

    Έκδοση: Απλο booklet συνοδεύει το δίσκο. Μου έλειψαν δυο λόγια των βασικών συντελεστών, τα οποία υπήρχαν στο δελτίο τύπου και ήταν αρκετά ενδιαφέροντα.

    Δεν το συστήνω: Σε όσους δεν μπορούν το σύγχρονο ήχο. Σε όσους τους λείπουν τα 3-4 παραδοσιακά όργανα. Σε όσους δεν μπορούν να ταιριάξουν το τσέλο με την ηλεκτρική κιθάρα. Σε όσους περιμένουν από τον Νταλάρα άλλο ένα «Πεπρωμένο».

    Το συστήνω: Σε όλους τους υπόλοιπους.

    Κυκλοφορεί: Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε ήδη μία έκδοση με τη Real News, άνευ booklet. Από Δευτέρα 12 Νοεμβρίου στα δισκοπωλεία. Παραγωγή της Universal Music Greece.

    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική

    Φώτα, κάμερες, πάμε: Την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου στον Πολυχώρο GazARTE έγινε η παρουσίαση του δίσκου. Παρόντες ο Γιώργος Νταλάρας, ο Νίκος Αντύπας, μουσικοί, στιχουργοί και πλήθος δημοσιογράφων. Ο διευθύνων σύμβουλος της Universal Music Greece Τάσος Ξιναρής παρουσίασε με υπερηφάνεια το δίσκο λέγοντας ότι «τέτοιες δουλειές όχι μόνο αξίζει να υπάρχουν και να γίνονται αλλά πραγματικά είναι κάτι το οποίο μας βοηθάει να κρατηθούμε και να παμε και πιο μπροστά».

    Από το Γιώργο Νταλάρα μάθαμε ότι εδώ και δύο δεκαετίες ο Νίκος Αντύπας επέμενε γι’ αυτή τη συνεργασία. Παρότι τους συνδέουν πολλά χρόνια, πολλά ταξίδια, πολλές συναυλίες, πάντα κάτι γινόταν και διάλεγαν αντίθετους δρόμους. «Μου έλεγε πάντα έχω έναν ήχο στο μυαλό μου με τη δική σου φωνή και μόλις είσαι έτοιμος θέλω να το κάνουμε. Μόλις του είπα ότι είμαι έτοιμος, το κάναμε». Σε αυτή τη δουλειά ο Νταλάρας ομολόγησε ότι αφέθηκε στα χέρια του Αντύπα, ο οποίος αφαίρεσε κάποια πράγματα από την ερμηνεία του, προσθέτοντας ένα καινούργιο πρόσωπο σ’ έναν τραγουδιστή που εμείς γνωρίζουμε πολλά χρόνια και που τώρα θα τον ακούσουμε λίγο διαφορετικά. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε από τον τραγουδιστή στο θέμα της πειρατείας στη μουσική, είτε αυτή εντοπίζεται στο δρόμο είτε στο διαδίκτυο: «Να ξέρετε ότι οι άνθρωποι που αγαπάτε και σέβεστε, οι μουσικοί, οι οργανοπαίχτες, οι ποιητές, οι στιχουργοί, δεν έχουν ποια δικαίωμα να εισπράτουν από τη δουλειά τους γιατί δεν τους βοηθάτε όσο θα ‘πρεπε. Αν θέλετε ξανασκεφτείτε το...».
    Πιο λακωνικός ο Νίκος Αντύπας δήλωσε εξαρτημένος όσο και ο Νταλάρας από τη μουσική, για τον οποίο ανέφερε χαρακτηριστικά ότι είναι ο άνθρωπος που έχει δείξει τη δύναμη που έχει το ελληνικό τραγούδι. «Αυτός ο δίσκος περιέχει το Νίκο Αντύπα με τα βιώματα και τα γεγονότα που με έχουν δημαδέψει στα νεανικά μου χρόνια που έπαιζα ροκ μουσική». Και συνέχισε, «πάντα ο κόσμος θα χρειάζεται τα τραγούδια όπως χρειάζεται και την αγάπη, κι αυτό δε θα κοπεί ποτέ».

    Οι δύο καλλιτέχνες αναφέρθηκαν και στις κοινές εμφανίσεις τους, καθώς η συνεργασία τους επεκτείνεται και επί σκηνής. Ξεκινάνε από τη Θεσσαλονίκη στις 19 και 20 Νοεμβρίου στο ΚΘΒΕ και συνεχίζουν στη μουσική σκηνή του GazARTE στις 23, 24, 30 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου.


    Όλη η παρουσίαση είναι διαθέσιμη από το επίσημο site του Γιώργου Νταλάρα: 


    Ο δικός μου φωτογραφικός φακός κράτησε τις παρακάτω στιγμές από τη μέρα της παρουσίασης.

    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική
    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική
    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική
    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική
    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική
    Γιώργος Νταλάρας – Νίκος Αντύπας: Το βήμα τους μες στη μουσική





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #25773   /   13.11.2012, 18:31   /   Αναφορά

    Εκτιμώ απεριόριστα τον Γιώργο Νταλάρα, αυτό όμως δεν μου στερεί το δικαίωμα να κάνω την παρακάτω καλόβουλη πάντα κριτική, θίγοντας ένα γενικότερο θέμα: Τα όψιμα ενός καλλιτέχνη και δη ενός τραγουδιστή.


    Γεννημένος το 1949 αν θυμάμαι καλά και ως τραγουδιστής με μεγάλες δυνατότητες, ευτύχησε να τραγουδήσει άπειρα τραγούδια όχι μόνο μεγάλα αλλά και απαιτητικά. Τραγούδια που δεν ξέρω αν θέλω να τ΄ακούω σε σημερινές αξιοπρεπείς πλην κουρασμένες εκτελέσεις, παρότι η φωνή του είναι αρκετά καλή και σήμερα αλλά όχι αυτή που πρέπει για μεγάλες απαιτήσεις.


    Ένας τραγουδιστής αναφοράς και κυρίως ένας τραγουδιστής με τόσο μεγάλη δισκογραφία,  περνώντας τα 50-55, έχει να αντιπαλέψει με συγκεκριμένα μεγάλα προβλήματα:


    Τί τραγούδια μπορεί να πει και να μετρήσουν μπροστά σε όσα έχει πει και κυρίως σε μια εποχή που δεν είναι διάδοχη της προηγουμένης αλλά παρακμιακή σε δημιουργικό επίπεδο; Η σύγκριση είναι δύσκολη αν όχι αμείλικτη και δυστυχώς αυτό συνήθως αποβαίνει εις βάρος του δημιουργού. Ο ακροατής - πελάτης, αν είναι νέος δύσκολα ακούει μεγαλύτερους σε ηλικία, αν είναι παλαιότερος κάνει συγκρίσεις με βάση τον τραγουδιστή, και μάλλον υποτιμά τελικά το έργο του δημιουργού με βάση όχι την ποιότητα αλλά τον τραγουδιστή.


    Είναι έμφυτη η ανάγκη ενός τραγουδιστή και δη μεγάλου του να τραγουδάει και παράλληλα να κάνει το πιο φυσικό: Να ασκεί την εργασία του που είναι πρώτιστα η ζωή του. Αυτό είναι πρόβλημα στο να διαχειριστείς την σταδιοδρομία σου αν όχι την υστεροφημία σου στα όψιμα χρόνια.


    Κοντολογίς όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να εκδίδεις δουλειές που θα έχουν να δώσουν πράγματα και να μην θεωρούνται επαναλήψεις.


    Προσωπικά δεν πιστεύω πως το μουσικό ύφος του Αντύπα ταιριάζει σε αυτό του Γιώργου Νταλάρα στην δεδομένη ηλικία. Και η Αλεξίου που είχε πετυχημένη συνεργασία με τον Αντύπα, ξεκίνησε πριν 20 χρόνια περίπου, που τα πράγματα είναι διαφορετικά.


    Σε σχέση με άλλες δουλειές δεν μου άρεσε και η συγκεκριμένη δουλειά του Αντύπα.


    Εκείνο που λέω εν τέλει δεν είναι ότι οι διπλά μεγάλοι δεν πρέπει να τραγουδάνε, αλλά να διαχειρίζονται με πολύ προσοχή τις νέες εκδόσεις τους και να προβαίνουν σε κυκλοφορίες όταν μπορούν να προσθέσουν ένα λιθαράκι στο μουσικό τοπίο αν μπορούν, αναλογιζόμενοι πως μπορεί να επαναλαμβάνονται ή και να κάψουν την κατάθεση του δημιουργού.


    Με μεγάλο σεβασμό προς τους συντελεστές του δίσκου χωρίς όμως αυτό να μου στερεί την κριτική σκέψη.

    #25783   /   14.11.2012, 06:47   /   Αναφορά

    Μετριότατο το αποτέλεσμα στα δικά μου αυτιά.


    Ηχος ξερός ,ενοχλητικά ηλεκτρονικός,και αταίριαστος με τη φωνή του Νταλάρα.


    Σαν να βρισκόταν ο καθένας αλλού.Καμμιά αίσθηση μιας δουλειάς που κόλλησε η ερμηνεια με τη μουσική σε αντίθεση με τις συνεργασιες του συνθέτη με την Αλεξιου και την Πρωτοψάλτη παλιότερα,τότε που ο ήχος του θεωρούσε κανείς πως ειναι κατι καινούριο...


    Με εξαίρεση την' Ασφαλτο που τρέχει' και τα Ερημα χωριά τα προσωπικά άλμπουμ του Νταλάρα είναι αντιστρόφως ανάλογα ποιοτικά των συμμετοχών του σε δίσκους άλλων.


    Σαν να έχουμε δυο παράλληλες αλλά τελείως διαφορετικές πορείες.


    Ανήκω σ αυτούς που εκτιμούν τη μουσική του διαδρομή η οποία με την απουσία των μεγάλων συνθετών να του δίνουν τραγούδια δειχνει να έχει χασει το δρόμο και δεν


    προκαλεί κανένα μουσικό ενδιαφέρον δεν φέρνει καμμιά πρόταση που να ειναι αντάξια της διαδρομής του στη διασκογραφία.


    Σε αντίθεση ας πούμε ...για να βγούμε και λίγο εξω απ τα σύνορα αλλά με εξίσου μεγάλα μεγέθη με τους Nits τον Dylan ή και τους Rolling Stones που τόσα χρονια μετά, με τα νέα τους άλμπουμ καταφέρνουν να μας ''τραβανε'' απ το αυτί ενώ ο Νταλάρας δυστυχώς μας οδηγεί σε ωτοασπίδες.....


     

    #25785   /   14.11.2012, 10:59   /   Αναφορά

    Ο Νταλάρας στην ουσία δεν πάτησε τόσο στην πεπατημένη των μεγάλων συνθετών δεδομένου ότι όταν ξεκίνησε αυτές τις μεγάλες συνεργασίες, και αυτός ήταν χθεσινός και πολλοί απο τους συνθέτες του τότε ξεκινούσαν.


    Όταν ανδρώθηκε και τον παρακαλούσαν όλοι, έβγαλε πολλά νέα ονόματα και συνεργάστηκε με πολλούς τότε ελπιδοφόρους που γρήγορα και άμεσα καθιερώθηκαν στο πλάι του.


    Συμφωνώ για την άσφαλτο που τρέχει , για τα Έρημα χωριά, για συμμετοχές του αλλά όχι για τους μετέπειτα προσωπικούς δίσκους του. Ωστόσο πλέον αυτούς τους συνθέτες (δεν...) έχουμε.


    Η δική του ευθύνη είναι να μην φθείρεται χωρίς λόγω πλην της περίπτωσης του να χρωστάει δίσκο λόγω συμβολαίου... Αυτό είναι πρόβλημα. 


    Συμπέθερε συμφωνώ σε πολλά απο τα σημεία σου...