Συνέντευξη με τους Babyjane!

Γράφει η RockTeaser, Βάσω (IronGirl)
4 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Κυριακή 27 Ιαν 2013

Αυτό που τράβηξε τη προσοχή μου στους Αυστραλούς Babyjane ήταν η συμμετοχή του John Corabi (για κάποιο διάστημα τραγουδιστή των Motley Crue) στο ομότιτλο κομμάτι του δίσκου “Make it Sick” και το εξώφυλλο του δίσκου το οποίο βρήκα απλό, ενδιαφέρον και χωρίς περιττές φανφάρες!

Κάθε φορά λοιπόν που υπάρχει ένας καινούργιος δίσκος στα χέρια μου τον ακούω με βάση τους τίτλους των κομματιών και αυτό που χτυπάει στο μάτι μου. Ξεκίνησα λοιπόν..

New York Queen, Bad Woman, She's just a liar και έτσι συνέχισα. Δεν ήμουν ποτέ καλή στο να αναλύω τη μουσική σε "τεχνικό" επίπεδο, αλλά αυτό που ξέρω και μπορώ να πω είναι ότι συνάντησα ένα πολύ καλό Hard Rock συγκρότημα εμφανώς επηρεασμένο από τη sleaze σκηνή σε μία ξεκάθαρα πιο μοντέρνα εκδοχή.

Ο δίσκος αποτελείται από 11 κομμάτια που πατάνε πάνω στο sleaze Rock με πιασάρικα ριφ και προσεκτικές μελωδίες. Έχουμε τις βρώμικες κιθάρες, τα εκρηκτικά τύμπανα και τη φωνή, αλλά δεν νομίζω πως ο σκοπός αυτού του δίσκου ήταν να ξαναζήσει ή να επισκεφθεί τη sleaze σκηνή των 80’s, αλλά να παρουσιάσει τη sleaze προσέγγιση των Babyjane.

Στην "σκληρή" μεριά του δίσκου τα αγαπημένα μου είναι τα New York Queen και She's a Liar τα οποία μου έμεινα από την πρώτη ακρόαση. Δεν υπάρχει τίποτα που να απολαμβάνω περισσότερο από ένα εξαιρετικό κομμάτι με μία πιασάρικη εισαγωγή.

Όσο για την ρομαντική μου πλευρά…Κάθε φορά που ακούω μια μπαλάντα σε ένα sleaze προσανατολισμένο δίσκο θυμάμαι τον Dee Snider (Twisted Sister) να δηλώνει πως καταλυτική στιγμή για όλα τα συγκροτήματα ήταν όταν οι Motely Crue συμπεριέλαβαν το Home Sweet Home στο δίσκο τους. Αυτό σήμαινε πως έκτοτε όλα τα συγκροτήματα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον μία μπαλάντα στους δίσκους τους. Στον δίσκο των Babyjane, το “Bad Woman” είναι μία καθαρόαιμη μπαλάντα και προσωπικό αγαπημένο μου. Σε πιο mid tempo ρυθμούς το “Bittersweet” δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.

Επισκέφθηκα και το προηγούμενο και πρώτο δίσκο των Babyjane με τίτλο “Are You Listening”, για να μείνω άναυδη από το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, το οποίο ήταν και το highlight του δίσκου. Γενικά νομίζω πως οι Babyjane εξελίχθηκαν προς το καλύτερο πηγαίνοντας από το “Are You Listening” στο “Make It Sick” και το αποτέλεσμα είναι καθαρή ικανοποίηση.

Ο ντράμερ των Babyjane, Nik Kats είχε όλη τη καλή διάθεση να μας πει μερικά λόγια.

Nik ας ξεκινήσουμε με τις συστάσεις. Ποιοι είναι οι Babyjane?

Οι Babyjane είναι οι:
Andy Smith – φωνητικά/ κιθάρα
Paul Judge – μπάσο/ φωνητικά
Nik Kats – τύμπανα
John Gerasolo – κιθάρα

Ο John, ο Paul και εγώ ήμασταν μαζί σε μία άλλη μπάντα πριν από μερικά χρόνια, αλλά αυτό έφτασε κάποια στιγμή στο τέλος του. Στους λίγους μήνες που ήμασταν χώρια, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε για άλλη μία φορά δελεάζοντας τον Andy να τραγουδήσει μαζί μας. Ο Andy ήταν γνωστός στο χώρο του Rock στο Perth της Αυστραλίας ως ένας από τους καλύτερους της πόλης και εμείς ήμασταν αποφασισμένοι να τον πάρουμε μαζί μας. Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε όλοι μαζί, ήπιαμε μερικά ποτά και μιλήσαμε για το ξεκίνημα μίας νέας μπάντας. Το σκέφτηκε λιγάκι και πριν καν το καταλάβουμε είχαμε εξασφαλίσει support στον Sebastian Bach. Όταν βρεθήκαμε όλοι μαζί όλα τα κομμάτια του παζλ άρχισαν να μπαίνουν στη σωστή θέση.

Αν σου αρέσει η αληθινή Rock μουσική με έντονη προσωπικότητα και χωρίς μαλ** ς τότε οι Babyjane είναι η μπάντα σου. Με τους Babyjane θα έχεις γευστικα riffs, αξιομνημόνευτες μελωδίες, groovy ρυθμούς και τραγούδια που θα σε κάνουν να πατήσεις το “repeat” στο ipod σου.

Νομίζω ήταν ο Judgey, ο μπασίστας μας ο οποίος το βρήκε. Σκεφτόταν στα πλαίσια του concept “Alice Cooper/Lizzy Borden” (σσ: What Ever Happened to Baby Jane?) και το όνομα Babyjane έδεσε απόλυτα. Εγώ ήθελα να ονομάσω τη μπάντα “Tattooed Lies”, αλλά αυτό καταψηφίστηκε για προφανείς λόγους. Παρόλα αυτά λατρεύω το όνομα Babyjane- το βρίσκω πολύ cool και πέρα από αυτό, έχουμε και την μασκότ μας την Janie που είναι απλά τέλεια γιατί υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να την αξιοποιήσεις (!).

Λοιπόν η συναυλία με τον Sebastian Bach ήταν η πρώτη μας γεύση του πως είναι να είσαι μέρος ενός μεγάλου show και τα νεύρα μας έδινα και έπαιρναν πριν πάμε εκεί, αλλά ο Sebastian μας έκανε να νιώσουμε πολύ άνετα. Βγήκαμε στη σκηνή και σαρώσαμε! Αν φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο όσον αφορά το headliner, τότε θα φερθούμε με τον ίδιο τρόπο στο support. Έχουμε ακούσει άπειρες ιστορίες για headliners να φέρονται στα support συγκροτήματα σαν σκουπίδια, αλλά με τον Sebastian ήταν μία εμπειρία πρώτης τάξης. Μέχρι που ο ντράμερ του μοιράστηκε την μπύρα του μαζί μας γιατί η δική μας με κάποιο μαγικό τρόπο είχε εξαφανιστεί (γέλια).

Αρέσαμε τόσο πολύ στον Sebastian που μας παρέπεμψε απευθείας στον Michael. Πριν καν το καταλάβουμε ήμασταν σε ένα αεροπλάνο και πηγαίναμε στο Nashville για να αναλάβει την παραγωγή του δίσκου μας ένας από τους καλύτερους παραγωγούς. Μας έμαθε τόσα πολλά, είναι πραγματικός επαγγελματίας και ήταν τέτοια η ανακούφιση του να δουλεύεις με κάποιον που ήξερε ακριβώς τι ήταν αυτό που θέλαμε. Δοξάζουμε τον Michael για όλη τη προσοχή που λάβαμε χάρη σε αυτόν αφού κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος. Η υπογραφή του μας έκανε γνωστούς σε μέρη που δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε από μόνοι μας.

Μία παγκόσμια περιοδεία θα ήταν ιδανική για εμάς τώρα. Έχουμε τους ανθρώπους μας να δουλεύουν πάνω σε κάποια πράγματα και περιμένουμε να δούμε τι θα κλείσουμε τελικά. Όπως και να έχει, το πλάνο είναι να παίξουμε στην Ευρώπη και την Αμερική τον επόμενο χρόνο.

Η αδρεναλίνη είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο. Έχεις αυτό το συναίσθημα που δεν μπορείς να βιώσεις κάνοντας πρόβες στο σπίτι ή σε κάποιο στούντιο. Ξέρω ότι κάθε μπάντα στον πλανήτη το λέει αυτό, αλλά όταν βλέπεις τον κόσμο να χοροπηδάει και να τραγουδάει τη μουσική που εσύ δημιούργησες είναι τόσο συναρπαστικό που δεν μπορείς να ελέγξεις τον ενθουσιασμό που σου δίνει.

Ξέραμε ότι είχαμε ένα πολύ καλό άλμπουμ στα χέρια μας, αλλά δεν είχαμε ακόμα έναν αξιόπιστο παραγωγό. Είχαμε δοκιμάσει διάφορους ανθρώπους αλλά κανείς δεν ήξερε τη συνταγή για να μας δώσει τον ήχο που ψάχναμε. Τότε ήρθε ο Michael Wagener και από την πρώτη του δουλειά πάνω στο πρώτο κομμάτι ξέραμε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν θαυμάσιο. Ήταν απίστευτο να τον βλέπεις να δουλεύει στο στούντιο- έτρεχε από τη μία μεριά του στούντιο στην άλλη για να πατήσει ένα κουμπί που έκανε κάτι και μετά ένα μοχλό που έκανε κάτι άλλο- και όλα αυτά με το στόμα γεμάτο καραμέλες gummy bears. ‘Ήταν σαν τον τρελό επιστήμονα του Rock n roll. Το λατρέψαμε.

Το ίδιο το τραγούδι (Are you Listening) έγινε αμέσως το αγαπημένο του κοινού και όταν το ακούω αυτό, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που είχε αυτή την επίδραση στο κόσμο.

Όταν το άλμπουμ κυκλοφόρησε ξέραμε ότι θα πουλούσε μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο, αλλά όταν άρχισαν οι κριτικές να έρχονται με τέσσερα από τα πέντε αστέρια των αξιολογήσεων, γεμίσαμε κόσμο που ζητούσε το δίσκο μας. Αυτό επιβεβαίωσε ότι ήμασταν στο σωστό δρόμο. Ήταν υπέροχο γιατί δεν ακούσαμε κανέναν – όλο αυτό το κάναμε μόνοι μας με τη βοήθεια το Michael και ήμαστε χαρούμενοι που δεν
ακούσαμε καμία από τις εξωτερικές επιρροές. Το κάναμε με το δικό μας τρόπο. Με δικά μας λεφτά, με το δικό μας δίκτυο χωρίς καμία άλλη βοήθεια. ‘It’s an even longer way to the top if you wanna Rock n’ roll!’ (σσ αυτό δεν μεταφράζεται)

Ένας από μας θα μπει μέσα με μία ιδέα και μετά όλοι θα δώσουμε ότι έχουμε και θα τη μετατρέψουμε σε ένα υπέροχο Rock τραγούδι. Δεν ξανα-ανακαλύπτουμε τον τροχό, απλά παίζουμε ατόφια πιασάρικη Rock μουσική. Σαν κανόνα δεν “τζαμάρουμε”- υπάρχουν πολλοί συνθέτες στο συγκρότημα για να ελπίσουμε ότι μία ιδέα απλά θα ξεπηδήσει αυθόρμητα από όλους αυτούς (γέλια). Ήμασταν πάντα ιδιαίτερα οργανωμένοι σε αυτό το επίπεδο. Λογικά θα βρεθούμε πολύ σύντομα για να ξεκινήσουμε να γράφουμε πάλι. Μπορώ να σου πω ότι δεν βλέπω την ώρα.

Είναι αρκετά εύκολη διαδικασία, μία φυσική διαδικασία όταν όλοι μας βλέπουμε το τραγούδι προς την ίδια κατεύθυνση. Είναι πολύ σπάνιο να μην συμφωνούμε όλοι στο που πρέπει να πάει ένα τραγούδι.

Για τη διαδικασία την ηχογράφησης έχουμε δοκιμάσει διάφορους τρόπους μέχρι τώρα με διαφορετικά επίπεδα επιτυχίας κάθε φορά, αλλά ένας τρόπος που δουλεύει καλά μέχρι τώρα είναι να παίζουμε όλοι μαζί ζωντανά όπως σε ένα στούντιο. Μπορεί να μην ηχογραφούμε παράλληλα, αλλά το κλίμα παραμένει σωστό και η ενέργεια στα ύψη.

Το New York Queen/London Whore γράφτηκε από τον Judgey δύο ημέρες πριν ολοκληρώσουμε την ηχογράφηση του Are You Listening. Αυτό το κομμάτι έμεινε εκεί για αρκετό καιρό και θα έμπαινε στον πρώτο δίσκο αν υπήρχε περισσότερος χρόνος και χρήμα. To Make It Sick ήταν μία ισότιμη συνεργασία μεταξύ του John καιτου Andy. Αυτά τα κομμάτια βγαίνουν απ’ το πουθενά και είναι έτοιμα πολύ γρήγορα.

Είμαι ο ντράμερ οπότε όπως καταλαβαίνεις λατρεύω τη στιγμή που θα πρέπει να βρω τα δικά μου κομμάτια στα τύπμανα, αλλά όταν τα φωνητικά μπαίνουν στο τραγούδι, εκείνη είναι η στιγμή που ανατριχιάζω. Όταν ακούω τη μελωδία της φωνής πάνω στη μουσική για την πρώτη φορά, πηγαίνει το τραγούδι σε άλλο επίπεδο για μένα. Μετά μπαίνουμε όλοι για δεύτερα φωνητικά και απλά διασκεδάζουμε. Είναι μεγάλη αλλαγή από τα εκρητικά τύμπανα να πηγαίνεις στα φωνητικά. Εκεί δεν χρειάζεται να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος ή σοβαρός, οπότε αυτή η πλευρά είναι πολύ διασκεδαστική.

Είναι κλισέ, αλλά θυμάμαι τον Dimebag από τους Pantera στο Perth της Αυστραλίας στην Reinventing the Steel περιοδεία το 2001. Ήμουν αρκετά τυχερός να έχω την ευκαιρία να καθήσω μαζί του, με τον αδερφό του και κάποιους roadies να τα πιούμε- το μπαρ ήταν κλειστό, εγώ είχα ένα μπουκάλι Jack και αρχίσαμε απλά να πίνουμε. Λέγαμε για τη μουσική που μας αρέσει και τα αγαπημένα& χειρότερα άλμπουμ όταν τον ρώτησα αν έχει καμία συμβουλή για το πώς να πάω τη μουσική μου στο επόμενο επίπεδο. Μου είπε «Μην ακούς κανέναν μαλ**, αν δεν τους αρέσει αυτό που κάνεις τότε χέστους και θα βρεις άλλους που θα σε γουστάρουν». Αυτό έχει ειπωθεί άπειρες φορές αλλά στο τέλος την ημέρας είναι απλά και απόλυτα αληθινό. Αν πρόκειται να ακολουθήσεις μία τάση και να αντιγράψεις το πιο επίκαιρο χιτάκι της εποχής, τότε είσαι ψεύτικος και ο κόσμος θα σε καταλάβει στο τέλος. Προτιμούμε να μείνουμε πιστοί στους εαυτούς μας και στο είδος που μας αρέσει και να δούμε που θα μας πάει. Αν δεν μας πάει πουθενά, τι να κάνεις, τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι περάσαμε τέλεια παίζοντας αυτό που θέλαμε.

To feedback είναι υπερβολικά θετικό. Ξέραμε ότι είχαμε ένας πολύ καλό δίσκο, αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αν θα νιώσουν όλοι με το ίδιο. Οι αντιδράσεις είναι τέλειες, με το Make It Sick να αποκαλείται σε κάποιες κριτικές ως το καλύτερο τραγούδι που κάναμε ποτέ. Το άλμπουμ είναι ακόμα πολύ καινούργιο, οπότε έχει πολύ ζωή μπροστά του και όσο συνεχίζει να παίζεται κάπου κάθε μέρα και ο κόσμος συνεχίζει να το ακούει, εμείς δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε τίποτα περισσότερο.

Make It Sick - Ο Corabi των Motley Crue στον δίσκο μας! Απίστευτο!!!!
She's Just A Liar- Όλοι έχουμε βγει με μια τέτοια, σωστά?
New YorkQueen/LondonWhore- Η Nancy Spungen ήταν η Yoko των Pistols
Nu-Sonic Plague- Τα σκουπίδια που παίζουν στο εμπορικό ράδιο αυτές τις μέρες.
Bad Woman- Καλά, δεν ήταν και τόσο κακή, αν με καταλαβαίνεις.
Ruby Roulette- Μια τυπική νύχτα για τον Andy
Bittersweet- Πολύ αντιπροσωπευτικό για τον Andy και όσα περνούσε εκείνο το διάστημα
Fakin' It- Motorhead! Αφιερωμένο σε κάποιον που ξέραμε..
Underground Detention- Η ηρωίνη σε καταστρέφει.
Somebody Up There Hates Me- Μια ημέρα στη ζωή του Andy Smith.
Bleeding Eyes- Παράξενο κομμάτι με έναν τρομακτικό τρόπο.

Η καλύτερη στιγμή ήταν η ηχογράφηση του δίσκου μας στο στούντιο μαζί με έναν τύπο που έχει δουλέψει με τους περισσοτέρους από τους ήρωες μας. Ένας τύπος που έχει δουλέψει με κλασσικές μορφές του Rock. Το να είσαι κομμάτι του μύθου του είναι πραγματικά πολύ σπουδαίο για εμάς.

Δεν έχουμε κάποια χειρότερη στιγμή αλλά μπορώ να σου πω για μια απογοητευτική στιγμή όταν παίζαμε support για έναν από τους ήρωες μας και είδαμε ότι είναι απόλυτος μαλ**. Είχε ξεχάσει την μουσική έναρξης του live του σε άλλη χωρά και αρνιόταν να βγει και να παίξει χωρίς αυτή. Έτσι οι άνθρωποι του με ρώτησαν αν μπορούσα να κάνω κάτι. Μετά από μια ώρα βρήκα ένα internet cafe, κατέβασα τη μουσική που ήθελε, την έβαλα σε ένα δίσκο και η νύχτα σώθηκε. Αφού τελείωσε η συναυλία καθόμασταν όλοι στα παρασκήνια και ο Andy του ζήτησε να υπογράψει ένα βινύλιο και εκείνος είχε το θράσος να σηκωθεί να φύγει εκνευρισμένος λέγοντας του "Άσε με ήσυχο, μόλις κατέβηκα από τη σκηνή". Δεν θα έβγαινε στη σκηνή αν δεν ήμασταν εμείς να του σώσουμε το τομάρι. Πήγε στο καμαρίνι του, έσπασε όλες τις μπύρες μας κ έφυγε. Δεν θα πω ποιος ήταν αλλά θεωρείται παγκόσμια ένας μαλ**ς από όλους.

Γεμάτος ενέργεια, αγωνιστής, πλακαντζής, επίμονος, αφοσιωμένος.

σσ: Αυτό που δεν ήξερα όταν ήρθα σε επαφή με τους Babyjane ήταν ότι ο Nik είναι πατριωτάκι…

Είμαστε παντού τελικά (γέλια)

Ναι αυτό είναι αλήθεια, ο πατέρας μου ζει στην Κέρκυρα και η μητέρα μου είναι από το Καστελόριζο. Ήμουν στην Ελλάδα το 2007 και μιλάμε για ένα υπέροχο μέρος πραγματικά. Ανυπομονώ να ξαναέρθω και να πιω σε μία από αυτές τις όμορφες παραλίες.
Όσο για τους Έλληνες φίλους- Σας ευχαριστώ πολύ και όταν σας ξαναδώ θα πιούμε Ούζο, Μύθο και τσίπουρο, ΟΠΑ!

Να πάει ο δίσκος μας σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, να περιοδεύσουμε όπου μας θέλουν, να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική, να βγάλουμε και άλλο δίσκο κάπου στο 2014-2015 και απλά να συνεχίσουμε μέχρι να μην μπορούμε άλλο.

Σε ευχαριστώ και εγώ! Ελπίζω να σας δούμε όλους σύντομα.