Placebo - Ανοδική Κάθοδος;

Ναι αγαπητέ μουσικόφιλε!

Άφησαν την ιστορία τους, γιατί τώρα ας πούμε, τους τελειώνει το μελάνι... χωρίς να θέλω και να τους εξαφανίσω εντελώς! Σίγουρα λοιπόν αυτό το ασματάκι είχε γίνει καραμέλα ακόμα και στα αυτιά της 8χρονης τότε ανιψιάς μου και σίγουρα έψαχναν και μια καλή αφορμή να εισχωρήσουν
στα ενδότερα της τότε mtvίστικης νοοτροπίας για να γίνουν πλέον παγκόσμια γνωστοί. Και καλά έκαναν.

Album:Placebo

"The past will catch you up as you ran faster"

Και εδω 16/7/1996 γίνεται η κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ τους. Απο εκεί βγαίνει "διασημότερο" βέβαια το Nancy Boy αλλά επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω "I Know" και "Lady of the flowers". Ok τότε κάνανε τη πρώτη τους προσπάθεια. Ο Μόλκο συναντάει στο δρόμο τον Stefan Olsdal, τον ακούει να παίζει και αποφάσισαν για μπάντα. Η αναζήτηση νταμερ δε τους δυσκόλεψε καθώς ο Μολκο ήξερε ήδη τον Steve Hewitt καθώς ο προηγούμενος ντράμερ είχε ήδη αναπτύξει εντάσεις με τα υπόλοιπα μέλη. Μπορεί και να το έχει μετανοιώσει τώρα, ποιός ξέρει! Τόσο απλά ένωσαν τις δυνάμεις τους επάνω στη μουσική και ξεκίνησε για κείνους μια εντυπωσιακή καριέρα που πιστεύω ούτε καν κι εκείνοι δε θα το πίστευαν.

Album:Without you i'm nothing

"Get through this night,there are no second chances.."

Νοέμβρης του 1998. Προσωπικά η καλύτερη εποχή τους, ο καλύτερος δίσκος τους. Οι Placebo σκοτεινοί όσο πρέπει, ο Μόλκο με τη ξεχωριστή χροιά του έδινε άλλο νόημα στα τραγούδια τους και οι στίχοι κοντά στους λίγο πολύ αναζητούντες και μη απολαβούντες της ζωής. Μετά ήρθε και η συνεργασία με τον David Bowie στο without you i'm nothing. Είχαν ήδη ξεκινήσει να γίνονται γνωστοί και με το Every you,every me καθώς το τραγούδι ήταν soundtrack στο Cruel Intentions. Όσοι ξέρετε και απο σινεμά θα το θυμάστε σίγουρα! Δεν ήθελε λοιπόν και πολύ... Ήρθε η παγκόσμια αναγνώριση. Μ' ένα άλμπουμ και μία μπάντα τόσο ξεχωριστή και δυναμική. Η αλήθεια είναι ότι απο τότε ξεκίνησα να είμαι και εγω φαν τους.

Album:Black market music

Οκτώβριος 2000. Δεν άργησαν ιδιαίτερα. Η έμπνευση δε τους άφηνε και μετά από αυτό το δυνατό γεγονός του προηγούμενου άλμπουμ δε δίστασαν να βγάλουν καινούριο άλμπουμ σχετικά σύντομα, σαν να ήθελαν γρήγορα ο κόσμος ν' αφήσει πίσω το "σκοτεινό" παρελθόν τους και να κολυμπήσουν σε καινούριες θάλασσες. Ναι και απο εκεί βγήκαν κομματάρες και οπως είχε πει και ο Μόλκο τότε ξεκίνησε ν αγαπάει το "λευκο" στα ρούχα του, αλλα μόνο το Τaste in men και το Black eyed έγιναν περισσότερο γνωστά αφού το mtv τοτε προωθούσε συνεχώς τα βίντεο. Ηταν κατα κάποιο τρόπο Mainstream για τα τότε δεδομένα στη ρόκ μουσική η μάλλον στην εναλλακτική ροκ αλλά η μουσική τους αυτή που δε παρουσιαζόταν τόσο ήταν η πιο αριστουργηματική. Έτσι λοιπόν χωρίς καν να προλάβουν να απολαύσουν τη προηγούμενη επιτυχία τους συνέχισαν και αυτό ήταν μεγάλος επαγγελματισμός.

Album:Sleeping with ghosts

Απρίλιος 2003. Πιστεύω οτι με αυτό το άλμπουμ έκαναν και τα καλύτερα live τους. Τότε σε μία από τις συναυλίες τους στη Μαλακάσα ενα τύπος πίσω μου είχε πει στο διπλανό του "Φιλε, ο Μόλκο είναι καλλιτεχνης". Ναι είναι θα έλεγα, συμφωνώ απόλυτα. Το live dvd στο Παρίσι ήταν απο τα καλύτερα live dvd που εχω δει και στο τέλος με συνεργασία έκπληξη με τον Black Francis των Pixies στο all time classic Where is my mind. Σχεδόν αμέσως κι εκεί έβγαλαν ενα best of. Νομίζω ηταν η καταληλότερη στιγμή γι αυτό. Ναι ήταν πάντα επαγγελματίες. Ήξεραν τη συνέχεια. Ήθελαν να μας φέρουν και κάπως μαλακά την αλλαγή του line-up τους.

Album:Meds

Mάρτιος 2006. Πρώτη φορά που θα διαρρεύσει και το άλμπουμ τους μέσω διαδικτύου. Η καλή μέρα σου λέει απο το πρωί φαίνεται! Την 1/10/2007 αποχωρεί επίσημα ο Hewitt έρχεται ο Steve Forrest. Ο Ηewitt φανερά απογοητευμένος φεύγει με κλασσική ατάκα "θέλαμε διαφορετικά πράγματα". Ε ναι λοιπόν καλέ μου άνθρωπε. Εσύ ήθελες να συνεχίσετε στο ίδιο μοτίβο όπως όλοι σας ειχαν μάθει εδω και 10 χρόνια και εκείνοι ήθελαν παραπάνω εξέλιξη. Ξέρεις καμιά φορά και αυτη η δύναμη της συνήθειας δε σε αφήνει να ηρεμήσεις αλλά καμιά φορά αγαπάμε τόσο αυτή τη συνήθεια που αν έρθει κάποιος και μας αλλάξει κάτι ξαφνικά στραβώνουμε. Κάπως έτσι μάλλον τη πάτησα και εγώ με αυτή τη μπάντα. Πολλά άλλαξαν και αν και υπήρξα πολύ μεγάλη φαν τους σταμάτησα να τους παρακολουθώ απο το Meds και μετα.

Album:Battle for the sun

Ιούνιος 2009. Η αλήθεια είναι οτι δε μπορώ να έχω ολοκληρωμένη αποψη γιατί δε το έχω ακούσει όλο ποτέ. Απλά το μόνο που έχω να πω είναι ότι ο Forrest εδραιώθηκε για τα καλά σαν drummer (οχι πως ειναι κακός στη δουλειά του) ήρθαν και κάποια βραβεία παραπάνω αλλα και μερικές ακυρώσεις περιοδειών (για ποιό λόγο άραγε;) και μερικές προσπάθειες ακόμα να θυμίσουν έστω στην εμφάνιση τους το σκοτεινό στοιχείο του κάποτε αλλα με καμία επιτυχία. Η μουσική τους δέχθηκε πολλές αλλαγες και πειραματισμούς χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είναι κακό για να ένα μουσικό να εξελίσσει αυτό που αγαπά αλλα προσωπικά ακόμα ψαχνώ τους Placebo που άφησα πίσω μου. Ακόμα και οι στίχοι τους ήταν διαφορετικοί αλλα όπως και να 'χει υπάρχουν φυσικά εκατομμύρια θαυμαστές τους ανα το κόσμο που περιμένουν το επόμενο αλμπουμ τους το οποιο όπως ανακοινώθηκε θα βγει 16/9/13 και θα λέγεται Loud Like Love. Eμείς είμαστε ακόμα εδώ και περιμένουμε μια μικρή αναπαράσταση του παρελθόντος γεννημένη στο σήμερα.