Φωτορεπορτάζ: Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος παρουσιάζει τον Τρελλό!

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Η άποψή μου για τις παρουσιάσεις δίσκων είναι λίγο διχασμένη. Έχοντας πάει σε αρκετές, καταλήγω στο συμπέρασμα, πως να το κάνεις μέσα από μια συναυλία είναι κι ο πιο κατάλληλος τρόπος. Έτσι, το έκανε κι ο Άλκης για το "Ένας Τρελλός", το δίσκο που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από την "Arttings". 

Έστησε ένα ωραίο σκηνικό στο "+Plus" (Σταυρός του Νότου), κάλεσε γνωστούς, πολύχρωμους και χιουμορίστες φίλους και μας έδειξε το λόγο που περιμέναμε πέντε χρόνια μετά το "Γαμώ την καταδίκη μου", για νέο υλικό. 

Κάποια κομμάτια είχαν παρουσιαστεί άτυπα, μόλις τέσσερις μέρες νωρίτερα, στην "Αόρατη Πόλη" του Ισ. Σούση (Αρχιτεκτονική). Αλλά εκεί τα ακούσαμε με τον τρόπο και την ευλάβεια που αρμόζει στο στιχουργό, ενώ εδώ με το μοναδικό τρόπο που γνωρίζει ο Κωνσταντόπουλος. Με μια παράσταση, δηλαδή. Είχε πρόζα, είχε κοστούμια, είχε σενάριο και σκηνοθεσία. 

Πρώτος πρώτος προλόγισε ο Ισ. Σούσης. Στο δίσκο έχει δώσει προς μελοποίηση έξι έργα του. Αυτό που για μένα ξεχώρισε περισσότερο ήταν το "Όραμα του Κάιν". Αγγίζει θεματολογία που λείπει από τις πιο σύγχρονες παραγωγές. 

Ανέβηκαν κι άλλοι φίλοι στη σκηνή, όπως ο Δώρος Δημοσθένους, με τον οποίο ο τραγουδοποιός είχε συνεργαστεί και παλαιότερα, με το νανούρισμα "Fandango", το οποίο ακούσαμε και live. Δηλώσανε κι οι δύο την αλληλοεκτίμησή τους.

Την παράσταση έκλεψε ο Γιώργος Χατζής, με την "ιταλική" του φινέτσα κι αστεία. Καθώς κι η Σοφία Παπουλάκου, την οποία ομολογώ δεν αναγνώρισα αμέσως με το κοστούμι της "συζύγου". 

Τον Αλκιβιάδη τίμησε με την παρουσία του κι ο Μπάμπης Στόκας. 

Σε πρώτη εμφάνιση, είδαμε τον Κουβανό Chu Cho, αλλά και το ντουέτο εγχόρδων Anima Corda!

Απόντες ο Δημ. Σταρόβας κι η "μαμά" πλέον Κατ. Παπουτσάκη, καθένας λόγω των καθηκόντων τους. 

Ο δίσκος σα δίσκος ήταν αρκετά καλός. Καλός, γιατί θεωρώ πως είναι ολοκληρωμένος. Ίσως κάποια κομμάτια να μη διαφέρουν συνθετικά πολύ από τα προηγούμενα του Κωνσταντόπουλου, αλλά αξίζει να αναζητήσετε και να ακούσετε το "Τί γίνεται άραγε εκεί πάνω", το "Χαμαιλέοντας" και το "Για να μπορώ να σ' αγαπάω παραιτούμαι". Το κομμάτι, που πιστεύω αποδόθηκε καλύτερα στο live απ' ότι στο δίσκο είναι το "Πράγματα που δεν έκανες" (ντουέτο με Κ. Παπουτσάκη). Μόνος του στη σκηνή ήταν πιο παραστατικός κι αισθαντικός. 

Μπορώ να πω πως ήταν μια παράσταση που χάρηκα πολύ που το είδα. Το μυαλό μου γέμισε τρυφερότητα και νέες ιδέες!

*Ευχαριστούμε τη Ριάννα Μπάλα για την παραχώρηση των φωτογραφιών.