Αλέξια - The Street I Live

Αρκετά μακρυά από τις εποχές της απόλυτης ποπ, που τότε είχε αρχίσει να εμφανίζεται στην Ελλάδα, κινείται ο προσωπικός της δίσκος Re-Be. Το Re-be είναι ένα τριπλό άλμπουμ από την Αλέξια και είναι αποτέλεσμα μιας προσπάθειας δέκα χρόνων για την αναζήτηση του βαθύτερου νοήματος της μουσικής. Να σημειωθεί ότι όλα τα τραγούδια και οι στίχοι είναι της ιδίας ενώ συνοδευέται από ένα βιβλίο-λεύκωμα.

Το τραγούδι The Street I Live (ιδιαίτερα η voice-guitar version) με άγγιξε προσωπικά από την πρώτη στιγμή που τ'άκουσα. Το τραγούδι πραγματεύεται την αλλαγή των συναισθημάτων που τελικά οδηγούν στην ξανα-γνωριμία του ανθρώπου με τον εαυτό του (re-be).

...lies on edges steep and jagged: η ψυχή του ανθρώπου βρίσκεται πια σε ένα τρομερό αδιέξοδο..steep and jagged, steep and jagged.

..where skies are always out of reach: ούτε και ο ουρανός δεν είναι προσιτός σ'αυτή τη ψυχή δηλώνοντας την πλήρη απουσία χαράς και ζωντάνιας.

...I don't belong and why is everybody so kind...I don't need them I'm alright: ο άνθρωπος αυτός δεν χρειάζεται κανέναν γιατί θεωρεί ότι είναι μια χαρά, μια απάτη καθώς προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό του για την κατάσταση που βρίσκεται.

...no matter what I decide ..I don't  have to explain: αρνείται οτιδήποτε του λένε οι άλλοι λέγοντας ότι είναι επιλογή μου και δεν χρειάζεται να το εξηγήσω.

...somehow reality and myth have slowly become one interchangable lines:η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε μία αλληλένδετη ανάμειξη πραγματικότηας και μύθου: δεν μπορεί να αποφασίσει εάν ζει σ'αυτόν ή τον άλλον κόσμο.

...the outside body dressed in most expensive clothing,where inner body fades in rags:μια κοινή αντίληψη που έχουν οι άνθρωποι που νομίζουν ότι οι ντυμένοι με ακριβά-καλά ρούχα είναι ευτυχισμένοι... αλλά δεν είναι έτσι πάντα.

...we spent the most of our lives wanting all the wrong things: ματαιότητα, οι άνθρωποι έχουν αναγάγει σε σκοπό της ζωής τους όλα τα λάθος πράγματα.

Ύστερα απ'αυτά όλα αλλάζουν... ο άνθρωπος πλέον νιώθει υπέροχα με τους ανθρώπους και ο δρόμος που ζούσε κάποτε ήταν απότομος,τώρα όμως όλα είναι υπέροχα και ο άνθρωπος αυτός έχει καταφέρει να βρεί τον εαυτό του...

The street you lived, lied on edges
Steep and jagged
'till you discovered what was real
Now skies are blue and trees are green and
They're all there for you
The light of sun now you can see.

And you belong and everybody's
Oh so so kind
And you need them
It's alright

And I've come to know me
I've come to know me.

Και τελικά τί πλάσματα είναι αυτά τα συναισθήματα που μάς καταβάλουν πρώτα και έπειτα μάς επιφέρουν χαρούμενα συναισθήματα ;