ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Δεν ονειρεύομαι ποτέ...

    Στίχοι που γράφτηκαν εξαιτίας της Μαίρης, για τη Μαίρη και για ολα εκείνα τα κορίτσια που δεν ονειρεύονται, όπως η Μαίρη...
    Γράφει το μέλος delcristo
    15 άρθρα στο MusicHeaven
    Δευτέρα 23 Αύγ 2004
    Απο μικρή αναρωτιόμουνα
    γιατί ήταν όλα μαύρα όταν κοιμόμουνα

    Γιατί για μένα δεν ανάβανε τ'αστέρια
    γιατί ξυπνούσα κι είχα αδειανά τα χέρια

    Απο μικρή αναρωτιόμουνα...

    Δεν ονειρεύομαι ποτέ
    φταίνε τα όχι και τα ναί
    που απο παιδί κρατάω μέσα μου κρυμμένα

    Δεν ονειρεύομαι ποτέ
    γιατί στο μαύρο καναπέ
    είδα της νιότης μου τα δάκρυα χυμένα

    Μα ναί!
    Δεν ονειρεύομαι ποτέ
    φταίει και η συνήθεια του καφέ
    που μου κρατάει τα νεύρα τεντωμένα

    Και τώρα πιά, μαζί μ' αυτά...
    Δεν ονειρεύομαι ποτέ
    και λέω εύκολα το ναί
    όταν μιλούν τα χείλια μου σε σένα




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #742   /   24.08.2004, 00:41   /   Αναφορά
    Πολύ καλό αλλά η τελευταία στροφή είναι κάπως...σιβυλλική.



    #759   /   27.08.2004, 16:26
    Συβιλλική...καθότι έρχεται απ' τους Δελφούς.

    Στο θέμα. Η αναφορά γίνεται σε ένα άτομο που εμφανίζεται ψυχρό και αδιάφορο απέναντι στη ζωή την ίδια. Ισως και εξ'αιτίας των βιωμάτων του. Παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται, δεν σχεδιάζει το μέλλον του και ζεί ,κατά κάποιο τρόπο, παρασιτικά κάνοντας δικές του τις ''στιγμές'' των άλλων. Συμμετέχοντας στα όνειρα που κάποιος άλλος έχει κάνει για τη δική του ζωή. Ζώντας μ' αυτό τον τρόπο και χωρίς να έχει καλλιεργήσει εαυτό και προσωπικότητα λέει πάντα "ναι" σε ιδέες, προτάσεις και ενέργειες που προέρχονται απο τρίτους. Αυτά για την τελευταία στροφή.

    #760   /   28.08.2004, 00:14
    Εχεις δεί την ταινία "Zelig" τού Woody Allen;



    Εχει σάν θέμα της έναν άνθρωπο που "αποκτά" τήν προσωπικότητα οποιουδήποτε συναναστρέφεται μαζί του-ζεί και συμπεριφέρεται όπως ακριβώς αυτός.Ετσι,π.χ. σε κάποια φάση που βρίσκεται μόνος του σε ένα ακυβέρνητο αεροπλάνο,καταφέρνει να το προσγειώση επειδή την προηγούμενη μέρα είχε συναντηθεί με κάποιον πιλότο και "απέκτησε" την προσωπικότητα και τίς γνώσεις του....



    Ο ήρωας είναι βέβαια φανταστικό πρόσωπο,όμως ο Allen γύρισε την ταινία σάν ντοκυμαντέρ,έτσι ώστε να δώση την ψευδαίσθηση οτι ο άνθρωπος αυτός-ο Zelig- ήταν υπαρκτό πρόσωπο....



    Κάτι τέτοιο μού θυμίζει η περιγραφή τού ατόμου που περιλαμβάνεται στην τελευταία στροφή τού στίχου σου

    ktc
    #2546   /   24.07.2005, 11:42   /   Αναφορά
    αξιόλογο, πάρα πολύ καλό και με έναν ωραίο τρόπο γραμμένο που με βάζει στο νόημα και με κάνει αν και δεν ξέρω να νίωθω την θέση της!
    #14884   /   26.06.2008, 14:28   /   Αναφορά
    Είναι κρίμα που δεν ονειρεύεται ποτέ η Μαίρη και τόσα άλλα κορίτσια...

    Πιο καυστική μου φάνηκε η στροφή που αναφέρεται στη συνήθεια του καφέ. Είναι ρεαλιστικό το ποίημα και εκφράζει την έλλειψη ονείρων και αισιοδοξίας που χαρακτηρίζει τις μέρες μας...

    Η επανάληψη του τίτλου μέσα στις στροφές μου άρεσε πολύ.