ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Είναι που... (η έμμετρη εκδοχή)

    Είναι που θυμήθηκα τα μάτια σου
    κι άναψα ένα σέρτικο τσιγάρο...
    Γράφει ο Χρυσόστομος Γελαγώτης (istoxastis)
    27 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 21 Οκτ 2004
    Δεν είναι πληγή του μαστιχόδεντρου
    που μοσχοβολά στην αγκαλιά σου,
    Είναι μελτεμάκι που ερωτεύτηκε
    κι όλο ανεμίζει τα μαλλιά σου.

    Είναι ένα κοχύλι, είναι η θάλασσα,
    ένα φιλί που σου στειλα με γλάρο,
    Είναι που θυμήθηκα τα μάτια σου
    κι άναψα ένα σέρτικο τσιγάρο.

    Δεν είναι η βραδιά τσιγγάνα μάγισσα
    που σπαράζει κάτω απ τη ροδιά σου,
    Είναι ένα στιχάκι απ το τραγούδι μου
    που ζητά να μπει μεσ΄ τη καρδιά σου

    Είναι ένα κοχύλι, είναι η θάλασσα,
    ένα φιλί που σου στειλα με γλάρο
    Είναι που θυμήθηκα τα μάτια σου
    κι άναψα ένα σέρτικο τσιγάρο




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #944   /   21.10.2004, 00:54   /   Αναφορά





    Κύριε Γελαγώτη,










    Κύριε
    Γελαγώτη,

    Οι δημοσιεύσεις
    σας στο Music Heaven, είναι πιστεύω ένα μικρό δείγμα
    του έργου σας –ποιημάτων και στιχουργημάτων, ίσως και πεζών-, που θα μπορούσε
    να χαρακτηρισθεί σύγχρονη λογοτεχνία, όπως την ορίζει ο Γιώργος Χειμωνάς[1]:
    με ενάργεια αυτογνωσίας, με επίγνωση των ορίων της και των απωλειών της. Με
    πρωτοπαθή αισθητικότητα, θυμίζοντας τη διαφορά ανάμεσα στο ‘αίσθημα’ ως
    πρωτογενές αισθητηριακό ερέθισμα και στο ‘συναίσθημα’, ως επιγενές ψυχολογικό
    γεγονός. Σύγχρονη, λοιπόν, λογοτεχνία, όχι μοντέρνα, βαδίζει πλάι σε μια
    Φιλοσοφία της Φύσης, προς την οποία ήδη συρρέουν οι σύγχρονες επιστήμες. Διασώζει
    τη φυσικότητα της επαφής του σώματος του ανθρώπου με τον κόσμο, τη σωματικότητα
    αυτής της επαφής.

     

    Σας εύχομαι
    καλή συνέχεια…










    [1] Γ. Χειμωνάς, Πως τελειώνει ο
    μύθος
    , από τον τόμο Μοντέρνο-Μεταμοντέρνο, εκδ. Σμίλη, Αθήνα 1988








    #945   /   21.10.2004, 01:35   /   Αναφορά
    Είναι που...διαβάζοντας το θυμήθηκα τα μάτια του..

    Καλά που δεν καπνίζω δηλαδή γιατί και το τσιγάρο θα το είχα ανάψέι..!

    Εμένα πάντως με ταξίδεψες, με πήγες αλλού..! Σ'ευχαριστώ! Να 'σαι καά και να μας ταξιδεύεις πάντα! Το έχουμε ανάγκη! Μπράβο και πάλι!
    #946   /   21.10.2004, 01:54   /   Αναφορά
    τελικά είναι τα απλά καθημερινά πράγματα που μας θυμίζουν την αγάπη. λέξεις εικόνες, μυρωδιές, λιτές αλλα δουλεμένες, περίπλοκες. αισθήσεις της μεσογειακής ζωής, μια μόνο λέξη μας φέρνει στο νου χίλια δυο ...
    #947   /   21.10.2004, 09:25   /   Αναφορά
    Αμεσα ρεαλιστικό κι άρτιο τραγούδι. Ενα ακόμα εύσημο στο δημιουργό του !
    #948   /   21.10.2004, 13:46
    Μας εστειλες παλι με αυτους τους στιχους. Τι να πει κανεις για τις αναφορες του στιχου στα συναισθηματα που πηγαζουν απο τις εικονες. Ειναι πραγματι μεγαλειο να κρυβουν λεξεις τοσο νοημα και να μην ειναι γελοιο. Αντιθετα να νοιωθει κανεις αγαλειαση και ταυτιση με ενα τροπο που μονο αν εισαι ολο Ελλαδα καταλαβαινεις. Αυτα τιποτα αλλο.

    #949   /   21.10.2004, 16:24   /   Αναφορά
    Είναι ένα στιχάκι απ το τραγούδι σου

    που έχει μπει μεσ΄ τη καρδιά μας!



    Ευχαριστούμε!Καλη συνέχεια στα ταξίδια σου...
    #950   /   21.10.2004, 18:48   /   Αναφορά
    Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου για την επιεική αντιμετώπιση των στίχων μου και τα καλά σας λόγια που με τιμούν. Όσο για την εμπεριστατωμένη σου ανάλυση, vouliakis, τί να πώ... με κατέπληξες, γιατί, για να σου πω την αλήθεια...

    τα μουτζουρώματά μου στο χαρτί, νόμιζα απλά, κατάθεση ψυχής πως ήταν.
    #951   /   21.10.2004, 22:37
    Εύχομαι πάντα να είναι...