Woodstock: Ένα Φεστιβάλ, Ένα Τραγούδι & Μία Επέτειος

Γράφει ο Γιώργος Μπιλικάς (Orfeus)
227 άρθρα στο MusicHeaven

Το Φεστιβάλ του Woodstock που έγινε τον Αύγουστο του 1969, στο Bethel της Νέας Υόρκης, ήταν προγραμματισμένο να διαρκέσει τρεις μέρες και τελικά κράτησε τέσσερις (15-18 Αυγούστου). Στο φεστιβάλ αυτό, 500.000 περίπου άνθρωποι, είδαν και άκουσαν καλλιτέχνες όπως οι Richie Havens, Joe Cocker, Santana, Ten Years After, Who, Joan Baez, Jimi Hendrix, Melanie, Arlo Guthrie, Janis Joplin, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Jefferson Airplane, Country Joe & The Fish, Band, Crosby, Stills, Nash & Young, αλλά και άλλους που δεν αναφέρω εδώ.

Τρεις μέρες μουσικής και αδελφικής αγάπης, με λουλούδια στα μαλλιά. Έτσι έπρεπε να είναι. Στην άλλη πλευρά όμως του νομίσματος, οι διοργανωτές βρέθηκαν απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν το πλήθος του κόσμου, την ατέλειωτη βροχή που μετέτρεψε τα πάντα σε λάσπη, το κυκλοφοριακό χάος και τα πολλά και άσχημα "ταξίδια". Τελικά, αυτό που πραγματικά συνέβη σ’ αυτό το τετραήμερο, ήταν ένας υπέροχος τρελός συνδυασμός όλων των παραπάνω, μία σημαντική -σημαντικότατη μάλλον- στιγμή για το Rock and roll.

Έχουν γραφτεί πολλά γι αυτό το φεστιβάλ όλα αυτά τα χρόνια. Ταινίες, βιβλία, δίσκοι… ακόμα και επετειακά φεστιβάλ έχουν γίνει για να τιμήσουν εκείνο το πρώτο, το μοναδικό και το ανεπανάληπτο. Τίποτα όμως από όλα αυτά, και κανένας, δεν κατάφερε να πιάσει το πνεύμα, καλύτερα από κάποιον που δεν ήταν καν εκεί. Οι στίχοι και η μελωδία του τραγουδιού, μπορεί να το κάνουν να ακούγεται ονειρικό και ουτοπικό, αφού όλα είχαν να κάνουν με την αγάπη, την ειρήνη και την κατανόηση. Η πραγματικότητά του όμως, ήταν εντελώς διαφορετική, και παρ’ όλο που έχουν περάσει 51 χρόνια από τότε, οι εικόνες του τραγουδιού είναι ακόμα εδώ.

"By the time we got to Woodstock

We were half a million strong

And everywhere there was song and celebration

And I dreamed I saw the bombers

Riding shotgun in the sky

And they were turning into butterflies

Above our nation"

Αυτές οι υπέροχες στιχουργικές γραμμές, και η υποβλητική μελωδία που θα ακούσουμε παρακάτω, γράφτηκαν από την Καναδέζα ποιήτρια και τραγουδοποιό Joni Mitchell. Η Joni δεν ήταν στη λίστα των συμμετεχόντων καλλιτεχνών, ούτε και πήγε για να το παρακολουθήσει. Είχε μόλις τελειώσει μία συναυλία στο Auditorium Theatre στο Σικάγο, όπου άνοιξε το πρόγραμμα για την πρώτη εμφάνιση των Crosby, Stills & Nash, και ο μάνατζερ της, της είχε κανονίσει μία συνέντευξη για την επομένη ημέρα στο Dick Cavett Show. Έτσι, αναγκάστηκε να μείνει στη Νέα Υόρκη, καθώς οι φίλοι της, οι CS&N έφυγαν κατ’ ευθείαν για το Woodstock, όπου και τελικά, ανέβηκαν στη σκηνή στις 3:30 τα ξημερώματα της επομένης ημέρας, μαζί με τον Neil Young.

Και τι κάνει κανείς όταν μένει μόνος του; Τι κάνει όταν οι φίλοι του φεύγουν και δεν μπορεί να τους ακολουθήσει όσο κι αν το θέλει; Δεν ξέρω τι θα κάνατε εσείς στην προκειμένη περίπτωση. Η Joni όμως, άνοιξε την τηλεόραση και παρακολουθώντας  όλα τα ρεπορτάζ γύρω από το φεστιβάλ, έγραψε το τραγούδι. 



Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για αυτήν τη θρυλική Λαίδη της Folk που ξεκίνησε από τον Καναδά με μια κιθάρα, και εξελίχθηκε σε μια τραγουδίστρια/τραγουδοποιό, από τις πιο ταλαντούχες των '60s και των '70s. Ένας σύντομος γάμος με τον Αμερικανό folk τραγουδιστή Chuck Mitchell, της έδωσε το επώνυμο και την είσοδο στη σκηνή των ΗΠΑ. Η αρχή έγινε στο Newport Folk Festival το 1966, και το 1967 μετά από το διαζύγιό της, βρέθηκε να παίζει σε διάφορα μέρη της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ, από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Φλώριδα. Στα τέλη του 1967, συνάντησε στη Φλώριδα τον ήδη διάσημο David Crosby, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Στη  δισκογραφική της καριέρα, η Joni Mitchell δεν έγινε ποτέ μια πραγματική star. Στις καλές όμως μέρες της, υπήρξε η ηρωίδα μιας ολόκληρης γενιάς.

Η Joni έπαιξε το "Woodstock" για πρώτη φορά στις 13 Σεπτεμβρίου 1969, στο Big Sur Festival, και το συμπεριέλαβε στο τρίτο της άλμπουμ, Ladies of the Canyon, που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1970, ενώ πιο πριν, είχε κυκλοφορήσει στη B-πλευρά του single "Big Yellow Taxi".

Σύμφωνα με το website της Joni, το τραγούδι "Woodstock" έχει διασκευαστεί από  347 διαφορετικούς καλλιτέχνες.

Οι CSN&Y ηχογράφησαν το "Woodstock" το 1970 για το άλμπουμ Déjà Vu, και η διασκευή τους αυτή, ανέβηκε στο #1 του Billboard Hot 100, τον Μάιο του 1970.



Μεταξύ των πολλών διασκευών του τραγουδιού, σημειώνω τις διασκευές των James Taylor (τρεις φορές), Led Zeppelin, Bonnie Raitt και America. Οι CSN&Y το ηχογράφησαν δύο φορές, οι CS&N μία, και ο David Crosby μία φορά σε solo album. Κάθε καλλιτέχνης, έβαλε στο τραγούδι τη δική του σφραγίδα. Μερικοί παρέμειναν πιστοί στην original version, και άλλοι, έδωσαν στο τραγούδι από Rock έως και Hard Rock ύφος.



Μία διασκευή που δεν αναφέρεται στο website της Joni, είναι αυτή του Stephen Stills που έχει στο μπάσο τον … Jimi Hendrix! Κυκλοφόρησε το 2018 με το album Both Sides of the Sky, και ηχογραφήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1969, δηλαδή πιο πριν από την κυκλοφορία της version των  CSN&Y.

Η διασκευή όμως των Matthews Southern Comfort, τα πήγε σε μερικές αγορές καλύτερα από τη διασκευή των CSN&Y. Η MCA Records, είχε συμφωνήσει να κυκλοφορήσει στη Βρετανία τη version των Matthews Southern Comfort, μόνο  εάν δεν τα πήγαινε καλά η version των CSN&Y. Και τελικά, η version των Matthews Southern Comfort ανέβηκε στη Βρετανία στο #1 και στον Καναδά στο #5.

Αυτή τη version διάλεξα να παίξω κι εγώ, στη συναυλία που έδωσα για τη μνήμη του φίλου μου και κιθαρίστα των Θαρσείν Χρει, Μπάμπη Μαραγκού, με τη συμπαράσταση των εκλεκτών φίλων μου, Purple Overdose, Λεωνίδα Παφιλιάρη, Δημήτρη Δημητράκα, Θέλμας Καραγιάννη, Ηρακλή & Λερναία Ύδρα, Γιώργου Μαραγκού, Θοδωρή Τρύφωνα, Μανώλη Σκουλά, και Δημήτρη Παναγόπουλου.   



Joni Mitchell: "Δεν ξέρω εάν θα είχα γράψει το "Woodstock" εάν είχα πάει. Ήμουνα μία θαυμάστρια που δεν μπόρεσε να πάει και όχι μία τραγουδίστρια που συμμετείχε. Τα συναισθήματα είναι διαφορετικά" (Life Magazine, Αύγουστος 1994).

Ευχαριστώ για την ανάγνωση.