Η όμορφη ζωή πίσω από τον άθλιο κόσμο

Δεν ειναι στο νουμερο μου κοσμος... Δεν ειναι στο νουμερο πολλων αυτος ο κοσμος!
Υπαρχει μια γη που ηταν ομορφο αστερι & οι ανθρωποι τη ρημαξανε τοσο που παει για αφανισμο. Υπαρχει ενα δηλητηριο πανω απ' τα κεφαλακια μας που το αναπνεουμε. Υπαρχουν καποιοι τρελοι που ειναι ετοιμοι να μας κανουν σκονη. Υπαρχει η υποκρισια, η ψευτια.

Αλλα υπαρχει & η φυση γυρω μας που ειναι ομορφη. Υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που αξιζουν, διαβολε, τον κοπο. Υπαρχουν οι ιδεες, τα ονειρα, το κεφι, ο ερωτας...

Φαγαμε τα μουτρα μας και θα τα φαμε πολλες φορες! Μα θα εχουμε ζησει καποιες ωρες, καποιες στιγμες που θα πουμε χαλαλι. Γι' αυτες τις στιγμες γουσταρω να ζω!

Δεν αξιζουν οι ανθρωποι (για μενα) που ειναι ατσαλακωτοι. Αξιζει να ζεις μεσα στη γυαλα, απο το φοβο μη πληγωθεις; Αξιζει να βαζεις αμπαρες στη ψυχη σου, απο το φοβο μην μπει κανεις & σε ληστεψει?

Ζησε τη ζωη σου ελευθερα! & οταν τσακιζεσαι να εχεις το θαρρος να λες ''με γεια μου, με χαρα μου! Φτου & απ' την αρχη τωρα...''

Η ζωη ειναι ομορφη μονο οταν τη ζεις. Οταν κυλιεσαι μαζι της ποτε σε λασπες & ποτε σε ροδοπεταλα!

Κρατα τις αναμνησεις σου & προχωρα...

Μα περιπλανηση ειναι το διαβα μας σ'αυτο τον κοσμο. Μια περιπλανηση αναμεσα ουρανου & γης...

Δεν ειναι τοσο σπανιες οι ευτυχισμενες στιγμες, οπως νομιζουμε. Απλα εμεις κυνηγαμε αυτες τις στιγμες με το μυαλο μας & αυτο ειναι, πως να το πω, υποθεση της καρδιας...