Προμετωπίδα

Ο καιρός μας λάβωσε βαριά το ξέρεις,
ο ήλιος ο άσπιλος μας τύφλωσε,
και τα όνειρα μας πέτασμα στης θάλασσας την άρμη,
κρυφοκοιτουσαν τα φτερά σου τα βρεγμένα

Περνάει ο καιρός μου είχες τάξει,
μα μόνο στην αστροφεγγιά δεν το αντέχω να σε βλέπω,
να αντανακλάς την ομορφιά σου στο νερό
και εγω ανήμπορος να ακραγγίξω την αύρα σου.

Περνάει ο καιρός μου είχες πει, μα ακόμα περιμένω
στον κήπο με τα βοτσαλα, τα γεννηταρια μας.
Σπίτι άστυλο σου΄ φτιαξα στον αφρό της θαλασσας
και νυχτερεύω υφαίνοντας το δρόμο,
όμορα αστέρια εσύ και εγώ.