ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Χειλάκια, μέλι μου

    Σήμερα θα σας πω ένα ροδόσταμο στιχάκι,
    που μαζί μ' "Ένα φεγγάρι πέλαγο", ονειρεύτηκε ταξίδι στη Μά'ισα σελήνη…
    Κι ύστερα, ξύπνησε!
    Γράφει ο Χρυσόστομος Γελαγώτης (istoxastis)
    27 άρθρα στο MusicHeaven
    Κυριακή 02 Ιούλ 2006
    Με το ροδόσταμο, στο μπαλκονάκι ποτίζεις τ’ άστρα σου
    κι όλο ζηλεύω, σαν το γεράνι μέσα στη γλάστρα σου.
    πάρε την Πούλια κι έβγα σεργιάνι στου νου τα δώματα,
    στην αγκαλιά σου να ζωγραφίσω της γης τα χρώματα.

    Ξανθό σταφύλι να σε κεράσω από τ’ αμπέλι μου
    κι ένα φιλάκι λεμονανθένιο, χειλάκια, μέλι μου.

    Φεγγάρια δίδυμα, θα αρματώσω μέσα στα πέλαγα,
    πριν φέξει η μέρα, να σ’ ανταμώσω, μεσοπέλαγα.
    Παλιού πυρίχιου χορού ψάχνω τα βήματα,
    ένα ζεϊμπέκικο να σου χορέψω, πάνω στα κύματα

    Ξανθό σταφύλι να σε κεράσω από τ’ αμπέλι μου
    κι ένα φιλάκι λεμονανθένιο, χειλάκια, μέλι μου




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #5003   /   02.07.2006, 14:42   /   Αναφορά
    Κάθομαι και διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτούς τους στίχους που αστράφτουν από

    ομορφιά ,νεράκι πεντακάθαρο που αναβλύζει από πολύτιμη πηγή!

    Οτι αγαπήσαμε ότι αγαπάμε ,και όλα αυτά με τα οποία η ψυχή ζει και χαμογελά μέσα μας

    υπάρχουν και λάμπουν Χρυσόστομε μέσα σε αυτά τα στιχάκια σου.Ακτινοβολούν Ελλάδα,ερωτα ,ελπιδα,δύναμη ψυχής, απλότηταΕυωδιάζουν θυμάρι και αύρα θαλασσινή!

    Σε ευχαριστώ φίλε μου που μας θυμίζεις ποιοι είμαστε :-)











    #5025   /   04.07.2006, 19:10   /   Αναφορά
    Αχ! Κύριε Χρυσόστομε ... σε τι όμορφες εικόνες μας μεταφέρατε πάλι ... να'στε καλά ...



    #5038   /   05.07.2006, 07:38   /   Αναφορά
    ...κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου, έχω την αίσθηση οτι κάποιος...κάποτε...ανακάλυψε τις λέξεις για να έχεις υλικό να δημιουργείς αυτές τις όμορφες εικόνες. [αν έτσι συναίβει, πολύ τον ευχαριστώ για τον κόπο του].
    #5050   /   06.07.2006, 02:37   /   Αναφορά
    Είναι στ΄ αλήθεια τόσο όμορφα δοσμένα τα τόσα χρώματα μέσα σε ετούτο το μελανόλευκο σκίτσο από σγουρές γραμμές, που θαρρείς πως τα ίδια τα νοήματα είναι εκείνα που ανθίζουν ως περικοκλάδες και κατόπιν γίνονται γράμματα σγουρά και λέξεις για να σε παρασύρουν.

    Και είναι αυτές οι γυμνές περικοκλάδες που καθώς οι μυρωδιές τους ξεχύνονται μέσα από τα κενά των αράδων, θαρρείς πως αέρας περνά ανάμεσα τους για να σε ξυπνήσει κι εσένα, να σε πάρει από εδώ και να σε κατευθύνει μέσα σε ετούτον εδώ τον όμορφο κόσμο, τον γεμάτο από εικόνες που θρέφουν την ψυχή με αμβροσία...

    Ευγνωμονώ σας...

    #5063   /   08.07.2006, 11:24   /   Αναφορά
    Ολόγλυκα τα λόγια σας και ΠΟΛΥΤΙΜΑ. Απ' το βάθρο π' ανέβασε η κρίση σας αυτό μου το στίχάκι, καμιά απόρριψη απ' τ' όποιο star system, δεν μπορεί να το κατεβάσει. Σας ευχαριστώ μέσα απ΄την καρδιά μου.
    #6400   /   24.11.2006, 19:12
    Ένα σεργιάνι στου νου τα δώματα και πάλι οι στίχοι σου αγαπητέ istoxasti..υπέροχο!

    #6469   /   30.11.2006, 15:14   /   Αναφορά
    Είναι εξαιρετικό istoxastis!!!! Υπέροχη αίσθηση, αγνή και ευαίσθητη, έτσι ...για να μας θυμίζει ότι είμαστε άνθρωποι.