Σχόλια

gate: Αν οι σύγχρονοι ποιητές μπορούσαν να γράφουν για τον έρωτα και την αγάπη, όπως κάποιοι παλαιότεροι, η ανάγκη μας να ακούμε τραγούδια για την αγάπη δε θα έσβηνε ποτέ...

Διαβάστε αυτούς τους στίχους. Ανήκουν στον Ναπ. Λαπαθιώτη και ένας απ' τούς σύγχρονους πολύ καλούς μουσικοσυνθέτες μας, ο Μανώλης Πάππος είχε την έμπνευση να τους ντύσει με μια εξαιρετική μελωδία. Το τραγούδι ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη και είναι όαση μέσα στα ποπ τραγούδια του τελευταίο δίσκου της...


Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες τι μέλι είσαι για 'μένα
τα μπουμπουκάκια τα όμορφα τα μοσχομυρισμένα
και τ' αεράκια που φυσούν σα λυποθυμισμένα
δεν έχουνε το βάλσαμο που έχεις εσύ για 'μένα

Της λίμνης τ' αφρολούλουδα και του γιαλού η γαλήνη,
η σμύρνα, το ροδόσταμο που ανθοσταλάει και σβήνει,
οι ροδωνιές κι η ολόδροση του κήπου ανθοπλημμύρα,
των δυο χειλιών σου των γλυκών δε στάζουνε τα μύρα

Πάω στην τρισέρημη αμμουδιά και μόνος τι να κάμω!
Χαράζω κύκλους απαλούς στη μουσκεμένην άμμο.
Σαν αεράκι χάνονται στο κύμα απάνω- απάνω
κι απόμεινα στην ερημιά μονάχος ...τι να κάνω.

Τώρα το ετοιμοθάνατο βαλσαμωμένο αγέρι
γλυκά τραγούδια θλιβερά ν' αναστενάξει ξέρει.
Αλήθεια! ξέρει πιο γλυκά να τραγουδά από 'μένα!
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά, μα ξέρω πιο θλιμμένα...

gate: Αυτή η στήλη ήταν παραπάνω από απαραίτητη !!! Καλορίζικη Πηγούλα :)

gate: Από το λογοπαίγνιο του τίτλου...ως την "Προδοσία" ...: ένα κόσμημα...!
Σ' ευχαριστούμε πάντα Χρυσόστομε...

gate: Είναι εξαιρετικό Σταύρο...! Η γραφή σου ταξιδεύει...
Έχεις να δώσεις πολλά...!!!

gate: Η πιο βελούδινη φωνή του ελληνικού τραγουδιού !

Ευχαριστούμε Μαρία για τη συνέντευξη..!

gate: Σταύρο μου, να 'σαι καλά ! :)
Στον Πέτρο Μπερεκέτη σου υπόσχομαι πως θα αφιερώσω κάποιο από τα επόμενα κείμενά μου. Τώρα για τα αρχαιοελληνικά και βυζαντινά κείμενα που μένουν θαμμένα στις βιβλιοθήκες, σίγουρα, για να το αναφέρει, θα ξέρει παραπάνω στοιχεία ο Γιάννης, οπότε πρέπει να παρακαλέσουμε εκείνον, αν έχει χρόνο, να μας γράψει δυο λόγια.
(Αν θέλεις βέβαια, Γιάννη, να γράψεις και για τον Μπερεκέτη, ελεύθερα...:))

gate: Ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα καλά σας λόγια.
Εύστοχη η σημείωσή σου, Γιάννη. Η κοσμική βυζαντινή μουσική έχει παραγκωνιστεί αρκετά. Αλλά, αλήθεια, είναι τόσοι πολλοί οι "θαμμένοι ήχοι", που δεν ξέρεις πραγματικά τι να πρωτοφέρεις στην επιφάνεια.
Όσο για την ερώτησή σου Στέλιο, δεν γνωρίζω να σου απαντήσω. Δεν έχω ασχοληθεί με το ηπειρώτικο τραγούδι. Ρώτησα όμως τον κ. Αηδονίδη και μου είπε ότι δεν πρέπει να θεωρήσουμε τυχαίο ότι μόνο οι ηπειρώτες και οι Ινδοί χρησιμοποιούν στη μουσική τους την λεγόμενη "πεντάτονο"...

gate: Νομίζω οι σκέψεις σου, Στέλιο, είναι σκέψεις που λίγο ως πολύ, όλοι τις έχουμε κάνει, όσοι συμμετέχουμε σε αυτήν εδώ την ...ιστορία... Δεν ξέρω πόσο ακόμα πιο σημαντικός θα μπορουσε να είναι μελλοντικά ο ρόλος του internet και ειδικά κάποιων τέτοιων σελίδων, όπως του Μ/Η, σε σχέση με τα μουσικά εν γένει... πάντως, το γεγονός ότι πράγματι μπορούμε να μαζευόμαστε μια παρέα μουσικών, με ερασιτεχνική διάθεση, ένα βραδάκι και να τραγουδάμε, με τη συνδρομή και κάποιων από τους "διασήμους", όπως τους λες, είναι ήδη πολύ σημαντικό... και μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους...

gate: Εξαιρετική δουλειά Λαμπρινή ! Σ' ευχαριστούμε για τις πληροφορίες και την ευχάριστη διήγηση...

gate: "Ο μουσουργός πριν γίνει μουσικός πρέπει να είναι Ποιητής.." Ήξερε τι έλεγε ο Καλομοίρης... Τα λυρικά λόγια του "ποιητή" Καλομοίρη για τη λαϊκή μουσική μας παράδοση είναι απ' τις σπάνιες περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως κάποιες φορές η γλώσσα, παρ' όλες τις δυσκολίες της, μπορεί να μας χαρίσει, με τη δύναμή της, πολλές απ' τις "γεύσεις" της πραγματικότητας που περιγράφει...
Διαβάζοντας το κείμενο που μας παραθέτεις Γιάννη, θυμήθηκα εικόνες και ήχους και κυρίως την ιδιαίτερη αίσθηση και τη συγκίνηση που μου άφησαν τα παιξίματα και οι φωνές κάποιων ανθρώπων αγνών, ερασιτεχνών της παράδοσής μας...
Τα λόγια αυτά του Καλομοίρη δε διαβάζονται απλως, αλλά μπορείς να τα ακούσεις να σου παίζουν ήχους από ζουρνάδες και φλογέρες και γκάιντες και να μυρίζεις σ' αυτά αγρολούλουδα και τη δροσιά απ' τα χορτάρια... Είναι λόγια ταξιδιάρικα σε τόπους και εποχές, όπως ακριβώς και τα τραγούδια της παράδοσής μας....