Νεράκι Σ' Αγαπώ

Έγειρε το κλαράκι στην άκρη στο νερό.
Αχ, για σένα χαλαλίζω τα άνθη που φορώ.

Λυγούσε το κλαράκι, νεράκι σ’ αγαπώ,
ας ήμουνα ψαράκι σ’ εσέ να κολυμπώ.

Και είπε το νεράκι, το κρύο το νερό.
Κλαράκι μου δεν πρέπει, γιατί είμαι αλμυρό.

Τα άνθη σου θα πέσουν κι εσύ θα μαραθείς,
δεν πρέπει να μ’ αγγίζεις, μη σκύψεις και βραχείς.

Επάνω σου κοιτάζω τον όμορφο μου ανθό,
θέλω να σε αγγίξω κι ας είν’ να μαραθώ.

Έσκυψε το κλαράκι, φίλησε το νερό
Κι αμέσως το χειλάκι του έγινε κατσαρό

Νεράκι μου πεθαίνω με τούτο τον καημό
μνήμα θε ‘να μου γίνεις, πάντα να σ’ ακουμπώ.

Πότισε τον ανθό μου μια τελευταία φορά
Στεφάνι να μου γίνει σε τούτη τη χαρά

Στο σώμα σου να πέσω, μέσα σου να χαθώ
Πρόφτασα να σ’ αγγίξω, προ του να μαραθώ.