Mόνο πέρασμα δεν ήταν η παρουσία μας στη μουσική σκηνή Kyklos Live Stage. Βέβαια, η μαγεία υπήρχε και εμποτίστηκε μέσα μας σχεδόν μυσταγωγικά.
«Το πέρασμα των μάγων» τιτλοφορείται, λοιπόν, η μουσική παράσταση που παρουσιάζει η Νατάσσα Μποφίλιου με τους σταθερούς συνεργάτες της τα τελευταία χρόνια, Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμο Ευαγγελάτο στο Βοτανικό. Ένας χώρος που αρχικά με ξένισε, αφού εισερχόμενος αντίκρισα ένα μακρόστενο φαρδύ & ελαφρώς αχανή διάδρομο να ξεδιπλώνεται ως την άλλη άκρη με πολλά τραπέζια.
Ιδίως, όταν κάθισα στο τραπέζι που είχε γίνει η κράτηση, απογοητεύτηκα ελαφρώς, μιας και η οπτική μας θα περιοριζόταν στον πιανίστα και στην ερμηνεύτρια. Όμως, όταν ένα μουσικό πρόγραμμα είναι καλοστημένο, αυτές οι λεπτομέρειες ξεφτίζουν σταδιακά, όταν τελικά βρίσκεις τη γωνιά σου και βολεύεσαι σε συνδυασμό με την καλή παρέα, που αναμφίβολα υπήρχε.
Εξάλλου, οι υπεύθυνοι του χώρου έχουν στήσει τη σκηνή με τέτοιο τρόπο, ώστε ακόμη κι αν ο θεατής κάθεται τέρμα τοίχο δεξιά, να απολαμβάνει μια ουσιώδη οπτική, κυρίως σε ότι αφορά τον ερμηνευτή και να μην αισθάνεται ότι ακούει cd σε ζωντανή ηχογράφηση.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με την εμφάνιση των Guillotinas Project, όπου με θάρρος ομολογώ την άγνοιά μου για την ύπαρξή τους. Φρόντισα και έμαθα, όμως, πως πρόκειται για μουσικοθεατρικό σχήμα. Ερμηνείες καλοδουλεμένες που τραγουδιστικά αποδίδονται ως διφωνίες ή τριφωνίες και ξέρουν καλά να συνδιαλέγονται μεταξύ τους. Ενορχηστρώσεις με πολύ ενδιαφέροντα έγχορδα (τσέλο, κοντραμπάσο, βιολί, βιόλα), πιάνο και κλαρινέτο.
Κι αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, θα τους βρείτε στο facebook (όσοι έχετε), κι όσοι δεν διαθέτετε (όπως εγώ), σκόρπιες αναρτήσεις στο διαδίκτυο θα σας διαφωτίσουν, ακούγοντας παράλληλα και ένα δικό τους τραγούδι σε ποίηση Γιώργου Σαραντάρη με τίτλο «Η Άνοιξη ξανά θα κάνει φόνο», μελοποιημένο από τον πιανίστα του σχήματος Άγγελο Τριανταφύλλου.
Κι επειδή δεν πρέπει να αδικούμε κανέναν, σας αναφέρω ότι οι συντελεστές που ολοκληρώνουν το σχήμα είναι οι: Χριστέλη Γκιζέλη στο τραγούδι, ο Μάριος Δαπέργολας στο βιολί και τη βιόλα, Μαρία Διακοπαναγιώτου στο τραγούδι, ο Άρης Ζέρβας στο τσέλο, ο Γιάννης Πλιάκης στο τραγούδι, ο Σπύρος Τζέκος στο κλαρινέτο κι ο Δημήτρης Τίγκας στο κοντραμπάσο.
Μικρή παύση για αλλαγή ορχήστρας κι επί σκηνής η Νατάσσα Μποφίλιου με εμφάνιση που θύμιζε κάτι από δεκαετία του ’50, ξεκίνησε το πρόγραμμά της κάνοντας εξαρχής εμφανές το εύρος των φωνητικών δυνατοτήτων της. Μας χάρισε δύο ιστορίες, η μία σαν αερικό απλώθηκε στο χώρο και ήταν «Η Μαριάνθη των ανέμων» σε στίχους και μουσική Μάνου Χατζιδάκη ενώ η δεύτερη ερχόταν από καιρούς αλλοτινούς μα πάντα επίκαιρους και ήταν αυτή του «Γέρο-Νέγκρο Τζιμ» των Μάνου Λοΐζου και Γιάννη Νεγρεπόντη. Προφανώς δυο τραγούδια που μαρτυρούν και βασικές μουσικές της καταβολές.
Η συνέχεια από τη προσωπική της δισκογραφία με μπλουζ επιρροή και «Σήματα καπνού», που η αλήθεια είναι πως δεν έλειψαν καθ΄ όλη τη διάρκεια της βραδιάς (τι τραβάμε κι εμείς οι τέως ενεργητικοί και νυν παθητικοί καπνιστές). Αν και πρόκειται για μια ερμηνεύτρια της πολύ νέας γενιάς (μόλις 30 ετών), ήδη μετράει τέσσερις προσωπικούς δίσκους, με χαρακτηριστικό ήχο, ύφος και αξιόλογα δείγματα, γραμμένα κυρίως μουσικά από τους Θέμη Καραμουρατίδη και Κώστα Τσίρκα και στιχουργικά από τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο, νέοι επίσης σε ηλικία, αλλά αρκετά δημιουργικοί.
«Ασπιρίνη», «Κρύψου», «Φορτηγό», «Τα κομμένα φτερά», «Σ΄έχω βρει και σε χάνω», «Παρέα», «Η μικρή διαφορά» μερικά από τα τραγούδια των πρώτων δίσκων που μας χάρισε η Νατάσσα Μποφίλιου. Ιδιαίτερη αίσθηση μου έκανε το ξενόγλωσσο τραγούδι «Belle Reve» με τους αγγλικούς στίχους του Ευαγγελάτου και τη θεατρική μουσική του Καραμουρατίδη. Ένα τραγούδι που πράγματι έχει γραφτεί για θεατρική παράσταση προέρχεται από τον δίσκο «Εισιτήρια διπλά», από τον οποίο επίσης ακούσαμε τις «Μεγάλες αγάπες», «Οι ομπρέλες του Demy», «Σ΄αυτόν τον κόσμο», «Το μέτρημα», ενώ από το τελευταίο δίσκο με τίτλο «Οι μέρες του φωτός» ακούσαμε εκτός από το ομώνυμο, τα τραγούδια «Λοχαγός έρωτας», «Έτσι είναι αυτά», «Συνέχεια στα όρια», «Δεμένη». Η ώρα της ερμηνείας στην πάντα επίκαιρη «Λένγκω (Ελλάδα)» σε στίχους και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, ήταν η πιο χαμηλόφωνη από ομιλίες κόσμου, αλλά η πιο δυνατή από θέμα απόδοσης της βαρύτητας και της ουσίας του τραγουδιού από την ερμηνεύτρια.
Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το πρόγραμμα ήταν διανθισμένο από μία πρόταση γάμου επί σκηνής, όπου η υποψήφια αποδέχτηκε την πρόταση κάνοντας το πρώτο βήμα για βίον ανθόσπαρτον, αν και εξίσου - αν όχι περισσότερο - ενδιαφέρον, θα είχε η άρνησή της. Επίσης, ο Καραμουρατίδης συμμετείχε και ως ερμηνευτής σε κάποιες στιγμές, όπου η μία εξ αυτών επρόκειτο για το τραγούδι του με τίτλο «Έχω ένα σχέδιο». Δεν έλειψαν βέβαια ερμηνείες τραγουδιών άλλων συνθετών από τη Νατάσσα Μποφίλιου, όπως το «Άρλεκιν» των Θάνου Μικρούτσικου και Άλκη Αλκαίου, ένα μικρό πέρασμα από τη "Φραγκοσυριανή" του Μάρκου Βαμβακάρη, τα «Ας κρατήσουν οι χοροί» και «Το χειμώνα τούτο» του Διονύση Σαββόπουλου. Το τελευταίο κομμάτι ήταν ενορχηστρωτικά σχεδιασμένο για να χωρέσει και την παρουσίαση των εξαιρετικών μουσικών, που εκτός από το Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις, αποτελείται από τους Φοίβο Κουντουράκη στα τύμπανα, το Σωτήρη Καστάνη στις κιθάρες, το Γιώργο Μπουλντή στο μπάσο, τον Άρη Ζέρβα στο μοναδικό τσέλο και το Δημήτρη Κουζή στο βιολί και το μαντολίνο. Στο αισθητικό αποτέλεσμα του προγράμματος που έχει επιμεληθεί ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, συνέβαλαν καθοριστικά, ο Γιάννης Παξεβάνης στον ήχο, ο Αλέξανδρος Προδρόμου στο σχεδιασμό του φωτισμού, ο David Negrin στη διαμόρφωση του σκηνικού.
Η Νατάσσα Μποφίλιου για το τέλος χάρισε στο κοινό δύο από τα γνωστότερα τραγούδια της, την αισθαντική «Εκκρεμότητα» και το εκρηκτικό «Εν λευκώ» αφήνοντας την αίσθηση ότι είναι μία εξαιρετική ερμηνεύτρια, με έντονη θεατρικότητα στην απόδοση γεμάτη συναισθήματα, με άρτια άρθρωση & εκφορά του μελωποιημένου λόγου, πληθωρικότητα στην κίνηση κι άκρως επικοινωνιακή με τον κόσμο. Το πέρασμα των μάγων διήρκησε δυόμισι ώρες πραγματικού χρόνου, ωστόσο τα μάγια έπιασαν γωνιά μέσα μου κι η μέτρηση του ουσιαστικού χρόνου εντός μου, ακόμη καταγράφεται.
Σημ: 1. Τα βιντεάκια από το youtube ανήκουν στο χρήστη restck1989 κι είναι από διάφορες παραστάσεις του Κύκλου.
2. Το βιντεάκι για τους Guillotinas Project, ανήκει στο χρήστη Katerina Tzova.
3. Οι φωτογραφίες του Γιάννη Βελισσαρίδη από το site www.kykloslive.gr
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#26814 / 05.03.2013, 10:58 / Αναφορά Καλά, έχω κράξει τόσο πολύ φέτος το Kyklos, που αισθάνομαι άσχημα να πω κάτι παραπάνω..ο επιχειρηματίας φταίει, βέβαια. Σε αντιμετωπίζουν λες κι έχεις πάει στα μπουζούκια. Ναι, αυτό δε μ' άρεσε. Προγραμματάρα, όμως, να πάτε! |
#26815 / 05.03.2013, 13:59 / Αναφορά Το "μαγαζί" που δουλεύει η Νατάσσα είναι εκέι για να σου... τα πάρει... αμα σου αρέσει η Νατάσσα και "τα έχεις" να πας. Οι περισσότεροι που τα έχουν, εκεί που τους τα παίρνουν πηγαίνουν. Ευχομαι η Νατάσσα να αποκτήσει ποιοτικούς μημητές. Οσον αφορά τον Μουσικοδίφη ή είναι troll ή δε ξέρει εκείνος να κλέινει το... πληκτρολόγιό του. |
#26970 / 19.03.2013, 09:43 / Αναφορά Πολύ καλή τραγουδίστρια, αλλά όχι άλλο πιά... Στο ραδιόφωνο τραγούδι παρά τραγούδι παίζει Μποφίλιου εναλλάξ με Ζουγανέλη... Είναι πολύ κουραστικό και μου προκαλεί μια άρνηση για το συγκεκριμένο άτομο, που εν πάση περιπτώσει δεν είναι και η Μαρία Κάλλας. Κάπως έτσι δεν θα έδινα χρήματα για να την δώ. |
#26971 / 19.03.2013, 11:05 / Αναφορά Είναι ευχάριστο όταν για έναν καλλιτέχνη (ερμηνευτή, τραγουδοποιό, συνθέτη, στιχουργό κτλ) υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Η αλήθεια είναι πως στο ραδιόφωνο μας έχουν πρήξει με τους 5 "Μ" καλλιτέχνες (Μουζουράκη, Μπαλάφα, Μποφίλιου, Μόνικα, Μαραβέλια) συν τη Ζουγανέλη. Όμως θεωρώ ότι αυτό δεν έχει να κάνει με την ίδια. Θα ήταν αθέμιτο, εφόσον για παράδειγμα πλήρωνε για να ακούγεται συνεχώς. Όχι πως θα τη χαλάει η τόση δημοσιότητα που της παρέχεται, αν και θα έπρεπε, εφόσον δημιουργείται ένας κορεσμός γύρω από αυτήν που μπορεί να κουράσει, όπως εσένα Έφη και δικαίως πρέπει να πω. Ωστόσο, προσεγγίζοντας το όλο θέμα με απλότητα, σκέφτομαι ότι τα τραγούδια είναι καλά, η φωνή είναι πολύ καλή (εξαιρετική, αν μπούμε σε διαδικασίες συγκρίσεων με άλλα ακούσματα που μας προσφέρουν αφειδώς τα ερτζιανά, έχει εκφραστικότητα στη σκηνή, είναι επικοινωνιακή, άρα μια χαρά. Το μέλλον θα δείξει ... Καλημέρα σας. |