Ήμασταν εκεί: Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

"Ρυθμός", μια βροχερή Παρασκευή του Γενάρη. Σκέφτομαι πως όταν ένα πρόγραμμα φέρει την υπογραφή της Λίνας δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου κινήσει το ενδιαφέρον ή να μην το απολαύσεις. Είναι κάτι σαν εγγύηση τόσα χρόνια. Και το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τη σκέψη μου. 

Ο Απόστολος Ρίζος, η Ερωφίλη, η Αργυρώ Καπαρού κι η Σοφία Παπάζογλου, λοιπόν. Όλοι τους στο ίδιο μήκος κύματος κι όλοι τους τόσο, μα τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους! "Πώς θα ταιριάξει όλο αυτό;" είπα κι εκείνη τη στιγμή έπεσαν οι πρώτες νότες. Μεγάλη έκπληξη το "Πρακτορείο" του Ξαρχάκου και του Γκάτσου. Αν είναι έτσι η έναρξη, φαντάσου τί θα 'χει για μετά! Και το μετά ήρθε κι η μια χαρά πίσω απ' την άλλη επίσης. Δεν μπορώ να αποδώσω όλο το πρόγραμμα κι όλες τις στιγμές που μας συγκίνησαν, αλλά θα κάνω μια προσπάθεια με λίγες και καλές.

Η Ερωφίλη βγήκε με μια "Φάτα Μοργκάνα", με κάτι από Μυρτιώτισσα, με κάτι δικά της και "Με το ίδιο μακό". Κάπου εκεί συνειδητοποιεί κανείς πως η φωνή της δεν είναι μόνο λαϊκή. Είναι βελούδινη στις μπαλλάντες και στα πιο ροκ κομμάτια. Για εμένα ήταν αποκάλυψη όλο αυτό. 

Εξαιρετική κι η Αργ. Καπαρού που ακολούθησε. Έδωσε μια ιδέα από "Χειρολαβές", δηλαδή το δίσκο που έβγαλε πριν ένα χρόνο σε στίχους της Λίνας και μουσική της Δ. Αλεξανδρή, και ξεδίπλωσε την πραγματικά αχανή έκταση της φωνής της σε άλλα κομμάτια, γνωστά και μη. Εδώ, θα μπορούσα να πω πως ίσως το "Τα καράβια μου καίω" που της δόθηκε να πει, να ήταν ελαφρώς εκτός κλίματος. 

Ο ολόφρεσκος Απ. Ρίζος βγήκε με κομμάτια από τη νέα του δουλειά, το "Τί να θυμηθώ", το οποίο είναι και το σήμα κατατεθέν του πλέον, αλλά και ωραίες διασκευές, όπως η απίστευτα τρυφερή στο "Πριν το τέλος". Όλα συνοδευόμενα με τη δική τους ιστορία. Η super έκπληξη της βραδιάς, κάτι που λίγοι θα περίμεναν να δουν με την πρωτοβουλία της Λίνας, είναι η συνεργασία του Απ. Ρίζου με το Λάγνη (Νέα Τάξη Πραγμάτων). Πριν λίγο καιρό είχε κυκλοφορήσει το "Παιδικό τραγούδι" και χαίρομαι πολύ που το ακούσαμε και ζωντανά, με το Λάγνη να ραπάρει στη σκηνή. 

Το πρώτο-το έντεχνο, δηλαδή μέρος-έκλεισε η Σοφία Παπάζογλου. Φανερά αγχωμένη μας είπε τον "Τηλεφωνητή", πράγμα που με έκανε να θέλω να φωνάξω "μα την πίστη μου, πόσα χρόνια είχαμε να το ακούσουμε σε συναυλία;!". Κρατήθηκα, γιατί το είπε εξαιρετικά όμορφα. Ξεσήκωσε το κοινό με το "Να 'χα δυο ζωές". 

Το δεύτερο μέρος ήταν λαϊκό. Από το "Έχω ένα καφενέ" και το "Μείνε αγάπη μου κοντά μου" στο κραουνακικό "Αυτή η νύχτα μένει" και "Αν ήξερες τις νύχτες μου". Δεν υπήρχε κενό, το ένα ήταν η συνέχεια του άλλου. Ένα μιξάρισμα που με την ώρα γινόταν ακόμα πιο δυναμικό. 

Μόνο με ενθουσιασμό και γεμάτη ψυχή μπορεί να έφυγε το κοινό. Φαντάζομαι πολλοί θα αναζητούσαν κομμάτια που πρώτη φορά άκουγαν ή θα γέλαγαν με το "πού το θυμήθηκαν αυτό;!". Σπάνιο φαινόμενο ένα πρόγραμμα να είναι πλήρες. 

*"Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου", Ρυθμός Stage (Μαρ. Αντύπα 38, Ηλιούπολη)

   12 Ε (με κρασί ή μπύρα)