Quitalino Duet: Παντρεύοντας την κιθάρα με το μαντολίνο

Γράφει η hrysi
20 άρθρα στο MusicHeaven

Η Μαρία Φιλίπτσουκ Φιλιππίδη και ο Νίκος Παχάκης είναι δύο εξαίρετοι άνθρωποι, δραστήριοι με ορμητική αγάπη για τη μουσική. Αφήνουν συχνά τα αποτυπώματα τους στο μουσικό κόσμο και όσοι τους γνωρίζουν παρασύρονται και αυτοί από την ορμή τους.

Το Quitalino Duet σχηματίστηκε τον  Ιούνιο του 2014 μέσα σε μία εποχή όπου η ανάγκη για έκφραση είναι το οξυγόνο της ζωής. Μία πολύπλευρη μουσική συνύπαρξη, με δροσόλουστες μελωδίες, ένα ξάφνιασμα χορδοφόρο με κλασικό και μοντέρνο ύφος.

Το πάντρεμα την κιθάρας και του μαντολίνου φέρουν το όνομα του ντουέτου και νονά αυτού η Λίλυ Καρατζαφέρη από τον athina 98.4.

Η πρώτη γνωριμία του Νίκου και της Μαρίας έγινε πάνω από ένα ποτήρι με καφέ. Σε μια μαθητική συναυλία ο Νίκος ακούμπησε τον καφέ του σε ένα τραπέζι και η Μαρία νομίζοντας πως είναι ο δικός της καφές τον δοκίμασε. Ο κοινός καφές μοιραία τους έφερε κοντά. Έτσι, αφού έμαθαν τα γούστα τους στον καφέ άρχισαν να μαθαίνουν, να μοιράζονται, να παντρεύουν και τα μουσικά τους γούστα.

Η Μαρία Φιλίπτσουκ Φιλιππίδη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ουκρανία. Σε ηλικία 10 ετών στην τάξη του σχολείου όπου μαθήτευε, έγινε μια  παρουσίαση μουσικών οργάνων (ακορντεόν, μπαγιάν, μπαλαλάικα, dombra, μαντολίνο κ.τ.λ) με σκοπό την προσέλκυση των παιδιών στη μουσική. Το μαντολίνο ήταν το όργανο που παρέσυρε τη Μαρία στα μετέπειτα μουσικά της μονοπάτια. Η μουσική σχολή για μαντολίνο που ακολούθησε διήρκησε πέντε χρόνια. Το αστείρευτο ταλέντο της άρχισε να ξεχωρίζει γι’αυτό και ένας δάσκαλος την παρότρυνε να συνεχίσει την σπουδή του μαντολίνου στο μουσικό λύκειο για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Συνέχισε στη μουσική ακαδημία S.S. Prokofiev State Music Academy of Donetsk όπου και αποφοίτησε το 2001.

Η μαθητεία και η σπουδή του μαντολίνου ήταν αρκετά απαιτητικές. Διδάχτηκε παραδοσιακό και κλασικό μαντολίνο. Ίσως δε γνωρίζουμε πως το κλασικό ρεπερτόριο του μαντολίνου στηρίζεται στη σπουδή του βιολιού και ίσως μας φαίνεται άγνωστος ο ήχος του Air του Johann Sebastian Bach σε διπλές χορδές με τη χρήση ελαστικής πένας. Όμως, στη μουσική τα πάντα μπορούν να συμβούν αν γίνονται με το σωστό τρόπο. Η δασκάλα της, Ειρήνη Μαξίμενκο, με τη σωστή τεχνική και με σεβασμό ως προς την έκταση του μαντολίνου μόνο ζωογόνες μελωδίες θα μπορούσε να διδάξει.

Η Μαρία χρησιμοποιεί στο ντουέτο και την Dombra. Ένα έγχορδο μουσικό όργανο με γλυκό ήχο. Έχει στρογγυλό σώμα, μακρύ λαιμό, τρεις ή τέσσερις μεταλλικές χορδές και ανήκει στην οικογένεια του λαούτου. Δυστυχώς λόγω του φόρτου εργασίας της, δεν αφιερώνει το χρόνο που θα ήθελε για τη μελέτη παραδοσιακών κομματιών στη Dombra. Ελπίζει όμως πως στο μέλλον ο χρόνος θα είναι σύμμαχός της και θα καταφέρει να δημιουργήσει μία ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων όπου είναι και το όνειρο της.  

Η βασική της ενασχόληση είναι η ιδιότητα του δασκάλου. Εργάζεται ως νηπιαγωγός, δασκάλα μουσικοκινητικής αγωγής και δασκάλα μαντολίνου.

‘Έχει συνεργαστεί με την ορχήστρα νυκτών εγχόρδων ΑΤΤΙΚΑ ενώ το 2012 ήρθε στη ζωή της το Cantabile trio. Το μουσικό σύνολο απαρτίζουν επιπλέον ο Γιώργος Ρουσόπουλος στην κιθάρα και η Μαρία Στέλλιου στο μαντολίνο. Η δημιουργία του cd “Cantabile” είναι ο καρπός της μουσικής τους.

Ο Νίκος Παχάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νίκαια. Ο τόπος καταγωγής του είναι η Αλεξάνδρεια, το δεύτερο σπίτι του όπως λέει χαρακτηριστικά.

Είναι βιρτουόζος κιθαρίστας και καθηγητής κιθάρας. Το ηχόχρωμα του έχει μια ιδιαίτερη καλαισθησία και εκπέμπει πάντα σε κάθε του ερμηνεία μια ζηλευτή ζωντάνια.

Από πολύ μικρός αγαπούσε τη μουσική και πιο συγκεκριμένα την κιθάρα. Είχε εκφράσει πολλές φορές την επιθυμία να γραφτεί σε ένα ωδείο μα οι γονείς του φοβούνταν μήπως το κάνει άνω κάτω λόγω της ζωηρότητας του. Ο Νίκος είναι ένας επίμονος και απαιτητικός άνθρωπος. Έτσι στα εννέα του χρόνια κατασκεύασε μία κιθάρα. Πάνω σε ρακέτα τέντωσε λάστιχα και “ρόκαρε”.

Το 2002 ξεκίνησε τις σπουδές του στην κλασσική κιθάρα. Η πρώτη επαφή με το δάσκαλό του Στέλιo Γκόλκαρη ήταν μαγική. Ο Νίκος, αυτοδίδακτος έως εκείνη τη στιγμή, παρουσίασε στο δάσκαλό του το Stairway to Heaven των Led Zeppelin ενώ ο δάσκαλος του ερμήνευσε το Muerte del Αngel του Astor Piazzolla. Η άψογη εκτέλεση του Στέλιoυ Γκόλκαρη ήταν καθοριστική για την πορεία του Νίκου. Ο θαυμασμός προς το δάσκαλό του, τον βοήθησε να δουλέψει σκληρά και να προχωρήσει τις σπουδές του τάχιστα. Το 2005 απέκτησε το πτυχίο του με βαθμό «ΑΡΙΣΤΑ ΠΑΜΨΗΦΕΙ» ενώ το 2007 πήρε το δίπλωμα του με βαθμό «ΑΡΙΣΤΑ ΠΑΜΨΗΦΕΙ».

Το 2004 απέκτησε το Performers Certificate Guitar with Distinction του Trinity College of London ενώ τον  Αύγουστο του 2011 πήρε το BACHELOR OF ARTS (IN MUSIC) από την INTERNATIONAL ART ACADEMY. Τον Ιούλιο του 2006 απέσπασε το δεύτερο βραβείο στο φεστιβάλ κιθάρας στο Πόρτο Χέλι και το δεύτερο βραβείο στο Διεθνές φεστιβάλ κιθάρας Βόλου. 

Σήμερα, συνεχίζει τις σπουδές του στα ανώτερα θεωρητικά με τον καθηγητή Δημήτρη Καραβέλη ενώ παράλληλα παραδίδει σεμινάρια κλασικής κιθάρας που αφορούν την ερμηνεία, την αισθητική και την τεχνική του οργάνου. Το τελευταίο σεμινάριο πραγματοποιήθηκε  την  Παρασκευή 23 Οκτώβρη στο Κλασικό Ωδείο Ηρακλείου Κρήτης . Επίσης, από το 2009 έως το 2011 έχει υπάρξει τακτικός καθηγητής και μέλος της επιτροπής του χειμερινού φεστιβάλ κιθάρας Βόλου ενώ το 2014 ήταν προσκεκλημένος στο φεστιβάλ κιθάρας  Ερμούπολης.

Ο Νίκος Παχάκης έχει συνεργαστεί με το ορχηστρικό σύνολο “Εν Χορδαίς & Οργάνοις” στο Half Note Jazz Club, συμμετείχε σε ένα αφιέρωμα «Έλληνες Συνθέτες - Ένας αιώνας μουσική» στο θέατρο Badminton και σε πολλές άλλες πολυσύνθετες μουσικές παραστάσεις. Βρίσκεται πάντα σε διάθεση μουσικής αναζήτησης διότι η αναζήτηση αυτή τον βελτιώνει σαν άνθρωπο.

Το Quitalino Duet θα έλεγα πως έχει ένα μουσικό σουρεαλιστικό πάντρεμα. Συνδυάζει την κλασική μουσική, τη λατινοαμερικάνικη, τα waltz και τo Tango σε μια κοινή πραγματικότητα. Η ατομική τους πορεία και τα διαφορετικά τους ακούσματα δημιουργούν ένα κοινό μουσικό δρόμο. Η κουβέντα, η αμοιβαία εκτίμηση και ο επαγγελματισμός τους διευρύνουν τις μουσικές τους επιλογές. Ο Frédéric François Chopin, ο Niccolò Paganini, o Astor Piazzolla, ο Dimitri Shostakovich και ο Κώστας Μυλωνάς  συνυπάρχουν σε ένα πολύχρωμο μουσικό καρουζέλ.

Τώρα πια, νέοι συνθέτες τους προσεγγίζουν για νέες συνεργασίες και αυτό τους δίνει δύναμη να συνεχίσουν. Ακόμα και μουσικοί τους ζητούν παρτιτούρες, παρτιτούρες που οι ίδιοι διασκεύασαν. Η παρτιτούρα Waltz no2 του Dimitri Shostakovich δυστυχώς δε μπορεί να είναι διαθέσιμη διότι τα δικαιώματα ανήκουν στον Γιώργο Ρουσόπουλο.

Ο Νίκος και η Μαρία δεν κάνουν σχέδια για το μέλλον. Συνεχίζουν τη διδασκαλία διότι γεμίζει τις μπαταρίες τους και μελετούν μεθοδικά διότι η μουσική είναι η φυσική τους ανάγκη. Άλλωστε, όπως ο Νίκος επισημαίνει, μπορεί οι μουσικοί να νομίζουν πως συνεχώς κατακτούν τη μουσική στην πραγματικότητα όμως είναι και θα είναι μια σταγόνα στον κόσμο της.

Κάθε φορά που ακούω το Quitalino Duet απολαμβάνω μια θέρμη. Ο Φρήντριχ Νίτσε γράφει «ένα πράγμα πρέπει να έχει κανείς: Είτε μια ψυχή που είναι εκ φύσεως χαρούμενη είτε μια ψυχή που την κάνει χαρούμενη η δουλειά, η αγάπη, η τέχνη και η γνώση». Η Μαρία και ο Νίκος ανήκουν και στις δύο κατηγορίες.

Τους ευχαριστώ εκ βαθέων ψυχής.