Αυτό είναι ένα παραμυθάκι που είπα ένα βράδυ στην κοπέλα μου και θα ήθελα να το μοιραστώ και μαζί σας...
Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα γεμάτη λιμνούλες και νερά ζούσαν πολλά γλυκά βατραχάκια. Ένα ζεστό απόγευμα ο μικρός βάτραχος Τατάμ πήγε στη λίμνη που ήταν δίπλα στο σπίτι του για να πιει νερό και να δροσιστεί...
... πλησιάζοντας είδε μια όμορφη πράσινη σιλουέτα να διγράφεται στα νερά της λίμνης. Έκαμε ακόμη πιο κοντά και -ω!- ήταν μια υπέροχη γλυκούλα βατραχίνα. Προσεγγίζοντας την ακόμη περισσότερο ο Τατάμ κατάλαβε πως εκείνη δεν είχε αντιληφθεί ακόμη την παρουσία του. Έφτασε κοντά της, την ρωτά «πως σε λένε?». Μια ψιλή αρμονική φωνή απαντά «Τοτέμ». Ο Τατάμ εκστασιασμένος από την ομορφιά της βατραχίνας χωρίς δισταγμό της αποκρίνεται «Εγώ είμαι ο Τατάμ. Τοτέμ, είσαι ό,τι πιο όμορφο έχω δει ποτέ σ' αυτό τον κόσμο». Η μικρή μια μεγάλη βιασύνη βγαίνει από τη λίμνη και φεύγει πηδώντας ψηλά και μακριά φοβισμένη από την περίεργη δήλωση του βάτραχου.
Ο καιρός περνούσε με τον Τατάμ να αναζητά μέρα και νύχτα το πλάσμα που του είχε κερδίσει την καρδιά. Ρώτησε κάθε βάτραχο μα κανείς δεν ήξερε ή δεν ήθελε να του απαντήσει που βρίσκεται η Τοτέμ. Μέχρι που ένα πρωινό ρωτώντας ένα μικρό γυρίνο, ο Τατάμ πήρε την απάντηση πως η Τοτέμ βρισκόταν σε μία μπλε λίμνη παραπλήσια. Έτρεξε να τη βρει μα πλησιάζοντας στη μπλε λίμνη είδε ένα θέαμα που του πάγωσε την καρδιά. Μία βατραχίνα, μπρούμυτα, ακίνητη, ίσα που επέπλεε. Πλησίασε φοβισμένος και με κάθε βήμα η καρδιά του πάγωνε ακόμη περισσότερο. Έφτασε δίπλα της, την γυρνά κανονικά, ήταν αυτή!
Η μικρή Τοτέμ που είχε γνωρίσει σε κέινη τη λίμνη δίπλα στο σπίτι του, εκείνο το ζεστό απόγευμα ήταν νεκρή! Ο Τατάμ ένιωσε τα πάντα να τελειώνουν. Μα ξαφνικά κάτι άλλαξε στο πρόσωπό της. Κάτι που μεγάλωνε και φούντωνε και φαινόταν έτοιμο να ξεσπάσει, να βγει έξω. Και για μια στιγμή, η σιωπή έσπασε. Η Τοτέμ σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο και αρχίζει να γελά σαν μουρλός βάτραχος! «Το πίστεψες, χαζούλη?» του είπε και τον φίλησε! Αυτό ήταν! Παντρεύτηκαν, κάνανε πολλά παιδιά και έγιναν το πιο ευτυχισμένο ζευγάρι βατράχων στον κόσμο και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
Αφιερωμένο στη Λίλα για μια ζωή