Nίκος Ξύδης, Pαδιο-Φονικά

«ομορφες μελωδιες,εξυπνοι στιχοι (ενιοτε και καυστικοι) και καλες ενορχηστρωσεις...»
«Δυναμικά τραγούδια, με χιούμορ και καταγγελτική διάθεση....»

Έγραψαν στο σχετικό θέμα. Nομίζω ότι το χιούμορ υπάρχει μα ουσιαστικά το «ζουμί», αυτό που μένει, δεν είναι για γέλια. Oι ενορχηστρώσεις είναι όντως πολύ καλές.

Διαβάζουμε στο (καλογραμμένο) δελτίο τύπου:

Μη μιλάς άλλο γι 'αγάπη, η αγάπη είναι αλλού,
στον μπαμπά της, τα λεφτά της,
τρώει τη σκέψη και το νου...

Απ' την αγάπη όσα κι αν πάρεις είναι λίγα,
σου λέω φίλε είναι πεσμένη η μετοχή
Παρ'τα και φύγε άρπαξε την ευκαιρία
Κάνε δικέ μου το μεγάλο ριφιφί...

Μπορεί ο Σαββόπουλος και ο Νταλάρας αλλιώς να τραγούδησαν τον έρωτα, όμως ο Νίκος Ξύδης, στο καινούριο του cd, που μόλις κυκλοφόρησε από τη virus music, μας παρουσιάζει τη δική του εκδοχή. Κι όχι πως δε συμφωνεί. Απλά, είναι άλλοι οι καιροί...

Φιμωμένος με δύο τσιρότα χιαστί και ποζάροντας στο οπισθόφυλλο του cd με την κιθάρα του να μας στοχεύει, βάλθηκε να εκστομίσει με τους στίχους και τη μουσική του ριπές μελωδικές.
Και τα βάζει με όλους και πάνω απ' όλα με την υποκρισία, την εποχή, τον εαυτό του τον ίδιο.

Οι στίχοι του, αιχμηροί, ουσιώδεις, μοιάζουν με τη σοφία ενός καλού αστείου, αφού με ένα τρόπο εκ πρώτης χιουμοριστικό, κοιτάζουν κατάματα πικρές αλήθειες που μας περιβάλλουν.

«Πατρίδα, κάνε πια στην μπάντα / Τι κι αν δεν πήγα στο στρατό / Εγώ που έγινα τριάντα / Από τα δεκαπέντε πολεμώ»

«Τη ζωή μου ονειρεύτηκα μακριά απ'τη θρησκεία / μακριά από τα έθιμα και την πολυκοσμία»
«Δουλεύω μέσα σε μια βιτρίνα / πουλάω τα όνειρα σας και με δόσεις»

«Μα στα κρυφά, στα σκοτεινά / ξεπουλάμε τη θλιμμένη μας καρδιά» (one night stand) Νούμερα μας κυνηγούν, θάνατοι μας προστατεύουν, καλημέρες - εταίρες ζητάνε το αντίτιμο για να χαριστούν, γυναίκες - φαντάσματα χάνονται μες το πρώτο λεωφορείο για το Βόλο, συμβόλαια δεν υπογράφονται ποτέ στην paracmount music κι ένας ολόκληρος κόσμος παρακμής εμφιαλωμένος σε γυάλινα μπουκάλια, στέκεται καθηλωμένος στις τηλεοπτικές του οθόνες ή σε ραδιοφωνικούς σταθμούς απελπισίας, εξαντλώντας τα τελευταία περιθώρια ελπίδας σε ένα ακόμη ...στοίχημα!

Αυτός είναι ο κόσμος μας. Ο κόσμος στον οποίο ο Νίκος Ξύδης άλλοτε με στίχους υπερρεαλιστικούς και άλλοτε με αβανγκάρντ αναφορές - όταν ως άλλος john cage φτιάχνει το δικό του «τραγούδι της σιωπής» - προσπαθεί να μιλήσει.
Άραγε, ο Νίκος είναι ροκ; Ο τίτλος πάντως και μόνο «Ραδιο-φονικά», απόλυτα αυτοσαρκαστικός, ένα μπορεί να εγγυηθεί. Ο δημιουργός του δε θα μας δολοφονήσει!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για τους πραγματικά ανήλικους και τους ειλικρινά ντροπαλούς, δύο τραγούδια του cd ΕΙΝΑΙ ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ! Ως εκ τούτου, φιλοξενούνται στο τέλος με την αναγκαία ...λογοκρισία.

Καλή ακρόαση!


Τα τραγούδια του cd

01. Κάθε βράδυ ραντεβού
02. a way of living (συμμετέχει η Βαλέρια Κουρούπη)
03. Τι μαλάκας ήμουν
04. Σε θυμάμαι
05. paragmount music
06. Μυστήρια μηχανή
07. Αν θα ήμουνα γυναίκα
08. one night stand
09. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε
10. Μπουκάλι
11. Το απόλυτο κενό
12. Τι μαλάκας ήμουν (για ντροπαλούς και ανήλικους)
13. Ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε (για ντροπαλούς και ανήλικους)[


Kαι εδώ οι στίχοι από το τραγούδι που ανοίγει το Cd...

KΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Νύχτα δώσε μου παρέα
έρωτα, δώσε μου φιλί
Δώσε μου, Χάρε, άλλη μια μέρα
άλλη μια μέρα, μια ζωή.

Πατέρα, κάνε πια στην μπάντα
σου έχω αιτία κι αφορμή
εγώ που έγινα τριάντα
εγώ που έμεινα παιδί


Νούμερα, διαφημιστές με κυνηγούν
Θάνατος, ασφαλιστές με προστατεύουν
τη ζωή μου κατασκοπεύουν

Νούμερα, διαλογισμός στην εξοχή
Θάνατος, Καπνίζω Camel
Κάθε βράδυ ραντεβού στο Mega Channel


Πίστη, άσε μου αέρα
αγάπη, βάλε μου φτερά
Σε γυάλινη με κλείσαν σφαίρα
με χειρουργούν στατιστικά.

Πατρίδα κάνε πια στην μπάντα
Τι κι αν δεν πήγα στο στρατό
εγώ που έγινα τριάντα
από τα δεκαπέντα πολεμώ


Νούμερα... με κυνηγούν
Θάνατος... με προστατεύουν
τη ζωή μου κατασκοπεύουν

Νούμερα, διαλογισμός στην εξοχή
Θάνατος, Καπνίζω Camel
Κάθε βράδυ ραντεβού στο Mega Channel

Σχετικά Links
Συνέντευξη του Νίκου Ξύδη στο MusicHeaven