Αποκλειστική συνέντευξη: Γιώτα Νέγκα

Ελπίζω να τη βρείτε ενδιαφέρουσα.

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2006
Καφέ Εθνικού Ωδείου

Ποιός ήταν ο τελευταίος δίσκος που αγόρασες;

Να θυμηθώ… ο τελευταίος δίσκος που αγόρασα ήταν μια συλλογή της Billie Holiday.
Με αφορμή κάποια δουλειά που είναι τώρα στα σκαριά και το γεγονός ότι δεν είχα την ευκαιρία μέχρι τώρα να ακούσω, προσπαθώντας να βρω κοινά σημεία, δικά μου, τι μπορεί να έχουμε κοινό και τι μπορώ να πάρω από εκεί.

Να σε ρωτήσω τι είναι αυτό που ετοιμάζεται;

Δε θα σου πω, είναι πάρα πολύ άγουρο ακόμα και είχε ήδη μια ατυχία, δε θέλω να έχει και δεύτερη.

Γράφεις καθόλου δικά σου τραγούδια ή στίχους;

Κάποιους στίχους ναι, έχει έρθει η στιγμή που έχω γράψει αλλά δεν τα θεωρώ τραγούδια, τα θεωρώ σκόρπια στιχάκια. Σκόρπιες σκέψεις πολύ πολύ δικές μου που ήταν μόνο για εκείνη την περίοδο που τα έγραψα. Ήταν μια συγκεκριμένη περίοδος που γράφτηκαν, τώρα τελευταία δε γράφω. Ελπίζω αργότερα κάτι να μου 'ρθει. Μ' αρέσει αυτό πολύ. Το θαυμάζω δηλαδή.

Μουσική;

Α, όχι με τίποτα. Μουρμουρίζω καμιά φορά καμιά μελωδία αλλά αυτό το κάνουμε όλοι.

Είχες πει σε κάποια άλλη συνέντευξη ότι δε θα μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό εκτός από το τραγούδι. Έχεις έρθει ποτέ σε αδιέξοδο που να σε κάνει να πεις ότι "τα παρατάω", απογοητεύτηκες από κάτι που πήγε στραβά…

Όχι, έχω έρθει στο σημείο να κάνω κάτι που δεν μου αρέσει πραγματικά, αλλά επιβάλλεται να το κάνω για να επιβιώσω, κάποια περίοδο, όπου μέσα και σε αυτό ακόμα ψάχνω να βρω κάποια θετικά για να μπορέσω να σταθώ, να μην καταρρεύσω, αλλά να πω "όχι, τέρμα τα παρατάω" δεν υπάρχει καμία περίπτωση. Θα μου λείπει πάρα πολύ. Και αν με κουράσει η νύχτα υπάρχουν κι άλλου είδους δραστηριότητες που μπορώ να κάνω για να παραμείνω στη μουσική και στο τραγούδι. Μία από αυτές είναι η διδασκαλία ας πούμε. Δεν πρόκειται να φύγει από τη ζωή μου. Δεν θα αντέξω να φύγει.
Παρένθεση, ήδη τώρα είναι καμιά εικοσαριά μέρες που δεν δουλεύω, τελείωσαν οι παραστάσεις και που κάνω χίλια πράματα βέβαια - προσπαθώ να εκμεταλλευτώ το χρόνο αυτό για να κάνω πράγματα που δεν προλαβαίνω όταν δουλεύω- και στις είκοσι μέρες αυτές μου λείπει πολύ.

Τώρα πότε θα ξαναρχίσετε εμφανίσεις-συναυλίες;

Τώρα περιμένουμε το καλοκαίρι για συναυλίες.

Νομίζεις ότι θα πρέπει να διαχωρίζεται η ελληνική μουσική σε είδη, όπως γίνεται τελευταία;

Εννοείς ας πούμε "τύπου έντεχνο" και "σκυλάδικο";
Κοίταξε, εκ των πραγμάτων υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά, ο λόγος που γράφονται τα τραγούδια ή ο λόγος που ανεβαίνει κάποιος σε μια σκηνή να τραγουδήσει.
Τώρα το πώς τραγουδάει είναι μια άλλη ιστορία. Αυτή είναι μια διαφορά. Εκ των πραγμάτων. Αλλά δε νομίζω ότι υπάρχει ανάγκη να σηκώνονται τα τείχη. Θεωρώ δηλαδή ότι είναι πάρα πολλοί αληθινοί και έντεχνοι στο σκυλάδικο -αυτό που λέμε σκυλάδικο ή ελαφρύ… τέλος πάντων- και υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν μια νοοτροπία λιγότερο αρμονική με αυτό που θεωρώ εγώ τον άλλο λόγο που γράφονται τα τραγούδια Βρίσκεις παντού απ' όλα τα πράγματα, σε ένα καφάσι έχεις απ' όλα τα φρούτα και νομίζω ότι το θέμα είναι οι άνθρωποι πιο πολύ παρά τα στρατόπεδα.
Πιστεύω λοιπόν ότι δεν υπάρχει λόγος να σηκώνουμε κάγκελα, στρατόπεδα και τείχη. Αλλά ότι διακρίνεις διαφορετικότητες σαφώς τις διακρίνεις. Και στους εκτελεστές και στους δημιουργούς καμιά φορά. Είναι μια πραγματικότητα.

Νιώθεις ότι θα ήθελες να έχεις μπει νωρίτερα στη δισκογραφία;

Ναι, το νιώθω πολλές φορές με την έννοια ότι θα είχα μέχρι τώρα περισσότερες ευκαιρίες… περισσότερες εμπειρίες μάλλον. Ευκαιρία για εμπειρία, αυτό εννοώ. Δηλαδή θα είχα προλάβει να συναντήσω κατ' αρχήν πάρα πολλούς ανθρώπους που δεν πρόλαβα να συναντήσω ή που τώρα δεν μπορώ πια να συναντήσω και αυτό με ενοχλεί, με πειράζει πάρα πολύ. Αλλά καμιά φορά, υπάρχει μια πολύ καλή μου φίλη που λέει ότι σοφά έγιναν τα πράγματα με μένα, πιστεύει ότι τώρα ήταν ο καιρός. Αλλά νιώθω ότι θα μπορούσα να είχα κάνει κι άλλα πράγματα πριν. Φυσικά ευθύνομαι εγώ γι' αυτό, έτσι; Κανένας άλλος δεν ευθύνεται.

Γιατί δεν το κυνήγησες;

Και οι συγκυρίες της ζωής δεν επέτρεψαν κάποια πράγματα….
Και δηλαδή τι να έκανα; Τι να κυνηγήσω;
Να πηγαίνω να χτυπάω την πόρτα της κάθε εταιρίας και να λέω "σας παρακαλώ ακούστε με";
Νομίζω ότι ορισμένα πράγματα αν είναι να γίνουν γίνονται… Πιστεύω ότι, -αν μιλήσουμε για τις εταιρίες-, οι εταιρίες και οι ενδιαφερόμενοι αν όντως είναι ενδιαφερόμενοι ψάχνουν και βρίσκουν. Και κάπως έτσι έγινε δηλαδή κιόλας. Ψιλοδικαιώνομαι κάπως με το πώς έγινε, άσχετα με το χρόνο. Δε μου ερχόταν καλά, δεν το κάνω καλά αν θες, δεν μπορώ να πλασάρω πολύ καλά τον εαυτό μου με αυτόν τον τρόπο. Και αφού είναι κάτι έξω από μένα δεν το έκανα απλά γιατί δεν ήμουνα εγώ, δεν ήταν μέσα μου.

Άρα αν δεν γινόταν αυτή η ακρόαση…

Μπορεί να γινόταν κάτι άλλο ή μπορεί και τίποτα. Κανείς δεν ξέρει ποτέ. Όπως και τώρα που έχω μπει στη δισκογραφία δεν ξέρω τι θα γίνει, αν θα γίνει, πώς θα γίνει. Έτσι δεν είναι γενικά στη ζωή;

Πάντως δεν θεωρείς ότι είναι και δύσκολα τα πράγματα γενικότερας;

Πάρα πολύ. Κατ' αρχήν είναι τρομερές οι ανακατατάξεις στις ίδιες τις εταιρίες. Είναι ένα κλίμα πολύ μεταβατικό, ιδιαίτερο, κρίσιμο… δεν ξέρω ακριβώς και πώς να το χαρακτηρίσω γιατί δεν είμαι και πολύ μες τα πράγματα, μη θαρρείς. Από φίλους και συναδέλφους που ακούω. Και αφορά και τις μεγάλες εταιρίες, τη δυσκολία των μικρών να σταθούν, γενικά είναι ένα περιβάλλον λίγο παράξενο.

Και η εποχή εγώ νομίζω είναι περίεργη, δηλαδή δε βοηθάει.

Όχι, υπάρχει κοινό. Είχα πολλές φορές την ευκαιρία να το δω. Συνεργαζόμενη με ανθρώπους που δε θεωρούνται Mainstream. Αλλά είδα ότι έχουν ένα σταθερό κοινό το οποίο απλά δεν φαίνεται πολύ, γιατί δεν βρίσκει χώρους να πάει, να ακούσει, να φανεί. Αλλά όταν συμβαίνουν πράγματα δίνει το παρόν και το δίνει δυναμικά. Δεν προβάλλεται, αυτό το φαινόμενο δεν το ξέρει κανένας, υπάρχει όμως, είναι μια πραγματικότητα.

Στο ρεσιτάλ του ωδείου Φίλιππος Νάκας είχα έρθει…

Ναι; Πώς σου φάνηκε;

Μου άρεσε πολύ.

Έχω τελείως άλλη οπτική εγώ, αυτό που αισθανόμουν δεν ξέρω αν έφτανε κάτω ή αν έφτανε κάτι που εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει επάνω. Μετά το είδα στο βίντεο με τελείως διαφορετική ματιά, πιο κριτική. Χάνει και την αίγλη του βέβαια στο βίντεο. Ήταν και οι δικοί μου άνθρωποι από κάτω, φίλοι μου που είπαν τα καλύτερα. Αλλά πρώτη φορά ήταν, δε μπορεί να ήταν άψογο.
Αλλά αν ήταν ένα καλό βήμα θα χαρώ πολύ, ελπίζω ότι ήταν. Και από αυτό έμαθα βέβαια πολλά …

Ήρθα παρέα με ένα φίλο μου, ο οποίος δεν πηγαίνει εύκολα σε τέτοιες εκδηλώσεις και του άρεσε πολύ, μας καθήλωσε.

Καλό είναι αυτό, ευχαριστώ, παίρνω κουράγιο.

Λοιπόν η σχετική ερώτησή μου με αυτό το ρεσιτάλ είναι ότι ερμηνεύοντας τραγούδια που είχες επιλέξει μου έδωσες την εντύπωση ότι είσαι κατά κάποιο τρόπο "ροκ". Δηλαδή νομίζω ότι θα μπορώ να ακούσω από σένα πολύ καλές εκτελέσεις ροκ κομματιών.

Χαίρομαι που βγήκε αυτό. Ένα κομμάτι μου πραγματικά είναι ροκ. Μια εποχή στη ζωή μου αγαπούσα το ροκ όσο τον Καζαντζίδη. Στα ίσα. Και αυτή είναι και η αγωνία μου ξέρεις, το ιδανικό μου, αυτό που ψάχνω είναι μια σκηνή κι ένα πρόγραμμα να μπορέσω να κάνω ακριβώς αυτό που έκανα στο Νάκα. Δηλαδή να πω το "αν είναι η αγάπη έγκλημα" και αν μπορέσω να πω και Scorpions ας πούμε. Να είναι έτσι δεμένα, να είναι τόσο κοντά και να υπάρχει ένα κοινό, ένας χώρος, οι μουσικοί, να έρθουν όλα τόσο αρμονικά που να μπορέσω να το κάνω. Αν μπορέσω να το κάνω αυτό θα είμαι ευχαριστημένη. Γιατί δουλεύοντας μόνο στα λαϊκά μαγαζιά μου λείπει αφόρητα η έντεχνη πλευρά που με φέρνει στο ροκ, γιατί εκεί με πάει. Δουλεύοντας σε μαγαζιά που το λαϊκό είναι λίγο απαγορευτικό ή έχουν ένα συγκεκριμένο concept που παρουσιάζει συγκεκριμένα πράγματα, μου λείπει αφόρητα το λαϊκό.
Το' χω δει αυτό μέσα μου και το ιδανικό μου είναι αυτό το πάντρεμα. Αυτό ήταν στο Νάκα. Και αυτό το φοβόμουν, είχα μια ανασφάλεια και έλεγα ότι μήπως αυτό το πράγμα περάσει ένα λάθος μήνυμα. Το σκέφτηκα. Του στυλ "όλα τα σφάζει;"

Όχι, δε νομίζω ότι κανείς το ερμήνευσε αρνητικά.

Μου πέρασε από το μυαλό. Μετά όμως μου είπε ο εαυτός μου ότι "αν δεν το πεις αυτό, θα σου λείπει". Και αφού είναι μια βραδιά που έχει μια απόλυτη ελευθερία, αυτή είναι η βραδιά που θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που θέλεις τόσον καιρό.
Εφάπαξ; Εφάπαξ. Μία φορά; Μία. Ε, αν το θες κάντο.
Και το έκανα για να μη φύγω με κάποια έλλειψη. Γι' αυτό και η "Τζένη των πειρατών" μαζί με τη "Ζανέτα", ο "Κοκκαϊνοπότης" μαζί με τα "Μάτια", το "Αν είναι η αγάπη έγκλημα" μαζί με την Ευανθία ή με τον Κραουνάκη ή με τον Χατζηδακι. Για να μπορέσω να φτιάξω όλο το παζλ το δικό μου με ό,τι αγαπώ και να νιώθω ότι δε μου' λειψε κάτι από εκείνη τη βραδιά, ότι δεν άφησα κάτι να πέσει κάτω. Στο μέτρο του δυνατού φυσικά.

Δεν πιστεύω ότι σκέφτηκε κανείς κάτι τέτοιο.

Το ελπίζω γιατί δεν ήταν και ο στόχος μου αυτός. Δηλαδή δεν ήθελα να εντυπωσιάσω κανέναν. Αλλά δεν ήθελα και φοβούμενη μήπως πουν ότι εντυπωσιάσω να κόψω αυτό που είμαι εγώ. Να μην αδικήσω και μένα δηλαδή. Να μην αφήσω κενά. Κι έτσι το πήρα απόφαση και νομίζω ήταν καλό. Τουλάχιστον εγώ αισθάνομαι καλά με αυτό και έντιμα οπότε σεβαστή και η άλλη γνώμη αρκεί εγώ να νιώθω καλά.

Ποιες είναι οι γυναικείες φωνές που ξεχωρίζεις από το ελληνικό τραγούδι;

Πόλυ Πάνου, Μαρίκα Νίνου, Χαρούλα Αλεξίου, Τζένη Βάνου κάποια περίοδο σαν φωνή, σαν τρόπος μαγευτική, Μαρινέλλα με τη θεατρικότητά της, αυτά τα άκουγα μικρή.
Η Μοσχολιού, η Τάνια Τσανακλίδου, η Αλέκα Κανελλίδου ήρθαν αργότερα προχωρώντας.
Ό,τι έβρισκα να ακούω το μελετούσα. Αλλά από πολύ μικρή, επειδή στο σπίτι η Χαρούλα δεν έλειπε ποτέ, την αγαπούσε πολύ ο πατέρας μου, και την αγαπάει φυσικά, ήταν από τα κύρια ακούσματά μου στα παιδικά μου χρόνια. Μαρινέλλα, Καζαντζίδης, Χαρούλα Αλεξίου, Νταλάρας. Η τετράς…
Αλλά μετά εγώ ανοίχτηκα και άκουσα και άλλα πράγματα. Δηλαδή ο μπαμπάς μου Τσανακλίδου δεν ακούει αλλά εγώ τη λατρεύω. Μ΄αρέσει πάρα πολύ. Πάρα πολύ. Έχει τόση αλήθεια και μια θεατρικότητα… Κι άλλες που ξεχνάω τώρα.

Έχεις πει σε κάποια συνέντευξη παλιότερα ότι αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη για τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο που σου χάρισε τα τραγούδια του, σου έδωσε πρόσβαση στη σκέψη του και σου γνώρισε την αιτία που γράφονται τα τραγούδια. Η αιτία ;

Η λύτρωση που ψάχνει ο καθένας.
Είναι και η αιτία που λέγονται τα τραγούδια και η αιτία που ακούγονται τα τραγούδια. Η ίδια είναι.
Ψάχνουμε όλοι το ίδιο πράγμα. Να πούμε ή να ακούσουμε, να λυτρώσουμε κάτι. Εγώ έτσι απλά το βλέπω. Αυτό. Αυτό είναι που λέγαμε στην αρχή… γιατί γράφονται τα τραγούδια; Βάζω τη διαφορά στα στρατόπεδα τα υποθετικά που συζητούσαμε στην αρχή. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που γράφονται γιατί δεν μπορούν να μη βγουν απ' το μολύβι κάποιου ή από την πένα κάποιου ή από το λαιμό κάποιου, δε γίνεται να μη βγουν, θα σκάσει, και υπάρχουν κάποια που πρέπει να βγουν για να προσφέρουν κάτι άλλο.
Εγώ εκεί τη βάζω τη διαφορά. Γι' αυτό τον ευγνωμονώ, όχι φυσικά μόνο γι' αυτό αλλά και γι' αυτό. Και φυσικά μου άνοιξε την πόρτα ακόμα και για να είμαστε εμείς τώρα εδώ, ακόμα και για να μπορέσω να γνωρίσω ανθρώπους που προσθέτουν στην αισθητική μου και στη γνώση μου και για να μου δώσει την ευκαιρία να πω κι εγώ σιγά σιγά αυτό που έχω να πω. Το "Με τα μάτια κλειστά" είναι η στιγμή της γέννησής μου ουσιαστικά για τον κόσμο. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον πατέρα αυτού του πράγματος, δεν γίνεται. Και νομίζω δεν πρέπει να γίνεται κιόλας. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι. Είμαστε παραπάνω από αδέρφια. Εμείς είμαστε που το κάνουμε κι εσείς που το ακούτε αλλά είμαστε ίδιο πράγμα, ίδια πρωτεΐνη ας πούμε, μόνο που εμείς έχουμε πιο στενή επαφή στη δημιουργία επάνω.

Η συνέντευξη αυτή θα δημοσιευθεί στη σελίδα του MusicHeaven, μιας από τις μεγαλύτερες μουσικές κοινότητες του διαδικτύου. Ποιά η σχέση σου με το Internet;

Δυστυχώς ακόμα δεν έχω βρει την ευκαιρία να αποκτήσω σχέση με το αντικείμενο. Δε γνωρίζω πολλά πράγματα. Θα ήθελα πάρα πολύ. Ανήκει στο "πενταετές αναπτυξιακό", J έχω πολλά άλλα να κάνω. Μόλις τελειώσω σίγουρα θα κάνω και αυτό γιατί μ'αρέσει πάρα πολύ… αλλά δεν προλαβαίνω τώρα να το κάνω. Έχω και ανθρώπους να με βοηθήσουν, ο Θοδωρής (σ.σ. Παυλάκος) είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος… J

Ραδιόφωνο ακούς;

Κατά περιόδους. Όταν μπορώ να είμαι σπίτι χαλαρά. Όταν οι μέρες μου είναι πολύ γεμάτες ακούω μόνο στο αυτοκίνητο, και δεν είμαι και πολύ συνειδητός ακροατής εκείνη τη στιγμή γιατί είναι συνοδευτικό. Αλλά κατά περιόδους που μένω σπίτι έχουν υπάρξει περίοδοι που άκουγα φανατικά. Τώρα λιγάκι δεν προλαβαίνω, μου τρώει η σχολή πολύ χρόνο, έχω διάβασμα, υποχρεώσεις άλλες…

Τώρα λοιπόν που δεν έχεις το μαγαζί και είσαι στην αναμονή των καλοκαιρινών εμφανίσεων πώς εκμεταλλεύεσαι το χρόνο σου;

Υπάρχουν άλλες υποχρεώσεις και δραστηριότητες γιατί δεν είμαι μόνο τραγουδίστρια αλλά είμαι κόρη, είμαι νύφη, είμαι σύζυγος, είμαι θεία… χίλια πράγματα που μένουν πίσω όταν δουλεύω νύχτα, γιατί η μέρα μου είναι μετά πολύ κλεισμένη.
Όταν δουλεύω βράδυ δεν θέλω να κάνω τίποτα άλλο εκτός από τα απολύτως απαραίτητα. Κρατάω ενέργεια δηλαδή, δεν την σκορπάω. Δεν έχω την πολυτέλεια, δεν μπορώ να το κάνω γιατί μου λείπει το βράδυ. Τη χρειάζομαι να την έχω τότε, οπότε πολλά μένουν πίσω.
Τώρα τα κάνω όλα αυτά. Πάμε για ψώνια με την ανιψιά μου, πάω στη μητέρα μου πιο συχνά, στο σπίτι περισσότερο, βλέπω κάποιους φίλους που περνάνε μήνες για να έρθουν στο σπίτι ή να πάω εγώ, γιατί με τα ταξίδια ή με τη δουλειά και τα μαθήματα ο χειμώνας είναι λίγο φορτωμένος για μένα και ως αποτέλεσμα δεν βλέπω ακόμα και τους φίλους μου. Οπότε μαζεύονται πάλι αυτήν την περίοδο όλα. Πάλι γεμάτη είναι αυτή η περίοδος δηλαδή… :)
Άσχετα αν εμένα μου λείπει η νύχτα… :)

Σου λείπει, το λες συνέχεια… :)

Μου λείπει πολύ. Νομίζω είναι φυσιολογικό να μου λείπει. Είναι τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Και απ' ότι ξέρω δουλεύεις από μικρή σχετικά ηλικία. Πολλά χρόνια;

Από το σχολείο ξεκίνησα, στο λύκειο.
Κατά διαστήματα με παύσεις βέβαια, αλλά μπήκε στη ζωή μου επαγγελματικά από το σχολείο οπότε είναι ριζωμένο βαθιά. Ακόμα κι όταν σταμάτησα για τέσσερα χρόνια, τόσο άντεξα, δε στάθηκε ικανό να με τραβήξει, ξαναγύρισα.

- Σε αυτό το σημείο συνέβη κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο σε τέτοιου είδους συνεντεύξεις. Οι ρόλοι αντιστράφηκαν και άρχισα εγώ να δέχομαι ερωτήσεις… μάλλον αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εξάντλησης των λιγοστών ερωτήσεών μου και της σχετικής αμηχανίας μου…J δε νομίζω όμως ότι ενδιαφέρει κανέναν αυτό το σημείο γι'αυτό παραλείπεται J -

... έχει τύχει να συνεργαστώ με μουσικούς απαράδεκτους και σε μαγαζιά με πολύ κακό ήχο…

Το κακό ηχητικό σύστημα και ορισμένοι συνάδελφοι που έχουν μια άλλη θεώρηση των πραγμάτων αποτελούν κάτι το εγκληματικό για τις φωνές μας. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που με έφερε στο ωδείο, γιατί εγώ δεν είχα κάνει μαθήματα μέχρι πριν από έξι, εφτά χρόνια και κάποια στιγμή έχανα το λαιμό μου. Γιατί ο κακός ήχος σε βάζει σε διαδικασία να φωνάξεις, χάνεις το ποστάρισμα, (το οποίο μου συνέβαινε ασυνείδητα στα πιο ήσυχα πράγματα, ακούγοντας τους παλιούς και που απλά τραγουδώντας σαν και αυτούς είχα ένα ποστάρισμα).
Μπαίνοντας σε μαγαζιά με κακό ήχο και με δύσκολους συναδέλφους, να το πω έτσι πιο διακριτικά, που είχαν μια άλλη οπτική για τα πράγματα και θεωρούσαν ότι εκεί πάνω ήμασταν ανταγωνιστές -ποιός θα ακουστεί πιο δυνατά δηλαδή, καμία σχέση με το σύνολο, που εγώ είμαι πολύ του συνόλου- ξαφνικά άρχισα να πονάω. Και ψάχνοντας να βρω λύση, αφού πήγα στο γιατρό και μου χτύπησε καμπανάκι, μπήκα στη διαδικασία να το ψάξω και ήρθα εδώ (στο ωδείο). Ευτυχώς. Να' ναι καλά μια φίλη μου.

Αλλιώς καταστρέφεσαι. Καταστρέφεσαι άσχημα. Ο κακός ήχος είναι σαν να περπατάει κάποιος και να του πριονίζεις τα πόδια. Με τον ήχο δουλεύουμε. Όπως και η ψυχολογία. Εμείς δουλεύουμε με το νευρικό μας σύστημα σαν τους ηθοποιούς, εγώ έτσι θεωρώ. Με το σώμα και το νευρικό σύστημα, κυρίως. Τη φωνή την παίρνεις σαν δεδομένο. Έχεις γεννηθεί με ένα χάρισμα, έτσι; Να μπορείς να συνδέεις το αυτί σου με το λαιμό σου, να μη φαλτσάρεις και να έχεις και μια φωνή που να μπορείς να την κουμαντάρεις. Αυτό ας πούμε ότι είναι ένα πράγμα που δεν είναι επίκτητο, το' χεις. Το πώς το χειρίζεσαι όμως είναι άλλο πράγμα, το μαθαίνεις. Και ανάλογα τους δασκάλους που θα έχεις.

Εγώ λοιπόν με αυτούς που άκουγα και που μελετούσα έφτιαξα έναν κόσμο και έναν τρόπο, και δουλεύω με το νευρικό μου σύστημα και με το σώμα μου. Με τίποτα άλλο. Αν σου κομματιάζουν αυτό, το νευρικό σου σύστημα, την ψυχολογία σου, και τέλειο ήχο να έχεις πάλι πρόβλημα θα έχεις. Κάποιο εργαλείο δεν λειτουργεί.

Τώρα έχω την ευτυχία να είμαι σε χώρους με προσεγμένα συστήματα αν θες, με πάρα πολύ καλούς μουσικούς, που δεν έχουν αντιπαλότητα για τον τραγουδιστή, τον συμπολεμιστή τους, για όλη την οικογένεια, γιατί μια οικογένεια είμαστε. Είμαστε αδέρφια εκεί πάνω. Πρώτα εμείς πρέπει να κάνουμε κάτι για να φτάσει κάτω, αλλιώς δε γίνεται. Και είναι μια μεγάλη ευτυχία αυτό για μένα. Το οποίο πάλι και αυτό συνέβη λόγω της δισκογραφίας, του Π. Καλαντζόπουλου. Γύρισε όλη μου η ζωή, γι' αυτό σου λέω, δε μπορώ να μην έχω ευγνωμοσύνη, δε γίνεται. Είναι τόσες πολλές μετά οι αλλαγές που απέφερε.

Έτσι λοιπόν αν κάποιος συνεργάτης δημιουργεί πρόβλημα δύσκολα μπορώ κι εγώ να μην επηρεαστώ. Δε γίνεται να το κρατήσεις αυτό το πράγμα. Σου βγαίνει. Αφού με αυτό δουλεύεις δε γίνεται. Δηλαδή αν έχεις ένα αυτοκίνητο, ας πούμε, και πας, και το αυτοκίνητο μένει από φλάντζα, μπορείς να κάνεις εσύ τον αδιάφορο επειδή οδηγείς και δεν είσαι εσύ κομμάτι της μηχανής; Το μηχάνημα που σε πάει έπαθε ζημιά. Δεν πάει. Πάει το ταξίδι, γεια σας!
Ήταν στιγμές που έλεγα, "τι κάνω τώρα; Γιατί είμαι εδώ;" … ζόρικα πολύ.

Θυμάμαι κάποια περίοδο ξεκινήσαμε ας πούμε Σεπτέμβρη, και το Νοέμβρη με πιάναν τα κλάματα όταν ήταν να παώ στη δουλειά, δηλαδή φρικάριζα. Έλεγα "Χριστέ μου θα το ξαναζήσω αυτό;" Ξέρεις, κάποιες στιγμές είσαι σε καλή φάση και αδιαφορείς αλλά κάποιες στιγμές που είσαι ευάλωτος περνάνε μέσα σου και σε τρυπάνε, σε τρελαίνουν… αλλά είναι καλό σχολείο όμως αν αντέξεις. Όχι ότι πρέπει να το κάνεις, η διαχείριση του πράγματος και οι συγκυρίες βέβαια, και η φτιαξιά του καθενός, αν έρθει έτσι σε αρμονία βγάζει κάτι. Αυτός ο πόλεμος βγάζει κάτι. Αλλά όχι πάντοτε, γιατί είναι πολλά τα συστήματα. Αν έχεις χίλια άλλα προβλήματα ή αν κλατάρεις, κλάταρες. Πάλι δίκιο έχεις και αν κλατάρεις. Αν τα καταφέρεις και μπορέσεις να έχεις πράγματα να κρατηθείς κάτι βγάζει αυτό. Κάτι βγάζει. Είναι αυτό που λέω "ε, άμα έχει σπάσει η χολή σου μια φορά, εντάξει, μετά έχεις πιο πολλές δυνάμεις J"

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΟ ΒΕΛΟΣ (2004)
Μουσική-Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης

ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ (2003)
Μουσική-Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

συμμετοχές

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ (Ελένης Τσαλιγοπούλου 2005)
Η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύει μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Παναγιώτη Λάλεζα 2 τραγούδια.

ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ (Μανώλη Γαλιάτσου 2005)
Η Γιώτα Νέγκα συμμετέχει ερμηνεύοντας το τραγούδι "Το αόρατο αστέρι".

ΔΙΦΩΝΟ τεύχος 116 (παραδοσιακά 2005)
Η Γιώτα Νέγκα συμμετέχει ερμηνεύοντας 2 τραγούδια.

ΑΠ 'ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΓΥΡΙΖΩ ΜΟΝΟΣ (Βαγγέλη Κορακάκη 2004)
Η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύει μαζί με το Γεράσιμο Ανδρεάτο τέσσερα τραγούδια .

ΦΥΛΑΚΗ ΜΕ ΟΡΘΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΡΤΑ (Οδυσσέα Τσάκαλου 2004)
Η Γιώτα Νέγκα συμμετέχει ερμηνεύοντας το τραγούδι "Τι να του συμβαίνει".

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΕ ΛΥΠΗΜΕΝΟ ΤΕΛΟΣ (Μιλτιάδη Πασχαλίδη 1995)
Η Γιώτα Νέγκα συμμετέχει κάνοντας φωνητικά.