ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

    Κι όμως ξεκίνησες εκ νέου το ταξίδι

    Μέσα στα βάθη των αιώνων..
    βυθισμένη,
    αφημένη
    στις μανιασμένες θάλασσες.
    Ανώφελες υποσχέσεις κι επαφές..
    ..δειλές, χωρίς ψυχή.
    Γράφει το μέλος TaTy
    7 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 05 Απρ 2007
    Στην κάθε αρχή που ‘ναι ένα τέλος
    επιμένεις..
    ..όλο προσμένεις..
    μια αλήθεια..
    μια δροσιά..
    ..μια όαση πεντάμορφη
    με γάργαρα νερά και φοίνικες.
    Μες στο σκοτάδι
    θα πονάς..
    για μια αγάπη
    μάταιη..
    για ένα τέλος
    που αρχή δεν έχει..
    Κι όλο θα αντέχεις..
    αμετανόητη καρδιά.
    Κι όμως ξεκίνησες
    εκ νέου το ταξίδι ..
    σε μια εποχή που
    οι άνεμοι ταράζαν τα νερά
    κι οι ωκεανοί ..
    ..εμοιάζανε σα λίμνες στεναγμών..
    Σαν τι ποθούσες άραγε;
    Ποιας προσμονής
    εκπλήρωση;
    Ποιας θείας πρόνοιας
    το χάδι;
    Πώς!
    Πώς έγινε σκοτάδι τόσο φως;
    Τη μοίρα ρώτα ..
    την αδέκαστη!
    Αυτήν..
    αυτήν ακολουθείς
    κι ούτε μπορείς στιγμή να λείπεις..
    στις προσταγές της λύπης..
    Έρμαιο.
    Αιώνες σε δοκίμαζε
    η μοίρα η τρελή σου
    αυτή σε εξουσίαζε..
    αυτή θα σε σταυρώσει ..
    ..άλλη μια ..
    μαχαιριά μες στην καρδιά ..
    στη φύλαγε ξανά..




    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #7895   /   05.04.2007, 02:20   /   Αναφορά
    Πολύ ωραίο. Αλλά θέλω να το σκεφτώ λίγο ακόμα.
    #7897   /   05.04.2007, 09:47   /   Αναφορά
    Το ταξίδι ξεκινά εκ νέου κάθε φορά, ξανά και ξανά, γιατί πρέπει να κερδίσει

    κανείς το στοίχημα της ζωής

    Δεν σταματάς ποτέ, πουθενά. για τίποτα!

    Όσο για την μοίρα την αδέκαστη, την τρελλή, είναι στο χέρι μας να την

    κατευθύνουμε εμείς, κι' όχι να είμαστε έρμαια και να μας εξουσιάζει και

    να μεμψιμοιρούμε άβουλοι

    Εμείς τι κάνουμε δηλαδή; Δεν έχουμε καθόλου ψυχοδύναμη;

    Το ποίημα με άγγιξε πολύ για τη θλίψη του
    #7901   /   05.04.2007, 18:13
    Εγράφη σε μια εποχή που όλα έμοιαζαν νεκρά.... Σε μια εποχή "που οι άνεμοι ταράζαν τα νερά".... Η θλίψη ήταν καθημερινή και τρυπούσε την ψυχή... Τι άλλο να πω...

    #7898   /   05.04.2007, 11:34   /   Αναφορά
    Μπορεί να φαίνεται ότι αυτό το ποίημα βγάζει μια θλίψη και η ποιήτρια νοιώθει ότι η μοίρα καθορίζει την πορεία της μέσα στη ζωή, αλλά πιστεύω ότι κατά βάθος υπάρχει μια επιθυμία για να σπάσει η ψυχή τα δεσμά της από τη μοίρα και από οτιδήποτε της προκαλεί πόνο. Μπορεί και να κάνω λάθος, δεν ξέρω. Πάντως είναι ένα πολύ όμορφο ποίημα, με ευαισθησία, ένταση, συναισθήματα, εικόνες, ένα ποίημα που σου αγγίζει την ψυχή.
    #7902   /   05.04.2007, 18:15
    Με κατάλαβες.... :))))))

    #7899   /   05.04.2007, 16:15   /   Αναφορά
    Πάμπολλες φορές το Φως μετατρέπεται σε Σκοτάδι , μέχρι να ανακαλύψουμε ότι το Σκότος δεν έχει δικό του χρώμα, δεν υφίσταται παρά μόνο ως άρνηση του Φωτός. Άρα το μόνο που μας μένει είναι η υπέρβαση της μοίρας και το ψάξιμο ξανά του Φωτός. Πολύ όμορφο ποίημα, αναμφισβήτητη η ωρίμανση- που έχει επιφέρει ίσως και η αιτία της δημιουργίας του (λαθεύω;)
    #7900   /   05.04.2007, 18:12   /   Αναφορά
    Απ' όσα μπορώ εγώ να νιώσω, αυτό είναι "ποίημα".



    Περιμένω κι άλλα...
    #7903   /   05.04.2007, 18:29   /   Αναφορά
    Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια... Η αλήθεια είναι πως είχα να μπω εδώ μήνες... και ξαφνικά είδα στο γραμματοκιβώτιό μου ότι έχω σχόλια σε ποίημά μου και εξεπλάγην!

    Να είστε καλά....
    #7904   /   05.04.2007, 18:34   /   Αναφορά
    .. και στο καλό το χέρι, το δεξί,

    πότε πένα και πότε σπαθί.



    Να σε διαβάζουμε πιο συχνά!
    #7905   /   05.04.2007, 18:38
    Φιλενάδα.... Τώρα στο χέρι το "καλό" ένα τριανταφυλλάκι για σένα ----->--@ Φιλιά!!!

    #7906   /   05.04.2007, 18:54   /   Αναφορά
    Κι όμως ξεκίνησες

    εκ νέου το ταξίδι ..




    Ουφ...

    Μέχρι πότε πια θα ...ταξιδεύω;



    Καλωσόρισες Τατιάνα ΚΑΙ στο e-Περιοδικό μας!



    :-)

    #7907   /   05.04.2007, 20:00   /   Αναφορά
    Πολύ ωραίο ποίημα.Μιλάει στην καρδιά σου και σε βάζει να σκεφτείς όλα εκείνα τα 'ταξίδια" που ήδη έχεις κάνει και θες να ξανα δοκιμάσεις....
    #7908   /   06.04.2007, 01:36
    ...και θα τα ξαναδοκιμάσεις... θα ζήσεις τα ίδια πράγματα άλλη μια φορά... επίπονα... μέχρι να βάλεις επιτέλους μυαλό!

    Υπέροχο ποίημα...

    #7909   /   06.04.2007, 04:19   /   Αναφορά
    Τατιάνα ... όσο διαθέτεις την δύναμη να ξεκινάς από την αρχή όσες δυσκολίες και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσεις είσαι σε καλό και ελπιδοφόρο δρόμο!



    Όμορφο λόγο και δυνατά οπτικοποιημένα συναισθήματα μας χάρισες ... να'σαι καλά! Ελπίζω να μην κάενεις μήνες να ξαναμπείς και να ξαναγράψεις!!!



    :)
    #7926   /   09.04.2007, 21:12   /   Αναφορά
    Όντως γράφεις πολύ ωραία ...
    #7991   /   15.04.2007, 21:21   /   Αναφορά
    .. το ποιήμα σου με άγγιξε.Πολύ όμορφο, πολύ μελαγχολικό..

    Δυστυχώς _μπορεί κι ευτυχως γιατί ίσως διαφορετικά δε θα είχε νόημα- φως και σκοτάδι εναλλάσσονται σε ένα αδιάκοπο κύκλο ζωής..
    #13085   /   17.04.2008, 00:51   /   Αναφορά
    Περιγράφεις τόσο ωραία αυτόν τον κύκλο του ταξιδιού...

    Μπράβο!! Μου άρεσε πολύ... Το διάβασα μονορούφι!