ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
    αρχική > e-Περιοδικό > Δισκογραφία

    Βασίλης Μπαμπούνης: Τα παράξενα πουλιά δεν πετάνε

    Tρυπώνουν σε όνειρα επικηρυγμένα, αφορισμένα κι αγαπημένα. Αρνιούνται να ωριμάσουν και να ευθυγραμμιστούν. Πουλιά του έρωτα και της μνήμης. Παιδιά της ανάγκης και της συγγνώμης. Έντεκα τραγούδια για την αγάπη, τον πόνο, τη φαντασία, την παράνοια, την εγκατάλειψη και τη μοναξιά...
    Βασίλης Μπαμπούνης: Τα παράξενα πουλιά δεν πετάνε
    Γράφει το μέλος Παναγιώτης Βουλιάκης (vouliakis)
    38 άρθρα στο MusicHeaven
    Πέμπτη 10 Μαΐ 2007
    Η συνάντησή τους έγινε σε κάποια συναυλία του Σταμάτη πριν τρία χρόνια. Ο Βασίλης Μπαμπούνης έδωσε στον Σταμάτη Μεσημέρη ένα demo με τραγούδια του και μετά από λίγες μέρες το τηλέφωνο χτύπησε. Ο Σταμάτης αποφάσισε να του εμπιστευτεί κάποια τραγούδια του και ο Βασίλης άρχισε να ηχογραφεί. Κάποια στιγμή οι ηχογραφήσεις "πάγωσαν" για τους ...συνηθισμένους λόγους (οικονομικούς -τι άλλο;), όμως το project δεν ξεχάστηκε. Το άκουγαν φίλοι, το άκουσε κάποια στιγμή και ο Γιάννης Ζουγανέλης που προσφέρθηκε να οργανώσει την παραγωγή του cd του Βασίλη Μπαμπούνη για την ΑΥΛΟΣ (“παρακλάδι” της eros music).

    Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, κυκλοφόρησαν “τα παράξενα πουλιά δεν πετάνε”, το πρώτο cd του Βασίλη Μπαμπούνη...

    Ο Βασίλης (drums, drum programming, bass, bass programming, keyboards, πιάνο, κιθάρες, sample editing, φωνητικά, τραγούδι) χρησιμοποιεί την τεχνολογία με τρόπο αυθεντικό, πέρα από εμπορικές ή άλλες συμβάσεις “του κουτιού”: θυμίζει τον τρόπο που οι νέοι της δεκαετίας του 1970 γρατζούναγαν ανήσυχα modal κουρδίσματα με μια κιθάρα.
    Άλλοτε ζεστά και άλλοτε “απόκοσμα” pads που δεν σε ξενίζουν, που δεν είναι ούτε ετοιματζίδικες Pop, ούτε δαιδαλώδεις ή “επίτηδες” minimal avantgard λούπες.
    Τα νοιώθεις να αναπνέουν -ξεχνάς πως είναι programming.

    Την προσπάθεια στηρίζουν κάποιοι φίλοι: ο Δημήτρης Νεονάκης (ακουστική κιθάρα σε δυο τραγούδια και ηλεκτρική σε ακόμα ένα), ο Άγγελος Παπαδάτος (μπάσο σε δυο τραγούδια), ο Γιάννης “Βελούδινος” Βουτσινάς (μπάσο σε ένα τραγούδι), ο Λευτέρης “Sunny” Καλαντώνης (φυσαρμόνικα) και ο Γιάννης Οικονόμου (ηλεκτρική κιθάρα).

    Στη συσκευασία του cd (album design, artwork: Le chien Andalou) υπάρχει βιβλιαράκι με τους στίχους του Σταμάτη και κάποιες πολύ καλές φωτογραφίες του Παναγιώτη Καλκαβούρα. Για την ηχογράφηση και τη μίξη, “υπεύθυνος” είναι ο Γιώργος Αλαμαρας.

    Κάπως έτσι προέκυψαν “τα παράξενα πουλιά”: δεν πετάνε... αλλά τρυπώνουν σε όνειρα επικηρυγμένα, αφορισμένα κι αγαπημένα. Αρνιούνται να ωριμάσουν και να ευθυγραμμιστούν. Πουλιά του έρωτα και της μνήμης. Παιδιά της ανάγκης και της συγγνώμης. Έντεκα τραγούδια για την αγάπη, τον πόνο, τη φαντασία, την παράνοια, την εγκατάλειψη και τη μοναξιά...

    Μια πρώτη γεύση της πρώτης δισκογραφικής δουλειάς του Βασίλη Μπαμπούνη, μπορείτε να πάρετε από τα αποσπάσματα που έχει ανεβάσει στην Music Page του, εδώ στο MusicHeaven.





    Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

    Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

    Στείλε το άρθρο σου

    σχολιάστε το άρθρο


    Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

    #8326   /   10.05.2007, 23:02   /   Αναφορά
    Καλό δρόμο με ούριο άνεμο...

    Ο στίχος του Σταμάτη, όπως πάντα κορυφαίος...(Ρε παιδί μου...Τόσα χρόνια αυτός ο άνθρωπος, σου λέει νέα πράγματα, με παλιές λέξεις, σου ζωγραφίζει νέες εικόνες, σε παλιά καναβάτσα κι όμως διατηρεται πάντοτε φρέσκος!)

    Η φωνή του Βασίλη ενδιαφέρουσα, με άποψη, χροιά και έκφραση (άκουσα τα δείγματα)

    Οι "μουσικές" - παρ ότι ίσως όχι τόσο της αρεσκείας μου, αλλά ποιός νοιάζεται - δοσμένες με υπέροχο ηχόχρωμα...

    Ενορχηστρωτικά, μου λείπει το κάτι ακόμη...Ίσως φταίει η εκτεταμένη χρήση της "τεχνολογίας" που κάνει πολύ εμφανή την απουσία του ζωντανού παιξίματος και οργάνου...

    Βασίλη, σου εύχομαι να βρεις την κατάλληλη υποστήριξη, προώθηση και διανομή, αν και άμα πολυ-κάνεις παρέα με το Σταμάτη (δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι), αυτά δεν σε πολυ-ενδιαφέρουν...

    Φιλικά,

    Γρηγόρης Δεσύπρης
    #8330   /   11.05.2007, 23:52   /   Αναφορά
    Tha kanw ena toso-ma toso- asxeto sxolio....

    H eikona mou thimise ton hrwa apo ena anime pou eida prin kapoious mines... (Howls moving castle)..

    Eleino to sxolio mou? :P
    #8340   /   13.05.2007, 11:11   /   Αναφορά
    Σήμερα άκουσα ολόκληρο τον δίσκο.

    Ξεχωρίζω ιδιαίτερα την επανεκτέλεση στο «Φιτίλι» κυρίως λόγω της ενορχηστρωτικής άποψης. Εδώ βέβαια ίσως να μεροληπτώ…αλλά δε βαριέσαι!!! Η ερμηνεία είναι σπαρακτική ως επιβάλεται. Ωστόσο θα την ήθελα ακόμα πιο σπαρακτικη! Ξεχωρίζω επίσης το «Μη ξεχνάς άμα δεις την αγάπη» για την φρεσκάδα της μελωδίας, τον στίχο φυσικά αλλά και γιατί είναι πιο εύκολο (κάτι το οποίο κάποιες φορές είναι θετικό ως και απαραίτητο) και κατανοητό από πλευράς ερμηνείας (π.χ. δεν έχει τόσα εφέ η φωνή όσο σε κάποια άλλα) κάτι που πιστεύω πως κάνει το τραγούδι πιο άμεσο. Τα ίδια ισχύουν και για το «Ζιραμπού», απλά για το συγκεκριμένο να προσθέσω στα υπέρ και την ξεσηκωτική εισαγωγή. Το «Γράμμα χωρίς αποστολέα» με πήγε κατευθείαν σε Ζούδιαρη και Ρίζο...γιατί?? Τέλος, η επανεκτέλεση του «Φύγε από μένα» πιστεύω πως είναι από τα ατού του δίσκου, μα αρκετά δύσκολο στο άκουσμα. Είναι «δύσκολο» κομμάτι και «δύσκολα» κουμαντάρεται…μακάρι να περάσει και να βρει την ανταπόκριση που του πρέπει.



    Εύχομαι καλή τύχη στο δίσκο σου και σε ‘σένα Βασίλη

    Φιλικά,

    Βάγια