Γνωρίστε τον Orfeus

Κανονικά, θα έπρεπε να αρχίσω από τον Jorge, αλλά ας όψεται ο στρατός! Έτσι, ο δεύτερος στη συνέχεια, είναι ο Orfeus ο οποίος μας δέχτηκε φιλόξενα στο σπίτι του όπου κάναμε μία πολύ όμορφη δίωρη συζήτηση. Πήρα τη συνέντευξη μαζί με το μέλος Shakti_. Ήταν επίσης παρόντα τα μέλη Alena & Steppenwolf. Οι ερωτήσεις των μελών απαντήθηκαν όλες.

Philippossm: Καλώς σε βρήκαμε και σ’ ευχαριστούμε που μας δέχτηκες στο σπίτι σου.
Orfeus: Εγώ ευχαριστώ.

Shakti_: Κρατάω τις ερωτήσεις των μελών του MusicHeaven και θέλω να σου τις κάνω όλες.
Orfeus: Να τις κάνεις.

Shakti_: Θα ξεκινήσω με το μέλος Edelveiss που έχει αρκετές ερωτήσεις. Σε ρωτάει λοιπόν: Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Είσαι από μουσική οικογένεια και έτσι ακολούθησες, ή άκουσες κιθάρα και είπες θέλω να μάθω κι εγώ;
Orfeus: Είμαι έμμεσα από μουσική οικογένεια. Ένας αδελφός του πατέρα μου έγραφε μουσική, έπαιζε αρκετά όργανα και επειδή βλεπόμασταν συχνά, ήταν η πρώτη μου επαφή με τα μουσικά όργανα, από πολύ μικρός. Παρακολούθησα μάλιστα μαθήματα κιθάρας και θεωρίας μουσικής για 2 χρόνια στο ιδιωτικό του ωδείο και μετά (προς λύπη του) συνέχισα αυτοδίδακτα. Η πρώτη μου εξαδέλφη (η κόρη του δηλαδή), τραγουδούσε τότε με τον Τσιτσάνη και με άλλους της εποχής, αλλά δεν ήταν το είδος της μουσικής που ένοιωθα να με καλύπτει.

O Orfeus στο σαλόνι του σπιτιού του.

Philippossm: Και πώς προέκυψε το είδος που ακολούθησες;
Orfeus: Τα ακούσματά μου ήταν αυτά που προανέφερα, γιατί τα ίδια πράγματα άκουγε και ο πατέρας μου. Εγώ όμως ήθελα κάτι άλλο, αλλά δεν ήξερα τι είναι αυτό. Ξαφνικά προέκυψαν οι Beatles και με πήραν μαζί τους. Άρχισα να ζηλεύω γιατί ήθελα να κάνω κι εγώ κάτι τέτοιο (γελάει). Τη μεγάλη ώθηση την πήρα όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Bob Dylan, γιατί αυτός έφερε πραγματικά την επανάσταση με τη στιχοπλοκή του, την ακολουθία των ακόρντων και τον τρόπο που τραγουδούσε. Δεν ήταν καλλίφωνος όπως ο Elvis Presley (τον έφαγε όμως τον Presley και καλά του ‘κανε), αλλά ήταν (και είναι ακόμα) ένας σπουδαίος τεχνίτης τραγουδιστής. Οι Beatles επέβαλλαν την έννοια της μπάντας και ο Dylan επέβαλλε την έννοια του τραγουδοποιού.

Philippossm: Για τι ηλικία μιλάμε τώρα;
Orfeus: 14-15, κάπου εκεί.

Edelveiss: Την πρώτη δική σου κιθάρα, σου την έκαναν δώρο ή σου είπε ο πατέρας σου "πάμε να πάρεις την πρώτη σου κιθάρα...";
Orfeus: Την πρώτη μου κιθάρα την αγόρασα μόνος μου με δικά μου λεφτά. Πήγα και δούλεψα σε ένα βενζινάδικο, μάζεψα τα λεφτά και πήγα και την αγόρασα. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να μου αγοράσει, γιατί είχε αντιληφθεί που θα πάει το πράγμα και αντιδρούσε.

Philippossm: Το χάσμα γενεών δηλαδή από τα 14 σου…
Orfeus: Ναι εξ αιτίας του Bob Dylan. Ας είναι καλά ο άνθρωπος. Δεν είχαμε κόντρες με τον πατέρα μου. Συζητούσαμε. Τον έβαζα και άκουγε Beatles. Δεν μπορούσα όμως τότε, να τον κάνω να καταλάβει ότι αυτό που άρεσε σε εκείνον, δεν ήταν απαραίτητο να αρέσει και σε μένα.

Edelveiss: Σαν μουσικός βρέθηκες κάποια στιγμή σε μια περίοδο που να μην μπορείς να βρεις δουλειά? Αν ναι, πως την αντιμετώπισες;
Orfeus: Με ψυχραιμία και …..αυταπάρνηση!!! (γέλια)

Edelveiss: Από όλες τις live εμφανίσεις σου, ποια θυμάσαι με τις καλύτερες εντυπώσεις και ποια με τις χειρότερες?
Orfeus: Καλύτερη, μου άρεσε πάρα πολύ μία συναυλία που έκανα με τους Nepal στο θέατρο του Λυκαβηττού που ήταν φίσκα από κόσμο. Πρώτη φορά έπαιζα μπροστά σε 8000 κόσμο. Μου συνέβη ξανά αργότερα (να παίξω δηλαδή μπροστά σε 8000 κόσμο), στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ στο Περιστέρι, όπου έπαιξα σε μια εκδήλωση των Κούρδων μαζί και με άλλους καλλιτέχνες, όπως ο Αλκίνοος, ο Μάριος Φραγκούλης και άλλοι. Εκεί μάλιστα έλαβα μέρος με ένα δικό μου τραγούδι που έγραψα ειδικά για αυτή τη βραδιά και αφορούσε σε μια κοπέλα από το Κουρδιστάν που αυτοπυρπολήθηκε. Μου άρεσαν πάρα πολύ και οι δύο αυτές συναυλίες, αλλά μη σκεφθείτε ότι τις αναφέρω επειδή ο κόσμος ήταν πολύς. Νοιώθω πάρα πολύ καλά και όταν παίζουμε με τους ΦωΛύ στα 5/4 και να είστε βέβαιοι ότι το απολαμβάνω. Χειρότερη; (σκέφτεται) Χμμμμ…. τότε την είχα για χειρότερη, αλλά τώρα τη θυμάμαι και γελάω. Είχα ένα live με μία μπάντα και παίζαμε ένα τραγούδι που είχε πολλά κοψίματα. Σε κάποια στιγμή ξέχασα τα λόγια και έμεινα αμήχανος να κοιτάζω το πάτωμα, αλλά αυτό ο κόσμος το εξέλαβε σαν κόλπο και με τρέλαναν στο χειροκρότημα (γέλια).

Edelveiss: Έχεις ιδρύσει 4 σχήματα, “4/4” & “Θαρσείν Χρει” στη δεκαετία του 70 και “Νepal”, “Anaconda” & “Anaconda Snake Band” στη δεκαετία του 80. Από αυτά τα 4 σχήματα ποιο θεωρείς πως ήταν το πιο επιτυχημένο κι αγαπητό στον κόσμο?
Orfeus: Μου είναι δύσκολο να πω, γιατί το καθένα απ’ αυτά, είχε τη δική του ταυτότητα. Με τα “4/4” παίζαμε αποκλειστικά δικά μας τραγούδια αδιαφορώντας εάν και πόσο μπορεί να άρεσαν στον κόσμο. Παρ’ όλα αυτά, τραβήξαμε την προσοχή αρκετών επωνύμων που μας προώθησαν προς την MINOS EMI. Με τους “Θαρσείν Χρει” παίζαμε δικά μας, αλλά παίζαμε και διασκευές. Βέβαια μ’ αυτούς προχωρήσαμε περισσότερο. Μπήκαμε στη δισκογραφία και παίξαμε σε πολλές πόλεις στην Ελλάδα. Οι “Νepal” ήταν ένα σχήμα που έφτιαξα γιατί είχα πολύ υλικό και χρειαζόμουνα μία μπάντα για να παρουσιάσω τα δικά μου τραγούδια. Τους “Anaconda” τους φτιάξαμε με τη Δέσποινα Γλέζου στα Γιάννενα και τους “Anaconda Snake Band” τους έφτιαξα για να πάω να παίξω σε ένα ροκ φεστιβάλ στη Μύκονο.

Edelveiss: Πότε ήταν η πρώτη σου live εμφάνιση?
Orfeus: Νομίζω ότι ήταν αυτή που ανέφερα προηγουμένως που ξέχασα τα λόγια στα τέλη της δεκαετίας του 60.

Philippossm: Πώς βλέπεις την πορεία της μουσικής στο είδος που ακολουθείς από τότε που ξεκίνησες;
Orfeus: Την παρακολουθώ ανελλιπώς. Κάθε εποχή αντικατοπτρίζεται μέσα από τη μουσική. Αλλιώς ήταν η δεκαετία του 60 τότε που συνέβησαν όλα, αλλιώς ήταν η δεκαετία του 70 που φάνηκαν και διέπρεψαν πραγματικά σπουδαίες μπάντες όπως οι Led Zeppelin ή οι Jethro Tull και αλλιώς η δεκαετία του 80. Σ’ αυτή τη δεκαετία ρε παιδί μου νομίζεις ότι τους μουτζώσανε όλους. Όλοι είχαν προβλήματα. Οι Zeppelin είχαν προβλήματα, οι Stones δεν έκαναν τίποτα σπουδαίο, ο Dylan άρχισε τα χριστιανικά του κηρύγματα… δεν ξέρω… αυτή η δεκαετία δεν μου άρεσε καθόλου. Ένοιωσα φρικτή απογοήτευση. Νόμισα ότι τέλειωσαν όλα. Η δεκαετία του 90 ευτυχώς με έστρωσε και με έφερε στα ίσια με ήχους από Bristol, Liverpool και Manchester. Όσο για το τώρα, άλλοι διαφωνούν αλλά εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν πολύ καλοί τραγουδοποιοί και πολύ καλές μπάντες.

Philippossm: Και ο ήχος άλλαξε.
Orfeus: Ε ναι άλλαξε. Όπως όλα, έτσι και η μουσική εξελίσσεται.

Shakti_: Βρίσκεις διαφορά στον ήχο του βινυλλίου από το cd? Άλλοι λένε ότι ο ήχος του βινυλλίου είναι καλύτερος.
Philippossm: Πιο ζεστός.
Orfeus: Ναι το λένε, αλλά εγώ δεν βρίσκω διαφορά. Αντιστάθηκα αρκετά στο cd. Τελικά ενέδωσα, το έχω βολευτεί και μου αρέσει. Το βάζω εκεί και παίζει αυτά που θέλω και όσες φορές θέλω και ταυτόχρονα μπορώ να ασχολούμαι και με κάτι άλλο. Ενώ με το πικ-άπ πρέπει να κάθεσαι από πάνω.
Philippossm: Δεν βρίσκεις τώρα βινύλλιο.
Shakti_: Μα λένε ότι ο ήχος του βινυλλίου είναι καλύτερος.
Orfeus: Γιατί ο ήχος του mp3 έχει τίποτα; Μια χαρά τον βρίσκω.
Shakti_: Ναι βέβαια. Τείνει και το cd να εξαφανιστεί.
Orfeus: Άσε δηλαδή που εξ αιτίας του download από το internet, βλέπουμε επιτέλους μπάντες να κάνουν συναυλίες.

Edelveiss: Εκτός από τη μουσική με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι;
Orfeus: Να διαβάζω… να γράφω… βασικά είμαι ένα ζιζάνιο που δεν έχει ησυχία. Απορώ μάλιστα πώς κάθομαι ήσυχος τόση ώρα…

Edelveiss: Τι σημαίνει μουσική για σένα;
Orfeus: Είναι ένας τρόπος να εκφράζω αυτό που κάθε φορά νοιώθω. Είναι δηλαδή μία έκθεση του εντός μου.
Shakti_: Σημαίνει και επικοινωνία για σένα;
Orfeus: Ναι βέβαια. Από τη στιγμή που θα φτιάξω κάτι και θα “πιάσει” πρώτα εμένα, τότε το δίνω και έξω.

Edelveiss: Σου αρέσουν τα ζώα; Κι αν ναι, ποιο ζώο σου αρέσει πιο πολύ;
Orfeus: Ο σκύλος και το άλογο.

Edelveiss: Αν όλοι οι άνθρωποι είχαν ένα δικό τους σύμβολο, το οποίο και θα τους εξέφραζε, το δικό σου σύμβολο ποιο θα ήταν;
Orfeus: Το Γιν-Γιανγκ.

Philippossm: Το moto σου;
Orfeus: Έχω διάφορα που κατά καιρούς τα αλλάζω, αλλά επιστρέφω πάντα στο Jai Guru Deva Om!
Shakti_: Δεν θα μας πεις την ερμηνεία;
Orfeus: Είναι επίκληση στον Ουράνιο Δάσκαλο.
Shakti_: Τι επικαλείσαι ακριβώς; Μία μορφή; Ένα Ον;
Philippossm: Το υπέρτατο Ον;
Orfeus: Τον υπέρτατο Ουράνιο Δάσκαλο.
Philippossm: Μπορεί να είναι ο Θεός;
Orfeus: Όχι! Ο πραγματικός θεός –εάν υπάρχει- είναι άγνωστος και δεν έχει καμία σχέση με τους θεούς που κατασκευάζουν κατά καιρούς οι άνθρωποι και που κάθε φορά, τους κατασκευάζουν στα μέτρα τους σύμφωνα με την κουλτούρα τους και τις ανάγκες τους. Jai σημαίνει ευχαριστία. Guru είναι ο Πνευματικός Δάσκαλος. Dev σημαίνει Ουράνιος. Om είναι ο ήχος που κάνουν οι γιόγκι όταν αυτοσυγκεντρώνονται. "Oooohhhmmmm" προσπαθούν να “συλλάβουν” τις δονήσεις του Σύμπαντος. Όλο μαζί σημαίνει κάτι σαν “Ευχαριστώ τον Ουράνιο Πνευματικό Δάσκαλο/Δονητή του Σύμπαντος”.

Edelveiss: Είχες ποτέ το μαλλί σου κοντό;
Orfeus: Ναι. Όταν ήμουνα πιτσιρίκος. Άφηνα ένα τσουλούφι μπροστά και ο πατέρας μου με έστελνε στον κουρέα ξανά.

Edelveiss: Τα καπέλα γιατί δεν τα βγάζεις ποτέ; Μήπως θέλεις να μας κρύψεις κάτι;
Orfeus: Αν τα έβγαζα, δεν θα είχες την ευκαιρία της ερώτησης.
Edelveiss: Πώς σου φαίνεται το μαγαζί στο οποίο κάνεις live αυτήν την περίοδο; Το λεγόμενο ΙΚΑ (Ιδρυμα Καθαρού Αλκοόλ)
Orfeus: Μια χαρά είναι. Θα κάνουμε μία διακοπή μέσα στον Αύγουστο, αλλά θα επανέλθουμε και θα συνεχίσουμε όλο το χειμώνα. Είναι μια χαρά μαγαζί και το βρίσκω ότι πρέπει για να το κάνουμε στέκι. Ήδη έχουν γίνει αρκετά πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση και το μόνο που θα χρειαστεί, είναι να είμαστε περισσότερο οργανωμένοι αποφεύγοντας αυτό το “χύμα” που συμβαίνει τώρα.

Mmmsss: Από πάντα τραγουδούσες, ή ήσουν κιθαρίστας και στην πορεία έγινες τραγουδιστής;
Orfeus: Το αντίθετο συνέβη. Εγώ ήξερα όλα τα τραγούδια απ’ έξω και κάποια στιγμή με σύστησαν σε μία μπάντα για το πόστο του τραγουδιστή. Η κιθάρα προέκυψε αργότερα, γιατί ήθελα να γράφω τραγούδια δικά μου.

Mmmsss: Τι θα ήθελες να κάνεις στην ζωή σου, που δεν έχεις κάνει ακόμα;
Orfeus: Να γράψω το καλύτερό μου τραγούδι.
Philippossm: Δηλαδή ένα τραγούδι που να το αγαπάς πιο πολύ από τα υπόλοιπα;
Orfeus: Κάθε φορά, αγαπάω το τελευταίο που έχω γράψει, αλλά κάθε φορά θέλω να κάνω κάτι καλύτερο από το προηγούμενο.

Mmmsss: Ποιος είναι ο αγαπημένος του ξένος ηθοποιός;
Orfeus: Αρκετούς ξεχωρίζω. Robert De Niro, Al Pachino, Jack Nicholson. Τους θεωρώ τεράστιους. Αυτός που εδώ και αρκετά χρόνια νοιώθω να βρίσκεται πολύ κοντά μου, είναι ο Johnny Depp.

Mmmsss: Μικρός, ήσουν άτακτο παιδί;
Orfeus: Όχι καθόλου.

Lemonc: Γιατί από τους Beatles ξεχωρίζεις τον George Harrison?
Orfeus: Τον ξεχώρισα κατ’ ευθείαν. Κοίταξε Κώστα… Είναι πράος και ήρεμος άνθρωπος. Χαμηλών τόνων. Ήρθε, στρογγυλοκάθισε μέσα μου, μ’ έφτιαξε, ταίριαξε με την ιδιοσυγκρασία μου και ερωτευτήκαμε με την πρώτη ματιά. Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι.

Revekka: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που σε τραβάει περισσότερο α) στον ήχο του Dylan (παίξιμο, φωνή) και β) στους στίχους του Dylan?
Orfeus: α) Ο τρόπος που τραγουδάει και β) Η στιχοπλοκή του. Είναι μέγιστος.

Revekka: Ποιο είναι το κίνητρό σου ή αλλιώς τι σου προσφέρει η αλφαβητικά τακτοποιημένη συλλογή με τα υπέροχα βινύλλια που έχεις;
Orfeus: Μα για να βρίσκω Ρεβέκκα μου, εύκολα και γρήγορα αυτό που θέλω.

JaNick: Γιατί ξεχωρίζεις από τις μπύρες την McFarland?
Orfeus: Ε εντάξει… πήγα κάπου κάποια στιγμή, τη δοκίμασα μου άρεσε και την κατέταξα στις αγαπημένες μου.

JaNick: Ποιο όργανο από αυτά που δεν παίζεις σε εξιτάρει περισσότερο και θα ήθελες να το κατέχεις;
Orfeus: Τα πλήκτρα. Αυτό μου προέκυψε από τον κινηματογράφο. Πήρα ένα synthesizer για να ενορχηστρώνω τη μουσική που βάζω στις ταινίες.

JaNick: Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;
Orfeus: Το “Like a Rolling Stone” του Bob Dylan. Είναι κορυφαίο. Από πού να το πιάσεις; Από δομή στίχου; Από μελωδία; Από τραγούδισμα; Από όπου και να το πιάσεις τα έχει όλα και ……συμφέρει!!!

Antreas_dr: Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις παρακολουθήσει ever?
Orfeus: Jethro Tull στο γήπεδο του Απόλλωνα το 1987, που έκανα να μιλήσω μία βδομάδα γιατί είχε κλείσει ο λαιμός μου από τις φωνές και Bob Dylan στην Πάτρα το 1989. Από την ταραχή μου που τον έβλεπα, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και κόντευα να πάθω ….έμφραγμα!!!

Antreas_dr: Με τις δουλειές του σπιτιού πως τα πάς;
Orfeus: Ε τις καταφέρνω Αντρέα μου. Όχι πολύ συχνά βέβαια, αλλά όταν παραγίνει η ακαταστασία, ε τότε τις κάνω όλες!!! Μια φορά έφερα μια Πολωνέζα να μου το φτιάξει και μ’ άρεσε! (η …Πολωνέζα!)

Ageras: Παρακολουθείς τα δρώμενα της μουσικής στην εποχή μας; Ποια η άποψη σου;
Orfeus: Ναι Μάνο, τα παρακολουθώ. Με τα Ελληνικά δρώμενα είμαι όμως πολύ αυστηρός στις επιλογές μου. Ελάχιστοι μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον.
Steppenwolf: Ποιους προτιμάς δηλαδή;
Orfeus: Βασικά είμαι με το μέρος του τραγουδοποιού. Ξεχωρίζω τον Αλκίνοο, τον Περίδη και τον Φοίβο Δεληβοριά. Υποκλίνομαι επίσης στον τραγουδοποιό Νίκο Ζούδιαρη. Οι μελωδίες του είναι υπέροχες. Μπράβο Νίκο. Περιμένω να πάμε σ’ εκείνο το ταβερνάκι.
Shakti_: Οι αδελφοί Κατσιμίχα;
Orfeus: Ο Χάρης και ο Πάνος είναι για μένα Σχολή Τραγουδοποιίας! Κορυφαίοι!
Steppenwolf: Για τον Νταλάρα τι γνώμη έχεις;
Orfeus: Θέλει νομίζω να αποδείξει ότι μπορεί να τα πει όλα. Άσε ρε παιδάκι μου τον Παβαρότι να λέει τις όπερες και εσύ μείνε στο ρεπερτόριό σου. Τι θες πια;
Philippossm: Τα Latin ας πούμε;
Orfeus: Τα Latin τα θεωρώ πολύ κακή παραγωγή. Αφού δεν του πάνε. Με τα ρεμπέτικα και τον Κουγιουμτζή ήταν μια χαρά.

Vasilis23: Ποια μουσική στιγμή σου έχει μείνει χαραγμένη σε όλη σου τη ζωή;
Orfeus: Όταν ήμουνα υποψήφιος για το βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Philippossm: Πότε έγινε αυτό;
Orfeus: Αυτό έγινε το 1997.
Steppenwolf: Με ποια ταινία;
Orfeus: Με την ταινία “Καμία Συμπάθεια για τον Διάβολο” του Δημήτρη Αθανίτη. Πήραμε το βραβείο του Α’ Γυναικείου Ρόλου στο Διεθνές τμήμα του Φεστιβάλ με τη Λένα Κιτσοπούλου στον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Philippossm: Ο κινηματογράφος πώς προέκυψε;
Orfeus: Από τη γνωριμία μου με τον Δημήτρη Αθανίτη το 1993. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι και κάναμε δύο ταινίες μικρού μήκους για το φεστιβάλ της Δράμας. Στην πρώτη έπαιζα μάλιστα και έναν ρόλο. Μετά μου έδωσε έναν άλλο ρόλο στην πρώτη μεγάλου μήκους που κάναμε. Ήταν η ταινία “Αντίο Βερολίνο” που πήγε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πήρε το βραβείο της καλύτερης ταινίας για πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη το 1994. Σε αυτή την ταινία λοιπόν, έκανα έναν γκάγκστερ και από εκεί μου προέκυψαν τα καπέλα. Φορούσα δηλαδή στην ταινία καπέλο. Μου άρεσε και ξέχασα να …….το βγάλω! Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, η βασική μου ασχολία είναι η μουσική επένδυση και η ηχοληψία. Δεν είμαι ηθοποιός. Ο Δημήτρης όμως, φροντίζει πάντοτε να μου δίνει ένα ρόλο. Είναι για μένα κάτι διαφορετικό, κάτι που ίσως δεν θα έκανα ποτέ μου, έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και το απολαμβάνω. Έχουμε κάνει αρκετές ταινίες μέχρι τώρα. Η τελευταία ήταν “Η Πόλη των Θαυμάτων” το 2005.

Alexia-vicky: Ζεις ΜΕ τη μουσική ή ΤΗ μουσική??
Orfeus: ΜΕ τη μουσική Αλέξια.

Philippossm & Orfeus

Philippossm: Τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις εκτός από μουσική;
Orfeus: Κάνω πολλά πράγματα. Δεν έχω ησυχία. Μου αρέσει να γράφω και το γράψιμο το κέρδισα μέσα από το MusicHeaven.

Aiolos_m: Σου αρέσουν τα μπιφτέκια....;
Orfeus: Ναι Χρήστο. Τα προτιμώ.

Beatlus: Ποια στιγμή του 24ώρου σου αρέσει να παίζεις μουσική και γιατί;
Orfeus: Από το σούρουπο και μετά. Νοιώθω καλύτερα τότε.

MichPah: Ρακή πίνεις;
Orfeus: Ναι Μιχάλη μου πίνω. Ας είναι καλά ένα καλό φιλαράκι από την Κρήτη που κάθε λίγο μου στέλνει ….ανταλλακτικά!!!

GL: Πότε τραγούδησες τελευταία φορά λαϊκά άσματα???
Orfeus: (γελάει) Σε ένα μαγαζί στην Καλλιθέα που πήγα πρόσφατα με φίλους από το MusicHeaven, για να δω και να ακούσω έναν άλλο φίλο και μέλος του ΜΗ (ονόματα δεν λέω. Γέλια).

Theotita: Τι είδους βιβλία διαβάζεις και ποιο είναι τ' αγαπημένο σου;
Orfeus: Με ενδιαφέρουν τα φιλοσοφικο/θρησκευτικο/ψυχολογικο/κοινωνικά βιβλία. Τελευταία διαβάζω την “Ουράνια Προφητεία”, όπου μέσα από μία περιπέτεια που συμβαίνει στο Περού, αναλύονται τα τέσσερα θέατρα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον και σας το συνιστώ αν θέλετε πραγματικά να μάθετε και να είσαστε σε θέση να μαθαίνετε συνεχώς τον εαυτό σας.

Theotita: Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ξεκινήσεις την ενασχόλησή σου με το μεταφυσικό και τη φιλοσοφία και πως κατέληξες στη σημερινή σου κοσμοθεωρία;
Orfeus: Λατρεύω πολύ απλά τον Ελληνικό Τρόπο Σκέψης, γιατί σαν Έλληνας που είμαι, εκεί βρίσκονται οι αναφορές μου.
Philippossm: Ψάχνεις να σώσεις τον κόσμο;
Orfeus: Όχι βέβαια. Τι είμαι για να σώσω τον κόσμο; Μεσσίας;

Philippossm: Και ποια είναι η κοσμοθεωρία σου;
Orfeus: Η κοσμοθεωρία που έχω δεχτεί, δεν είναι δικιά μου.
Steppenwolf: Ποια είναι;
Orfeus: Σήμερα πια, όλοι ξέρουν ότι ο χριστιανισμός είναι ένα μοντάζ από θρησκείες που τότε επικρατούσαν. Ο μύθος του βρέφους που γεννήθηκε και του αστεριού που οδήγησε στη φάτνη τους τρεις Μάγους, αλλά και του Σατράπη που έσφαξε τα νήπια, προϋπήρχε 1000 χρόνια πριν την εμφάνιση του Ιησού. Πήραν λοιπόν το μύθο του Ζαρατούστρα και τον προσάρμοσαν στον Ιησού, αλλά άφησαν κενά. Ε αυτά τα κενά, σου δίνουν ένα ερέθισμα για να ψάξεις όσο μπορείς και όπου μπορείς για να μάθεις περισσότερα. Οι Μάγοι -ας πούμε- δεν είναι μάγοι που κάνουν μάγια, αλλά είναι τρεις Μύστες του Περσικού Ιερατείου της θρησκείας του Μαγιανισμού. Η τελετή του Μυστικού Δείπνου, ήταν μία τελετή που έκαναν τιμώντας τον θεό Μίθρα 1400 χρόνια πριν από την εμφάνιση του Ιησού. Μα –μου λένε- δεν μας ενδιαφέρει η προέλευση. Μας ενδιαφέρει η ουσία του μηνύματος και το μήνυμα είναι η Αγάπη. Μας ενδιαφέρει –απαντάω- η προέλευση γιατί δείχνει που πατάει το story και αν είναι πρωτότυπο. Μας ενδιαφέρει η προέλευση, γιατί δείχνει ότι εδώ έχουμε μία version και μάλιστα δέκα και δεκατέσσερις αιώνες μετά. Συμφωνώ για το μήνυμα περί Αγάπης, αλλά θα πω πάλι το ίδιο. Και ο Ορφισμός για την Αγάπη μιλούσε. Τι ήταν οι Έλληνες δηλαδή; Κλέφτες και φονιάδες; Ζήσε σήμερα ενάρετα τη ζωή σου, για να κερδίσεις αύριο τη Βασιλεία των Ουρανών δίδασκαν οι Ορφικοί. Απείχαν μάλιστα από το κρέας, κάνοντας νηστείες. Άρα, αν “πρέπει” να προτιμήσω κάτι, θα προτιμήσω το πρωτότυπο και όχι το copy & paste. Ένας λόγος παραπάνω, όταν αυτό το κάτι υπάγεται στις αναφορές μου. Και οι αναφορές μου είναι Ελληνικές.

Philippossm: Είσαι της άποψης ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε όπως λένε οι επιστήμονες ή όπως λέει η θρησκεία;
Orfeus: Όχι όπως λέει η θρησκεία, αλλά όπως ερευνά και συμπεραίνει η επιστήμη. Big Bang είπε ο Hauckins. Η θρησκεία είναι κατασκεύασμα του ανθρώπου σαν μέσο του συστήματος, για να ελέγχεται η μάζα. Ο λαός δηλαδή.


Philippossm: Είσαι Λιακοπουλικός;
Orfeus: Όχι!!! Καμία σχέση. Δεν ανήκω πουθενά. Ούτε στους δωδεκαθεϊστές, ούτε στους “E”.
Philippossm: Είσαι φιλέλληνας;
Orfeus: Ναι είμαι. Σου είπα, λατρεύω τον Ελληνικό Τρόπο Σκέψης που βάζει στον θεό όρια δράσης για να μπορεί να ερευνά και να παράγει επιστήμη. Τα θεοκρατικά καθεστώτα απ’ την άλλη μεριά, τα θεωρούν όλα εκ θεού, σκύβουν το κεφάλι και δεν ερευνούν τίποτα απολύτως. Τι να ερευνήσουν δηλαδή; Αφού δέχονται ότι ο σεισμός που σκοτώνει χιλιάδες άτομα γίνεται εκ θεού για να μας τιμωρήσει, δεν υπάρχει λόγος έρευνας. Ο Ελληνικός Τρόπος Σκέψης αντίθετα, ερευνά το φυσικό φαινόμενο, γιατί έχει βάλει στον θεό όρια. “Εδώ που εγώ ερευνώ, μελετώ και παράγω επιστήμη, εσύ δεν έχεις καμία δικαιοδοσία.” Οι Έλληνες με τον Σωκράτη, επινόησαν τους επακτικούς λόγους. Εισηγήθηκαν δηλαδή στην έρευνα την επαγωγική μέθοδο που προάγει την επιστήμη. Γι αυτό λέμε, ότι ο Ελληνικός Πολιτισμός ξεχωρίζει από όλους τους άλλους, γιατί την επιστήμη στην ιστορία της ανθρωπότητας, την έφεραν οι Έλληνες και αυτό είναι επινόηση του Σωκράτη.

Philippossm: Βλέπω έχεις εδώ Πύργο του Άϊφελ. Ταξίδια;
Orfeus: Αυτό μου το έφερε ο Jorge από το Παρίσι. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Έχω πάει πολλές φορές στην Ευρώπη.
Steppenwolf: Και στην Ισπανία…
Orfeus: Ναι, έχω πάει δύο φορές εκεί. Έχω κάνει και ταυρομαχίες.
Philippossm: Κανονικές;
Orfeus: (γελάει) Με μικρούς ταύρους.
Steppenwolf: Δεν τους σκότωσες όμως…
Orfeus: Όχι…όχι!!! Αυτά ήταν μικρά ταυράκια που ο Ισπανός τα έσπρωχνε να έρθουν επάνω μου και εγώ τους κούναγα το κόκκινο πανί (γέλια).

Theotita: Επίσης, όπως αναφέρεις, ασχολείσαι με τη "μουσική επένδυση τηλεταινιών, ντοκιμαντέρ και ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους". Επιλέγεις τη μουσική άλλων ή και γράφεις ο ίδιος τη μουσική; Πόσο εύκολη είναι η "κατά παραγγελία" μουσική επένδυση μιας δουλειάς που δεν είναι εξ ολοκλήρου δική σου; Τι σε βοηθάει σε αυτό και ποιες δυσκολίες βρίσκεις;
Orfeus: Γράφω δική μου μουσική. Αυτό άλλωστε εννοεί και η λέξη “πρωτότυπη” που έχω στο βιογραφικό μου. Η δυσκολία βρίσκεται στο ότι καλείσαι να φτιάξεις την ατμόσφαιρα της εικόνας. Το καταφέρνεις όμως με τη συνεργασία του σκηνοθέτη. Κόψε από δω, ράψε από κει, μέχρι να φτάσεις στο ποθητό αποτέλεσμα.

Deos: Θα ήθελες να παίξεις σε ταινία και αν ναι σε ποια?
Orfeus: (γελάει) Ναι Γιάννη. Θέλω πάρα πολύ να παίξω στην ταινία “Ζάχαρη Άχνη”.
Philippossm: Πες μας για τη “Ζάχαρη Άχνη”…
Orfeus: Είναι ένα πανέξυπνο, δροσερό και νεανικό σενάριο που έγραψε ο Mprizas. Εγώ παίζω το ρόλο ενός Σικελού μαφιόζου, αλλά θα έχω και μερικά μουσικά κομμάτια σαν επένδυση.

Desmar: Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μια αγαπημένη σου σκηνή από τα παιδικά σου χρόνια...
Orfeus: Δέσποινα, αυτό το σπίτι που είχες έρθει, ήταν κάποτε μονοκατοικία. Το σπίτι ήταν μέσα στη μέση και γύρω-γύρω, μπρος–πίσω, είχε αυλή. Μπροστά είχε μία τεράστια ακακία, σαν κι αυτές που έχει το ΙΚΑ στην αυλή του. Μου άρεσε να κάθομαι τα καλοκαίρια κάτω από τη σκιά της. Μου έδινε την εντύπωση εξοχής.
Desmar: Θα ήθελα να μας πεις πως ένοιωσες στην πρώτη συναυλία που πήρες μέρος και με ποιους ήταν...
Orfeus: Ένοιωσα απίστευτο τρακ και το είπα και παραπάνω. Ξέχασα τα λόγια. Ήταν με τη μπάντα που ήμουν τραγουδιστής. Τους Boems.

Anna2405: Αν μπορούσες να είσαι στην αρχαία αγορά για λίγες ώρες με ποιον θα ήθελες να μιλήσεις και γιατί?
Orfeus: Με τον Σωκράτη. Ο Σωκράτης ήταν μέγιστος. Εκτός από την επαγωγική μέθοδο που είπα πιο πριν, όρισε και τις έννοιες. Σήμερα ο καθένας, αντιλαμβάνεται, εξηγεί και ερμηνεύει έναν όρο όπως θέλει, ή όπως νομίζει ότι τον καλύπτει. Η έννοια όμως είναι μία και αυτό το οφείλουμε στον Σωκράτη. Για να ορίσεις -μας είπε- μία έννοια, πρέπει να την περιγράψεις με τόσες και με τέτοιες λέξεις, που μετά να μη μπορεί κανείς να προσθέσει, να αφαιρέσει ή να αλλάξει ούτε μία λέξη.

Anna2405: Πότε ανακάλυψες τη μαγεία του να γράφεις και να εκφράζεσαι μέσα από αυτό?
Orfeus: Την ανακάλυψα μέσα στο internet. Στο MusicHeaven ανακάλυψα την αγάπη να γράφω.

Philippossm: Για πες μας τι είναι το MusicHeaven? Πώς σου προέκυψε;
Orfeus: Το MusicHeaven είναι μία Μουσική Κοινότητα που αγαπάει την καλή μουσική και είναι δημιούργημα του Jorge. Μπήκα πριν από 5 χρόνια περίπου, να πάρω μία παρτιτούρα και ….κόλλησα!!! Το MusicHeaven ανέτρεψε τα δεδομένα μου και έκανε πολύ καλά. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Ξεκινάς στα 8 σου ή στα 12 ας πούμε και έχεις φίλους όλη την τάξη του σχολείου, στα 18 οι φίλοι σου έχουν γίνει 10, στα 20 έχουν γίνει 5 και όσο ταξιδεύεις μέσα στη ζωή και μαζεύεις εμπειρίες και γνώση, οι φίλοι σου λιγοστεύουν επειδή γίνεσαι αυστηρότερος στις επιλογές σου και αυτό δεν είναι κακό. Το MusicHeaven λοιπόν, μου ανέτρεψε αυτά τα δεδομένα, γιατί από εκεί που δεν το περίμενα, έκανα φίλους εδώ και μάλιστα πάρα πολύ καλούς. Αξιόλογοι άνθρωποι καθ’ όλα!
Philippossm: Πού οφείλεται αυτό;
Orfeus: Όπως πολύ σωστά είπε ο Jorge στη συνέντευξη που δώσαμε στο ραδιόφωνο, οφείλεται στο ότι ο κόσμος έρχεται στο MusicHeaven φιλτραρισμένος λόγω του αντικειμένου, που είναι η μουσική. Τυχαίνουν βέβαια και οι “περίεργοι” κάθε λίγο, αλλά δεν μπορείς να τους αποφύγεις. Στατιστικά, έχουμε έναν “περίεργο” κάθε έξη μήνες (γελάει).



Anna2405: Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρός?
Orfeus: Ήθελα να γίνω γιατρός, αλλά ευτυχώς που δεν το έκανα. Όχι ότι έχω κάτι με τους γιατρούς. Μια χαρά είναι οι άνθρωποι και τους χρειαζόμαστε. Αλλά δεν μου πάει. Μου αρέσει και απολαμβάνω τη ζωή μου έτσι όπως είναι.

Anna2405: Γιατί έχεις ξεχωρίσει τον Απόλλωνα?
Orfeus: Μα γιατί όχι; Ήταν δημοφιλέστατος και πολυαγαπημένος. Ο Α-πολλών (αυτός δηλαδή που στερείται τα πολλά γιατί δεν τα χρειάζεται όπως όλοι οι άλλοι, παραδόξως, τα έχει όλα!), είναι ο θεός της Μουσικής, είναι ο Ήλιος και το Φως. Ο Απόλλων είναι εφταγράμματος και δένει περίφημα με τον εξαγράμματο μύστη Ορφέα. Έρχεται καπάκι και η άλλη του πλευρά που είναι ο Διόνυσος και έχουμε ένα καταπληκτικό τρίο που τελικά, είναι ….ένα!!!

Anna2405: Πόσο μεγάλη είναι η συλλογή σου σε φουλάρια και καπέλα?
Orfeus: Είχα πάρα πολλά φουλάρια, αλλά κάποια στιγμή τα χάρισα σε μια γυναίκα και τώρα έχω ελάχιστα. Καπέλα έχω επίσης πάρα πολλά. Όπου και να ψάξετε μέσα στο σπίτι θα βρείτε καπέλα.

Anna2405: Είσαι ερωτευμένος? Με τι? (όχι με ποια, με τι)
Orfeus: Είμαι ερωτευμένος με τα πάντα και πάντοτε.

Anna2405: Είσαι πάντα τόσο ήρεμος όσο δείχνεις;
Orfeus: Ναι Άννα είμαι ήρεμος. Νευριάζω πολύ σπάνια, αλλά καλύτερα να μη με δεις νευριασμένο.

Fantasma: Orfeus μ' αγαπάς;
Orfeus: Σ’ αγαπάω Λευτέρη.

Dimitrapan: Γιατί δεν βρίσκεις κανένα μαγαζί στον Πειραιά να παίζεις, που κάθε φορά που θέλουμε να σε δούμε ξενιτευόμαστε?
Orfeus: Δήμητρα, εκτός από τα 5/4, δεν έχω άλλες επαφές με μαγαζιά στον Πειραιά. Δεν είναι τα στέκια μου εκεί. Οπότε, είναι φυσικό να μη μου προκύπτει.

Rapsodos: Περνάς καλά; Μας θυμάσαι ακόμα;
Orfeus: Γιώργο μου, είμαι καλά, σας θυμάμαι και σας αγαπάω.

Eleni: Orfeus μου, για τη γυναίκα της ζωής σου έχεις γράψει κάποιο τραγούδι..... Δεν είναι απαραίτητο για "μία".......
Orfeus: Ναι Ελένη. Έχω γράψει!!!

Shakti_: Κάποια τραγούδια σου είναι βιωματικά;
Orfeus: Ναι βέβαια. Τα περισσότερα από αυτά.
Shakti_: Πώς ονομάζεις το είδος του τραγουδιού που κάνεις;
Orfeus: Αυτό καλύτερα να σου το απαντήσει ένας μουσικοκριτικός που η δουλειά του είναι να βάζει ταμπέλες.
Shakti_: Μα εσύ δεν κατατάσσεις κάπου τη μουσική σου;
Orfeus: Δεν είναι η δουλειά μου αυτή.
Philippossm: Αφού λες ότι παίζεις ροκ.
Orfeus: Χρησιμοποιώ τον όρο σαν κώδικα για να καταλαβαινόμαστε, αλλά δεν θα πω ποτέ ότι αυτά που γράφω εγώ είναι ροκ, γιατί πολύ απλά δεν ξέρω τι είναι. Αυτό που ξέρω, είναι ότι βασικά, καλύπτω πρώτα εμένα.

Shakti_: Έχεις μετανιώσει ποτέ για κάτι που έχεις κάνει;
Orfeus: Μετανιώνω κάθε φορά που αδικώ κάποιον. Και αυτό θα συμβαίνει.
Shakti_: Γιατί θα συμβαίνει;
Orfeus: Γιατί δρω και κάνω λάθη. Μόνο αυτός που κοιμάται δεν κάνει λάθη. Προσπαθώ όμως μέσα από τα λάθη μου να μαθαίνω και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Προσπαθώ!

Shakti_: Τι φοβάσαι;
Orfeus: Τις …σαύρες!!! (γέλια)
Philippossm: Τον θάνατο;
Orfeus: Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα. Έχω πολλές στιγμές που δεν με ενδιαφέρει ακόμα και αν συμβεί τώρα.
Philipposssm: Έχεις ζήσει δηλαδή γεμάτα και δεν σε νοιάζει;
Orfeus: Ναι έχω ζήσει γεμάτα, αλλά θέλω να ζήσω ακόμα πιο γεμάτα. Νομίζω ότι το πιο δυνατό δεν μου έχει συμβεί ακόμα και το ψάχνω.

Shakti_: Έχεις κάποια εικόνα στα επόμενα χρόνια για την πορεία της ανθρωπότητας;
Orfeus: Μαύρη εικόνα έχω. Ο άνθρωπος έχει καταστρέψει τον πλανήτη εντελώς. Το μόνο που μας σώζει, είναι να πάμε σε έναν άλλο πλανήτη και να αρχίσουμε από την αρχή.

O Orfeus (μέσον) με τον Philippossm (αριστερά) και την Shakti_ (δεξιά)

Philippossm: Ποιος είναι ο Ορφέας και ποιος είναι ο Γιώργος;
Orfeus: Ο Ορφέας είναι ο περίφημος μουσικός της αρχαιότητας, είναι το μοναδικό και παντοτινό nick που χρησιμοποιώ στο internet εδώ και 8 χρόνια που σερφάρω και τον έχω συνδέσει με τη ζωή μου. Όπως εκείνος κοίταξε την Ευρυδίκη και την έχασε, έτσι κι εγώ όποια γυναίκα κοιτάζω ….χάνεται!!! (γέλια)
Ο Γιώργος μέσα στα χρόνια, έχει ταυτιστεί με τον Ορφέα. Εξ άλλου όλοι Ορφέα με φωνάζουν. Κανείς δεν με λέει Γιώργο και αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Ο Γιώργος/Ορφέας λοιπόν, είναι εξωτερικά ένας ήρεμος άνθρωπος, αλλά μέσα του βράζει. Κυβερνιέται από τα πάθη του, αφήνεται σ’ αυτά, τα βιώνει, τα ρουφάει, όταν πονάει ζει τον πόνο σε όλη του την ένταση, προσπαθεί να μαθαίνει από τα λάθη του και να μην εμπλέκεται σε κανένα από τα τέσσερα θέατρα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο Γιώργος προτιμάει να είναι αποστασιοποιημένος. Πολλές φορές αυτό, εκλαμβάνεται από τους άλλους σαν αδιαφορία, αλλά δεν είναι. Όταν ο άλλος σε βάζει κάτω και σου κουνάει το δάχτυλο σε στυλ “καλά να πάθεις”, “σου τα ‘λεγα εγώ, αλλά εσύ δεν μ’ άκουγες”, εάν κάνεις το λάθος να εμπλακείς στην ανακριτική αυτή συμπεριφορά, τότε δίνεις ευκαιρία στον “ανακριτή” να σου ρουφάει ενέργεια και εσύ πρέπει να βρεις άλλους τρόπους για να την αναπληρώσεις. Είναι πολύ πιθανό η κόντρα σου μαζί του, να μετατρέψει και εσένα σε έναν άλλο “ανακριτή”. Το να μένεις λοιπόν αποστασιοποιημένος, σου επιτρέπει να παρατηρείς τα γεγονότα με αντικειμενικότητα και ψυχραιμία. Βέβαια, δεν καταφέρνω πάντα να αποστασιοποιούμαι. Τουλάχιστον όμως, το προσπαθώ για να εξασφαλίζω την ηρεμία μου. Είναι άμυνα λοιπόν και όχι αδιαφορία.

Shakti_: Θέλεις να χαρίσεις ένα τραγουδάκι σου στα μέλη του MusicHeaven? Κάτι αυτοσχέδιο ή κάτι από τα υπάρχοντα;
Orfeus: Θα αφιερώσω στα μέλη του MusicHeaven το τραγούδι που έγραψα για την Πηγή. Μπορώ;
Shakti_: Μα και βέβαια.
Philippossm: Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την Πηγή;
Orfeus: Η Πηγή ήταν ένα ξεχωριστό πλάσμα. Ήταν η καλύτερή μου φίλη. Την αγαπούσα πολύ αλλά δεν το είχα καταλάβει. Την ευχαριστώ –έστω και τώρα- που με βοήθησε σε μία δύσκολη φάση της ζωής μου. Επειδή όπως είπα και πριν δεν είναι δική μου δουλειά να κατατάσσω τα τραγούδια που γράφω σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, αυτό που θα ακούσετε είναι ο εαυτός μου. Αυτή είναι δηλαδή η ταυτότητα του τραγουδιού. Είναι ο εαυτός μου.

Ο Orfeus παίζει στην κιθάρα το τραγούδι "Ανδρομέδα", γραμμένο για την Πηγή Καφετζοπούλου (AlienP)

Ο Ορφέας παίρνει την κιθάρα του και ένα χαρτί που έχει γραμμένα τα στιχάκια του τραγουδιού “Ανδρομέδα”. Ακούστε το από το MP3 player του MusicHeaven, πάνω δεξιά.

Ανδρομέδα

Δεν θέλω Μάτια μου να κλαις,
ούτε και να δακρύζεις.
Μεσ’ της ψυχής μου τις αυλές
θέλω να τριγυρνάς.
Να ‘σαι στον κήπο μου Εσύ,
λουλούδι και ν’ ανθίζεις.
Τα χρώματα των αστεριών
να παίρνεις να φοράς.

Να παίρνεις και να ντύνεσαι,
του Σύννεφου το άσπρο.
Και το γαλάζιο τ’ Ουρανού
να ρίχνεις στα μαλλιά.
Κι όταν περνάς να γίνεσαι
το φωτεινό μου Άστρο,
Καινούργια να μου κάνεις
την Αγάπη την παλιά.

Στο κίτρινο του Φεγγαριού
θα σ’ έχω να κοιμάσαι,
Και πάνω στ’ αστροσέντονα
θα είσαι όταν ξυπνάς.
Το Αστροκόριτσο εσύ,
στον Ουρανό μου θα ‘σαι,
Κι οι σκοτεινοί οι δρόμοι μου,
θα λάμπουν σαν περνάς.

Philippossm & Shakti_: Σ’ ευχαριστούμε που μας δέχτηκες στο σπίτι σου και για το χρόνο που μας διέθεσες.
Orfeus: Εγώ σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δώσατε και θέλω να σας πω ότι η ιδέα “Γνωρίστε τα μέλη του MusicHeaven”, είναι καταπληκτική. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.


Μπύρες: Alena
Παγωτό: Shakti_
Απομαγνητοφώνηση: Philippossm
Φωτογραφίες: Steppenwolf
Lay Out: Jorge