αρχική > e-Περιοδικό > No_Music

Αντιδικία

Με αφορμή δυο στίχους και ένα τραγούδι…

Σε τούτη την πατρίδα τι γυρεύω
με μισθοφόρους και πραιτοριανούς*
βαθαίνει πάλι η νύχτα κι αγριεύω
με των ονείρων τους υπόκωφους τριγμούς.

Γράφει το μέλος ΘΑΝΑΣΗΣ (Lansetris)
7 άρθρα στο MusicHeaven

Σχόλια

Πέμπτη 25 Οκτ 2007

Πολιτεία μου
καταπτοημένη
από τα ανεξόφλητα γραμμάτια
των υποσχέσεων,
παραζαλισμένη
από πάσχουσες θεραπείες
και μεταγγίσεις ψεύτικων ελπίδων –
ανάλαφρων σα ματαιοδοξία
ακίνδυνων σαν πίθο των Δαναΐδων,
έτσι που να χάνονται
με μια απλούστατη
Διαγραφή…

Πολιτεία μου
αδιάφορη σα άγγιγμα
αγοραίου έρωτα
ένας κόσμος
χιλιάδες μικροί απόκοσμοι
ερμητικά κλειστοί
και τα κλειδιά της βασιλείας πεταμένα
στο βάλτο της απαρέσκειας
δίχως γνώση, δίχως μνήμη
χωρίς καν απόγνωση
μόνο λησμοσύνη.

Πολιτεία μου
αθεράπευτα ψυχρή
σαν ειμαρμένη
μια απέραντη τεφροδόχος συλλογής
καμένων φτερών
παθογόνων μύθων
και συνειδήσεων.

Πολιτεία,
βασίλειο των αργυραμοιβών
των χρεοκοπημένων φιλόπτωχων ταμείων
με τα ληγμένα οράματα στα ράφια
με τις ανυπεράσπιστες γυναικείες μοναξιές.

Είμαι ακόμη εδώ πολιτεία μου…
δίχως πάθος
δίχως ανάγκη
μόνο με συνήθεια
ν’ αντέχω τη σφυριχτή ανάσα σου
είμαι ακόμη εδώ
με πιστοποιητικά θεραπείας
σχισμένα
μπορώ να σου δώσω – αν προλάβω -
αυτό που μόνο μπορώ να πάρω από σένα:
τη χαριστική βολή.

* Μάνος Ελευθερίου

Από το ίδιο μέλος

No_Music

Γίνε ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.

Στείλε το άρθρο σου

σχολιάστε το άρθρο

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να είστε μέλος του MusicHeaven. Παρακαλούμε εγγραφείτε ή συνδεθείτε

AbstractType

#10113 / 29.10.2007, 13:40 / Αναφορά
Με έχασα στα ακόλουθα:

Πολιτεία μου

αδιάφορη σα άγγιγμα

αγοραίου έρωτα..

..μια απέραντη τεφροδόχος συλλογής

καμένων φτερών..

..με τα ληγμένα οράματα στα ράφια...

Καυστικός και εύστοχος.Απογοητευμένος σαφώς από το περίβλημα της ζωής στην τωρινή του μορφή.Να πω ότι δεν σε καταλαβαίνω...;

SIVILA

#21268 / 05.12.2010, 22:41 / Αναφορά
Οπως παντα ενα ανυποτακτο πνευμα, ενα πνευμα κριτικο που δε δισταζει να τα πει εξω απο τα δοντια και που τολμα και φτανει στο σημειο να αγαπησει αυτο που τοσο πολυ τον απορριπτει και τον πονα αυτο που τοσο βαθια τον πληγωνει θελοντας ταυτοχρονα να επαναστατησει με ολη του τη δυναμη. Γνωστο το συναισθημα σε ολα τα επιπεδα της ζωης μας. Μάιο του 2009 το πρωτοδιαβασα και το αγαπησα πραγματικα........