Εκείνος κι ο Άλλος

Εκείνος κι ο Άλλος

Καθόταν σ’ ενα κείμενο αδειανό
και χάριζε στα γύρω του ένα βλέμμα
σκεφτόταν πως να φύγει από ΄δω,
τι αλήθειες να αφήσει και ποιο ψέμα

Χανόταν μες των χρόνων τη σιωπή
στις νύχτες που τον είχαν δικαώσει
στα λόγια που του κρέμαζαν στο αυτί
σ΄όνειρα που τον είχανε κυκλώσει...

Περίμενε το τρένο να φανεί!
Η Ελπίδα του είχε στείλει ένα γράμμα,
του είχε πει να πάει να την βρει
σ΄ένα σταθμό λίγο έξω από το Κλάμα

Ήρθε το τρένο, τ΄άκουε να σφυρά,
σηκώθηκε χωρίς καρδιά και σώμα,
μ΄ ένα μυαλό γεμάτο από φωτιά
πήρε βαλίτσες, άρματα και χώμα

Φεύγει το τρένο, φεύγει μια ζωή,
φεύγει ο μισός, μα Εκείνος περιμένει...
Εκείνος ψάχνει μι’ άλλη αφορμή,
μια σπίθα απ΄τη φωτιά κρατά αναμμένη

Έχει διεύθυνση, κλειδί κι ένα σταυρό
του Άλλου, της Ελπίδας και τα κρύβει
Το κείμενο ακόμα αδειανό
Είναι μισός, ο Άλλος έχει φύγει

Μένει δεμένος σ΄ενα τίποτα θολό,
ο φόβος του ΄χει κλέψει το εισιτήριο
το κείμενο του «αντίο», αδειανό,
κι Εκείνος να υμνεί ένα μαρτύριο.

Μα είναι καιρός να αφήσει το σταθμό.
Ο Άλλος, η Ελπίδα περιμένουν.
Μια κάρτ ποστάλ θα στείλει στο κενό,
από τη νέα χώρα που θα μένουν.

Άφησε πίσω όνειρα μικρά,
κομμάτια της καρδιάς του κι αλυσίδες.
Τώρα μαζί με την Ελπίδα αγκαλιά
φτιάχνει ζωή, αγάπη κι ηλιακτίδες.