Προσμονή

Πήραν φωτιά τα όνειρά μας
καίγονται μεσ' το δειλινό
σκορπάει ο άνεμος τη χαρά μας
στάχτη έγινε κι έπεσε στο γκρεμό.

Το φως στάθηκε στα πλευρά των γλάρων
οι σπίθες έπεσαν στο κεφάλι των φάρων.
Ρίχτηκε η νύχτα στους δαρμένους βράχους
η μέρα σκαρφάλωσε στου ήλιου τους ώμους.

Έδεσα το νου μου στα φτερά του μύλου
έννοια του νάχει μόνο τον τρύγο του σίτου.
Μακριά να φεύγει, να στριφογυρίζει,
γιατί όλο εσένανε μου θυμίζει.

Η σκέψη μου μάδησε σκόρπισε γύρω,
θα περιμένω πάντα στο λιμάνι ένα πλοίο.
Πολύ με πονάει που αργείς να γυρίσεις
και φοβάμαι μήπως μακριά μου συνηθίσεις.