Ο Οδυσσέας Νικολόπουλος μιλά στο MusicHeaven

Στην πορεία όμως και έπειτα από συνομιλίες που διεξήχθησαν μεταξύ μας, αποφάσισα πως πρέπει να ακούσω τα τραγούδια του, να παρακολουθήσω το είδος του και να κρίνω -ως κοινό και εγώ- αν πράγματι αυτός ο άνθρωπος -πέρα από σπουδαίος φίλος- είναι και σπουδαίος τραγουδιστής.

Δεν ντρέπομαι να πω -άλλωστε είναι κάτι που ομολόγησα και στον ίδιο- ότι δεν ενθουσιάστηκα στο πρώτο άκουσμα των τραγουδιών του και έτσι δεν επιχείρησα να μάθω περισσότερα. Αρκέστηκα απλά στη φιλία μας.

Δύο μήνες σχεδόν πριν, όμως, με προσκάλεσε στην παρουσίαση του δίσκου του στους Αφανείς. Φυσικά και θα πήγαινα, χωρίς δεύτερη σκέψη, διότι όπως προείπα, ο Οδυσσέας αξίζει σαν άνθρωπος. Είναι αυθεντικός και είναι σημαντικό να έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου. Τον ακολούθησα λοιπόν σε αυτή την ζωντανή του εμφάνιση, μαζί με τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο (πλήκτρα) και τον Μάριο Ιωαννίδη (κιθάρες).

Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η φωνή του 28χρονου Οδυσσέα! Πραγματικά, όσο τον άκουγα, κατάλαβα το ταλέντο του ανθρώπου αυτού, το πάθος του για αυτό που κάνει και την θετική ενέργεια που εκπέμπει στον χώρο όπου τραγουδάει. Ένας Οδυσσέας εντελώς διαφορετικός από τα ηχογραφημένα τραγούδια και τα clips που έχουν ετοιμάσει. Ένας Οδυσσέας, στον οποίο πιστεύω πραγματικά και είμαι βέβαιη πως έχει πολλά να προσφέρει στον χώρο της έντεχνης ελληνικής μουσικής σκηνής.

Ευκαιρία να τον γνωρίσετε και εσείς…

Θα μπορούσαμε να πούμε λοιπόν, πως το όνειρο σου πραγματοποιήθηκε;
Το όνειρό μου σίγουρα δεν ήταν να βγάλω δίσκο. Αυτό ήταν κάτι που προέκυψε στην πορεία. Παρ’ όλα αυτά, ασχολιόμουν με τη μουσική από μικρός και ακόμα πιο ενεργά από την ηλικία των 18 χρόνων όταν πήγα να σπουδάσω στην Θεσσαλονίκη. Εκεί παίζαμε σε διάφορες φοιτητικές μπουάτ με τους φίλους μου, όπως και σε διάφορα πάρτι. Παράλληλα, έγραφα κάποια κομμάτια, τα οποία όμως δεν είχα ποτέ δημοσιοποιήσει στην παρέα μου. Δεν ήθελα κάτι τέτοιο, ούτε ένιωθα εκείνη την περίοδο την ανάγκη να το κάνω.

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, πήγα φαντάρος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είχα ήδη συγκεντρώσει κάποιο υλικό, το οποίο όταν επέστρεψα το ηχογράφησα σε ένα στούντιο στην Λάρισα και άρχισα να το δίνω σε κάποιους καλλιτέχνες. Κάπως έτσι έφθασε και στα χέρια του Θάνου Μικρούτσικου, στον οποίο άρεσαν πολύ τα τραγούδια, με φώναξε στο σπίτι του και από κει και πέρα μου έδωσε την ευκαιρία να υπογράψω συμβόλαιο με την Legend. Και έτσι το υλικό έχει πλέον δισκογραφηθεί και έχω στα χέρια μου τον πρώτο μου δίσκο.

Πώς έγινε η γνωριμία σου με τον Θάνο Μικρούτσικο;
Ο Θάνος Μικρούτσικος έκανε περιοδείες εκείνη την περίοδο και είχε έρθει και στην Λάρισα. Έτσι, τον επισκέφτηκα στο καμαρίνι του, του εξήγησα ότι έχω κάνει ένα demo, και του ζήτησα αν μπορεί να το ακούσει και να μου πει τη γνώμη του. Μετά από ένα μήνα σχεδόν, με πήρε τηλέφωνο και προέκυψαν έπειτα όλα τα υπόλοιπα.

Έχεις εμφανιστεί στο παρελθόν στο πλευρό του Φοίβου Δεληβοριά. Πρόκειται για άλλη μια σημαντική γνωριμία για εσένα στα πρώτα σου αυτά βήματα;
Από την περίοδο που ήμουν στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησα να δίνω κάποιες πρόχειρες ηχογραφήσεις σε καλλιτέχνες. Ένας από αυτούς ήταν και ο Φοίβος Δεληβοριάς, στον οποίο επίσης άρεσαν πολύ τα τραγούδια και έτσι μου έδωσε την ευκαιρία, τόσο στην Θεσσαλονίκη όπου έκανε εμφανίσεις όσο και στην Λάρισα όπου είχε έρθει, να πω κάποια τραγούδια μου μαζί του. Και ομολογουμένως ήταν και αυτός σημαντική βοήθεια για εμένα στα πρώτα μου βήματα και την μικρή πορεία που έχω κάνει ως τώρα.

Πότε κυκλοφόρησε ο δίσκος του Οδυσσέα Νικολόπουλου, «Η Γυναίκα Του 21ου Αιώνα»;
Κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2007 από την δισκογραφική εταιρεία Legend. Όλα τα τραγούδια στον δίσκο είναι σε μουσική και στίχους δικούς μου, εκτός από ένα κομμάτι με τον τίτλο «Λάρισα», του οποίου τους στίχους έχει γράψει ο Βασίλης Ζαρμπάλης. Την παραγωγή του δίσκου την έκανε ο Γιώργος Μακράκης, ένας άνθρωπος που ασχολείται χρόνια με τον χώρο και είχα την τύχη και την τιμή να κάνει και την δική μου παραγωγή.

Επίσης, όταν αποφάσισα να ηχογραφήσω τα τραγούδια στο στούντιο, έψαχνα και κάποιον ενορχηστρωτή. Έτσι, όταν ήμουν στον στρατό, γνώρισα τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο, ο οποίος έχει πραγματικά ταλέντο σε αυτό που κάνει. Όταν πήγα λοιπόν στην εταιρεία, όπου υπογράψαμε και το συμβόλαιο, τους πρότεινα να κάνει ο Αλέξανδρος την ενορχήστρωση. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα και έτσι η ενορχήστρωση του δίσκου έχει γίνει από τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο.

Γενικά πάντως, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι στα πρώτα βήματά μου φάνηκα πολύ τυχερός, γιατί είχα πλάι μου ανθρώπους που είναι χρόνια στον χώρο αυτό και με συμβούλεψαν πάρα πολύ σωστά για να βγει μια καλή δουλειά. Και μάλιστα, στο σημείο αυτό, θέλω να τονίσω την πολύτιμη βοήθεια του Θάνου Μικρούτσικου. Ουσιαστικά μου άνοιξε τις πόρτες της δισκογραφίας. Και πέρα από το έργο του, το οποίο είναι γνωστό και δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, το έχει κρίνει ήδη ο κόσμος, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση από την πιο προσωπική επαφή που είχαμε, είναι ότι, όταν αποφασίζει να κάνει κάτι, το κάνει με τόσο πάθος και ενέργεια, που δεν την συναντάς ούτε σε νέους ανθρώπους! Έτσι, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί μαζί μου και να με βοηθήσει, το έκανε απλόχερα και πολύ θερμά, γεγονός που με κάνει να τον ευχαριστώ συνέχεια για αυτή του την κίνηση και την βοήθεια.

Όσο για την δισκογραφική εταιρεία στην οποία με πήγε, τη Legend, την διαχειρίζεται ένας άνθρωπος σπουδαίος που έχει τη διάθεση να ανοίξει το δρόμο σε νέους καλλιτέχνες, όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, καθώς και να προωθεί σημαντικές δουλειές, οι οποίες προβάλλονται μέσω του Alter, όπως επανεκδόσεις δίσκων παλιών και καταξιωμένων τραγουδιστών, προσφέροντας με αυτόν τον τρόπο την ευκαιρία να τους ανακαλύψουν και οι νέες γενιές. Και όσο κι αν κάποιοι το κατακρίνουν αυτό, επειδή οι δισκογραφικές αυτές δουλειές διαφημίζονται μεταξύ εκπομπών «χαμηλότερου επιπέδου», όπως λένε, προσωπικά θεωρώ σπουδαία την κίνηση αυτή και κρατάω την ουσία. Το γεγονός δηλαδή ότι νέα παιδιά θα ανακαλύψουν τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκη, τον Μικρούτσικο, τον Σαββόπουλο. Εγώ σε όλο αυτό, μόνο κέρδος βλέπω!

Όλα λοιπόν έγιναν για εμένα με έναν ορθόδοξο και υγιή τρόπο. Υπέγραψα ένα πενταετές συμβόλαιο που είναι για τρεις δίσκους, και οι άνθρωποι της δισκογραφικής εταιρείας χρηματοδότησαν την παραγωγή. Δηλαδή, αυτό ακριβώς που περιμένει κάθε νέος καλλιτέχνης. Να τον πιστέψουν κάποιοι άνθρωποι και να του δώσουν την ευκαιρία να δείξει τη δουλειά του και από κει και πέρα ο τελικός αποδέκτης όλων αυτών είναι το κοινό. Το ίδιο το κοινό θα σε κρίνει και το ίδιο το κοινό θα αποφασίσει αν αξίζει να έχεις μια θέση στην ελληνική μουσική σκηνή.

Ποια είναι «Η Γυναίκα Του 21ου Αιώνα» για τον Οδυσσέα;
Πρόκειται για μια όμορφη, έξυπνη, καλλιεργημένη γυναίκα, με ωραίο στυλ, που όμως διακρίνω σε αυτήν μεγαλύτερη ψυχρότητα και καχυποψία, γεγονός που την κάνει να μην ανταποκρίνεται πλέον τόσο άμεσα σε ένα φλερτ. Είναι πιο κλειστή και προβληματισμένη. Όλα αυτά βέβαια, τα λέω από την δική μου οπτική γωνία και ως άντρας θα υποστηρίξω τους άντρες. Αν σκεφτούμε, όμως, πως οι σχέσεις σήμερα αντιμετωπίζουν ένα μικρό προβληματάκι -ένα δικό μου πάλι συμπέρασμα, ίσως για άλλους να μην ισχύει- θα έλεγα ότι φταίνε και οι δύο πλευρές, προσπαθώντας να είμαι αντικειμενικός κριτής. Και αν οι γυναίκες σήμερα είναι πιο κλειστές, το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Διότι ας μην ξεχνάμε, ότι κάποτε οι άντρες θεωρούνταν κατακτητές και κυνηγοί, ενώ τώρα κάποιοι ίσως θέλουν να αποβάλουν τον ρόλο αυτό από πάνω τους.

Τι είναι όμως εκείνο, που πιστεύεις ότι ευθύνεται για αυτά τα προβλήματα μέσα στις σχέσεις; Θεωρείς ότι υπάρχουν περισσότεροι πειρασμοί; Ότι η πραγματικότητα είναι δύσκολη και οι ευθύνες πολλές;
Θεωρώ, απλά, ότι η γυναίκα είναι πλέον ένα πολύ πιο υποψιασμένο άτομο. Την θεωρώ έξυπνη -όπως προείπα- την γυναίκα του 21ου αιώνα. Πραγματικά! Και ίσως όλο αυτό να την κάνει πιο καχύποπτη στο να αντιδράσει σε ένα ερέθισμα που θα δεχτεί, τουλάχιστον με την πρώτη φορά. Και ενώ σε αυτό το σημείο ο άντρας θα πρέπει να γίνει περισσότερο κυνηγός, απλά κάνει ένα βήμα πιο πίσω και έτσι δημιουργείται όλη αυτή η αγωνία που προκαλεί τα προβλήματα.

Επίσης να τονίσω ότι η γυναίκα του 21ου αιώνα για την οποία μιλώ, έχει δημιουργηθεί και από τις εικόνες που εκλαμβάνω στα μέρη όπου βγαίνω. Γενικότερα παρατηρώ ένα στήσιμο, το οποίο δεν ταιριάζει απόλυτα στον δικό μου χαρακτήρα, ίσως γιατί είμαι πιο άμεσος, πιο επικοινωνιακός, για αυτό και επιλέγω να διασκεδάζω με φίλους σε μέρη όπου μπορούμε να περάσουμε καλά, και να συζητήσουμε. Κυριολεκτικά να ψυχαγωγηθούμε και όχι τόσο να διασκεδάσουμε. Διότι η λέξη διασκέδαση, αν την ετυμολογήσεις και την αναλύσεις, σημαίνει «διασκορπισμός», «διάλυση».

Όλα αυτά τα βιώματα λοιπόν και οι απόψεις σου, έχουν αποτυπωθεί και στα τραγούδια σου;
Εγώ προσπάθησα να τα αποτυπώσω. Και αυτό θεωρώ πως είναι και το προσωπικό στοίχημα κάθε καλλιτέχνη. Να καταφέρει τα δικά του βιώματα να τα αποτυπώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να πάρει μαζί του και το κοινό, να το κάνει να ταξιδέψει. Είναι αλλιώς να τα λες όλα αυτά κάνοντας έναν διάλογο και αλλιώς μέσω ενός τραγουδιού, ενός ποιήματος, μιας ζωγραφιάς. Διότι στο σημείο εκείνο προκύπτει το στοίχημα να καταφέρεις να διαφοροποιηθείς και να θεωρηθείς καλλιτέχνης.

Στίχος ή μουσική; Σε τι δίνεις περισσότερη σημασία;
Όταν μιλάμε για τραγούδι, πρέπει να δίνεις βάση και στα δύο. Το ένα συμπληρώνει το άλλο και έχουν και τα δύο ιδιαίτερη σημασία. Στην ποίηση ας πούμε ξεχωρίζει ο στίχος ή σε άλλα είδη μουσικής, εκείνο που έχει αξία είναι μόνο η μουσική. Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση, τα θεωρώ αλληλένδετα. Σε ό,τι αφορά εμένα και στον τρόπο με τον οποίο γράφω, απλά παίρνω την κιθάρα μου, δημιουργώ κάποιες μελωδίες στο μυαλό μου και πάνω σε αυτές βάζω τους στίχους. Στον πρώτο σου δίσκο, οι στίχοι είναι δικοί σου, εκτός από ένα κομμάτι, όπως ανέφερες και πιο πάνω. Τι είναι αυτό που σε επηρεάζει να γράψεις του στίχους αυτούς;
Πρόκειται για βιώματα, είτε δικά μου είτε γνωστών μου, καθώς και καταστάσεις καθημερινές που βλέπω να συμβαίνουν. Έχω μεγαλώσει, όπως οι περισσότεροι της γενιάς μου. Τέλειωσα το σχολείο, πήγα για σπουδές, έβγαινα μαζί με την παρέα μου σε νεανικά μαγαζιά… τίποτα διαφορετικό. Έτσι, μέσα από όλα αυτά αντλούσα εικόνες, τις οποίες έκανα στίχο. Εντελώς ασυνείδητα γινόταν αυτό. Ήταν περισσότερο μια ανάγκη εσωτερική. Και κάπως έτσι, μέσα στα χρόνια αυτά, συγκεντρώθηκε ένα αξιόλογο υλικό, το οποίο όπως φάνηκε μπορούσε και να δισκογραφηθεί.

Τι σπουδές έχεις κάνει;
Έχω σπουδάσει χημικός μηχανικός στην Θεσσαλονίκη. Το πτυχίο υπάρχει και το επάγγελμα το εξασκώ ακόμα. Το ότι έβγαλα δίσκο, δεν σημαίνει ότι παράτησα αυτό που σπούδασα. Είναι διαφορετικό να κάνεις ένα πρώτο βήμα στον χώρο αυτό και εντελώς διαφορετικό να ασχολείσαι αποκλειστικά με το τραγούδι, που σημαίνει ότι βιοπορίζεσαι από αυτό και το έχεις και ως χόμπι και ως επάγγελμα. Για εμένα, παρ’ όλο που έγινε ένα σημαντικό πρώτο βήμα, παραμένει χόμπι. Ωστόσο, επειδή μου αρέσει και το αγαπάω, προσπαθώ να έρχομαι σε επαφή με άτομα του χώρου και να επιδιώκω τις απαραίτητες γνωριμίες, προκειμένου να κάνω ζωντανές εμφανίσεις και ίσως στο μέλλον με μεγάλα ονόματα και καταξιωμένους του χώρου, ώστε να με δει επί σκηνής και να με μάθει ένα μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού. Προς το παρόν, για το άμεσο μέλλον δεν υπάρχει κάτι, οπότε δουλεύω αποκλειστικά για τον δίσκο, αλλά και ως χημικός μηχανικός. Και πρέπει να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι η εταιρεία μου έχει στηρίξει πάρα πολύ και εμένα και τη δουλειά μου, τόσο μέσω της τηλεόρασης όσο και με συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και ειλικρινά τους ευχαριστώ για αυτό. Και πραγματικά, στους δύσκολους σήμερα καιρούς της δισκογραφίας, νιώθεις πως η Legend είναι -κατά κάποιον τρόπο- όαση στην έρημο.

Πρόκειται για κληρονομικό χάρισμα ή απλά… έτυχε;
Μπα… όχι! Η μητέρα μου θα έλεγα ότι τραγουδάει καλά, αλλά κανείς από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον έχει ασχοληθεί στο παρελθόν επαγγελματικά με το τραγούδι.

Ποια ήταν τα πρώτα σου ακούσματα και ποιοι καλλιτέχνες θεωρείς πως σε έχουν επηρεάσει;
Νομίζω ότι είμαι επηρεασμένος από αυτό που μετέπειτα ονομάστηκε έντεχνο ελληνικό τραγούδι και είχε την τελευταία του άνθιση στην δεκαετία του ’90, με τους πασίγνωστους πλέον εκπροσώπους του, όπως είναι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Ορφέας Περίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης Μάλαμας. Με αυτούς μεγάλωσα και από αυτούς έχω επηρεαστεί, αλλά προσπαθώ τον τελευταίο καιρό να ενημερώνομαι και για άλλα πράγματα. Είναι απαραίτητο αυτό, ανεξάρτητα από τα δικά σου βιώματα και τη μουσική που αγαπάς. Πρέπει να ενημερώνεσαι. Και έτσι γύρισα προς τα πίσω και άκουσα και Χατζιδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Σαββόπουλο, Μικρούτσικο. Όλα αυτά βοηθούν στο να διεγείρεις περισσότερο την έμπνευσή σου.

Ως προς την ξένη μουσική, άκουγα πολύ Beatles, Rolling Stones, Beach Boys, κλπ. Νομίζω ότι αυτά ταιριάζουν περισσότερο στον χαρακτήρα μου. Άλλωστε και ο δίσκος κυμαίνεται στο ποπ-έντεχνο είδος, αν υπάρχει αυτό και αν μπορείς να βάλεις μια ταμπέλα. Τι κοινό πιστεύεις ότι προσελκύεις;
Με ένα είδος ποπ-έντεχνο και με τραγούδια της καθημερινότητας, ανάλαφρα, που έχουν συγκεκριμένα νοήματα και προβληματισμούς, θεωρώ και θέλω να πιστεύω πως ο δίσκος μου προσελκύει πολλούς ανθρώπους, κυρίως κοντά στην ηλικία τη δικιά μου, που έχουν κοινούς προβληματισμούς σε διάφορους τομείς, όπως στον συναισθηματικό τομέα ή στον επαγγελματικό. Ας μην ξεχνάμε, ότι ακόμα κι αν διαφέρουμε μεταξύ μας, ακόμα κι αν ο καθένας είναι ξεχωριστός, ωστόσο ολόκληρη η γενιά των τριάντα -και όχι μόνο- είναι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν σήμερα τα ίδια προβλήματα. Με τη δουλειά τους, με τους χαμηλούς μισθούς, με την ακρίβεια. Επίσης όλοι πάνω-κάτω ερωτευόμαστε με τον ίδιο τρόπο και μέσα στις σχέσεις αντιμετωπίζουμε παρόμοιες καταστάσεις. Πιστεύω πως σε τέτοιους -κυρίως- ανθρώπους απευθύνονται τα τραγούδια.

Θα πήγαινες ποτέ σε κάποιο ριάλιτι σόου ή είχες την τύχη ο δρόμος σου να είναι εύκολος;
Είχα την τύχη να ακολουθήσω τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Φαίνεται ότι είμαι από τους τελευταίους που κάνουν αυτή την κίνηση. Από κει και πέρα όμως, υπάρχουν γύρω μας κάποια δεδομένα και ένα από αυτά σίγουρα είναι τα ριάλιτι σόου. Αυτός ο εγκλεισμός σε ένα σπίτι για να εξυπηρετήσει κάποιους άλλους σκοπούς και να φαίνεται ότι δήθεν γίνεται με βάση το τραγούδι, εμένα προσωπικά δεν μου ταιριάζει. Δεν χρειάστηκε ποτέ να πάω, ούτε έστειλα αίτηση. Η μόνη αίτηση που αποφάσισα να στείλω σε τηλεοπτικό παιχνίδι ήταν το «Να η ευκαιρία», που θεωρώ ότι επρόκειτο για έναν πολύ ωραίο και αγνό διαγωνισμό τραγουδιού. Πιστεύω πως τα παιχνίδια αυτά δεν προβάλουν ούτε εξυπηρετούν το τραγούδι, αλλά με αφετηρία αυτό, προσπαθούν να αυξήσουν την τηλεθέαση. Αν θεωρούσα πως ο σκοπός ήταν άλλος, το τραγούδι και μόνο αυτό, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να δηλώσω συμμετοχή και να μπω σε όλη αυτή τη διαδικασία. Παρ’ όλα αυτά δεν κατακρίνω τα ριάλιτι, γιατί αν ο κόσμος θεωρούσε πως υπάρχουν 4-5 άτομα -γιατί παρά πάνω δεν ήταν- με πραγματικό ταλέντο, τότε καλό μας κάνει που τους ανακαλύψαμε και υπάρχουν αυτή την στιγμή στη μουσική σκηνή.

Είχες εμφανιστεί και στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει ο Γρήγορης Αρναούτογλου. Παρακολουθείς τηλεόραση στον ελεύθερο χρόνο σου και τι πιστεύεις για την «καλή» και «κακή» -ποιοτικά- τηλεόραση, όπως πολλοί συνηθίζουν να αποκαλούν;
Παρακολουθώ τηλεόραση και θεωρώ πως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε ανθρώπου. Είναι μέσα στη ζωή του και όποιος πει το αντίθετο -κατά τη γνώμη μου- λέει ψέματα. Η τηλεόραση είναι ένα αγαθό, το οποίο κάνει κάποιους ανθρώπους λίγο πιο ευτυχισμένους. Ας σκεφτούμε εκείνους που επιστρέφουν σπίτι είτε από τη δουλειά, είτε από οποιαδήποτε έξοδό τους, είτε απλά ζουν μόνοι. Αυτομάτως θα ανοίξουν την τηλεόραση, γιατί -καλώς ή κακώς- τους φέρνει ανθρώπους μέσα στον προσωπικό τους χώρο, τους προσφέρει παρέα και έτσι μειώνει το αίσθημα της μοναξιάς. Έτσι λοιπόν, και με αυτή την έννοια, η τηλεόραση είναι πολύ σπουδαίο αγαθό.

Παρ’ όλα αυτά, την τηλεόραση την διαχειρίζονται κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια της έχουν δώσει μια νέα μορφή, η οποία στους περισσότερους από εμάς δεν ταιριάζει. Προσωπικά, είμαι κατά αυτής της δικτατορίας, σύμφωνα με την οποία έχει επιβληθεί ένα συγκεκριμένο είδος τηλεόρασης και πρέπει όλοι να συμβαδίσουμε με αυτό. Η τηλεόραση είναι ένα μέσο προβολής, που το έχουν ανάγκη όλοι, ώστε να προωθήσουν τη δουλειά τους. Έτσι λοιπόν και εγώ, με αυτή τη λογική, θέλησα να προωθήσω τη δουλειά μου. Και όταν η εταιρεία μου μού πρότεινε να πάω σε μια πρωινή εκπομπή και συγκεκριμένα σε αυτήν που παρουσιάζει ο Αρναούτογλου στο Mega, είπα ότι θα το κάνω, γιατί θέλω -αν μη τι άλλο- να δείξω τη δουλειά μου. Επιθυμία δικιά μου είναι να ακούσουν όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα τον δίσκο μου. Να μην είναι 10 αλλά 100.000 και ας αρέσει μόνο σε δύο. Τουλάχιστον θα πω ότι προβλήθηκε και ακούστηκε από πολλούς.

Έτσι, δεν μπορώ να απαγορεύσω στον εαυτό μου να πάω σε μια πρωινή εκπομπή, διότι αν το δεις και από την άλλη μεριά… και που να πάω;! Δεν μου αρέσει το τοπίο αυτό που έχει δημιουργηθεί, δεν ταιριάζει στην αισθητική μου, αλλά από την άλλη δεν συμφωνώ και με αυτή την δικτατορία που αναγκάζει κάποιον να μείνει εκτός όλων αυτών και να μην παρουσιάσει τη δουλειά του. Αντιθέτως, μπορεί να το κάνει προσπαθώντας -ακόμα κι αν ακούγεται ρομαντικό αυτό ή ακατόρθωτο- να διαχωρίσει την θέση του από το ύφος της κάθε εκπομπής. Και νομίζω ότι σε κάποιο βαθμό το κατάφερα αυτό. Τουλάχιστον, αυτή την αίσθηση έχω…

Έχεις παρόμοια άποψη και για το ραδιόφωνο;
Το ραδιόφωνο το θεωρώ επίσης ένα σπουδαίο μέσο και κρύβει ίσως μεγαλύτερη καλλιτεχνία σε σύγκριση με την τηλεόραση. Ίσως δεν ενδείκνυται τόσο για διαφήμιση, μιας και η εικόνα έχει άλλη δύναμη. Ωστόσο, το ραδιόφωνο και το γεγονός ότι δεν σου δίνει έτοιμη εικόνα, όπως η τηλεόραση, σου προσφέρει τη δυνατότητα να πλάθεις εσύ εικόνες και έτσι σε ταξιδεύει, σε κάνει να φαντάζεσαι περισσότερα πράγματα. Αντιθέτως, η τηλεόραση στα δίνει όλα έτοιμα και πολλές φορές σκέφτεται για εσένα!

Παρ’ όλα αυτά, και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς έχει χαθεί πια αυτή η αθωότητα. Επικρατούν πλέον οι playlists και ταυτοχρόνως μειώνονται όλο και περισσότερο οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Όλα αυτά λοιπόν, δημιουργούν μια στημένη πραγματικότητα ακόμα και στο ραδιόφωνο. Ταυτόχρονα όμως, υπάρχουν ραδιοφωνικοί σταθμοί που δίνουν νόημα στα τραγούδια με αξιόλογες εκπομπές. Σίγουρα, όλοι γνωρίζουμε και ξεχωρίζουμε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς Δίεση, Μελωδία και Δεύτερο Πρόγραμμα.

Προσωπικά, έχω δώσει κάποιες συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, εδώ στην Αθήνα, και ομολογώ πως πέρασα τέλεια. Ήμουν πολύ πιο άνετος σε σχέση με την τηλεόραση, όπως και τα παιδιά με τα οποία μιλήσαμε. Έχω πάει στον Αθήνα 9,84, στον Παρέα Fm, στον 902 και έχω δώσει και στην Λάρισα αρκετές συνεντεύξεις σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς, όπως το Δημοτικό Ραδιόφωνο της Λάρισας, το οποίο στην πόλη μας είναι ίσως το μοναδικό ραδιόφωνο, όπου μπορείς να αναζητήσεις καλή και ποιοτική μουσική.

Διατηρείς σελίδα στο ίντερνετ και συγκεκριμένα στο Myspace. Και προφανώς έρχεσαι σε επαφή με αρκετό κόσμο. Ποιες είναι οι -ως τώρα- απόψεις του κοινού; Τι εντύπωση έχεις αποκομίσει μέσα από αυτόν τον χώρο και μέσα από τις συζητήσεις που κάνεις με ανθρώπους που ακούν τη δουλειά σου;
Πρέπει -πρώτα από όλα- να επισημάνω ότι, από τότε που ανακάλυψα το Myspace, ανακάλυψα και έναν εντελώς διαφορετικό και νέο -σε εμένα- κόσμο επικοινωνίας. Το θεωρώ επίσης ένα σημαντικό αγαθό το ίντερνετ, αρκεί -και πάλι- να το διαχειριζόμαστε με σωστό και κατάλληλο τρόπο. Έτσι, λοιπόν, βρήκα την ευκαιρία να ανοίξω ένα καινούριο παράθυρο επικοινωνίας, συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά τη δουλειά μου. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο, μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω με άλλους καλλιτέχνες, να ανταλλάξουμε απόψεις και προβληματισμούς, κυρίως πάνω σε θέματα που αφορούν τη μουσική. Γενικά, όλα βαίνουν καλώς και χαίρομαι για αυτό.

Εκείνο που πραγματικά με εντυπωσίασε στην αρχή και συνεχίζει να με ενθουσιάζει είναι η εξωστρέφεια που παρατήρησα πως υπάρχει στον χώρο αυτό, στο Myspace, και σε σύγκριση πάντα με όσα βιώνω στην πραγματικότητα, καθώς και με το πώς κινούνται και λειτουργούν οι άνθρωποι έξω, όταν βγαίνουν για ένα καφέ ή ένα ποτό. Αυτή η εξωτερίκευση συναισθημάτων μου αρέσει παρά πολύ, καθώς και η διάθεση των ανθρώπων να ακούσουν τη δουλειά σου, να σου πουν την άποψή τους, να κάνεις διάλογο μαζί τους. Και σίγουρα όλα αυτά μόνο καλό μπορούν να προσφέρουν, ειδικά σε έναν καλλιτέχνη!

Με τι άλλο ασχολείσαι στον ελεύθερο χρόνο σου;
Μου αρέσει πολύ ο αθλητισμός και κυρίως το ποδόσφαιρο, για αυτό και αφιερώνω χρόνο στην ομάδα μου, την Λάρισα, η οποία μάλιστα φέτος πάει και πάρα πολύ καλά! Επίσης, μου αρέσει πολύ το διάβασμα. Διαβάζω εφημερίδες, βιβλία, πράγματα που έχουν γράψει συνθέτες σχετικά με τη μουσική, όπως «Τα Σχόλια Του Τρίτου» του Μάνου Χατζιδάκη, βιβλίο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Επίσης διαβάζω ποίηση, αν και ομολογώ ότι δεν τα καταφέρνω ιδιαίτερα σε αυτό! Ωστόσο, η απόπειρα που έκανα να μελετήσω Καβάφη μου έμαθε πολλά πράγματα και γενικώς πρόκειται για μια τριβή ιδιαίτερα χρήσιμη σε κάθε άνθρωπο-τραγουδοποιό. Γενικότερα πάντως, η τριβή πάνω στην ποίηση και τη μουσική είναι εκείνη που σου αυξάνει τις πιθανότητες να δημιουργήσεις και εσύ κάτι καλό.

Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια; Γενικά, τα παιδικά μου χρόνια κύλησαν ομαλά. Μεγάλωσα σε μια πόλη που την πρόλαβα στην πιο αγνή της μορφή, ενώ τώρα έχει αρχίσει να παίρνει στοιχεία μεγαλούπολης. Θυμάμαι τον εαυτό μου με πάρα πολύ παιχνίδι, τόσο στο σχολείο όσο και εκτός αυτού.

Κατόπιν, στα εφηβικά μου χρόνια και στην περίοδο που ήμουν στο Λύκειο, θυμάμαι τις παρέες μου και τα όμορφα στέκια στα οποία πηγαίναμε, καθώς επίσης τις μπάντες που δημιουργούσαμε, ώστε να παίζουμε ζωντανά σε σπίτια, σε πάρτι, σε μουσικές εκδηλώσεις που διοργάνωνε το σχολείο ή σε κάποια μπαρ της Λάρισας.

Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα μετέπειτα χρόνια, τα φοιτητικά, που τα έζησα στην Θεσσαλονίκη. Και με θεωρώ ιδιαίτερα τυχερό, γιατί ακόμα και σήμερα ξεχωρίζω τις παρέες που είχα δημιουργήσει τότε και κρατώ επαφές με όλα αυτά τα παιδιά, με τα οποία είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, κοινούς στόχους και όνειρα. Άτομα σκεπτόμενα, με τα οποία αποτελούσαμε πραγματικά μια ομάδα. Και μόνο μαθαίνοντας να λειτουργείς ως ομάδα μπορείς να επιτύχεις πολλά πράγματα. Θεωρώ λοιπόν πως είμαι πολύ τυχερός αν γυρίσω πίσω και θυμηθώ όλα όσα έζησα στα παιδικά, τα εφηβικά και τα φοιτητικά μου χρόνια.

Υπάρχει κάτι που ίσως σε έχει στιγματίσει; Που μπορεί να ξεχωρίζεις μέσα σε όλα όσα έζησες; Δεν νομίζω ότι συνέβη ποτέ κάτι συγκεκριμένο, που να μου άλλαξε την αντίληψη για τον κόσμο. Θεωρώ ότι όλη αυτή η εξέλιξη ήρθε σιγά-σιγά. Από κει και πέρα, θετικά και αρνητικά γεγονότα, μικρά ή μεγάλα, πάντα συνέβαιναν. Ένα γεγονός, ας πούμε, που με σημάδεψε θετικά, ήταν η γέννηση της αδερφής μου στα 15 μου χρόνια. Πίστευα ως τότε, πως θα ήμουν μοναχοπαίδι, τελικά όμως απέκτησα και αδερφή! Γενικά όμως, η αγωνία για τα μαθήματα, οι παρέες ή οι ερωτικές απογοητεύσεις, πάντα σε επηρεάζουν, αλλά προς στιγμήν μόνο.

Σχετικά με τις σπουδές μου στο Πολυτεχνείο - όπως αναφέραμε και πιο πάνω, καθώς και με την μετέπειτα πορεία μου, και παρά το ο,τιδήποτε μπορεί να συμβεί στο μέλλον, δεν μετανιώνω για κάτι. Τα χρόνια των σπουδών μου ήταν καθοριστικά για την σωστή διαμόρφωση του χαρακτήρα μου και αυτό που σπούδασα, μου έμαθε μια μέθοδο δουλειάς, την οποία μπορώ να εφαρμόσω ακόμα και στο τραγούδι, όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο. Γενικά, είμαι της άποψης ότι, με ό,τι κοπιάζεις, είναι μόνο προς όφελος δικό σου. Καμία κατάκτηση και κανένας στόχος δεν μπορεί να σου κάνει κακό. Μόνο καλό μπορεί να σου προσφέρει!

Εμφανίζεσαι κάπου αυτόν τον καιρό; Όχι αυτή την περίοδο. Στόχος μου αυτό το διάστημα είναι να καταφέρω να έρθω μόνιμα στην Αθήνα. Ψάχνω και κάποια δουλειά μαζί με τις μουσικές αναζητήσεις μου, για τις οποίες μίλησα και πριν. Γενικά κάνω εμφανίσεις πολύ καιρό τώρα στην Λάρισα. Αλλά -καλώς ή κακώς- ο κόσμος εκεί με γνωρίζει, οπότε πρέπει να επιδιώξω την εμφάνισή μου και στην Αθήνα, που ως μεγαλύτερος πυρήνας είναι αναμενόμενο να θέλει κάποιος να ζει εδώ και να εμφανίζεται ζωντανά στο κοινό. Ούτως ή άλλως, στις ζωντανές εμφανίσεις μας -μαζί με τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο (πλήκτρα) και τον Μάριο Ιωαννίδη (κιθάρες)- δεν παρουσιάζουμε μόνο κομμάτια του δίσκου, αλλά και επιτυχίες καταξιωμένων πλέον τραγουδιστών, προσφέροντας έτσι ευχαρίστηση στο κοινό. Θα ήθελα να εμφανιστώ μουσικές σκηνές, όπως ο Σταυρός του Νότου, Δίπλα στο ποτάμι, Πυρήνας, Αρχιτεκτονική.

Με τον Φοίβο Δεληβοριά έχω κάνει επίσης κάποιες εμφανίσεις, στο Κύτταρο όπου τραγουδούσε. Επιπλέον εμφανίστηκα μαζί με τον Θάνο Μικρούτσικο σε μια συναυλία που έγινε στη Λάρισα και είπα δύο τραγούδια. Και όλα αυτά σίγουρα είναι μοναδικές εμπειρίες για εμένα!

Γνωρίζεις το MusicHeaven;
Φυσικά και το γνωρίζω και ενημερώνομαι από αυτό. Είμαι μάλιστα και μέλος του και λαμβάνω τα νέα, μέσω email. Το ίντερνετ, όπως είπα και πριν, είναι σπουδαίο μέσο, αρκεί πρώτα να το ανακαλύψουμε και έπειτα να το χειριστούμε με σωστό τρόπο. Το MusicHeaven είναι ένα site οργανωμένο και ολοκληρωμένο. Μπορείς να βρεις τα πάντα, να μάθεις για νέες δισκογραφικές δουλειές, να διαβάσεις συνεντεύξεις καλλιτεχνών που σε ενδιαφέρουν ή ίσως νέων καλλιτεχνών, όπως εγώ για παράδειγμα, που ο κόσμος πιθανόν να μην τους ξέρει και έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να μιλήσουν για τη δουλειά τους. Έτσι λοιπόν, ως ένας σημαντικός ιστοχώρος, προσφέρει πολλά στην ελληνική μουσική σκηνή και δίνει διεξόδους σε καλλιτέχνες, που ίσως δεν έχουν πολλές επιλογές προκειμένου να προβάλλουν ή να διαφημίσουν την δουλειά τους. Είναι σημαντικό να υπάρχουν τέτοιοι χώροι και εύχομαι να συνεχίσει την ίδια επιτυχημένη δουλειά που κάνει! - Οδυσσέας Νικολόπουλος => Myspace
- Μέμα Σταθοπούλου