Αυτό πάλι θα με ξυπνήσει γλυκά κι ούτε πονοκέφαλος,
ούτε ζαλούρα...
Αυτό που με κρατάει ζωντανό μήνες τώρα,
αυτό που μου δίνει την ιδέα της παράνοιας,
κι ακούγωντας τους ήχους της νύχτας γίνομαι ένα με τα νυχτοπούλια...
Πετάω σε χαμηλή τροχιά, γύρω από τον πλανήτη σου,
και με ένα τραγούδι σαν κι αυτό,
προσπαθώ να σε υπνωτίσω,
να σε ρίξω στην αγκαλιά μου...
Μικρές νυχτερίδες για άλλη μια φορά θα κυνηγάνε τα θυράματά τους
και μόλις τα πιάσουν θα τα ξεσκίσουν...
Και μόλις το δω χάνω και πάλι τα φτερά μου,
γίνομαι άνθρωπος,
γίνομαι ένα μικρό παιδί που μέσα στο ταξίδι των ονείρων του
είδε για άλλη μια φορά μια πριγκήπισσα,
την χάιδεψε και ξύπνησε...
Τα σεντόνια του ήταν γεμάτα αίμα,
μόλις την είχε μαχαιρώσει....
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.