Τέλεια, όλα ακούγονται σαν να 'ταν χθες...
Και σήμερα απλά ησυχία, κανείς δε μιλάει,
μονάχα ο θάνατος βρυχάται...
Σε λίγο θα ορμήξει στην προκυμαία,
θα αρπάξει την Ευρώπη
και θα την οδηγήσει στα πιο σκοτεινά καταγώγια του κάτω κόσμου.
Θα φωνάξει τρεις φορές το όνομα του...
Τρεις φορές θα φέρει γύρο τον εαυτό του...
Τρεις φορές θα ορκιστεί...
Και τελικά θα καταλάβει πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα όνειρο,
μια ιστορία του μυαλού και της φαντασίας,
μια ιστορία του υποσυνείδητου...
Κάτω από τον μανδύα της ταπεινοφροσύνης και το πέπλο τις ανυπακοής,
θα συλλέξει όλα τα απομεινάρια του πολιτισμού του
λίγο πριν τα καταστρέψει κι αυτά η λάβα...
Η λάβα από την ηφαιστειογενή του έκρηξη.
Έκρηξη που σκόρπισε παντού κομμάτια της αγνοιας του...
Κομμάτια που πέφτοντας κατέστρεψαν την ασπίδα της ζωής...
Βάλθηκες απόψε να μας πάρεις το μυαλό με ιστορίες παράξενες, αλλόκοτες...
Κι όμως έτσι έγινε,
το είδα με τα μάτια του,
το άκουσα με το ακουστικό του,
το γεύτηκα με τον ορό του...
Ήταν αυτό που περίμενα να είναι,
μια άνοστη παρενέργεια τον ψυχοφαρμάκων που ο καθηγητής μου παρέδωσε χθες...
Δε τα ήπια σήμερα,
ναι δε τα ήπια, αλλα μη το πεις...
Θα είναι το μυστικό μας ...
Κανείς δε θα ξέρει...
Μονο εσύ κι εγώ μικρό μου μαξιλάρι...
Με εσένα θα την πνίξω...
Με εσένα θα την κάνω να με ονειρεύεται.
Ναι, για πάντα νεκρή...
Στο προσκεφάλι σου μοναχα τριαντάφυλλα...
Λιωμένα...
Να στάζουν κόκκινο βαθύ,
σαν το αίμα σου που ποτέ δεν είδα...
Είσαι εκεί...
Ζωντανή όπως πάντα...
Κλείσε τα ματια σου...
Τα πήρα απόψε τα ψυχοφάρμακα...
0:19, 8/5/2009
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο