Ασπιρίνη - Νατάσσα Μποφίλιου

Νατάσσα Μποφίλιου. Ενα νέο ταλαντούχο κορίτσι που μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις τις τρεις φορές που έτυχε να την δω σε ζωντανή παράσταση.

Το τραγούδι μιλάει για συναισθήματα που πιστεύω ότι λίγο-πολύ όλοι οι νέοι άνθρωποι έχουν σκεφτεί ή έχουν βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους. Ποιός δεν έχει ξενυχτήσει; Ποιός δεν έχει νιώσει ότι βρίσκεται ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους αλλά στην ουσία δεν επικοινωνεί με κανέναν; Ποιος δεν έχει νιώσει ότι και τα άλλα παιδιά που συναντά έχουν λίγο ως πολύ τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια προβλήματα;

Κι όμως αυτό πολλές φορές δεν είναι αρκετό για να φέρει κοντά ανθρώπους με παρόμοια βιώματα. Φταίει ίσως η σημερινή εποχή που μας κάνει να κλεινόμαστε στο καβούκι μας από φόβο. Ολοι οι άνθρωποι - πόσο μάλλον οι νέοι που έχουν μπροστά τη ζωή να απλώνεται - κάνουν όνειρα. Αλλά πολλές φορές η ίδια η πραγματικότητα τους κάνει επιφυλακτικούς και τους εμποδίζει να προσπαθήσουν να τα ζήσουν, να τα δουν να παίρνουν σάρκα και οστά και συμβιβάζονται με λιγότερα από όσα αξίζουν.

Υπέροχοι στίχοι... Από ένα νέο παιδί, ταλαντούχο, που πιστεύω θα μας δώσει πολύ καλά τραγούδια στο μέλλον.

Παραθέτω λοιπόν, για του λόγου το αληθές, τους στίχους.

ΑΣΠΙΡΙΝΗ
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Κώστας Τσίρκας
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Από το cd: Εκατό μικρές ανάσες, 2004, Μικρή Αρκτος.

Σαν παιδιά χωρίς γονείς
όλοι εμείς
μετά τις 12 στα σπίτια μας γυρνάμε
τόσοι φίλοι,συγγενείς
κι όμως κανείς
ένα τηλέφωνο να μάθει πως περνάμε.

Τα παιδιά που συναντώ
όταν θα βγω
έχουν παράπονα που μοιάζουν στα δικά μου
πίνουν,καπνίζουν,αγαπούν όπως εγώ
όμως κανένας τους δεν ήρθε πιο κοντά μου.

Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
με το παράθυρο ανοιχτό
να μετρηθώ με τη ζωή που μου'χει μέινει.
Γι'αυτό κι εγώ
θα κοιμηθώ,
κι όταν ξυπνήσω πριν ντυθώ
θα νικηθώ μ'εναν καφέ και μια ασπιρίνη.

Σαν παιδιά χωρίς γονείς
πόσο να πιείς
να δεις διπλά,όσα και μόνα τους πονάνε
Πόσα χρόνια ν' αρνηθείς
προτού τα δεις
μπροστά στα μάτια σου χαμένα να περνάνε.

Τα παιδιά που συναντώ
μελαγχολούν
βλέπουν το μέλλον σαν αγάπη που 'χει αργήσει
κάνουνε όνειρα τις νύχτες όταν πιουν
όμως κανείς τους δεν τολμάει να τα ζήσει.