Ο θάνατος λυτρώνει τη φωτιά...
Η νύχτα μπαλώνει τα ελαστικά...
Ο ήχος του τυμπάνου αρκεί να σπάσει όλα μας τα υπάρχοντα...
Η βοή να γκρεμίσει όνειρα...
Βυθισμένη συνοικία σ' άπατα νερά...
Σταυρωμένοι εκπρόσωποι απρόσωπης αγνωμοσύνης
σε παλούκια στον Γολγοθά της παρακμής...
Ανθρώπινη σάρκα παραπεταμένη στην μεταλλαγμένη σου σακούλα...
Ψεύτικα πλασμένη αλήθεια αλητεύει στα στενά της γοητευμένης μαστροπίας...
Αληθινά πλασμένη ψευτιά σεργιάνι βγήκε στην πλακόστρωτη πλατεία....
Σ' εκείνη που κουτάλια μ' αναπτήρες σου σερβίρουν...
Μαστουρωμένη μαλακία πιτσιλάει το μονωμένο σου ταβάνι με ηχώ...
Μεταμφιεσμένη...
Μια μάσκα στο χαμόγελο...
Βιασμένη, στη γωνιά της αθωότητας...
Παρατεταμένο ουρλιαχτό που στον Κεάδα ρίχνει για κολύμπι τα σωσίβια...
Οριοθετημένη παράνοια...
Οροθετική άπνοια...
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16446 / 15.09.2008, 13:17 / Αναφορά ......Η βοή να γκρεμίσει όνειρα, βυθισμένη συνοικία σ΄άπατα νερά..... Μπράβο Νυχτερίδα! |