Δυσοίωνη εποχή,
κι εσύ μες στο κλουβί,
τη πόρτα ψάχνεις για να δραπετεύσεις.
Μαρμαρωμένη ηθική,
με βία και διαστροφή,
και στο υπόγειο να κρύβεις το πιστόλι.
Τριγυρισμένοι από φωτιές,
μελανιασμένες ενοχές,
με μάνικα να σβήσεις θες τα στίγματα.
Και κάθε βράδυ τριγυρνάς,
σε ορίζοντες κατεστραμένους,
με ένα βλέμμα που ξυπνά,
μόνο εξεγερμένους.
Με μια φυγή, μία κραυγή,
ν' αλλάξεις θέλεις εποχή,
κι όσα φαντάσματα κρατάς
να λευτερώσεις.
Βοή και αναταραχή,
ασπρόμαυροι οι θησαυροί,
κι οι πειρατές το πλοίο θα το κάψουν.
Στη πρύμνη στέκει η ζωή,
στη πλώρη ο Χάρος διοικεί,
στις συμπληγάδες σπάει το τιμόνι.
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#16877 / 24.10.2008, 21:01 / Αναφορά πολύ όμορφο.....καταφέρνεις να κάνεις τον άλλο να νιώθει πολλά και να ταξιδεύει.Πολλές εικόνες εναλλάσονται στο κείμενο και φανταστικά τοπία και εποχές |