Βρε καλέ μου εαυτέ
τι σου είπα προχτές
μην ανοίγεσαι μάτια μου τόσο.
Είσαι εξώ καρδιά
και γελάς ως τ' αυτιά
και με κάνεις ξανά να στα χώσω.
Οι αλήθειες που λες
πορθητές πειρατές
που το ίματζ για λάφυρο παίρνουν.
Λίγο πιο χαλαρά
αφού δεν σ' αφορά
άλλον κλέβουνε και άλλον γδέρνουν.
Τι σου λέω θα μου πεις
μια που μάθαμε εμείς
να ξηλώνουμε κακοραμμένα.
Είναι τέχνη κι αυτό
πού αλλού θα το βρω
ευτυχώς που το βρήκα σ' εσένα.
Μ' ένα ύφος μπλαζέ
περπατάς αγκαζέ
με τις τύψεις των γύρων σου όλων.
Και μετράς απειλές
από χίλιες μεριές
από τύπους αρχών αμφιβόλων.
Με τουμπάρεις ξανά
πόσο με τυραννά
που την πλάτη ποτέ δε γυρνάω.
Μα χαλάλι σου βρε
εαυτέ θησαυρέ
σε μισώ τόσο που σ' αγαπάω.
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#17881 / 24.02.2009, 18:57 / Αναφορά "Μα χαλάλι σου βρε εαυτέ θησαυρέ σε μισώ τόσο που σ' αγαπάω" Α!! τι καλό. --------------------------------- Το ποίημά σου είναι πολύ παραστατικό κι αυτό σε λίγες γραμμές. |
#17884 / 24.02.2009, 19:15 / Αναφορά Μ' άρεσε πολύ! Ίσως και επειδή με εκφράζει σε αρκετά σημεία. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο μονόλογος σε στυλ διαλόγου. Πραγματικά, αυτή τη στάση κρατάμε οι περισσότεροι απέναντι στον εαυτό μας. |