Live Review: Η Αφροδίτη Μάνου στο Γυάλινο

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Δεν πήγα με κανέναν ενδοιασμό. Ήταν από τις λίγες παραστάσεις, που απλά ανυπομονείς να πας και ν' απολαύσεις. Ούτε περιέργεια ούτε τίποτα! Η έκπληξη ήταν πως το πρόγραμμα ξεκίνησε στην ώρα του (δηλαδή 22.20 αντί για 22.00, αλλά συνηθισμένοι σε άλλα, μείναμε έκπληκτοι!) σα να λέμε "κατευθείαν στο ψητό"!

Τα φώτα σβήνουν, η αυλαία ανεβαίνει κι οι πρώτες νότες του "Γης Μαδιάμ" ακούγονται. Εκείνη τη στιγμή μόνο δέος μπορούσα  να νιώσω, καθώς η Αφροδίτη Μάνου βγαίνει στη σκηνή μ' ένα λιτό σκούρο σύνολο και μακριές πέρλες! Πόσο καιρό είχαμε να τη δούμε live;! Μας είχε λείψει τόσο πολύ!

Το πρώτο μέρος, λοιπόν, κύλησε θεατρικά με τον ευφάνταστο τρόπο των Ρέππα-Παπαθανασίου. Δηλαδή κάτι από "Τσινετσιτά", κάτι από τα παλιά και, φυσικά,  το κεφάλαιο "Μαίρη Παναγιωταρά". Κι εδώ μπαίνουμε σε κανονικά θεατρικά χωράφια, αφού κάνει την είσοδό της η υπέροχη Ευαγγελία Μουμούρη, η οποία είναι..η πραγματική Μαίρη Παναγιωταρά, αυτή με τα δύο παιδιά, τον πασά σύζυγο, που τρέχει να τα προλάβει όλα κι όλοι την κοροϊδεύουνε για το όνομά της μιας κι η κα Μάνου έκανε καριέρα μετατρέποντας την καθημερινότητά της σε τραγούδι ("Μια μέρα μιας Μαίρης"). Μαθαίνουμε όλη την ιστορία της Μαίρης, έτσι όπως την εμπνεύστηκαν οι δύο σκηνοθέτες και γελάμε αβίαστα σ' όλο το αυτοσχεδιαστικό μέρος! Η ιστορία συνοδεύει κομμάτια (ή και το αντίστροφο), όπως το "Με το καλοκαίρι μάλωσα", "Σαν τη Σοράγια", "Στον Ψυχαναλυτή", "Καιρός για δύο" κ.ά. Δεν ξεχνώ να αναφέρω και την Ηρώ Σαΐα, που στήριξε επάξια τα τραγούδια που ερμήνευσε.

Ο χώρος μύριζε ελληνικό κινηματογράφο! Το πρώτο μέρος κλείνει με το "Μια μέρα μιας Μαίρης" και το τραγούδι, που όπως είπε κι η Μάνου, θα μπορούσε να είναι "Μια νύχτα μιας Μαίρης" και δεν ήταν άλλο από "Το Μήλο".

Στο δεύτερο μέρος είναι ένα σύνολο από κομμάτια, κυρίως λαϊκά, αλλά και πιο ανάλαφρα ιταλικά και τζαζ, που βρίσκουν τις τρεις κυρίες πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα. Για μένα έκπληξη ήταν το "Μόνο μια φορά" κι η "Ρόζα", που έγινε στην πορεία "Για ποια Ελλάδα ρε γαμώτο"! Τί όμορφο δέσιμο! Στο τέλος η πρωταγωνίστρια της βραδιάς είχε τις δύο τελεταίες της στιγμές πάνω στη σκηνή κι αποχαιρέτησε τον κόσμο με το "Αριστερά στην Εδέμ" και-ποιο άλλο;!-"Η νύχτα". Κι εκείνη ήταν η στιγμή που εισέπραξα πραγματική αγάπη και τρυφερότητα από αυτή τη μεγάλη δημιουργό!

Αυτό που μας έμεινε ήταν η σκηνοθεσία κι η επιλογή τραγουδιών που ξάφνιασε (κι υποθέτω όχι μόνο εμάς). Ακόμα, η εξυπηρέτηση του καταστήματος. Ναι, το "Γυάλινο" είχε από τα καλύτερα σέρβις που έχω δει. Και μάλιστα οι τιμές ήταν κι αρκετά χαμηλές για μουσική σκηνή (ενδεικτικά να πούμε πως το ποτό είχε 7 Ευρώ και το αναψυκτικό 3!). Ακόμα κι ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος, πράγμα που δηλώνει την προσεκτική δουλειά του επιτελείου που είναι "απο πίσω", για να βγει η κάθε παράσταση.

Φύγαμε γεμάτοι!