Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #454 / 24.02.2004, 08:20 / Αναφορά Στο κείμενό σου παρατηρώ μια διπλή ματιά.Ο ένας που μιλάει σε πρώτο πρόσωπο είναι ο τοξικομανής.Ο άλλος είναι κατά μια έννοια η κοινωνία,που θα τον συμβούλευε με βάση τα όσα λες για ''βύθισμα στον θάνατο'' κλπ.Το κείμενο είναι γι'αυτό το λόγο λίγο αντι-πραγματικό.Πολύ λίγες φορές ο τοξικομανής φτάνει στο επίπεδο αυτοσυνείδησης που περιγράφεις.Συνήθως όταν έχει πάρει την απόφαση να γλυτώσει από τις ουσίες και παίρνει την άγουσα προς τα επάνω.Οι περιπτώσεις όμως αυτές είναι ελάχιστες μπροστά στο σύνολο των τοξικομανών.Πιο αποδοτική λογοτεχνικά θα ήταν η υιοθέτηση της μιας ή της άλλης πλευράς,δηλαδή είτε μιας κοινωνίας που νοιάζεται και περιγράφει το δράμα των παιδιών της-και αυτή ακόμη είναι μια υποκειμενική θεώρηση της κοινωνίας από τον λογοτέχνη,όπου στη θέση μιας έννοιας που η κοινωνία δεν επιδεικνύει βάζει ο λογοτέχνης τη δική του-είτε ενός απελπισμένου τοξικομανή που περιγράφει τον εαυτό του με όλες τις αντιφάσεις που συνεπάγεται αυτή η περιγραφή.Θεωρώ ότι ένας μη τοξικομανής δεν μπορεί να υπεισέλθει στις αντιφάσεις αυτές και να τις αποδώσει έστω και ψυχομετρικά,εκτός αν είχε άμεση εμπειρία από τον εαυτό του ή από το οικείο περιβάλλον του.Το εγχείρημα αυτής της αποτύπωσης είναι εξαρετικά δύσκολο σε οποιαδήποτε διαφορετική περίπτωση από λογοτεχνική άποψη. |
| #455 / 24.02.2004, 12:59 / Αναφορά Αναρωτιέμαι αν αυτό το κείμενο έχει να κάνει με ένα είδος πραγματικότητας...δικής σου προσωπικής πραγματικότητας. Αυτό που εγώ νοιώθω είναι ότι χρησιμοποιώντας την προσωπικότητα ενός τοξικομανή -έστω και αν δεν είναι ίσως μια προσωπική πραγματικότητα- κατά κάποιο τρόπο βιώνεις έναν προσωπικό θάνατο. Και αυτό ίσως και να είναι μια προσωπική πραγματικότητα, πέρα όμως απο αυτό θα ήθελα να σου πω ότι θα ήταν καλύτερο για εσένα, για την ίδια σου τη ζωή να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό. Η αλήθεια είναι ότι με έκανες να ανησυχώ με την στάση σου αυτή και πίστεψε με ότι όσο και αν θες εσύ να πάρεις το δρόμο αυτό υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου που δεν θα το ήθελαν και πιστεύω ότι κάπου μέσα σου ούτε και εσύ. Ξέρεις το μόνο δεδομένο σε αυτή τη ζωή είναι ότι κάποια στιγμή θα πάψουμε να υπάρχουμε...Το μόνο εύκολο είναι να βάλουμε εμείς ένα τέλος στη ζωή που μας χαρίστηκε...πόσο εγωιστικό μου ακούγεται αυτό όμως....πόσο νάρκισσοι μπορούμε να γίνουμε....διαλέγουμε το θάνατο για να πάψουμε να πονάμε και όμως ακόμα και ο πόνος είναι ένα υγιέστατο συναίσθημα. Το πως τον αξιοποιούμε βέβαια κάνει τη διαφορά...υπάρχουν καρκινοπαθείς άνθρωποι που πονάνε για χρόνια, που ξέρουν ότι πολλές φορές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να σταματήσουν τον πόνο αυτό και όμως τους βλέπεις ότι δεν το βάζουν κάτω γιατί θέλουν να ζήσουν λίγο ακόμα...άλλοι πάλι τα καταφέρνουν και συνεχίζουν να ζουν...πολεμάνε τον ίδιο το θάνατο και καταφέρνουν να πάρουν παράταση ζωής. Κανείς ποτέ δεν έκανε πλάνο για τη ζωή του και όποιος έκανε ξέρει πολύ καλά ότι υπήρξε αυτός ο απρόβλεπτος παράγοντας που του άλλαξε όλα τα σχέδια. Έχω την αίσθηση ότι και εσύ με κάποιο τρόπο δρομολογείς το τέλος σου και ξέρεις αυτό είναι το μόνο εύκολο...όμως κάποιος σε χρειάζεται...κοίτα μέσα σου και θα βρείς την απάντησή σου...Η ζωή δεν είναι μια ταινία...είναι κάτι πραγματικό και αν το σκεφτείς και διαφορετικά ακόμα και οι ταινίες μέσα απο τη ζωή είναι παρμένες...οπότε για δες το και αλλιώς....μπορεί και να ανακαλύψεις κάτι διαφορετικό. |
| #456 / 24.02.2004, 18:37 / Αναφορά Μ' άρεσε πολύ το κείμενό σου, χωρίς υπερβολές, μας έδωσες κάποιες πολύ ευαίσθητες εικόνες που εμένα τουλάχιστον με άγγιξαν. Σε αντίθεση με τον christok θεωρώ ότι ήταν πολύ σωστό λογοτεχνικά το κείμενό σου καθώς καταφέρνει να μας μεταφέρει τα συναισθήματα και την τραγικότητα αυτής της κατάστασης. (άλλωστε η τέχνη κυρίως αξιολογείται -κατα τη γνώμη μου- με βάση το πόσο μεταφέρει τα συναισθήματα στο κοινό) |
| #458 / 26.02.2004, 23:06 / Αναφορά katarxin tha ithela na sas efxaristiso gia ta sxolia sas k pu vrikate afto pu egra4a arketa kalo na sxoliasti me opiondipote tropo. gia to sxolio tu christosk ithela na po oti skopos mu den itan na parusiaso mono mia plevra alla k oti oi perissoteroi narkomanis mpori na min omologun afta pu skeftontai, isos apo psixiki e3antlisi, alla o kathe anthropos os tin teleftea stigmi -tis anusias gia pollus ipar3is mas- skeftete. o antropos genithike na skeftete k giafto polloi pethenun 4ixika poli prin na pethanun fisika, epidi den skeftonte, den emvathinun k den prospathun na apolafsun ti zoi sto epakro me meso ti ske4i. fox_lady, tha ithela na diloso oti den ime to3ikomanis i narkomanis. olo to kimeno graftike gia mia ergasia k me travi3e giati to ixa meletisi arketa " e3o apo to xoro" panta. thelo na exo empiries sti zoi mu alla xoris na xaso ti aftoextimisi mu, ton eafto mu k tin kapia diavgia pu exo se merika themata, agapo ti zoi mu k tus antrops giro mu esto k opos ine, me to kathe mikro k megalo elatoma tis k de theoro ta narkotika lisi gia otidipote parolo pu ime periergi gia merika simia, merika pragmata den mporunna ta kali4un ta vivlia k oi istories.se efxaristo gia to endiaferon su pantos k ilikrina simfono oti o anthropos an 4a3i arketa tha vri kati na kratithi sti zoi. posoi omos exun ti dinami na piste4un stus epigius agelus pu kataklizun siopila ti zoi mas? Astron se efxaristo poli gia ta logia su afu katanoises oti skopos m den itan na nioso apo proto xeri ta sinesthimata os narkomanis i idia alla na travi3o tin prosoxi se kati vathitero apo to epifaniako, apo ton oikto pou oloi akoma k go niotho gia kapion o opios siga siga xani ti thelisi gia ti zoi mesa apo ta xeria tu k den ine kanis eki gia na ton stiri3i, idika i kinonia. pistevo ston anthropo , stin thetiki ske4i k stin esoteriki dinami tu anthropu. alloste to exo anagi afu ime 17 akoma, ligo oniropola prepi na omologiso, alla prospatho na kratiso mia isoropia stis ske4is mou opos oloi mas sas efxaristo pali gia ta sxolia sas:) avgi |
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Björk: Fossora 
Ο Τόνυ Κονταξάκης αφηγείται τις ιστορίες των τραγουδιών του
Ένα σχόλιο για το bullying
Υπέροχα κατάμαυρο
Βήματα στη βροχή
Al-Andalus: Ένα ιπποτικό μυθιστόρημα φαντασίας - του Γιώργου Μπιλικά (Orfeus)
Ρατσισμός