Η Αλεξάνδρα Κόνιακ στο MusicHeaven!

Γράφει η Δέσποινα Κ. (despinakontogianni)
122 άρθρα στο MusicHeaven

Σε γνωρίσαμε σαν το κορίτσι των Stavento. Μίλα μας γι' αυτή την εμπειρία σου, αλλά πες μας και πόσα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε.

Ως κορίτσι των Stavento, έζησα μια πολύ όμορφη χρονιά, γεμάτη ταξίδια, ειδυλλιακά τοπία.. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν η συναναστροφή μου με τόσους πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους. Αγαπώ τους ανθρώπους. Μου φαινόμαστε γοητευτικά παράξενοι. Μαθαίνω απ'αυτούς, λατρεύω να παρατηρώ κινήσεις, συμπεριφορές, βλέμματα.. Αυτό θεωρώ πως ήταν ότι πιο αληθινό, ουσιαστικό και μεγάλο μου προσέφερε αυτή η συνεργασία. Τώρα.. από τότε έχουν αλλάξει αισθητά οι μουσικές μου διαδρομές, τουλάχιστον επαγγελματικά. Διανύουμε την τέταρτη χρονιά της συνεργασίας μας με τον Χρήστο Δάντη και μπαίνουμε αισίως στην πενταετία! Έχουν κυλήσει πολύ γρήγορα αυτά τα χρόνια. Δημιουργικά, με μπόλικη γνώση κι έναν θαυμασμό που συνεχώς αυξάνεται.

Πες μας λίγα λόγια το déjà vu.

Το déjà vu είναι μια στήλη που έχω δημιουργήσει με πολλή πολλή αγάπη στο all4fun.gr.  Έχει βαφτιστεί ως ένα τρίπτυχο ήχου, φωτογραφίας και κειμένου. Σκέψεις μου δηλαδή που καταγράφονται υπό τη συνοδεία πάντα ενός αγαπημένου τραγουδιού και μιας φωτογραφίας που συνήθως έχει τραβηχτεί πρώτη και μου γεννά την έμπνευση. Είναι μια ανάγκη που απλά προκύπτει. Μικροφλυαρίσματα, αν θες, που μου δίνεται η ευκαιρία να τα μοιραστώ δημόσια.

Διαβάζει κανείς στη σελίδα σου στο fb πως σπουδάζεις στο ΤΕΙ Αθήνας. Ήταν η πρώτη σου επιλογή μετά τις εξετάσεις, σκοπός σου είναι να την ολοκληρώσεις κάποια στιγμή;

Το θέμα αυτό πονάει! Τμήμα Αισθητικής και Κοσμητολογίας. Πράγματι, η σχολή αυτή υπήρξε η πρώτη μου επιλογή κι ήμουν απείρως ενθουσιασμένη όταν ξεκίνησα. Θεωρητικά θα έπρεπε να έχει μείνει λίγο ακόμη για να ολοκληρώσω αλλά δυστυχώς χρωστάω αρκετά μαθήματα. Δε λέω πως δε θα φτάσω μέχρι το πτυχίο, καθότι λιονταρίνα ο στόχος θα επιτευχθεί, αλλά μάλλον με κόπο, διότι δε μας βοηθά το σύστημα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι καθηγητές δεν ενδιαφέρονται να σου μεταδώσουν τη γνώση τους. Δεν τους απασχολείς κι αυτό φαίνεται πολύ έντονα. Δε σε ωθούν σε τίποτα, δε σε καθοδηγούν σε τίποτα, δεν αφοσιώνονται στο μάθημα, στον κλάδο τους και συζητώντας το θέμα με αρκετούς συμφοιτητές μου, έχουμε όλοι την αίσθηση πως μας αντιμετωπίζουν σαν ένα βάρος, ένα κακό μπελά που απλά έχει έρθει να τους στερήσει τον πολύτιμο χρόνο τους. Το πρόβλημα βέβαια μάλλον ξεκινάει από αλλού. Πιο βαθειά. Αλλά αυτό πια είναι λίγο-πολύ γνωστό σε όλους.

Πού βρίσκεσαι μουσικά αυτό τον καιρό; Θα μπορούσες να γράψεις και δικά σου κομμάτια;

Είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω τον ερχομό του πρώτου διαδικτυακού μου single! Το "αριθμός 109", ένας μουσικός μονόλογος, όπως μ'αρέσει να το αποκαλώ, σε στίχους και μουσική του Βαγγέλη Βατσινέα, έχει πάρει πια σάρκα και οστά με την υπέροχη ενορχήστρωση που το έντυσε ο δαιμόνιος πιανίστας και πάνω απ'όλα αγαπημένος φίλος, Χρήστος Σερενές. Είμαστε ειλικρινά όλοι πολύ περίφανοι για το αποτέλεσμα. Θα το ακούσετε και για να μην πω μέρες και μου φανεί μακρινό, σε μερικές δεκάδες ώρες! Ανυπομονώ! Και σίγουρα με το Βαγγέλη θα ετοιμάσουμε κι άλλα πράγματα στο μέλλον διότι τον εκτιμώ πολύ και γοητεύομαι μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο απ'τον τρόπο γραφής του. Σειρά έχουν κι άλλα δυο πανέμορφα τραγούδια, τα οποία κι αυτά θα δουν το φως σε ελάχιστες εβδομάδες. Δεν τα μαρτυρώ ακόμη, διότι περιμένω την τελική τους μορφή για να τα παρουσιάσω όπως ακριβώς τους αρμόζει! Αν γράφω; Έχω αποπειραθεί αλλά δε με εμπιστεύομαι ακόμη κι από τη στιγμή που υπάρχουν άνθρωποι που τους θαυμάζω απεριόριστα γι'αυτήν τους την ικανότητα, γιατί να με χαντακώσω από τόσο νωρίς;

Σ' αρέσουν οι διασκευές; Πιστεύεις πως δημιουργείται ένα νέο κομμάτι;

Οχι απλά μ'αρέσουν. Τις αναζητώ. Παίρνει αλλη μορφή το τραγούδι. Ξαναγιεννιέται.

Υπάρχει ένα κάποιο μουσικό που θα ήθελες να δοκιμαστείς; Επίσης, πιστεύεις ότι θα μπορούσες να καθιερωθείς σ' ένα μόνο είδος;

Κοίτα, σίγουρα ποτέ δε θα με ακούσεις να μπαίνω σε μονοπάτια ρεμπέτικα και Heavy Metal. Είναι ακούσματα τα οποία δεν έχω. Οι καταβολές μου, οι αναφορές μου δεν ήταν ποτέ τέτοιες κι όσο κι αν έχω προσπαθήσει να εντριφύσω λίγο παραπάνω ακούγοντας τέτοιου είδους μουσική, δεν έχει ποτέ καταφέρει να με συνεπάρει. Επίσης, σιχαίνομαι τις ταμπέλες που καρφιτσώνουν σε μουσικούς και τραγουδιστές. Αν φιλτράρεις μέσα από σένα τα τραγούδια που σ'αγγίζουν, από όποιο χώρο κι αν ανήκουν, αν τα συγγενέψεις με την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα σου, αποκτούν μια ταυτότητα.. δική σου. Αυτή δεν έχει συγκεκριμένη ονομασία.

Πότε είδες πως "αυτό θέλω να κάνω/σ' αυτό το αντικείμενο θέλω να δοθώ"; Θεωρείς πως θα μπορούσες να επιλέξεις άλλο δρόμο; 

Ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν πάρθηκε ποτέ τέτοια απόφαση. Απλά συνέβη. Από μικρή το δεύτερο σπίτι μου ήταν το ωδείο στο οποίο δούλευε και δουλεύει η μαμά μου. Άλλο δρόμο πέρα από το χώρο της δημιουργίας και της τέχνης το αποκλείω με μεγάλη βεβαιότητα. Από τη στιγμή εννοείται που έχω την πολυτέλεια να το επιλέγω. Επίσης, θα πω μια φράση που την άκουσα πρόσφατα από εναν φίλο.. μπορεί να θεωρηθεί εκτός θέματος, εμένα ωστόσο μου φαίνεται σχετικότατη.. "κάνε αυτό που σου αρέσει επάγγελμα και δε θα χρειαστεί να ξαναδουλέψεις στη ζωή σου". Σπουδαίο.

Πιστεύεις πως δυσκολεύτηκες να προωθηθείς, ίσως κάποια στιγμή να ένιωσες πως σε σαμποτάρανε..

Να δυσκολεύτηκα να προωθήθω.. Δε έχω προωθηθεί ακόμη επίσημα νομίζω. Και δεν εχεί χρειαστεί επίσης. Ό,τι έχω κάνει, το έχω κάνει μόνη με τη στήριξη και τη βοήθεια φίλων. Τώρα! Τώρα βάλε τα μεγάλα μέσα!

Βγαίνεις; Παρακολουθείς τα πολιτιστικά δρώμενα; Θέατρο, για παράδειγμα, πας; Σε παραστάσεις συναδέλφων σου;

Εννοείται! Και με γεμίζει πάρα πολύ αυτή η διαδικασία! Το θέατρο το αγαπώ και του είμαι απόλυτα πιστή. Η τελευταία παράσταση που είδα, ήταν το "Να 'ρθω μαζί σου;", στο θέατρο 104, με τον φίλο και υπερταλαντούχο ηθοποιό Λάζαρο Βαρτάνη. Το κείμενο είναι υπέροχο και εγκαταλείπεις το χώρο με μια αίσθηση λύτρωσης. Μια γλυκόπικρη κωμικοτραγωδία που σε γεμίζει στο τέλος δύναμη και συγκίνηση. Μια ακόμη παράσταση, την οποία έχω παρακολουθήσει δυο φορές, είναι του Γιώργου Χατζηπαύλου, "Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα", στον τέλειο χώρο του Εν Αθήναις, στο Γκάζι κι αυτό. Δύο ώρες εγγυημένου γέλιου! Αυτό που λένε πως "αν ένα αστείο το ακούσεις δεύτερη φορά και γελάσεις το ίδιο, θεωρείται πετυχημένο"; Αυτό ακριβώς ισχύει και για το συγκεκριμένο stand up. Κι επειδή ίσως κινδυνέψω να απειληθώ.. Θα προτείνω ένα θεατρικό, τον "Προμηθέα Δεσμώτη", που θα ξεκινήσει τον Απρίλιο στο θέατρο Δια Δύο. Μπορεί να μην το έχω δει, αλλά το καστ μαρτυρά πως θα 'ναι εξαιρετικό! Αν δεν παινέψεις τους φίλους σου..!

Μελλοντικά σχέδια;

Από αρχές Φεβρουαρίου θα ξεκινήσουμε με τον Χρήστο Δάντη σε ένα καινούριο χώρο στη Λεμεσό της Κύπρου. Έπειτα ο Μάρτιος θα μας βρει κάπου στην Αθήνα αλλά δεν είναι ανακοινώσιμο ακόμα. Τέλος, είχα τη χαρά φέτος να ενταχθώ σε μια χοροθεατρική ομάδα, υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου χορογράφου Pierre Tavernier και της Δάφνης Μαρκάκη στη σκηνοθεσία. Δουλεύουμε πάνω σ' ένα κείμενο της ίδιας, το οποίο θα παρουσιαστεί στο μήνα χορού. Το έργο έχει ως κεντρικό θέμα την ξενοφοβία και το ρατσισμό αλλά είναι τόσο εξαιρετικά δοσμένο.. Τρομερά ευφυής και ευρηματικός ο τρόπος μέσα από γνωστά κι αγαπημένα καρτούν. Το πρωτόγνωρο και συγχρόνως άκρως τρομακτικό για μένα εδώ είναι που έχω κλιθεί να τραγουδήσω πάνω σε συγκεκριμένες χορογραφίες και κινήσεις. Εξοικειώνομαι βέβαια σιγά σιγά κι αρχίζω να το απολαμβάνω! Έπονται κι άλλα..

(η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε έγινε στο Olea, Ασκληπιού & Δερβενίων 4)