Σίμων Πάτροκλος: Ένα Χαμίνι στα Φώτα της Ράμπας - Γ Μέρος

(συνέχεια από εδώ)

Έχει κάποια συγγένεια ο χορός των αρχαίων Ελλήνων με το χορό του Αρχαίου Θεάτρου; Δεν είναι ξεχωριστή... το ένα είναι μαζί με τ’ άλλο... ο χορός ξεκίνησε ως πολεμική τέχνη και μετά αναπτύχθηκε... δηλαδή... όλοι οι χοροί, ακόμα και το μπαλέτο είναι... προέρχεται από θέσεις πολέμου... και κατόπιν χρησιμοποιείται στην τέχνη. Στην Ανατολή είναι οι περισσότεροι χοροί αυτοί και πολέμου, αλλά και δίνω και παίρνω... το ίδιο πράγμα είναι και στην αρχαιότητα. Όλοι οι χοροί και ειδικά οι παραδοσιακοί χοροί και οι μετεξελισσόμενοι στη τέχνη χοροί, έχουνε συγγένεια μεταξύ τους... έχουνε συγγένεια, διότι τα συναισθήματα που γεννάνε την κίνηση, είναι πανανθρώπινα. Απλώς οι κουλτούρες επιδράνε πάνω τους... η κουλτούρα κάποιας χώρας... κάποιου λαού επιδρά πάνω τους και διαφοροποιείται στον τρόπο που το χειρίζεται κινητικά ο λαός αυτός, αλλά η ενέργεια, η σκέψη και το συναίσθημα, είναι τα ίδια. Και σαφώς το ίδιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα.

Σίμων Πάτροκλος

Συνέντευξη – Συζήτηση (6/2/2013)

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

(μεγάλο σαλόνι – πιο αριστερά)

 

Σίμωνα είναι Τρίτη Συνάντηση, είναι 6 του Φλεβάρη 2013, αργά, έχεις γυρίσει από μάθημα, έχεις έρθει με το ποδήλατο από το Αιγάλεω, πράγμα το οποίο έκανες σήμερα; Είναι σπάνιο αυτό ε ;

Όχι, το κάνω κάθε μέρα (γελάει), τώρα ήμουνα Αιγάλεω, Αγία Βαρβάρα συγκεκριμένα, απ’ όπου πήγα στα Ιλίσια όπου δίδαξα, κι έκανα και το δικό μου μάθημα μετά.

Σε καθημερινή βάση δηλαδή. Για άσκηση; Για οικονομία; Τρόπος ζωής;

Τρόπος ζωής είναι. Όχι για άσκηση, αυτό που λέμε εντός εισαγωγικών άσκηση, αυτό είναι τρόπος ζωής κι ένα μέρος εξάρτησης, μιας δημιουργίας.

Αγαπημένη σου Πόλη;

Αγαπημένη μου Πόλη είναι η Αθήνα. Γιατί; Γιατί η Αθήνα έχει πάρα πολλά πράγματα... συνδυάζει όλη την Ιστορία της Ελλάδας. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Και μόνο που βρίσκεσαι στην Αθήνα, και βλέπεις τον Παρθενώνα... μπορείς να προχωρήσεις στο χώρο της Πλάκας και να δεις όλα αυτά τα τοπία της αρχαιότητας και της Ρωμαϊκής εποχής, ε, η ψυχή σου αναπτύσσεται και παίρνεις πάρα πολλή ενέργεια.

Πειραιάς;

Ο Πειραιάς έχει μια άλλη γοητεία διότι λούζεται από τη Θάλασσα γύρω του, κι αυτό είναι πάλι ένα πολύ ωραίο στοιχείο, το στοιχείο της απεραντοσύνης, της ηρεμίας, της γαλήνης, της σκέψης και του έρωτα.

Κυψέλη;

Η Κυψέλη είναι ένα μέρος που στοιβιαζόμαστε πολλά άτομα, που ενίοτε επικοινωνούμε, αλλά τον περισσότερο καιρό, είμαστε... ακοινώνητοι.

Θέλεις να το κάνεις πιο συγκεκριμένο;

Ναι. Η Κυψέλη όπως γνωρίζουμε όλοι είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή. Δεν έχει κάτι εξαιρετικά ωραίο. Εκτός… αν εξαιρέσεις κάτι παλιά οικήματα που έχει, κάτι νεοκλασικά κτίρια και τη Φωκίωνος, δεν έχει κάτι άλλο η Κυψέλη... και όλο αυτό το πατσγουέρκ... έχει μια κρυφή γοητεία όμως, αν σκεφτούμε, ότι συνδυάζει πολλές φυλές που μένουνε στην Κυψέλη. Αυτό έχει μια κρυφή γοητεία. Δηλαδή καταλαβαίνεις και την κουλτούρα κάποιων άλλων λαών. Λιγότερο υποανάπτυκτων από τους δικούς μας.

Υπάρχει κάποια περιοχή που θα ήθελες να ζεις εκεί;

Ναί! Θα ήθελα να ζω στο Παλιό Ψυχικό ή στο ΜΕΤΣ, που έχει πράσινο, που έχει ηρεμία, βλέπεις τις αλλαγές... ένα διάστημα κάθισα με την πρώην γυναίκα μου… καθίσαμε περίπου τέσσερα χρόνια στο Παλαιό Ψυχικό και έβλεπες ... έτσι... την ... τις εποχές ρε παιδί μου, πως άλλαζε η φύση, πως ερχότανε το Καλοκαίρι, πως γινότανε το Φθινόπωρο, κατόπιν ο Χειμώνας, μετά η χαρούμενη εποχή της Άνοιξης... που εδώ στην Κυψέλη δε βλέπεις  τίποτα από αυτά... το τοπίο είναι το ίδιο...

Τι σου αρέσει τόσο πολύ Σίμωνα που θα μπορούσες να διαθέσεις ατέλειωτες ώρες γι αυτό;

Το Θέατρο βέβαια. Το Θέατρο και ο Χορός.

Μπορείς να διαθέσεις εικοσιτετράωρα ολόκληρα;

Ναι ναι ναι.

Το ’χεις ήδη κάνει...

Το ’χω κάνει.

Και συνεχίζεις και το κάνεις.

Ναι! Και συνεχίζω και το κάνω. Τώρα πια, μεγαλώνοντας και ολοκληρώνοντας τη Φιλοσοφία μου, και τις αρχές μου, νομίζω ότι θα έκανα μόνο αυτό... ότι θα αφιέρωνα, όχι εικοσιτετράωρα... χρόνια... όσο αντέχει η προσωπικότητά μου και η υγεία μου.

Μισείς;

Κάποιες φορές έχω μισήσει. Είναι ένα συναίσθημα που δε θέλω να το έχω, το απωθώ. Αλλά ο κακός μου εαυτός το ανασύρει και θυμώνω μαζί του, γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο εαυτός μου, και τον τιθασεύω. ή από ζήλεια μπορώ να μισήσω ή από κάτι που βλέπω που δεν μπορώ να το κάνω εγώ, αλλά αυτό σβήνει, μπορεί να μείνει ένα εικοσιτετράωρο και μετά να απωθηθεί, να φύγει.

Αγαπάς;

Ναι ! αγαπάω πάρα πολύ ! με πάθος !

Συμπαθείς;

Ναι συμπαθώ όλον τον κόσμο. Και μ’ αυτούς που έχω έρθει σε ρήξη, αρκετές φορές... ναι τους συμπαθώ, δεν τους αντιπαθώ. Είναι αυτό που σου είπα προηγουμένως... έναν δυο ανθρώπους αν έχω μισήσει κι αυτό για ελάχιστο χρονικό διάστημα και πάντα τους μιλάω εγώ, ο ίδιος, πάλι.

Μπορείς να μου περιγράψεις το Σίμωνα Δάσκαλο;

Αυτό είναι πολύ δύσκολο, να περιγράψω εγώ τον εαυτό μου, ως Σίμωνα Δάσκαλο. Εγώ θα σου πω μόνο τα συστατικά που έχω ως Δάσκαλος. Ότι δεν αισθάνομαι αυθεντία, δεν αισθάνομαι εγωιστικά, δεν αισθάνομαι ανώτερα, αντίθετα αισθάνομαι κι εγώ σα μαθητής μαζί με τους μαθητές μου, εντός εισαγωγικών μαθητής, είμαι ίσως ο καλλίτερος μαθητής μιας τάξης.

Τον Σίμωνα Ηθοποιό;

Ο Σίμωνας Ηθοποιός... και αυτό δεν μπορώ να μιλήσω... πάντως έχω πάθος, όταν παίρνω ένα ρόλο… να μεταμορφωθώ, να γίνω αυτός που θέλει το έργο, δεν είμαι ένας συγκεκριμένος ηθοποιός, που μπορείς να πεις έχει μία γκάμα σαν ηθοποιός... πάντως κάποια ιδιαίτερα πράγματα, πιστεύω, ότι δεν μπορεί να τα παίξει με τη μαεστρία που θα τα παίξω εγώ... κάποιος άλλος. Και λόγω φιζίκ και λόγω προσωπικότητας... και γι αυτό και στο Θέατρο συνήθως, έχω κάνει ιδιαίτερους ρόλους. Κωμωδία ας πούμε δεν έχω κάνει, έχω σκηνοθετήσει κωμωδία, ενώ η κωμωδία πιστεύω ότι μου πηγαίνει πάρα πολύ. Αλλά κανείς... και στη Σχολή... δε θα με έβλεπε για κωμικό. Ότι θα κάνω κάτι απάνω στην κωμωδία.

Το Σίμωνα Σκηνοθέτη;

Πάλι είναι δύσκολο να μιλάς για τον εαυτό σου... σ’ ένα έργο που παράγεις, που την κριτική σκοπιά την έχουνε αυτοί που το βλέπουνε... ξεκινώ από ειλικρίνεια... κι αυτό είναι βασικό στοιχείο μου, ότι ξεκινώ να είμαι ειλικρινής... ένα μέρος, ποιητικός, να έχει ποίηση αυτό που κάνω, και αλήθεια και ευαισθησία.

Τι σε ενοχλεί περισσότερο;

Μ’ ενοχλεί περισσότερο η μιζέρια, η μιζέρια των συναισθημάτων, το βέτο που παρουσιάζει ο καθ’ ένας την ώρα που συζητάς, οι αυθεντίες, η εξουσία, η αλαζονεία, κι ότι εγώ τα ξέρω όλα και ότι εγώ δε δέχομαι τίποτα, αυτό με ενοχλεί αφάνταστα.

Τι σε ενθουσιάζει πολύ;

Μ’ ενθουσιάζει πάρα πολύ όταν δω ένα σπουδαίο θέαμα, όταν δω έναν ειλικρινή άνθρωπο, τον ερωτεύομαι από αυτά που θα πει κι αν συνεχίσει να είναι έτσι, τον αγαπώ και τον εκτιμώ πάρα πολύ, και μια πολύ όμορφη γυναίκα.

Τι είναι Γυναίκα;

Γυναίκα είναι αυτό που στηρίζει την ευαισθησία του Άντρα. Που δίνει και παίρνει από τον Άντρα.

Και Άντρας τι είναι;

Το ίδιο πράγμα είναι κι ο Άντρας. Που στηρίζεται στη Γυναίκα, δίνει και παίρνει.

Είπες ότι η Γυναίκα στηρίζει τον Άντρα.

Ναι στηρίζει... κι ο Άντρας στηρίζει τη Γυναίκα.

Στη δεύτερη φάση μου είπες στηρίζεται.

Ναι στηρίζεται ο Άντρας στη Γυναίκα κι η Γυναίκα στηρίζεται στον Άντρα.

Τι είναι Ελεύθερος Χρόνος;

Ελεύθερος Χρόνος είναι το πρωινό, να πιεις ένα καφέ μόνος σου ή με φίλους σου, στο γνωστό μέρος της Φωκίωνος.

Δικαίωμα στη μοναξιά;

Τη μοναξιά την επιλέγεις. Είναι ένα κομμάτι επιλογής σου να είσαι μόνος σου γιατί μπορείς να σκεφτείς περισσότερο. Και μπορείς να βρεις και πράγματα του παρελθόντος και να γράψεις μέσα στο μυαλό σου, να διαβάσεις, να μην έχεις ερεθίσματα, να μην έχεις... ν’ αναγκάζεσαι να είσαι με κάποιον άλλον άνθρωπο, που εκείνη τη στιγμή πρέπει να του δώσεις κάποιο χρόνο, που ίσως εσύ δε θέλεις... είναι ένα μέρος της ανεξαρτησίας η μοναξιά. Η επιλεγμένη μοναξιά...

Το ασκείς το δικαίωμά σου στη μοναξιά;

Ναι... κοίταξε... εγώ επειδή... από μικρός... περισσότερο... διαχειριζόμουνα εγώ τον εαυτό μου και λιγότερο οι άλλοι, έχω... έχω μάθει... έχω μάθει να μπορώ να διαχειρίζομαι μόνος μου τον εαυτό μου. Και στην Τέχνη το ίδιο και στη Ζωή το ίδιο. Και στον έγγαμο βίο πάλι το ίδιο, διότι υπήρχαν κάποια πράγματα δύσκολα που εγώ τα διαχειριζόμουνα πάλι... έδινα...

Το δικαίωμα στην τεμπελιά;

Τεμπελιά... δε μου αρέσει αυτός ο όρος, τεμπελιά... νομίζω αν υπάρξει αυτή η τεμπελιά... η αδράνεια... όχι τεμπελιά να μην κάνω τίποτα, για μένα είναι αδράνεια αυτό. Καλλίτερα να αυτοκτονήσω, δε θα ήθελα να συνεχίσω να ζω...

Προσωπικότητα ή κάποιο πρόσωπο που ξεχωρίζεις Έλληνα ή Αλλοδαπό;

Έλληνες... έχουμε σπουδαίους Έλληνες. Η Παξινού ας πούμε, ήτανε ένα σπουδαίο άτομο, απάνω στο χώρο της δουλειάς και της μεταφοράς πραγμάτων στη διδασκαλία, ήτανε ένα πολύ σπουδαίο άτομο, που καθόσουνα και το παρακολουθούσες με υπομονή και ευλάβεια. Απέναντι σ’ αυτή την προσωπικότητα... Ο Κουν, ήτανε πάλι μια πολύ σπουδαία προσωπικότητα. Και πιο σύγχρονοι βέβαια είναι πολύ σπουδαίοι... εμένα μου αρέσει ένας σκηνοθέτης, ο Νίκος ο Μαστοράκης, μου αρέσει πάρα πολύ σαν σκηνοθέτης. Ο Αρβανιτάκης μου αρέσει πάρα πολύ, με την ευαισθησία που σκηνοθετεί και ανιχνεύει κάποια πράγματα. Άλλος είναι ο Ντανιέλ Λομέλ, είναι ένας σπουδαίος χορευτής, υπήρξε στα νιάτα του, κοντά στο Μορίς Μπεζάρ, απ’ αυτόν έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα. Για μένα ο Λομέλ είναι ένας ακέραιος άνθρωπος, σε τρομάζει στην αρχή γιατί είναι απόλυτος σε κάποια πράγματα, αυτό το απόλυτο μ’ ενοχλεί απάνω του αλλά κρατώ όλα τα άλλα που είναι εποικοδομητικά και άξια να χτίσουνε την προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου που είναι δίπλα του.

Είσαι Ηθοποιός, Χορογράφος, Σκηνοθέτης, Κινησιολόγος, Χορευτής, Δάσκαλος. Μπορείς να μου πεις σε ποιους Δασκάλους έχεις κι εσύ θητεύσει; Ποιους είχες Δασκάλους;

Μία Δασκάλα, θα ξεκινήσω από το Γυμνάσιο, που είχα... μία Δασκάλα πολύ σπουδαία, τη Στούκη, Στούκη λεγότανε, ήτανε η γυναίκα του Μάριου του Ποντίκα, του συγγραφέα. Αυτή ήτανε μία σπουδαία Δασκάλα, η οποία μας μύησε, κάποιους, στο τι σημαίνει Θέατρο. Αγαπούσε πάρα πολύ το Θέατρο, και... κάποιες Κυριακές, που δεν είχαμε σχολείο μας έπαιρνε και μας πήγαινε Θέατρο ή σε Ποιητικές βραδιές, και το Καλοκαίρι μας πήγε και στην Επίδαυρο. Κι έτσι μας μύησε στο Θέατρο, αλλά πέρα απ’ αυτό, ο τρόπος που δίδασκε δεν είχε καμία σχέση με τους υπόλοιπους δασκάλους που συναντάμε στη μέση εκπαίδευση. Ο τρόπος που δίδασκε ήτανε επαναστατικός για την εποχή της, και η ίδια ήτανε πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, και ντυνότανε και πάρα πολύ περίεργα, και σχεδόν όλη η τάξη ήμασταν ερωτευμένοι μαζί της. Ήτανε ένα θείο και χαρισματικό πλάσμα, που είχε εντάσεις, είχε θυμούς, είχε αγάπες είχε πολλά. Ήτανε η πρώτη δασκάλα, η πρώτη γυναίκα δασκάλα, που κατάλαβα τι θα πει δάσκαλος. Κατόπιν στο χορό είχα τη Ραλλού Μάνου. Στο Θέατρο είχα την Παξινού. Είχα τον Αντρέα το Φιλιππίδη, το Στέλιο το Βόκοβιτς, τη Μαίρη Αρώνη, την Ελένη τη Ζαφειρίου, τον Κωστή το Μιχαηλίδη, την Κική την Αγραφιώτη...

Θα ξεκίναγες τη ζωή σου με τον ίδιο τρόπο;

Αυτό είναι ένα ερώτημα που έχω κάνει κι εγώ στον εαυτό μου. Αν θα ξεκίναγα...; Ε... Ναι. Θα ξεκινούσα με τον ίδιο τρόπο, αλλά... τώρα ώριμος πια, βλέπω ότι θα ήτανε πρώτο μου στοιχείο αναφοράς, ο Χορός και το Θέατρο. Γιατί εγώ... είμαι ανάμεσα σ’ ένα πολύ μεγάλο έρωτα, που είχα με τη γυναίκα μου και παντρεύτηκα κι όταν ερωτεύομαι παραμερίζω όλα τα υπόλοιπα πράγματα, κι έτσι παραμέρισα και το Χορό, γιατί ήμουνα είκοσι χρονών... πάνω που πήγα να αρχίσω, εγώ παντρεύτηκα. Ήρθε και το παιδί. Μετά όλα αυτά πήγανε... χωρίς να τ’ αφήσω... χωρίς να τ’ αναιρώ... πήγανε πιο δίπλα μας... ναι... θα έκανα το ίδιο πράγμα. Αλλά δε θα δινόμουνα τόσο πολύ στον έρωτα.

Μπορείς να μου πεις ένα βιβλίο που σου άρεσε;

Η Ασκητική. Κι άλλο ένα, Ο Σχοινοβάτης του Ζενέ.

Ένας δίσκος που σου άρεσε;

Πολλά τραγούδια του Χατζιδάκι και του Θεοδωράκη το Άξιον Εστί.

Ένα φιλμ που σου άρεσε;

Το Prova de Orchestra, δεν ξέρω αν το έχεις δει; Κι ο Αλμαδοβάρ μου αρέσει πολύ. Κάποια παλιά φιλμς αλλά και καινούριες ταινίες μου αρέσουνε, μία ταινία που είδα που με συγκλόνισε ήτανε η Ακαδημία Πλάτωνος... Που ήτανε μία συγκλονιστική ταινία.

Του Καφετζόπουλου εννοείς...

Ναι με τον Καφετζόπουλο. Τη θεωρώ συγκλονιστική και πάρα πολύ ανθρώπινη, αυτή η ταινία... έκανε δύο μήνες να βγει από τη σκέψη μου...;

Μια Θεατρική Παράσταση που σου άρεσε;

Μια Θεατρική Παράσταση που μου άρεσε... Ελληνική θα πω, που δεν έγινε στην Ελλάδα, αλλά ήρθε από την Κύπρο, ήτανε Ο Καλός Άνθρωπος του Σετσουάν ... που έπαιξε στο Θέατρο Αλίκη, το είχα δει με τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Άλλη μια παράσταση πολύ σπουδαία απ’ έξω, ήτανε ο Προμηθέας Δεσμώτης, του Τζούλιαν Μπεκ και της Τζούντιθ Μαλίνας... κι άλλη μια παράσταση που είχα δει του Μπομπ Ουίλσον... ήτανε αυτές οι παραστάσεις... με είχανε... που είχα δει σαν έφηβος κι έχουνε μείνει στο μυαλό μου... όπως κι άλλη μια θεατρική παράσταση Φρουρά στο Ρήνο νομίζω, με τον Πέτρο Φυσούν και τη Μαρία Αλκαίου, κι αυτή η παράσταση έχει μείνει στο μυαλό μου, κι άλλη μια παράσταση μου έρχεται τώρα στη σκέψη η Τάνια του Αρμπούζοφ, που έπαιζε η Αντιγόνη Βαλάκου στο Θέατρο Όρβο.

Ξεχωρίζεις κάποιους ανθρώπους από το Χώρο των δραστηριοτήτων σου, σημερινούς, που θα ξεχωρίσουν; Που ξεχωρίζουν και που θα ξεχωρίσουν;

Μαθητές μου βλέπω, που κάποιοι θα ξεχωρίσουνε. Βλέπω μαθητές μου που έχουνε πράγματα στο μυαλό τους, τα οποία σε λίγο θα εξελιχτούνε. Και μάλλον δε θα διαψευστώ. Κατά τη διάρκεια των τριάντα χρόνων που διδάσκω, έχω σκεφτεί ότι κάποια παιδιά θα προχωρήσουνε, και βλέπω προχωράνε. Βέβαια όχι όλα τα παιδιά που έχω σκεφτεί... αλλά που έχω... έτσι... αξιολογήσει και σαν προσωπικότητες και ως επίπεδο καλλιέργειας κι ευαισθησίας, έχουνε προχωρήσει, έχουν βγει προς τα έξω. Κατόπιν βέβαια αφομοιώθηκαν μέσα σ’ ένα σύστημα κι έχουν γίνει ψιλο-τέρατα απ’ ό,τι βλέπω...

Μπορείς να σκεφτείς μια άλλη καριέρα για τον εαυτό σου;

Τι εννοείς άλλη καριέρα;

Έξω από τα καλλιτεχνικά.

Έξω από τα καλλιτεχνικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου, αλλά... θα μπορούσα να γίνω αγρότης. Ή να ασχολούμαι με τα ζώα. Νομίζω θα το έκανα πολύ καλά, να ασχοληθώ με πρόβατα, με γελάδια, με μοσχάρια... θα μ’ άρεσε αυτό...

Έχει κάποια συγγένεια ο χορός των αρχαίων Ελλήνων με το χορό του Αρχαίου Θεάτρου;

Δεν είναι ξεχωριστή... το ένα είναι μαζί με τ’ άλλο... ο χορός ξεκίνησε ως πολεμική τέχνη και μετά αναπτύχθηκε... δηλαδή... όλοι οι χοροί, ακόμα και το μπαλέτο είναι... προέρχεται από θέσεις πολέμου... και κατόπιν χρησιμοποιείται στην τέχνη. Στην Ανατολή είναι οι περισσότεροι χοροί αυτοί και πολέμου, αλλά και δίνω και παίρνω... το ίδιο πράγμα είναι και στην αρχαιότητα. Όλοι οι χοροί και ειδικά οι παραδοσιακοί χοροί και οι μετεξελισσόμενοι στη τέχνη χοροί, έχουνε συγγένεια μεταξύ τους... έχουνε συγγένεια, διότι τα συναισθήματα που γεννάνε την κίνηση, είναι πανανθρώπινα. Απλώς οι κουλτούρες επιδράνε πάνω τους... η κουλτούρα κάποιας χώρας... κάποιου λαού επιδρά πάνω τους και διαφοροποιείται στον τρόπο που το χειρίζεται κινητικά ο λαός αυτός, αλλά η ενέργεια, η σκέψη και το συναίσθημα, είναι τα ίδια. Και σαφώς το ίδιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα.

Τι συγγένεια όμως μπορεί να υπάρξει στο Χορό των Αρχαίων Ελλήνων με το Χορό που χρησιμοποιούσανε στο Θέατρο;

Σαφώς είχανε επιδράσεις. Γιατί επιδρούσε ο χορός της ζωής, σ’ ένα δεδομένο κείμενο, αν είχανε Ευριπίδη, Αισχύλο, Σοφοκλή ή Αριστοφάνη, σαφώς θα είχανε κάποια στοιχεία που παίρνανε από τη ζωή όπως γίνεται και σήμερα... και σήμερα παίρνεις κάποια βασικά συστατικά, συμπεριφοράς χορευτικής, στη ζωή, κι αυτά τ’ αναπτύσσεις μετά, τα χρησιμοποιείς σκηνικά. Τα χρησιμοποιείς μάλλον, πάνω στη Σκηνή.

Ένας μεγάλος έρωτας δικός σου;

Ένας μεγάλος έρωτας δικός μου, είναι η γυναίκα που κλέφτηκα, που παντρεύτηκα, που κάθισα δεκαεφτά χρόνια μαζί της.

Φόβους και Φοβίες έχεις; Υπάρχει κάποιος φόβος μέσα σου; Έχεις φοβίες;

Ναι πολλές. Στο ζήτημα αυτό... πολλές φοβίες...

Μπορείς να θυμηθείς ένα δάκρυ; Δικό σου;

Ένα δάκρυ δικό μου; Συγκίνηση... όταν μου προκαλεί κάτι συγκίνηση θα δακρύσω...

Ένα χαρακτηριστικό;

Ένα χαρακτηριστικό. Είναι πάρα πολλά που μπορείς να πεις... ένα χαρακτηριστικό... η απώλεια αυτού του έρωτα που είχα με τον άνθρωπο αυτό, με τη γυναίκα αυτή, ήταν ένα διαρκές κλάμα, όχι ένα δάκρυ, που διήρκεσε δύο χρόνια.

Ένα χαμόγελο που θυμάσαι;

... είναι... όταν βγήκα από το Ορφανοτροφείο και βρέθηκα σε μια οικογένεια. Ήτανε ένα χαμογ... προσωρινό ήταν αυτό, αλλά ήταν ένα χαμόγελο ουσίας.

Οι Δημόσιες Σχέσεις είναι μορφή πορνείας;

Δεν το ξέρω αυτό... γιατί... είμαι ατάλαντος στις Δημόσιες Σχέσεις... δεν έχω πολύ καλή σχέση ... ναι ! αν γίνεται πολύ μεγάλη κατανάλωση σαφώς είναι είναι μία πορνεία αισχίστου είδους...

Ντρέπεσαι;

Όχι. Δεν ντρέπομαι για τίποτα πια.

Σε ντρέπονται;

Νομίζω ναι. Γιατί αν βλέπουνε ότι παίζω με ανοιχτά χαρτιά με ντρέπονται... γιατί δεν παίζω με κλειστά χαρτιά... και δημιουργώ ντροπή στους άλλους... δεν το ’χω κακό... έτσι είναι... δεν κρύβω κάτι... δε θα συνωμοτήσω πίσω από κάποιον άλλον... οπόταν, σαφώς έχουνε ντροπή, γιατί οι περισσότεροι είναι προδότες...

Σβήνουν τα φώτα αυτή τη στιγμή και μαθαίνουμε ότι είναι το τελευταίο εικοσιτετράωρο που θα ζήσουμε. Είναι η τελευταία μέρα του Πλανήτη.

Ε... δε θα πάθω πανικό. Θα περιμένω. Γιατί... προσπαθώ να συμφιλιωθώ με το θάνατο. Χρόνια προσπαθώ να είμαι συμφιλιωμένος. Επειδή δε συμβαίνει και τίποτα σπουδαίο στη ζωή, είναι μόνο όταν κάνεις... για μένα είναι πράξη ζωής, όταν είμαι πάνω στη Σκηνή ή όταν διδάσκω. Οι άλλες ώρες είναι όλες μερικής αλήθειας και μερικής πραγματικότητας. Το περισσότερο είναι σύμβαση.

Η ομορφότερη δική σου δουλειά;

Η ομορφότερη δική μου δουλειά; Καλλίτερα να προχωρήσεις σε άλλη ερώτηση ... δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια έτσι...

Μπορείς να μου περιγράψεις έναν προορισμό;

Εκεί παθαίνω πανικό. Με τους προορισμούς... Προορισμός...; απλώς... λόγω κοινωνικότητας πρέπει να έχω έναν προορισμό... εκεί παθαίνω πανικό... όταν μου λες προορισμός είναι εκείνο και αυτό ... παθαίνω πανικό ... θέλω πιο χαλαρά να είναι ... να πάμε και στον προορισμό αλλά να είναι ...

Μία αναχώρηση;

Αναχώρηση τι εννοείς; Μία αναχώρηση είναι ... να κάνεις ένα ταξίδι... μία αναχώρηση είναι να κατεβείς από το σπίτι σου για να πας στο θέατρο να παίξεις το ρόλο σου ή να χορέψεις... αναχώρηση είναι κι αυτό... ας το κάνουμε πιο ελκυστικό, ας πούμε για ένα ταξίδι, έτσι...; ένα ταξίδι στη Γερμανία... η Φρανκφούρτη μου αρέσει πάρα πολύ... και μ’ άρεσε... να αναχωρήσω και να πάω στη Φρανκφούρτη ... και να δουλεύω εκεί... γενικά δεν είμαι των ταξιδιών πολύ... αλλά αν πω στη σκέψη ότι οφείλω να ταξιδέψω θα το ζήσω πολύ... γιατί γενικά αν αποφασίσω να το ζήσω κάτι, θα το ζήσω. Γενναιόδωρα. Δε θα υπάρχει τσιγγουνιά.

Έχεις σκεφτεί μια πρωτότυπη πρόσκληση γάμου;

Κοίταξε... πρωτότυπη;... ο Γάμος μου ήτανε πολύ πρωτότυπος... γιατί μπήκαμε μες το λεωφορείο και οι δύο και πήγαμε στην εκκλησία και παντρευτήκαμε... πολύ πρωτότυπο το βλέπω και επαναστατικό...

Και δε χρειάστηκαν προσκλήσεις θέλεις να πεις;

Όχι. Γιατί είχαμε κλεφτεί, μέναμε σ’ ένα κοινόβιο, χρήματα δεν είχαμε τίποτα, δανείστηκα εγώ ένα κοστούμι χειμωνιάτικο, ήτανε 23 Ιουλίου, η Λίλα πήρε μία κουρτίνα και την έκανε νυφικό και μία φόδρα έβαλε από μέσα γιατί ήτανε διάφανη η κουρτίνα, έβαλε και μια κορδέλα στα μαλλιά, πήραμε και πέντε λουλούδια και μπήκαμε στο λεωφορείο και πήγαμε στην εκκλησία, στο Παλαιό Ψυχικό και παντρευτήκαμε... και μάλιστα κι ο παππάς μας πάντρεψε έξω από την εκκλησία... είχανε έρθει οι διάφοροι συμμαθητές μας εκεί, και... το γλεντήσαμε... ήτανε μια καταπληκτική σκηνή. Είχαμε και μια κουμπάρα που δε μας έφτανε, γιατ’ ήτανε κοντή... έγιναν διάφορα... κι ένας φίλος είχε φέρει κι ένα αυτοκίνητο ξεσκέπαστο και λέει άντε μπήτε μέσα να πάμε να αλλάξετε και να πάμε σε μια ταβέρνα να φάμε όλοι μαζί... νομίζω ότι είναι ο πιο πρωτότυπος γάμος αυτός... κάποιος θα τον πει ο γάμος της φτώχειας... αλλά για μένα ήτανε πολύ πρωτότυπος...

Ένα επίγραμμα σε τάφο;

Δεν τα πάω πολύ καλά μ’ αυτά. Δεν ξέρω αν πρέπει να υπάρχει σ’ ένα τάφο επίγραμμα. Δε συμφωνώ μ’ αυτό... δεν... ούτε συμφωνώ να υπάρχει τάφος... γιατί νομίζω ο άνθρωπος, όταν φεύγει από δω, που πάει... οπουδήποτε πάει... δε γνωρίζουμε που πάει... ότι το σώμα του δεν έχει καμιά αξία... το κάψιμο είναι το πιο σπουδαίο... έχει γράψει ο ίδιος μια σελίδα στο βιογραφικό του κόσμου, στο βιογραφικό της γης, έχει γράψει με το πέρασμά του, δε χρειάζεται τίποτα άλλο...

Νοιώθεις αποδοχή από το χώρο σου;

Κοίταξε, ο χώρος αυτός, είναι φοβερά τσιγκούνης. Τσιγκούνης μάλλον γίνεται επειδή είναι ανταγωνιστικός. Όχι δεν είναι εύκολα και πολύ καλά τα πράγματα... αλλά κάποιοι άνθρωποι που με αγαπάνε και που καταλαβαίνουν αυτό που κάνω πάνω στη σκηνή, που εκθέτω την ευαισθησία μου και την προστατεύω και ταυτόχρονα, την κάνω να διαβιώνει... της δίνω τροφή της ευαισθησίας μου, για να μπορέσει να ζήσει, να αντέξει μέχρι το τέλος της, για ν’ αφαιρέσω εγώ κάποια στιγμή την ευαισθησία και τη ζωή, ναι υπάρχει. Γενικά όμως δεν υπάρχει. Υπάρχει μία πάλη. Κι αυτό είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Εγώ είμαι καλλίτερος... κάποιος είναι καλλίτερος από σένα... ή καλλίτερος από μένανε... είναι μορφές εξουσίας... χώρος υπάρχει για όλους... κι αν δεν υπάρχει πρέπει να τον γεννήσεις εσύ...

Να κλείσουμε... τελειώσανε οι ερωτήσεις δεν υπάρχουν άλλες, ξέρω ότι στεναχωριέσαι, ήθελες κι άλλες ερωτήσεις...

Όχι άλλες ερωτήσεις...

Θέλω να κλείσεις τα μάτια σου – να τα κλείσεις πραγματικά – και να μου πεις τι βλέπεις;

Αυτό είναι μια άσκηση που κάνω με τους μαθητές μου... εγώ τι φαντάζομαι θέλεις να πεις...;

Εγώ θα ’λεγα τι βλέπεις;... πιο ποιητικά...

Βλέπω ν’ ανοίγω ένα παράθυρο και να βλέπω έναν τεράστιο κήπο, με πάρα πολλά λουλούδια, με πανσέδες, κυκλάμινα, τριαντάφυλλα κι ένα δέντρο, μια πορτοκαλιά, μία ελιά... α, βλέπω και κάτι σκυλιά πιο πέρα, πολλά σκυλιά και βλέπω και κάποια βουνά και βλέπω και κάποια σύννεφα, πίσω απ’ τα βουνά και μία μορφή, μία μορφή που είναι η Τέχνη... αυτά προς το παρόν βλέπω...

Κλείσε τα αυτιά σου

Κλείσε τ’ αυτιά σου;

Ναι

Να κλείσω τ’ αυτιά μου;

Να κλείσεις τ’ αυτιά σου

Δε θα σ’ ακούω άμα τα κλείσω

Και θέλω να μου πεις τι ακούς...;

Τώρα που μιλάω ακούω τον ήχο της φωνής μου... άμα δε μιλάω... ακούω ένα βόμβο... σαν να ακούγεται ... νερό... έτσι... ωραία.

Μπορείς να δώσεις έναν χαιρετισμό προς τα μέλη και φίλους του Musicheaven με το δικό σου τρόπο;

Να δώσω έναν χαιρετισμό...; είμαι μαζί σας και ότι θελήσετε θα είμαι παρών...

Σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ Σίμων. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, ιδιαίτερα προσωπικά, για την ταλαιπωρία όλη αυτή,

Ε αυτό ήτανε μία ψυχανάλυση πια... δεν ήτανε συνέντευξη...

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ !

Κι εγώ !